Green, green, it's green they say..

Het gekriebel op Sullivans koppie deed hem goed en een kleine grijns kwam op zijn kop. Het was meer uitdagend richting Dustan toe. Net alsof hij wilde zeggen, ik wel jij lekker niet. Dustan lachte even maar al snel stopte hij. 'Ik moest ook aan mijn ouders denken,' zei Kijito vanuit het niets,'voordat je me vond hier.' Dustan keek even met grote ogen en mompelde zachtjes een, 'Aha, Vandaar'. Al snel schoot zijn hand voor zijn mond. Het floepte er gewoon zo uit. 'Oeps, sorry.' Sullivan keek Dustan met grote boze ogen aan. Keerde hij zich nu tegen hem.. Verbaasd keek Dustan hem aan. 'Oow. Fijn. Nu keert mij eigen huisdier zich ook nog tegen me.. Nou ik weet het goed gemaakt Sul. Geen fruit voor jou vandaag.' Zei Dustan sarcastich. Hij knipoogde even naar Kijito terwijl Sulivan geschrokken maar boos over Kijito's schouders begon te waggelen. Wanhopig boog hij zich naar voren en keek in de ogen, ondersteboven, van Kijito. Dustan had moeite zijn lach in te houden, en proeste het daarom ook bijna uit. Dat beest geloofde werkelijk alles.

'Aha, vandaar,' zei Dustan. Kijito hoorde de woorden nauwelijks, verloren in haar eigen gedachten. Voor de zoveelste keer. 'Oeps, sorry,' zei Dustan vlak daarna. Kijito keek op en glimlachte even. 'Geeft niet hoor! Ik geloof ook niet dat ik er nu vrolijk bij zat!' Toen draaide Sullivan zich om. Hij keek Dustan een beetje boos aan. 'Oow. Fijn. Nu keert mij eigen huisdier zich ook nog tegen me.. Nou ik weet het goed gemaakt Sul. Geen fruit voor jou vandaag.' Kijito schoot in de lach toen Sullivan over haar schouders begon te waggelen. Dustan knipoogde naar haar. Een grapje, natuurlijk. Maar die vleermuis geloofde ook werkelijk alles. Het was wel schattig. Wanhopig keek het dier haar toen aan. 'Aahh...' zei Kijito terwijl ze hem nog wat over zijn kopje krabde. Ze kon er niets aan doen, maar van zo'n blik smolt ze gewoon. Het was ook zo lief. 'Geef 'm nu toch maar een stukje, Dustan. Ik kan er echt niet tegen als hij zo zielig kijkt,' lachte Kijito. Sullivan had ook van die grote, smekende ogen. Tenminste, zo kon hij kijken, waarschijnlijk keek hij niet altijd zo. Kijito voelde zich door het lachen alweer wat beter. Het zonlicht was verplaatst en viel nu op Sullivans lichaam. De vlekken waren gefilterd door de bladeren van de vele planten die hier hingen. Sullivan zag Kijito naar zo'n vlek kijken en direct sprong hij weg, alsof het hem iets zou doen. Kijito schoot weer in de lach. Hoe hij daarbij keek, gewoon al!

Dustan was blij dat Kijito weer kon lachen en lachtte mee. Nog steeds keek Sullivan streng naar hem. Waarna hij al snel met puppy oogjes naar Kijito. 'Geef 'm nu toch maar een stukje, Dustan. Ik kan er echt niet tegen als hij zo zielig kijkt,' lachte Kijito. Dustan trok een wenkbrauw op naar Sullivan. 'Wat kan jij af en toe gemeen zijn zeg!' grijnsde hij breed naar Sullivan. En hij schudde zijn hoofd. Niet veel later sprong Sullivan weg voor de vlekken van de zon en schaduw. Dustan schoot in de lach. Hij kon het niet laten. 'Scheiterd!' Riep dustan lachend. Hierdoor kwam Sullivan met een kop vol woede achter een paar planten tevoorschijn. Nu rolde Dustan over de grond. Hierdoor kwam Sullivan op hem af. Een gekrijs klonk en hij kwam op Dustan neer. 'Sullivan nee!' klonk er nu redelik streng waardoor Sullivan stopte. 'Volgensmij ben ik iets te ver gegaan.. Sorry.' Zei Dustan in het algemeen

