Volle maan

Sevalin schoot in de lach, terwijl ondertussen de maan steeds voller werd in de sterrenhemel. ''Ik heb wel een doelstelling voor later, mijn vader vinden die ik nooit heb gekend.'' sprak hij, terwijl hij even kort naar de grond toekeek, en vervolgens keek hij Xalina weer aan, terwijl hij weer in de lach schoot. ''Grapjurk, als dat iets voor mij is, weet ik een leuk baantje voor jouw, als dat tenminste werk is, de riolering schoonmaken. HA!'' plaagde hij, terwijl Xalina weer een grap maakte, dalijk kwam hij niet eens meer bij.

Xalina grinnikte en keek Sevalin aan, terwijl ze haar antwoord allang klaar had. 'Dat vind ik een betere job dan jouw onderbroeken wassen,' kaatste Xalina de bal terug, waarnaar zij uitdagend hem aankeek. Daarna legde zij zich op haar zij, met haar halve lichaam op Sevalin's buik en haar benen naast zijn benen, terwijl ze hem aankeek en hem daarna een lange zoen gaf. 'Wat zijn we toch weer aan elkaar gewaagt hè?' grinnikte Xalina, terwijl ze hem aankeek en hoopte dat deze avond heel lang zou gaan duren. Anders konden ze de nacht hier nog altijd doorbrengen, alhoewel Xalina niet wist welke straf erop stond als ze ontdekt werden. Xalina dacht een niet zo'n erge straf, maar dat kon natuurlijk ook altijd heel hard tegenvallen.

''Pff, mijn onderbroeken zijn en blijven schoon, de riolering niet.'' sprak Sevalin, die een grote knipoog gaf, en vervolgens genoot van een lange zoen. ''Jupjes, en volgens mij, Spirua en Mikuto ook al.'' zei hij. ''Als zij ook op elkaar zijn, krijgen ze tijgerwolf babies.'' vervolgde hij, terwijl hij kort daarna in de lach schoot. ''Kijk, de maan is al halfvol!'' zei hij, wijzend naar de halfvolle maan.

Xalina keek Sevalin hoofdschuddend aan. Een tijger en een wolf. Hoe kwam hij er eigenlijk bij? Xalina keek naar Spirua die zich ondertussen al had neergelegd in de grot, maar die toch akelig dichtbij Mikuto lag en die Mikuto ook aankeek. Daarna keek Spirua weer terug Xalina's kant op, die fronste. Spirua legde haar kop vermoeid op haar poten neer. Dat betekende dat Xalina dus niet zoveel moest zeuren en het zomaar over zich heen moest laten komen. Xalina grinnikte even, maar keek rustig naar Sevalin. 'Ik denk eerlijk gezegd niet dat er een kans bestaan dat Spirua en Mikuto elkaar zoveel mogen dat ze verliefd worden. Alhoewel hopen natuurlijk altijd te proberen valt,' grinnikte Xalina, terwijl ze Sevalin rustig aankeek.

''Tja, denk ik achteraf ook niet, alhoewel, dat verwacht je ook gewoon niet. Naja, heb je honger?'' zei hij nadenkend, terwijl hij keek naar alles om zich heen, en iets verbeelde, en vervolgens even zijn hoofd schudde. ''Trouwens, hoe kom je eigenlijk op Spirua? Ik vind het wel een mooie naam voor een tijger.'' sprak hij, en vervolgens Xalina aankeek met een glimlach.

Xalina krabde even over haar hoofd. Denk aan je smoesje dacht ze. 'Nee, nog niet. Ik heb vlak voor we vertrokken gauw twee broodjes gegeten,' zei Xalina en aan haar gezicht was niet te zien of ze loog of niet. Xalina gaf hem daarna een kus, waarna zij zich op de grond liet vallen vanwege de buikpijn, die echt door haar buik sneed op dit moment. 'Ik weet niet. Ik ben er gewoon opgekomen, denk ik. Ik vind Mikuto anders ook een leuke naam hoor,' zei ze. Ze snapte opeens waar die buikpijn vandaan kwam. Honger... Maar werd het dan niet zo'n ander, raar gevoel? Of at ze gewoon echt veel tè weinig? Xalina liet zich kreunend zakken. 'Oef... Ik heb een beetje buikpijn,' grinnikte ze. 'Wil je alsjeblieft langs deze zieke meid komen liggen, of ben je bang om besmet te raken?'

