Escape from the Reality

Sorax keek kalm naar de silhouet maar hij voelde de adrenaline al door zijn aderen suizen. En dat werd steviger toen de jongen zich klaar maakte om aan te vallen. Sorax slikte, had hij hun gezien? Vast maar hoe? Sorax sloot zijn ogen. "Blijf zitten..." sprak hij. Een aantal suizende geluiden klonk en het leek te naderen. Sorax zette zichzelf af tegen de tak en verdween tussen de balderen. Sprong de kroon van de boom uit en vormde een net van licht. De drie lichtbollen werden opgevangen en terug gegooid. Zijn ogen stonden strak. "Ben je er weer?" vroeg hij kalm. Geen woord van de andere kant. Sorax keek gespannen. Hij zou Emily uit de handen houden van hem. Hij wilde niet weten wat hij uit kon spoken. Met strakke blik keek hij naar de jongen die zich klaar maakte voor een volgende aanval. Nu rekende Sorax op Chronos, hij had hem al opgeroepen en hoopte dat hij zo snel mogelijk kwam.

Emily knikte naar Sorax en schoof verder de tak op, naar het dikste punt bij de stam. Ze bekeek hoe Sorax weg sprong. Met haar ogen volgde ze hem. Met ingehouden adem volgde Emily de twee. Het was waarschijnlijk haar schuld dat hij hen door had. Ergens wist ze dat ze moest blijven zitten. Maar langzaam klom ze nog wat takken omhoog. Ze wilde zo ver mogelijk weg blijven bij die engerd. Toen ze op een tak stond gleed ze met een voet uit. Een pest lawaai kwam er van af want Emily viel een paar takken naar beneden. Bij de laatste takken bleef ze hangen. Haar benen hingen een stuk onder de takken en bladeren vandaan en Emily stok ze geschrokken omhoog. Keek met geschrokken ogen naar Sorax, die waarschijnlijk niet blij was met haar o zo geweldige actie. Emily kreeg inmiddels een knalrood gezicht. Dit was fout. Ze voelde het.

-- ik moet even de hond uitlaten :S

Sorax merkte dat Chronos naar binnen schoot. "Blijf bij Emily, waarschuw me voor nodig gevaar.." sprak hij. Chronos nam zijn taak uiterst serieus en schoot naar Emily. Op het moment dat hij wat kabaal hoorde maakte hij snel wat zegels. Het licht bij Emily verzamelde zich en veranderde in een kopie van Sorax. Deze pakte haar pols vast en trok haar veilig op de stam. De originele Sorax hield echter plaats voor de jongen. Hij spreide zijn arm en een kristallen boog kwam tevoorschijn. "Ik waarschuw je, zet een stap de verkeerde richting in en je eindigt op de ziekenzaal.." sprak hij kalm. Hij trok de pees aan. De boog was nogal groot en had een kristallen pijl er op liggen. Er stond een duivelse blik in de ogen van Sorax, en dat kwam niet door de spreuk. Het kwam door de jongen zelf, voor hem. Deze zette een paar stappen naar achter van schrik maar bleef toen stil staan.

Sorax' boog

Verbaasd dat Emily omhoog getrokken werd. Ze keek in een exacte kopie van Sorax.. Niet begrijpend dat het een kopie was. "He?!" Sprek Emily verbaasd uit nadat ze Sorax beneden hoorde praten. Ze boog zichzelf voorover en keek naar Sorax die op dat moment een boog van kristal maakte. Een dreigend zinnetje uit zijn mond kwam en de pees aan trok. Weer gleden haar ogen naar de Sorax die haar omhoog getrokken had. En weer naar de Sorax beneden. "Nu snap ik het niet meer.." Mompelde ze zachtjes tegen de Sorax bij haar. Daarna keek ze weer naar beneden waar Sorax stond met die jongen. Geen idee wat ze moest doen. Ze had nu al genoeg verraden dat ze er zat. Ze zuchtte even.