'Wat kan jij af en toe gemeen zijn zeg!' Aan Dustans grijns zag ze dat hij het niet helemaal zo erg vond als het leek. Ach ja, ze kenden elkaar ook al zo lang. Kijito keek met een glimlach toe. Dustan schoot ook in de lach toen Sullivan wegsprong. Hierdoor werd de vleermuis boos; zodra hij een kans zag vloog hij op Dustan af. Kijito wist niet wat hij ging doen, maar Dustan riep snel;'Sullivan, nee!' Daarna verontschuldigde hij zich. 'Volgens mij ben ik iets te ver gegaan, sorry.' Kijito keek even naar Sullivan. Die keek een beetje boos richting Dustan. Maar na een halve minuut gaf hij dat ook weer op. Kijito glimlachte even. 'Volgens mij hebben jullie nooit lang ruzie,' grijnsde ze. Hoe vaak had ze zelf wel niet gewenst dat ze tenminste ruzie kon hebben met haar ouders? Dat ze tenminste nog aandacht gaven, dat ze haar niet volkomen negeerden? Het was loze moeite geweest en dat wist ze heel goed. Maar als je jong bent wil je de hoop nog niet opgeven. Kijito was nog jong; 11 ¾ is niet echt oud, wel? Misschien zou ze haar ouders zien als ze op schoolreis gingen met Master Norwood; duiken in Cassia. 'Zeg, Dustan,' begon ze,'gaan jullie ook op schoolreis binnenkort? Wij gaan naar Cassia. Ik heb er zoveel zin in!' Ze lachte blij. Ja, water en Cassia, daar hield ze echt van.

~Had ik het hele bericht getypd gaat tie weg.. Argh ~

Dustan gad Sullivan een aai over zijn bol. Waarna het dier al snel vrolijker keek. Dustan lachte even en keek naar Kijito.'Ik weet onderhand wel wat ik bij hem kan doen.. Maar soms kan hij wel een bozer zijn dan ik denk..' Dustan stroopte zijn mauw omhoog en liet het litteken van de beet van Sullivan zien. 'En dan gebeuren er wel eens dingen die je neit kan overzien. Ik voel hem redelijk goed aan.. Alleen regelmatig kan hij me nog wel voor de gek houden. Vleemuizen zijn leuke dieren maar ze kunnen ook echt heel sluw zijn.' Dystan deed zijn mauw weer naar beneden en bedekte het litteken. Dustan bekeek Sullivan die een paar besjes uit een paar planten plukte. Daarna richtte hij zich op Kijito. 'Schoolreisjes? Ik heb geen idee.. Heb ze in ieder geval lang niet meer gehad..'

Dustan stroopte zijn mouw wat op na verteld te hebben dat je nooit zeker wist wat je kon verwachten van vleermuizen. Dat geloofde Kijito wel. Het waren lieve maar ondoorgrondelijke wezens. Ze schrok even toen ze het litteken zag. 'En dan gebeuren er wel eens dingen die je neit kan overzien. Ik voel hem redelijk goed aan.. Alleen regelmatig kan hij me nog wel voor de gek houden. Vleemuizen zijn leuke dieren maar ze kunnen ook echt heel sluw zijn.' Daarop knikte ze. 'Heb je niet teveel last van dat litteken?' vroeg ze bezorgd. Soms gaat dat infecteren, al leek dit litteken wat ouder en dus genezen. Haar blik gleed weer even weg, naar de vleermuis die besjes plukte. 'Kunnen vleermuizen tegen giftige besjes?' Kijito had goed genoeg opgelet onder de les om te weten dat de besjes voor mensen giftig waren, maar voor vleermuizen wist ze het niet. 'Schoolreisjes? Ik heb geen idee. Heb ze in ieder geval lang niet meer gehad..' antwoordde Dustan op haar vraag. Tja.. dat kon. Nou ja, gelukkig organiseerde Master Norwood er eentje! Nog steeds bezorgd keek ze naar Sullivan, maar die leek zich nog niet ziek te voelen.

Dustan glimlachte. 'Nee hoor. Ik heb een kleine heelende kracht. Hierdoor is het alles sneller genezen. Ik heb er vrijwel geen last meer van. Soms als Sullivan het moeilijk heeft doet het wel eens pijn en dan weet ik dat ik naar hem toe moet, wat eigenlijk amper is gebeurt tot nu toe.' Dustan keek om naar Sullivan die lekker zat te smikkelen van de besjes. Met een klein gesis die uit Dustans mond kwam, kwam Sullivan naar hem toe. Het beestje keek hem verbaasd aan. 'Kijito zegt dat je giftige besjes eet.. Kan jij er tegen?' vroeg Dustan. Het zou waarschijnlijk stom hebben gestaan maar Sullivan wist meteen wat te doen. Hij vloog naar de gotsteen in de kassen en begon uit een bak water te drinken. Dustan glimlachte even naar Kijito. 'Zo lost hij het dus op. Water drinken.' Dustan grinnikte even en greep een appel tevoorschijn. 'Omdat je zo stom bezig bent, Sul, krijg je dan een appel.' Sullivan liet het geen 2e keer zeggen en ging op Kijito's schoot zitten en at de appel op. Hij gaf haar een knipoog. 'Al een beetje zin in Kerst hier op Starshine?' vroeg hij geïntereseerd.