''Als jij dat zegt.'' sprak hij, terwijl de maan 'n half + 'n kwart vol was. ''Dankje.'' antwoordde hij, en vervolgens zwijgend naast Xalina kwam liggen. ''Noppes, ben ik niet bang voor, tenzij het haaruitval veroorzaakt.'' lachte hij, en vervolgens eindigde hij zijn lach met een glimlach. ''Beterschap iniedergeval.'' sprak Sevalin, die over Xalina's haren wreef.

Xalina keek hem lachend aan. 'Hoe weet je dat ik daar vorige zomer last van heb gehad? Steeds als iemand me hoofd aanraakt, raakt die binnen één nacht zijn haren kwijt. Ja, jammer joh,' grinnikte Xalina en moest toen lachen. 'Nee hoor. Je mag zo vaak over mijn hoofd wrijven als je wilt,' grijnsde Xalina. Toen voelde ze haar hart kloppen en ze legde Sevalin's hand op die plaats neer, waar haar hart zat. 'Mijn hart bonkt als een gek voor jou,' fluisterde ze toen, terwijl ze haar lippen zachtjes op de zijne drukte, haar ogen sloot en genoot van de kus.

Sevalin keek even met grote ogen, terwijl hij langzaam zijn mond open liet vallen, maar kort daarna in de lach schoot. ''Grapjurk.'''' kreeg Sevalin er lachend uit, en even een zucht liet vallen van opluchting. ''De mijne bonkt harder voor jouw.'''' fluisterde Sevalin charmant, en ook hij genoot nu van de kus. Wat langer daarna, haalde Sevalin zijn lippen nu weg. ''Kijk eens.'''' zei hij met 'n glimlach, en vervolgens draaide hij langzaam zijn hoofd, naar de volle maan. Normaal als hij thuis zou zijn en hem zou zien, was hij heel wat kleiner dan nu. Hij was prachtig.

Xalina had van de kus genoten en vestigde nu, net zoals Sevalin, haar aandacht op de volle, prachtige, ronde maan. Xalina legde haar hoofd in de schoot van Sevalin en ontspande zich zachtjes. Haar spieren hadden zenuwachtig en onrustig gestaan sinds dat zij bij Sevalin was geweest en nu vond ze het een goed moment voor ontspanning. Rustig keek Xalina naar de maan en hoopte dat dit moment nooit meer voorbij zou gaan. Ondertussen bedacht ze een nieuw grapje, want ze kon het wel romantisch maken, maar een grapje af en toe was gewoon helemaal haar ding. Daar zou Sevalin nu normaal wel aan gewend moeten zijn. 'Ik heb trouwens een heel mooi gedicht,' zei Xalina ietwat opschepperig, maar begon toen te lachen. 'Rozen zijn rood, het gras is groen, deze rotexamens, wil ik nooit meer overdoen!' zei Xalina. 'Of deze! Rozen zijn rood, de lucht is blauw, de geur van de wc, doet me gewoon denken aan jou!' lachte Xalina.

- Die eerste heb ik zelf verzonnen en die tweede heb ik van een vriend van school XD -

- Oef, die zijn goed Surprised

''Vertel!'' zei Sevalin enthousiast, luisterend naar haar gedichten. Hij schoot in de lach bij allebei, en lachend zei hij: ''Rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw, ik heb schijt aan die bloemen want ik hou van jou!'' zei hij, dus lachend. ''Oh en, de toiletten zijn altijd schoon wanneer jij ze ruikt.'' zei hij lachend. Al van te voren had Sevalin een plan om Xalina te laten schrikken, en die voer hij nu uit met volle maan. Hij maakte een gebaartje met zijn hand voor Mikuto, zonder te kijken, en nu luidde het: ''Ahoooooo!'' dankzij Mikuto.