Sorax keek met een dreigende blik naar de jongen. Hij had de boog op zijn schouder gericht en wachtte kalm af wat hij zou doen.
De Sorax in de boom legde zijn hand op de schouder van Emily. "Korte uitleg, ik heb mezelf gekopieërd zodat ik zowel hier je kan beschermen als daar. Ik weet niet tot wat hij in staat is." sprak hij kalm en knikte kort. "Vertrouw me, ik laat je niet verwonden door hem..." sprak hij kalm. Zijn ogen gingen daarna naar het spektakel voor hem. In een snelle beweging schoot er een straal van duistere magie naar Sorax. Deze schoot de pijl af die de straal doormidden sneed en er voor zorgde dat deze aan weerszijde van Sorax voorbij schoten in een V-vorm. Sorax grijnsde. Liet de boog verdwijnen en rende op de jongen af. Eenmaal bij hem greep hij zijn keel en duwde hem tegen de eerste de beste stam van een boom die hij kon vinden. Zijn ogen staarde nijdig in die van hem. "Ik heb je al die tijd maar een klein stukje laten zien aan de kracht die ik bezit. Als ik mijn werkelijke kracht moet laten zien, overleef je het niet..." sprak hij. De jongen slikte duidelijk. "Blijf uit mijn buurt, blijf uit de buurt van Emily, en ik beloof je dat je het na kunt vertellen..." sprak hij kalm. De jongen knikte heftig. Sorax liet zijn keel los en de jongen rende angstig weg. Sorax in de boom verdween en maakte plaats voor de echte. Kalm keek hij naar Emily. "Die valt ons vast niet meer lastig..." sprak hij kalm.

Emily knikte bij het horen van de stem van Sorax. Hoewel hij uit de kopie kwam dan uit zijn mond zelf voelde Emily zich er goed bij, veilig en vertrouwd. Met grote ogen keek ze zonder ook nog maar een beweging te maken naar beneden. Bang dat ze weer wat fout zou kunnen doen. Beangstigend keek ze toe hoe een zwarte straal duistere magie naar Sorax schoot. Met een ruk vloog ze een stuk naar voren om te kijken, hoewel hij al eerder had gezegd dat bezorgd zijn niet hoefde gebeurde het toch. Maar al snel bleek het niet nodig te zijn. Hij had alles onder controle. Hoewel Emily even haar ogen dichtkneep toen hij op de jongen af ging. Hierdoor merkte ze niet dat hij zichzelf weer terug had veranderd, of in ieder geval op de plaats van de kopie kwam te zitten. Hierdoor keek ze even rond toen hij tegen haar begon te praten. Maar zodra ze doorhad dat hij het echt was vloog ze hem voorzichtig om de hals. 'Ik hoop het.." fluisterde ze zachtjes in zijn oor.

Sorax merkte dat ze hem omhelsde. Hij omhelsde haar ook om haar een veiliger gevoel te geven. "Ik weet het wel zeker..." sprak hij kalm en gaf haar een klein kusje op haar wang. "Daar zorg ik hoogst persoonlijk voor.." sprak hij kalm. Zijn ogen gingen daarna naar het bankje waar ze op hadden gezeten. Hij pakte Emily weer op en sprong naar beneden. Landde keurig op zijn benen en ging op het bankje zitten. Hij liet haar zo los zodat ze naast hem kon gaan zitten. Of dat ze juist bleef zitten. Die keus liet hij toch bij haar. Hij keek haar kort aan en glimlachend keek hij daarna de tuin kort in. Het duurde niet lang voor zijn blik toch weer naar haar werd getrokken.