'Nee hoor. Ik heb een kleine heelende kracht. Hierdoor is het alles sneller genezen. Ik heb er vrijwel geen last meer van. Soms als Sullivan het moeilijk heeft doet het wel eens pijn en dan weet ik dat ik naar hem toe moet, wat eigenlijk amper is gebeurt tot nu toe.' antwoordde Dustan. Kijito knikte. 'Helende krachten.. Ja, dat heb ik ook, een klein beetje. Ik hoop dat ik ze verder kan ontwikkelen, want het is wel handig.' Kijito had er vaak schrammetjes enzo mee verholpen. 'Het helpt jammer genoeg niet bij een gebroken hart,' voegde ze eraan toe. Nee, een hart of een ziel moest genezen in de stroom van de tijd. 'Kijito zegt dat je giftige besjes eet. Kan jij er tegen?' Bezorgd keek Kijito naar Sullivan. Dustan leek zich echter niet teveel zorgen te maken. Toch slaakte Kijito een opgeluchte zucht toen de vleermuis naar de gootsteen vloog en water begon te drinken. Gelukkig, hij zou er niets aan over houden. 'Omdat je zo stom bezig bent, Sullivan, krijg je dan een appel,' lachte Dustan. Onmiddellijk kwam het dier erop af; eten sla je niet zomaar af. Kijito glimlachte toegeeflijk toen hij op haar schoot klom om de appel om te eten. 'Ik kan me echt niet voorstellen dat sommige mensen bang van hem zijn,' lachte ze vrolijk. 'Al een beetje zin in Kerst hier op Starshine?' Kijito dacht even na. 'Jawel hoor. Ik weet alleen echt totaal niet wat het inhoudt. Of wat ik aan moet doen. Moet je met partner?' vroeg ze zich opeens af. Dan moest ze nog wel iemand vinden! Trouwens, daar hoefde ze zich geen zorgen over te maken. Die zou ze toch niet vinden. Hoewel.. misschien.. met een beetje heel erg veel geluk.. Nee, dat kon niet! Kijito schudde de gedachte weer van zich af en keek vragend naar Dustan. 'Komt er weer een Gala?'

'Het helpt jammer genoeg niet bij een gebroken hart,' Dustan keek even vragend toen Kijito dat zei. 'Heb je een gebroken hart, of heeft dit met je ouders te maken?' Misschien was het wat overbodig om te vragen maar de door de nieuwschierigheid floepte het eruit. Hij kon niet bevatten dat iemand dat zou doen, Kijito leek zo vrolijk en had trouwens een sprankelend karakter. Het deed hem een beetje aan zijn zus denken. Hij glimlachte even naar haar terwijl Sullivan lekker aan het peuzelen was van de appel. 'Ik kan me echt niet voorstellen dat sommige mensen bang van hem zijn,' lachte Kijito vrolijk en daar moest Dustan haar gelijk in geven. 'Jawel hoor. Ik weet alleen echt totaal niet wat het inhoudt. Of wat ik aan moet doen. Moet je met partner?' 'Ik heb eigenlijk geen idee hoe het hier gaat. Ik weet alleen dat het de tijd van gezelligheid en warmte is.' Dustan lachte even. Maar al snel kwam de volgende vraag van Kijito. Komt er weer een Gala?' 'O. Ik heb geen idee. Ik ben niet op die van Halloween geweest, is niet echt iets voor mij.. Maar ik denk het wel. Lijkt me in ieder geval wel logisch, toch?

Kijito wist dat ze er altijd teveel uit flapte.. Dustan kon er niets aan doen dat ze nieuwsgierig werd. Irritant, dat was ze! 'Heb je een gebroken hart, of heeft dit met je ouders te maken?' Kijito keek even de kas in, focuste op een plant. 'Voor een deel met mijn ouders,' bekende ze bijna. 'Maar in de liefde ben ik nu ook een beetje in de war..' Ze wist niet precies hoe ze het uit kon leggen.. maar de behoefte om het uit te leggen was er wel. 'Ik weet niet precies hoe ik het kan uitleggen, maar goed.. Ik ben bevriend met iemand, en de de laatste keer dat ik hem tegenkwam hebben we gezellig gepraat.. en toen hebben we gezoend! Dat was echt vreemd.. Nu ontwijkt hij me een beetje..' Kijito voelde dat haar wangen een beetje rood waren. 'Ik weet echt niet wat er is!' Ze keek weer op. Misschien had Dustan advies? Nou ja, ze moest niet klagen. Toen luisterde ze verder naar zijn verhaal. Ja, dat er nog een Gala zou komen was misschien wel logisch.. 'Ik ben wel naar Halloween gegaan,' vertelde Kijito. 'Ik had er afgesproken met wat vrienden.' Ze had geen kostuum aan gedaan; daar hield ze niet zo van.

Dustan glimlachte even. Meer als steun, anders zou het er waarschijnlijk raar uit zien, toch? 'Maar in de liefde ben ik nu ook een beetje in de war..' Dustan keek haar even met een schuin en vragend hoofd aan. Maar voor hij ook maar iets hoefde te vragen of iets dergelijks ging Kijito verder. 'Ik weet niet precies hoe ik het kan uitleggen, maar goed.. Ik ben bevriend met iemand, en de de laatste keer dat ik hem tegenkwam hebben we gezellig gepraat.. en toen hebben we gezoend! Dat was echt vreemd.. Nu ontwijkt hij me een beetje..' Dustan legde een arm om haar heen. Liefde kon ook uiterst verwarrend zijn. 'Ik weet echt niet wat er is!' Dustan glimlachte nogmaals. 'Misschien is het voor jullie beide wat ontoepasselijk, als je begrijpt wat ik bedoel. Het is niet niks om met andere te zoenen. En misschien zijn jullie beide wel in de war, of is hij verlegen.. Er zijn denk ik wel genoeg redenen waarom het gebeurd. Misschien is hij wel bang.. Ik weet dat ik dat ook was op jullie leeftijd.' Dustan gaf nog een knipoog. Zeker als het je eerste kus was, was het vast erg eng, hij kon het weten, hij heeft het desbetreffede meisje weken niet meer aangekeken, bang dat ze boos was. Hij grinnikte even bij die gedachten.

De glimlach die om Dustans lippen speelde had iets geruststellends voor haar. De enige aan wie ze het verhaal verteld had was Jadira. Toch had ze het idee dat Dustan het niet door zou vertellen of haar uit zou gaan lachen. 'Misschien is het voor jullie beide wat ontoepasselijk, als je begrijpt wat ik bedoel. Het is niet niks om met andere te zoenen. En misschien zijn jullie beide wel in de war, of is hij verlegen.. Er zijn denk ik wel genoeg redenen waarom het gebeurd. Misschien is hij wel bang.. Ik weet dat ik dat ook was op jullie leeftijd.' Kijito keek naar Dustan op. Zou dat echt waar zijn? De arm om haar heen voelde ook geruststellend. Als de aarde onder je voeten kon verdwijnen was een extra steun nooit weg. 'Denk je het echt? Het was wel mijn first kiss.. En hij is wel verlegen,' dacht Kijito hardop. Waarschijnlijk was het ook zijn eerste kus geweest. 'Ik hoop alleen zo dat het goed komt!' Kijito hoopte het echt.. 'Bedankt voor je steun,' glimlachte ze opgelucht. Nu voelde ze zich toch al.. iets zekerder.

Dustan lachtte bij het horen van haar gedachten. 'Zal ik je eens iets vertellen, maar dan mag je het echt niet door vertellen hoor.' Hij lachtte even. waarna hij doorging en Kijito aan keek. 'Je zou het misschien niet verwachten van mij, maar na mijn eerste kus. Nou en ik zeg het je, ik was echt ontzettend zenuwachtig.. Toen heb ik het meisje geloof ik wel weken ontweken en niet aan gekeken. En weetje waarom...' Hij grinnikte even. Omdat ik dacht dat ze boos zou worden, omdat ik haar gekust had. Dustan glimlachte. Het was zo'n genant moment geweest. 'Ik hoop alleen zo dat het goed komt!' Dustan wreef met zijn hand over haar arm. 'Geloof me het komt echt wel goed, zolang jij er maar in geloofd en hem even de tijd geeft, Laat zien dat jij het ook eng en spannend vond. Maar laat hem wel weten dat je hem de tijd wil geven als hij die nodig heeft. Meisjes vinden het niet leuk als ze gepuched worden maar jongens ook niet, dat weet ik zeker!' Hij hoopte dat het goed kwam.. Want zoals hij Kijito nu kende wist hij vrijwel zeker dat als het niet goed ging ze vast zichzelf de schuld zou geven enzo. En er niet makkelijk uit zou komen..

'Zal ik je eens iets vertellen, maar dan mag je het echt niet door vertellen hoor.' Kijito keek geïnteresseerd naar Dustan. 'Ik zal niets doorvertellen,' lachte ze. Daarna kruiste ze haar vingers. 'Beloofd!' 'Je zou het misschien niet verwachten van mij, maar na mijn eerste kus. Nou en ik zeg het je, ik was echt ontzettend zenuwachtig.. Toen heb ik het meisje geloof ik wel weken ontweken en niet aan gekeken. En weetje waarom...' Dustan grinnikte even. Omdat ik dacht dat ze boos zou worden, omdat ik haar gekust had.' Kijito dacht daar even over na. Ja, misschien had Roxas dat ook wel gehad.. Kon best, toch? Hij was al zo verlegen van zichzelf.. Dustan wreef even over haar arm. Kijito bedacht dat, als Roxas haar nu zo zou zien zitten, wat hij dan zou doen. Waarschijnlijk zouden ze allebei schrikken.. Dustan gaf nog wat advies. 'Man, jij moet psycholoog worden,' lachte Kijito, nu vrolijker. 'Maar toch, echt heel erg bedankt voor je advies.. Ik denk dat je wel eens gelijk kan hebben,' vervolgde ze. Dustan was per slot van rekening toch een jongen. Zijzelf kon jongens nooit helemaal begrijpen. Waarschijnlijk begrepen zij haar ook niet helemaal, maar Dustan toch wel het meest van alle jongens die ze tegengekomen was. Of Roxas misschien nog meer.. O, wat hoopte ze dat het goed zou komen! Als het niet zo was, dan moest ze het maar vergeten. Eigenlijk zou het heel goed niet kunnen lukken, kom op, het was al zo ongelooflijk dat iemand haar leuk vond! 'Weet je,' begon ze weer. 'Het is eigenlijk best een raar idee dat iemand me leuk zou vinden, als zelfs mijn ouders me niet moeten.'

Dustan glimlachte naar Kijito. 'Graag gedaan. Dus als je iets niet weet denk je maar hieraan.' grinnikte hij. Bij haar volgende bekentenis, als hij het zo kon noemen keek hij haar even raar aan. 'Hoe kom je daar nu weer bij?' zei hij quasi verontwaardigd. 'Kijito. Beloof me dat je zo niet meer denkt! Zo moet je echt niet denken hoor!' Dustan keek haar even streng aan. 'Echt niet zo denken hoor Kijito. Voor iedereen is er wel iemand weggelegd. Ook voor jou. En ook al hebben jou ouders je niet zo behandeld zoals ze hadden moeten doen. Het betekend niet dat anderen jou dan ook niet moeten. Jij moest eens weten wat voor leuk karakter jij hebt!' Dustan glimlachte naar haar. Ze moest het wel weten. Anders zou ze nooit meer anders naar zichzelf kijken als dat ze nu deed omdat haar ouders dat deden. 'Je bent totaal niet wat je ouders denken. En ik weet zeker dat die jongen dat ook gezien heeft. Geloof daar in. En niet in het gene wat jou oudersje hebben laten geloven.' sprak hij plechtig.

Kijito glimlachte terug naar Dustan. Zijn woorden voelden goed en ze wilde ze geloven.. het lukte haar bijna. Als ze er mee zou stoppen dat soort dingen te denken.. dan kon ze zijn woorden toch wel geloven? 'Ik beloof het,' zei ze met een brede glimlach. Leuk karakter.. als ze nog wat aardiger probeerde te zijn zou dat ook wel lukken. 'Bedankt voor de peptalk.. ik geloof dat het werkt,' vervolgde Kijito, nog steeds met een lach op haar gezicht. Dustan leek het echt te menen. Kijito keek even om zich heen. Waar was Sullivan? Die maakte het vast goed.. Buiten was het begonnen met sneeuwen. 'Dat ziet er mooi uit!' riep Kijito. Ze was net zo dol op sneeuw als op water. Ze kon beide sturen en dat maakte sneeuwgevechten makkelijker. Kijito tuurde naar buiten, terwijl de grond langzaam bedekt werd door de witte deken van sneeuwvlokken. Het was winter!

PROFILE MAGICIAN

» Red ~&~ Green
» and all the World is Green.
» The fidler on the green
» Its green, finally!! [OPEN!]
» Blue and green {Shirou}

Green, green, it's green they say..

Green, green, it's green they say..

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen