1 resultaat gevonden

Ze keek naar de blonde lokken die ze meteen herkende bij het gezicht. Voor hij haar naam kon uitspreken was ze al opgestaan en haar kamer in gelopen terwijl ze de deur dicht smeet. Hij was wel echt de laatste die ze nu wilde zien of spreken. Meteen in haar kamer dook ze onder de dekens. Daar lig je dan met je hoofd onder de dekens terwijl ze op je buik ligt maar vergeet de dekens over je kont te trekken. 'GA WEG CREEP!' Gilde ze terwijl ze nog steeds trilde van angst, angst van de nachtmerrie, angst van het aanzicht van Zean. Waarom zou hij willen praten, praten over wat. Ze kwam toch licht nieuwsgierig overeind voor de deur open ging, ze pakte haar zwaard stevig vast en legde die op het dekbed dat ze nu over haar benen had gegooid. Ze legde haar hand stevig om het litteken op haar linkerpols die hij had gemaakt. Hij zou niet het plezier krijgen om te zien dat het nog steeds niet goed was geheeld en lichtjes omhoog stond. Nog steeds was het gevoelig, haar hoofd was een grote warboel door alle factoren die op het moment meespeelde. De tijd, haar droom, de angst die die droom had opgebracht maar vooral het zien van Zean, die met haar wilde spreken op dit ongoddelijke uur. Nu had hij haar ook nog eens zien huilen, kon alles nog erger worden?

#Short #IDC #MadeMyHugePostAlready