Bij de eerste worden liet Emily een zucht ontsnappen. Gelukkig ging er door haar hoofd heen. Al bij zijn latere woorden kreeg ze toch ergens twijfel. Zolang hij maar niks ergs deed. Bij het kusje op haar wang kreeg Emily het toch weer voor elkaar om te blozen. "Volgens mij heb ik nog nooit zo erg gebloosd in mijn leven.' zei ze zachtjes terwijl Sorax met haar naar beneden sprong. Een klein kreetje verliet haar mond. Maar al snel glimlachte ze. Hij ging zitten op het bankje waar ze al eerder hadden gezeten.. Of eerder achter hadden gezeten. Met een glimlach bleef ze op zijn schoot zitten, hoewel hij haar los had gelaten. Ze vond het zo wel goed. Met haar ogen bleef ze op Sorax gezicht hangen terwijl hij weg keek. Maar niet veel later keek hij weer naar haar. Ze grinnikte. Hoe zou ik er nu uit zien.. Met die belachelijke knot op mijn hoofd.. ging er door haar gedachten heen. Normaal zou ze er nooit aan denken hoe ze er uit ziet. Het maakte haar helemaal niets uit. Niets. En nu ineens heel veel. Ze giechelde even bij die gedachten.

Sorax glimlachte en merkte niet dat ze lichte twijfels er over kreeg. Hij was teveel in de ban van haar dan dat dat op kon vallen. Hij keek haar aan en hoorde haar woorden. "Je gaat nog veel meer blozen dan je weet..." zei hij plagend en grinnikte. "Ach, het is iets wat meisjes schattig maakt..." sprak hij kalm. "En ja, ook bij jou.." sprak hij kalm en grinnikte. Hij keek haar even aan en hoorde haar giechelen. "Zeg, trek ik een gek gezicht of zo?" sprak hij terwijl hij even een scheve bek trekte. Hij grinnikte. De knot op haar hoofd was zeker iets waar hij zich niet aan stoorde. Hij keek haar glimlachend aan en legde zijn armen liefdevol om haar heen.

Alsof ze nog roder kon worden voelde Emily het wel bij zijn woorden. Daarna schudde ze eerst haar hoofd, waarna ze in een deuk lag door zijn gezicht. "Nu wel" kon ze door het lachen er uit gooien. Daarna deed ze hetzelfde terug. Trok een gekke bek, en gooide daarna haar tong er nog plagend achterna uit haar mond. 'Ik dacht net aan iets waar ik nooit aan denk. Dat vond ik wel grappig.' verklaarde ze haar lachen van eerder. Ze liet haar vingers over zijn borst glijden en glimlachte naar hem.

Sorax hoorde haar woorden en lachte zachtjes. Toen zij het niet kon laten om ook een gekke bek te trekken en nog haar tong uit te steken ook moest hij wat harder lachen. "Jij denkt aan iets waar je nog nooit aan gedacht had? Hmmm....Dat kan niet anders dan dat ik dat ben..." sprak hij kalm en grinnikte. "Of....kan het ook wat anders zijn...?" zei hij alsof hij er hevig over nadacht. "Zolang het alles behalve die jongen is die jou lastig valt, want dat is nergens voor nodig..." sprak hij kalm en grinnikte. Hij gaf haar een klein knipoogje. "Hmm....nog roder dan daarvoor. Ik wil wel eens kijken hoe rood jou knap hoofdje kan worden..." sprak hij kalm. Hij grinnikte en zweeg echter. Hij verwachte echter dat zijn woorden die hij net zei al een sleutel waren geweest dat ze nog roder zou worden. Hij grinnikte en keek daarna afwachtend naar Emily.

"Nouja, nooit.. Niet vaak." grinnikte Emily. En schudde haar hoofd bij zijn vermoeden over hem. "Heeft er mee te maken." voegde ze aan haar schudden toe. "Die jongen zal het niet snel zijn.. Want als het een jongen is dan ben jij het wel." Zei ze waarna ze het gevoel had dat ze nu het toppunt van blozen had bereikt. Waarna hij nog wat zei. "Ik denk dat dit wel zo'n beetje het roodst is.. denk ik." de laatste woorden voegde ze er wat aarzelend aan toe. Geen idee hoe rood ze nu was, voor haar gevoel al te rood. Ze glimlachte. "Oke.. " Zei ze na zijn afwachtende blik. "Ik dacht aan hoe ik er uit zag. Normaal let ik daar.. zegmaar.. niet op." zei ze zachtjes. Was ze nu al rood genoeg? Volgens mij kon het nog wel roder..