Xalina had gelachen. Het waren ook zo'n leuke. Echt typisch iets voor Sevalin. Ze schrok zich dood toen een luid gehuil weerklonk en Xalina kroop van schrik tegen Sevalin aan en drukte zich bang tegen hem aan. Spirua keek geamuseerd van Mikuto naar Sevalin. Xalina had echter nog steeds niet door dat het Mikuto maar was geweest. Steeds dichter klampte Xalina zich dichter tegen Sevalin aan terwijl ze geschrokken naar buiten keek. Ze had haar knieën beschermend voor zich opgetrokken en ze kon niet anders dan met wijd opengesperde ogen naar Sevalin kijken.

Sevalin speelde ook toneel, en kijk even rond. ''Blijkbaar bestaan weerwolven.'''' zei hij, terwijl hij vervolgens zijn arm beschermt over Xalina sloeg. ''Ik ben bij je, er is niks om bang voor te zijn.'' zei Sevalin charmant, en hij keek nu naar Xalina, met 'n glimlach. ''Misschien was het weel Mikuto, maar wie weet.'''' zei hij, terwijl hij zijn hoofd naast die van Xalina legde, met een ietswat grotere grijns.

Xalina keek hem met grote ogen aan en toen ze de grijns ontdekte, wist ze dat ze erin was getrapt. Lachend begon ze hem te kietelen. 'Gast! Ik be me dood geschrokken. Oké, you got me. Nu heb je me goed teruggepakt,' grijnsde Xalina. Toen liet ze een half duivels lachje horen. 'Ik pak je nog wel terug,' zei ze. Je kon haar goudkleurige ogen nauwelijks zien, maar het vrolijke, blinkende bolletje in haar ogen wel. Het was al donker, maar de maan verlichtte de grot een beetje, maar niet waar zij lagen. Maar ze konden ook niks anders doen en eigenlijk lag Xalina redelijk goed. Het was nog geen nacht. Dat kon gewoon niet. Op dat moment knorde haar buik en Xalina probeerde dat te overstemmen met een hoestbui. Ze kuchte net zolang totdat het geluid ook halt hield en liet het toen pas zakken. Daarna boog zij zich over Sevalin heen, zocht met haar vingers zijn mond en zoende hem.

''Mooi zo.'' zei hij lachend, kijkend naar het bolletje in Xalina's ogen. Die kon je ondanks het goudkleurige, wel zien. Het was donker op de plek waar zei lagen, wat het wel leuker maakte. ''Weerwolven bestaan.'''' zei hij ineens. ''Als magie bestaat, griffioenen en een wonder zoals jij, bestaan er ook weerwolven.'' zei hij, het was zijn mening. Hij zoende Xalina nu, bijna mis, maar gelukkig nog net goed.

Xalina herhaalde Sevalin's woorden in haar hoofd. En een wonder zoals jij... Xalina bloosde en ze sloeg haar armen tijdens de zoen om hem heen. Ze begon zomaar met tongen, ondanks ze niet precies wist welke kant haar hoofd nou precies goed ging, aangezien hun hoofden nog al moeilijk te onderschatten in het donker waren. Xalina gokte dus gewoon maar en kwam uiteindelijk ook op de goede plaats uit. Ze bleef hem inniger zoenen en viel ondertussen zachtjes op haar rug. Xalina ging echter onverstoorbaar door en trok Sevalin op zich. Haar tong ging wild heen en weer en Spirua keek rustig neer op de twee. Haar ogen konden het koppeltje makkelijk zien en Spirua maakte een soort lach geluidje. Xalina ging echter onverstoord door en ging steeds wilder en wilder.

Ze kwam op de goede plaats terecht, en Sevalin tongde mee. Genietend, ook nog in het donker. Wat eigenlijk nogal fijn was, niemand die hun stoorde, althans, geen van de twee liet zich storen nu. Dat wist Sevalin wel zeker. Mikuto, die verdacht naast Spirua lag keek ook naar het koppeltje, en rolde nu een klein rondje. In dierentaal sprak hij ''Wat een stel.'', zei Mikuto dus en hij ging weer naast Spirua liggen, en Sevalin maakte soms een genietend geluidje, dit durfde hij niet te dromen.

Xalina ging met de genietende geluidjes van Sevalin mee. Ze vond het wel schattig passen bij hem, die geluidjes en ze keek rustig in zijn ogen. De verliefdheid droop er vanaf. 'Wat je zegt,' zei Spirua ondertussen tegen Mikuto. Spirua ging bij Mikuto liggen en legde haar kopje vermoeid op haar poten. Xalina nam hijgend adem en keek Sevalin toen glimlachend aan. Ze liet haar mond langs zijn kaaklijn naar zijn hals afglijden en gaf ondertussen kleine kusjes. Daarna kwam ze weer naar boven en zoende hem nogmaals. Haar handen streelden zacht over Sevalin's borstkas terwijl Xalina zat te genieten. Spirua keek Mikuto even diep in zijn ogen aan en keek toen hoofdschuddend naar het koppel. 'Nou, we hoeven alvast niet meer te twijfelen of ze verliefd zijn,' zei Spirua tegen Mikuto en ze liet een dierlijke lach horen, terwijl haar staart sierlijke bochten maakte in de lucht.

Sevalin keek glimlachend, met gefronste wenkbrauwen naar Xalina die hem kleine kusjes gaf van zijn kaaklijn naar zijn hals. ''Wat je zegt.'' sprak Mikuto tegen Spirua, en Mikuto rolde zich om naast Spirua. ''Hoelang ken jij Xalina trouwens al?'' vroeg Mikuto aan Spirua, terwijl ondertussen Sevalin ietsjes wild aan het tongen was met Xalina, met gesloten ogen en zijn armen om haar heen.
Mikuto schudde zijn hoofd bij het zien hiervan, en legde netzoals Spirua vermoeit zijn hoofd op zijn poten, en gaapte een keer.

Xalina ging er lekker in mee en zoende Sevalin. Toen ze even losliet, kwam er een grote grijns tevoorschijn op haar gezicht en ze liet overduidelijk merken dat ze ervan genoot. Spirua keek naar Mikuto die zich oprolde en luisterde met gespitste oren naar zijn vraag. 'Ik ken haar nu al een jaar of negen. En jij Sevalin?' vroeg zij toen aan Mikuto. Ze legde zich wat dichter tegen Mikuto aan en legde haar kop ook op haar poten. Ze keek hem toen rustig aan, wachtend op een antwoord. Xalina rolde intussen met Sevalin over de grond. Even later stopte ze en ze glimlachte naar hem. Ze drukte haar mond nogmaals op de zijne, waarna ze hem weer aankeek. Ze ging recht overeind zitten en keek Sevalin een moment aan. Ze trok haar trui uit en keek toen naar Sevalin. 'Ik heb het een beetje warm,' zei ze toen, terwijl ze naar hem keek. Wat ze echter zelf nog niet doorhad, was dat ze onder haar trui helemaal geen t-shirt aanhad, behalve haar BH. Ze keek hem glimlachend aan en had het na een tijdje nog niet door. Toen ze zich achter hem plaatste en haar armen via zijn nek naar zijn hals bracht en in zijn nek zoende, had ze het pas door. 'O jee. Ik ben echt dom,' zei ze blozend en gauw schoot ze weer in haar trui.

- Xd dat leek me nu echt een leuke blooper XD -

- RoflxDD

''Ik ken Sevalin al vijftien jaar.'' zei Mikuto rustig tegen Spirua, die nu verdacht dicht bij elkaar lagen. Sevalin keek naar haar BH met grote ogen die langzaam weer op z'n normale post gingen, met gefronste wenkbrauwen. Hij genoot er wel van. ''Nee hoor, het was wel leuk.'' floepte Sevalin eruit, en hij schoot zijn handen voor zijn mond. Mikuto keek ook naar het spektakel en tikte Spirua met zijn staart aan. ''En dat heb je volgens mij nog nooit eerder meegemaakt.'' zei Mikuto tegen Spirua met een dierlijke wolvenlach. Sevalin had het ook warm, en trok zijn T-Shirt uit, hieronder had hij gelukkig een zwart hemd, en nu kon je ook zijn ketting goed zien, die boven het hemd hangde.

Xalina bloosde nu als een gek. Och.. Typisch haar die weer zo'n blooper kreeg. Spirua's oren draaiden zich ondertussen richting Mikuto en ze liet ook haar zachte lach horen. Xalina zag Sevalin's ketting en kon het niet laten het even aan te raken. Haar ogen zochten zijn ogen, maar aangezien het een beetje te donker was, zag ze alleen de schittering die door zijn ogen ging. Xalina bloosde. Net toen de maan het ergste verlicht was, kon zij deze blooper weer maken. Ach, wat maakte het ook eigenlijk uit? Tenslotte had Sevalin ervan genoten. Ze trok haar trui weer uit en ging toen tegen Sevalin aanliggen. Het zweet brak haar ondertussen uit. Dan genoot Sevalin maar, maar zij zweette zelfs. Gelukkig kwam er na een flinke tijd toch wat verfrissing. Xalina zoende Sevalin innig. Ze liet haar handen over zijn borstkas gaan en trok hem op zich. Toen liet ze hem even later los, wurmde zich onder hem uit en trok haar trui aan, omdat het kippenvel nu over heel haar lichaam zat. 'Nu wordt het weer wat kouder,' glimlachte ze naar hem. Algauw kwam ze weer terug waar ze eerst was en ze liet haar handen onder zijn hemd doorglijden. 'Ze gaan helemaal in elkaar op,' zei SPirua en ze liet een lach horen. Ze voelde dat ze het koud had en begon zichzelf likken te geven, zodat ze misschien wat warmer werd. 'Het is koud!' zei Spirua in dierentaal tegen Mikuto.

- Oeps... PIEPPPPP kleur XD -

- xP

Sevalin lachte en keek naar Xalina die zijn ketting aanraakte. Het was best donker, ondanks het licht van de maan. Sevalin dacht even terug aan het moment dat hij Mikuto ontmoette, en keek verder Xalina aan. Sevalin genoot van de zoen en ook dat Xalina onder zijn hemd ging. Mikuto ging dichter tegen Spirua liggen, zodat misschien ze het wat warmer kreeg. ''Moet ik helpen?'' vroeg Mikuto in dierentaal aan Spirua, terwijl hij zijn hoofd op zijn poten liet vallen. Ondertussen zoende Sevalin Xalina, wat overliep tot tongen, waarbij hij soms 'n genietend geluidje maakte. Hij liet los na een tijdje. ''Je mag me vest wel aan hoor.'' zei hij toen glimlachend, terwijl hij uit zijn rugzak graaide opzoek naar een vest, en gelukkig lag de tas ook naast de twee.

Spirua keek Mikuto even dankbaar aan en drukte haar vacht dichter tegen die van Mikuto. 'Ja, graag,' zei ze en ze liet zien dat ze het leuk vond dat Mikuto haar aandacht schonk door haar staart rustig heen en weer te zwaaien. Dankbaar nam Xalina de vest van Sevalin aan, deed hem aan en ritste hem dicht. Het trillen ging gelukkig wat over en ze drukte zich tegen Sevalin aan. Ze zei expres niet dat ze zelf ook nog een vest bij had. Tenslotte vond ze de vest van Sevalin heerlijk ruiken en was het fijn om zijn geur een beetje rond zich te hangen. Spirua had ondertussen haar kopje vermoeid op Mikuto's rug gelegd. Xalina keek naar de maan. 'Het moet nu ondertussen toch wel tien uur of zo zijn,' mompelde ze. 'Sevalin, aangezien je zo behaard bent, doe me een lol en word deze nacht geen weerwolf, ondanks je felle beharing,' plaagde Xalina Sevalin toen lachend.

Sevalin keek naar Xalina, die het vest aandeed en dichtritste. ''Is ie warm?'' vroeg Sevalin met gefronste wenkbrauwen, kijkend naar Xalina. ''En nee, ik ben geen weerwolf. Alhoewel..'' zei hij nadenkend, en hij gebruikte een Shadraanse spreuk en veranderde zichzelf in een behaard monsterlijk ding. ''Ik wil vlees.. mensenvlees..'' zei Sevalin met een monsterlijke stem. ''Ik wil.. Xalina.. laten schrikken!'' zei Sevalin met zijn monsterlijke stem naar normale stem, en hij veranderde zichzelf terug. ''Helaas is het zwarte magie, en kan ik het je niet leren, alhoewel..'' zei Sevalin weer nadenkend, en haar zijn arm schonk.

PROFILE MAGICIAN

» een volle maan (open)
» Gezelligheid, de volle maan, en een prachtige plek

Volle maan

Volle maan

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen