27 resultaten gevonden

Het zat haar vandaag niet mee, ze was moeizaam wakker geworden, had bed-hair wat ze haast niet goed kreeg. Nippy die met een boek aan het spelen was en een prank was op haar uit gezet. De eerste paar dingen waren wel snel opgelost, gewoon een staart in, Nippy te slim af zijn, maar het zoeken naar haar spullen… zou nog aardige tijd vergen.

Daar liep ze nu door de gangen op haar gympen die ze ondertussen al gevonden had. Verder liep ze in haar badpak van wegen het zwemmen en een handdoekje rond haar heen gevouwen. Ze wist niet eens wie deze grap had uitgehaald met haar, maar blij was ze alles behalve. Eindelijk had ze haar tas gevonden met een shirt erin, nu ging de middagbel. De bel die voor haar nu gevreesd was. ‘Waarom.’ Dacht ze terwijl ze er zo bij stond. Iedereen die de gang op kwam ging rond haar heen staan. Ze was het lachertje van de dag, iedereen lachte haar uit en wees naar haar en Syo voelde zich alleen maar ellendiger worden. Ze beet op haar lip tranen liepen over haar wangen en ze duwde mensen aan de kant om erdoor te komen. Het eerste gebied wat ze tegen kwam, ging ze ook snel in om te verstoppen. Nippy, haar hondje, had haar al snel gevonden in de bibliotheek en bleef bij haar. Ze bleef verstopt tot ruim een kwartier na de les bel weer was gegaan. Voordat ze verder zocht maar dit keer met NIppy’s hulp.
’s Avonds laat lag ze pas een keer op bed en dat voelde goed, ze had al haar spullen inmiddels weer gevonden en de dag soort van overleefd. Al had ze nu al verwacht dat ze enige problemen zou gaan krijgen, want ze had vandaag een paar lessen niet kunnen volgen.

Haar alarm ging iets eerder dan normaal, ze had zich helemaal opgefrist. aangekleed en ook voor gezorgd dat ze helemaal klaarstond voor vandaag. ‘Hmm..’ klonk ze en dacht kort na ging daarbij haar tas door voor haar boeken en andere spullen. “Yup, ik heb alles. Nippy, blijf jij hier?” Het trouwe viervoetertje ging op haar bed liggen als een teken dat hij zou blijven. In de les maakte ze weer zoals gewoonlijk veel aantekeningen, maar na deze les werd ze staande gehouden door een groep meiden van de klas. De een stond meer naar voren toe, deze was klaarblijkelijk de leider van deze mensen. Ze hadden wat woorden wisselingen maar uiteindelijk leek het erop dat Syo erg van streek van was geraakt. Ze wilde niet dat iemand haar nu nog zo zou zien na gister, van streek en met rode puffy ogen dat ze altijd van de tranen kreeg.
Na de lessen zou ze naar haar plekje gaan, zo zat ze tussen de gesteentes, bosjes en bomen van de Ruines. Met haar knieën hoog opgetrokken zat ze met haar rug tegen de stenen aan. Zachtjes snikte ze terwijl ze met een stok figuurtjes in de grond aan het tekenen was.