Het licht van de zon viel de kamer binnen toen hij het gordijn open trok. Stof trok op uit het oude katoen. In een zwarte boxer en een ontploft hoofd stond hij voor het raam. Zijn schouders sterk en een rustige blik op zijn net ontwaakte gezicht. Buiten raasde de wind over het terrein en liet de bomen wiegen. Hij draaide zich om en keek de kamer rond, een andere kamer dan hij ooit gewend was. Zijn oude kamer was door lange afwezicheid vergeven aan een ander. Deze was kleiner, langwerpig en wat muf, maar hij hoefde het tenminste niet te delen met anderen. Het houten bed stond tegen de rechter muur aan en was meer een soort twijfelaar dan een tweepersoonsbed. Een mediteraans kleed wat hij had meegenomen zorgde ervoor dat je voeten niet tegen de koude houten vloer hoefde wakker te worden. Tegenover het bed stond een grote boekenkast die ongebruikt leek. Voor nu lagen hier even zijn kleren in en naast de kast stond een oude hutkoffer. In de kleine erker aan het eind van de ruimte stond een bureau waar zijn huiswerk aan gemaakt kon worden, er stond ook een leeslampje op. Er lagen al wat papieren. Hij liep van het raam langs het bureau, bed en kast naar de voordeur van de kamer. Alleen liep hij niet die deur door maar ging hij naar links waar hij een badkamertje had. Even tandenpoetsen, water in zijn gezicht om wakker te worden. Drake leunde met zijn handen op de wasbak en keek in de spiegel. Hij moest zich echt weer eens scheren, maar hij had er zo geen zin in. Op het moment dat hij opeens de wasbak geluid hoorde maken als schurende steen.. liet hij het gelijk los. Niet meer op leunen dus, hij hield zijn handen omhoog alsof het heet was geweest.

Even later liep de jongen de deur uit, haar gestreken en shone kleren aan. Wit overhemd, zwarte broek, nette sneakers en een zwart spijkerjasje. Om zijn nek bungelde een ketting met een blauwe steen, Lazuliet. Hij liep relaxed en was een beetje in gedachten terwijl hij zich door de vertrouwde gangen bewoog. Er liepen wat leerlingen langs, maar deze herkende hij niet. Uiteindelijk liep de jongen nonchalant de grote ruimte binnen bekend als de grote zaal. Er keken wat mensen op, maar anderen merkte niet dat hij binnen kwam. Het boeide Drake ook niet echt en nam ergens bij een bankje plaats. Daar pakte hij een kommetje, vulde het met yoghurt en cornflakes. Nadat hij er een lekkere dot honing overheen had gegooid begon hij rustig te eten.

-Open-

Langzaam bewoog hij de lepel door het bakje met welk heen. Cornflakes krulde zich rond het ijzeren steeltje. Af en toe een hap en een slurp. Echt heel irritant als er dan een druppel plakkerige melk langs zijn kin naar beneden liep. Melk in het ongeschoren baardje van een paar weken oud. Hij wreef zijn hand er over en gaapte terwijl hij naar de krant onder hem keek. Nieuws over politiek en een of andere smurf die de macht dacht te kunnen pakken. Gekke verhalen over uilen, maar Drake begreep nou niet hoe hij met een uit de kluiten gewassen kuiken de armen zou gaan helpen. Daarom legde hij het ding weg nadat er verder ook niks interessants in te vinden was. Op dat moment keek hij rustig op en zag hij er vlak bij hem een gast was gaan zitten met een beetje hetzelfde postuur als hij. Deze jongen was alleen wat jonger en hij had een zwarte jonge wolvenpup bij zich. Drake keek naar het dier, hoe het scherp de voorbijgangers in de gaten hield en met zijn ogen mensen volgde. De jongen begon aan zijn ontbijt en had duidelijk honger. Naast hem stond een bakje met pistolletjes zag Drake nu. Zijn cornflakes was bijna op en hij had best zin in zo'n ding. ''Yo, kun je me zo'n broodje aangeven?'' vroeg hij rustig. Op dat moment werden er twee handen op zijn ogen gelegd, hij was even verrast en je kon zelfs wat irritatie bespeuren. Het was alleen dat er nu een bekende geur zijn neus binnendrong. Op dat moment veranderde grimas in een grote grijns. Van gesloten ogen naar een knuffel van achter terwijl hij zat. Hij hield even een paar seconden zijn ogen nog gesloten. Die paar seconden, overweldigt door een vertrouwt nostalgisch gevoel van zolang terug. Haar geur, kleur van het diep rode haar dat nu langs zijn wang lag en heerlijke stem. "Heey, jou heb ik gemist!" hoorde hij Hayden zeggen. Drake keek omhoog in haar ogen met een ondeugende blik. ''Hey Hay. Zolang ben ik toch niet weg geweest?'' sprak hij. Zijn hand gleed bij haar schouder omhoog, maar dit vond hij niet genoeg. Drake stond op en nu konden de twee oude vrienden elkaar een echte knuffel geven. Zoveel jaren zoveel meegemaakt. Positief, negatief en elkaar door de moeilijkste perioden geslagen. Samen veel gezien.. ook van elkaar gezien. ''Ik wist niet eens zeker of ik jou hier nog wel zou aantreffen, maar als je t dan wil horen.. ja, ik heb jou ook gemist Hayden.'' Hij grijnsde en keek om, hij had eigelijk nog om een broodje gevraagd, maar had niet meer op de jongen gelet.