Sorax zijn ogen keken naar Emily en hoorde haar woorden. Hij keek haar aan en glimlachte. "Dus ik ben het niet, maar het heeft wel met mij te maken?" sprak hij nadenkend. Even zuchtte hij. "Als het wel met mij te maken heeft dan kan het zoveel zijn.." zei hij alsof hij op zat te scheppen en grinnikte even. Hij hoorde haar woorden. "Dus het is niet mij, niet de jongen? Wat kan het dan wel zijn..." dacht hij kort hardop na. Hij keek naar Emily en grinnikte. "Hmm, je moet ook niet zo rood als een tomaat worden hoor..." sprak hij plagend. "Over hoe jij er uit ziet..." zei hij kalm en grinnikte. "Zoals de eerste keer dat ik je ontmoette, schitterend..." zei hij glimlachend en gaf haar een kusje op haar mond.

Emily kuste hem terug. Hoewel ze steeds meer aan de complimenten ging wennen, vond ze het nog steeds deels eng. Het was voor haar voor het eerst dat ze zich zo voelde. Laat staan zoveel complimentjes kreeg. Een stralende lach was op haar gezicht te zien. "Ik heb me echt werkelijk nog nooit zo goed gevoelt." Zei ze uit het niets. Emily draaide zich naar hem toe zodat ze met beide benen aan een kant zat. Liet haar vinger in zijn nek glijden en begon met zijn haar te spelen. Ze voelde dat de rode kleur van haar wangen lichtjes minder roder werden. Ze slaakte zachtjes een zucht. Keek diep in zijn ogen en voelde van binnen dat ze weg smolt. En dit wilde ze zo graag zo lang mogelijk vast houden.

Sorax keek naar Emily en glimlachte. Hij hoorde haar woorden en grinnikte. "Het is nog geen eens kerst. Ik heb je nog niets gegeven. Dus dit is lang nog niet het toppunt..." sprak hij kalm en grinnikte. Hij keek naar het beekje en glimlachte. Daarna keek hij naar Emily en merkte dat ze met zijn haar aan het spelen was. Hij hield haar kalm vast en bleef rustig zitten. Hij genoot van haar bijzijn. Hij vond het prachtig bij haar en dat kwam niet door de omgeving. Hij glimlachte non-stop en zijn blik werd naar Emily's ogen getrokken. Hij straalde. Letterlijk want kleine lichtpuntjes kwamen omhoog uit de grond en verdwenen weer om uiteindelijk weer uit de grond naar boven te komen.

Verbaasd keek ze naar Sorax. Moest ze nou ook nog cadeautjes geven, dat werd nooit verteld door haar vrienden. Er kwam veel meer bij kijken dan Emily dacht. Ze glimlachte. God ze wist echt niks van dit alles. Duidelijk was het haar eerste vriend. Emily verdwaalde in Sorax' ogen. "Je hebt mooie ogen." Zei ze met een zachte maar liefdevolle stem. Ze glimlachte en ze keek naar hem. "En een lief neusje." Ging ze door. Met haar wijsvinger gleed ze van zijn haargrens, via zijn voorhoofd, over zijn neus heen. Daarna ging ze door naar zijn lippen waar ze zachtjes overheen gleed. Haar vinger ging door via zijn kin naar zijn nek waar haar andere hand ook terecht kwam. Speelde nog wat met zijn haren, leunde voorover en drukte haar lippen zachtjes en liefdevol op de zijne. Haar handen gingen door zijn haren. Emily sloot haar ogen. Genoot van de zoen. Allerlei gedachten gingen er door haar hoofd. Zou hij haar echt wel zo leuk vinden? Jaa dat moest wel. Anders was dit ook niet gebeurt, toch? Emily ging op in de zoen. Haar hart bonsde als een gek en haar hoof was op hol geslagen. Zachtjes trok ze haar hoofd een stukje terug, opende haar ogen en fluisterde, terwijl haar lippen maar een paar centimeter van de zijne verwijderd waren, zachtjes: "Ik vind je lief." Een glimlach speelde op haar gezicht. Ze straalde van top tot teen.

(ik heb hem een beetje aangepast xD Ik dacht.. Dan kom ik vast nog wel op iets.. Maar nee niet echt. x'D)

Sorax zijn ogen keken in die van haar. Ze waren helder blauw. Hij kon er haast in verdrinken. Zoveel leken ze op een zee. Hij hoorde haar woorden. "Oh jij kan er anders ook wat van..." sprak hij kalm. "En je haar is prachtig.." sprak hij kalm en grinnikte. Hij merkte dat ze dichterbij kwam en glimlachte nog net voor ze een kusje gaf. Hij gaf haar een kusje terug. Ineens hoorde hij haar woorden. "Hmmm onmogelijk dat ik lief ben..." sprak hij kalm. "Met zo'n lief meisje op mijn schoot ben ik onmogelijk nog lief te noemen..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij keek haar aan en merkte dat ze half voor zijn gezicht hing. Hij drukte zijn lippen op hare maar liet deze langzaam overgaan in een zoen. Ondertussen sloot hij zijn ogen.

Emily giechelde bij zijn opmerkingen. "En toch durf ik te beweren dat je lief bent." Ze ze zachtjes waarna ze nog eens glimlachte. Ze raakte steeds meer gewend aan zijn complimenten waardoor ze iets minder bloosde, al liet hij haar nog wel blozen. Niet veel later voelde Emily zijn lippen op die van haar drukken, zijn zachte lippen. Ze glimlachte er door heen en kuste hem terug, toen hij ineens de kus liet over gaan in een zoen. Emily ging er helemaal in mee. Voelde zich van binnen smelten, haar hart begon als een gek te bonzen. Ze sloot haar ogen en drukte zich tegen hem aan door haar armen om zijn nek strakker te sluiten, en de kans was groot dat hij haar hart kon voelen bonzen. De zoen voelde heerlijk om te doen. En ze was zeker niet de gene die zou stoppen. Dit moment wilde ze stiekem wel vast houden.

^^

Sorax merkte dat Emily toch durfde hem lief te noemen. Hij ging er niet meer over verder voor hij de zoen inzette. Hij merkte dat zijn hoofd volle toeren draaide. Hij merkte dat zijn hart als een gek te keer ging en hij voelde heel licht ook die van Emily goed tekeer gaan op het moment dat ze zo dicht tegen hem aan kwam. Sorax hield zijn ogen gesloten. Zijn armen hield hij strak om haar heen, maar wel zo dat ze er geen pijn van had. Hij wilde haar niet kwijt. Waarom niet? Dat wist Sorax zelf amper. Ze had zijn hoofd op zijn kop weten te zetten en dit was het resultaat.

Bij het voelen van zijn op hol geslagen hartslag moest Emily grinniken. Met haar handen pakte ze zijn hoofd zachtjes beet. Scheurde haar lippen van de zijne, opende haar ogen en trok haar hoofd iets naar achter zodat ze hem aan kon kijken. Keek hem daarna ook aan in zijn ogen en grinnikte. "Pas je op dat je hart er niet vandoor gaat." Zei ze zachtjes waarna ze nog even lachte. Ze gleed met een hand naar de plek waar zijn hart zat, daar liet ze hem rusten. Met haar andere hand pakte ze zijn hand en legde hem op haar borst, de plek waar haar hart zat. Maar op dat moment gebeurde er iets. Een vreselijke herinnering kwam boven. Eentje die ze al jaren had opgesloten, had weggestopt. Nooit meer aan had gedacht. Haar ogen schoten open, weid open. En met een ruk schoot ze van zijn schoot af. Ging aan de andere kant van het bankje zitten en trok haar benen op. Sloeg har armen om haar benen heen en legde haar hoofd op haar knieën. "Sorry.." Zei ze heel zachtjes waarnaar haar ogen zich vulde met vocht. Dit had ze niet gewild. Ze had altijd aan positieve dingen gedacht. Wat negatief was sloot ze op, ver weg, zodat ze er niet eens aan kon denken. Dat ze het vergat. Dat had ze ook. Tot net die ene aanraking, die ze zelf veroorzaakt had. Alles kwam weer naar boven. Zachtjes schudde Emily haar hoofd. "Ik dacht dat dit... voorbij was." Mompelde ze zachtjes. Een traan gleed over haar wang en woest wreef ze die weg.

{- Wut? Hoezo onverwachtte wending XD. hoe dan ook ik ben wel in voor iets dat me wat te posten geeft en dit topic actief houdt... -}

Sorax grinnikte om haar woorden en voelde dat zijn hart ongewoon sloeg. Het leek alsof het spontaan een knuffel aan Emily zelf wilde bezorgen. Sorax glimlachte en knikte. Hij keek haar aan en glimlachte. Hij merkte dat ze haar hand op zijn borstkas legde maar dat veroorzaakte alleen maar als stimulans voor zijn hartslag. Alsof het wist dat daar haar hand lag bonsde het wat harder. Zijn ogen gingen kort naar haar hand die de zijne pakte maar toen hij zag wat ze wilde doen keek hij weer in haar ogen.

Echter leek de actie niet zo geslaagd. Sorax slikte toen hij de ogen zag verwijdde. Hij voelde een stuk verlichting toen ze van zijn schoot af ging. Alsof hij zo omhoog kon zweven maar toch bleef hij zitten. Hij zag vanuit zijn ooghoeken waar ze heen ging. Langzaam draaide hij zijn gezicht haar richting uit en keek met een vragende blik naar haar. Echter veranderde deze snel op het moment dat hij haar zo zag zitten. Het werd een blik met medelijden. Zijn ogen richtte hij voor zich en keek naar het beekje dat voor hun aan het stromen was. Hij hoorde haar woorden en zweeg. Hij wist niet wat er was gebeurt met haar maar de oorzaak van deze reactie gaf hem zo zijn vermoedens. Kalm stond Sorax op en trapte een steentje het meer in. Hij liep daarna naar Emily maar ging niet naast haar zitten. Integendeel hij ging door zijn knieën en keek haar aan. "Mag ik vragen? Wat is er gebeurt waar ik niets van af weet?" sprak hij kalm en keek haar aan met kalme maar neutrale blik.

(whaha. Ik denk. Goh.. Even wat meer actie Razz

Kan niet kwaad toch? xD(Jaa had de inspi toen ik in bed lag xD)
Maargoed, sorry voor de onverwachte wending, had het denk eerst moeten zeggen xD)

Emily keek woest naar het beekje voor haar. Stomme rot gebeurtenis. Als ze het nou gewoon kon verbeteren. Dan was er ook helemaal NIKS gebeurt. Woest wreef ze nog wat tranen weg die verdwaald over haar wangen rolde. Ze kneep haar ogen even dicht. Toen ze ze weer open deed zat Sorax voor haar. Een klein glimlachje kwam op haar gezicht toen ze zag dat hij niet kwaad was, want dat had ook gekund. Zijn blik was eerder bezorgd, wat haar een fijn en veilig gevoel gaf. Bij zijn vraag sloeg Emily haar ogen neer. Ze had het nog nooit aan iemand verteld, laat staan durven te vertellen. Ze had het in haar kistje met "vergeten voorvallen" gestopt en was er in jaren niet bij gekomen. Ze kwam er immers nooit. Ze beelden van die avond flitste voor haar ogen. En een paar tranen biggelde over haar wangen. "Een paar jaar geleden.." begon Emily zacht. Hij had het recht om het te weten, hij was tenslotte haar vriend, ".. toen ik met wat vriendinnen weg was geweest.." Emily slikte. Het was zeker niet makkelijk om het te vertellen. ".. onderweg naar huis.." Emily knoopte met moeite de woorden aan elkaar. Was het maar makkelijker. Of beter nog, was het maar nooit gebeurt. Woest wreef ze nog een paar tranen weg. "Die twee jongens.." Emily schudde haar hoofd. Ze wilde gewoon die beelden weg hebben. Weg, uit het zicht. Want ze zag nu niet Sorax voor haar ogen, maar alleen maar die vreselijke beelden. Die twee rot jongens. "Ik kan het niet.." snikte ze nu inmiddels zachtjes. Ze had nooit geweten dat het zo zwaar kon zijn.

Sorax keek kalm naar Emily maar hoe meer ze vertelde hoe meer zijn vermoedens bevestigd werden. Tot op een gegeven punt ze zo ver was dat ze zei dat ze het niet meer kon. Sorax maakte een zegel. "Dit is ver genoeg..." sprak hij kalm en legde zijn hand op haar voorhoofd. Het werd voor beide wit voor hun ogen. Eveneens Emily zou het merken. Langzaam voelde Sorax gras onder zijn voeten. Hij opende zijn ogen en zag een bloemenveld. De zon scheen aan een helderblauwe lucht. Hij zag Emily staan. Hij liep er op af en omarmde haar. "Wees gerust..." sprak zijn stem kalm. "Ik weet voldoende..." voegde hij er achter aan. "En ik snap je reactie volledig.." sprak hij er achter aan. Hij wreef een lok achter haar oor en gaf haar een klein kusje op haar wang. Daarna sloot hij zijn ogen en legde zijn armen om haar middel. Een paar vogels vlogen fluitend over. Sorax deed het in poging haar de beelden te laten vergeten.

Emily knikte opgelucht, en haalde tevens ook opgelucht adem. Bij zijn hand op haar voorhoofd werd het wit voor haar ogen. Ineens stond ze. Ze kon niks zien behalve het wit. Verbaasd keek ze om haar heen toen ze een ondergrond voelde. Ze keek naar beneden en zag gras, en bloemen. Ze keek op en zag alleen maar bloemen, en Sorax. Een glimlach versierde haar gezicht. Bij zijn omarming en woorden knikte ze. Bij zijn aanraking glimlachte ze. Ze vond het totaal niet erg. Ze wist niet wat ze moest doen, was sprakeloos over het geen waar ze was, zo prachtig, en helemaal goed. Ze voelde zich naar omstandigheden goed. Ze draaide zich om en gaf Sorax een knuffel. "Bedankt."

Sorax keek kalm naar Emily en glimlachte. Hij bleef kort zo staan totdat ze zich omdraaide en hem een knuffel gaf. Sorax omarmde haar ook en drukte haar tegen zich aan. "Het komt allemaal goed. Ervaringen als deze blijven een litteken achterlaten in je herinneringen en je kunt ze niet voor eeuwig vergeten. En het feit dat je na die gebeurtenis nog zo positief kunt denken is al enorm..." sprak hij kalm en gaf haar een kus. "Mijn vermoedens zijn sterk en ik weet niet precies wat er gebeurt is maar ik twijfel er niet aan dat ik aardig in de buurt zit.." sprak hij kalm en wreef met zijn hand kort door haar haar. Hij keek haar in haar ogen. "Het is goed, ik ben er bij dus herhaling gaat niet gebeuren..." sprak hij kalm. Hij liet haar los en stapte kort opzij. Hij sloeg zijn handen tegen elkaar die licht begonnen te geven. Langzaam kroop er wat vloeibaar kristal over zijn handen tot aan zijn elleboog. Hij duwde zijn vingertoppen tegen elkaar en trok ze uiteen, 5 draden kwamen er tussen. Snelle bewegingen lieten hem een draad spinnen. Uiteindelijk stopte hij en een kristallen ketting was gevormd. Daarna herhaalde hij het maar vormde hij een bolletje. Een roodachtig kristal vormde de buitenkant van een hartje, de binnenkant was goud. Sorax hing het aan elkaar en hing het om de nek van Emily. "Mocht je me nodig hebben, druk op het gele gedeelte..." sprak hij kalm. "Dan zal ik het te weten krijgen..." sprak hij kalm.

PROFILE MAGICIAN

» Reality escape / Closed.
» A quick escape //Cassandra
» I can't escape myself
» I'm not weird, my reality is just different than yours||Open
» [RPG] Escape the Destiny

Escape from the Reality

Escape from the Reality

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen