Waarom?

- Sorry jongens, ben in een RPG bui xD -

Zelfs Sapphire's hond, Lola, kon Sapphire niet kalmeren. Sapphire liep zuchtend de aula in, haar tranen weg werkend. Haar bebloede knie was nog net te zien onder het rokje dat ze droeg en Sapphire staarde rustig voor zich uit. Haar knie, die brandde, kon haar weinig schelen, maar wel op de manier hoe het gebeurd was. Sapphire was aan het oefenen met ijs en opeens raakte ze uit trance, waarvoor ze zo erg gewaarschuwd was door Lola en was met een smak op het ijs gekomen waarna ze in het water was beland. Ze had het geluk dat ze op haar rug was gevallen, anders was ze bewusteloos weggedreven. Na een tijdje was Sapphire pas weer bij zinnen gekomen. Sapphire staarde naar haar knie. Ach, dat kon nog, het viel erg mee. Sapphire frustreerde zich alleen maar over hoe vaak ze wel niet bijna iets breekt als ze haar magie uitoefent. Misschien zou ze toch nog maar eens naar Master Shong moeten. Sapphire ging zitten en keek naar beneden. Het bekertje met water stond onder haar en voor de eerste keer was Sapphire te misselijk en te trillerig om er mee te spelen. Lola ging naast haar zitten en jankte. Sapphire streelde het hoofdje van Lola en liet een treurige glimlach zien. Lola begon aan haar knie te likken en trillerig duwde Sapphire haar weg.

- Glugh... Erg dramatisch O_O -

Tatsu kwam aanrennen en zag een trieste Sapphire en een medelevende Lola. Hij liep naar ze toe en ging erbij liggen met zijn oren naar beneden. Ryuu kwam erachter aan rennen en zag meteen de bloedende knie. Hij liep er langzaam heen, met zijn ogen gericht op de bloedende knie. Hij ging op 1 knie en scheurde zijn masker af. Hij pakte een klein zalfje uit zijn colbert en dat smeerde hij op de wond. Hij was nu meer gericht op de wond dan op Sapphire zelf, en lette niet op wat ze zei of deed. Hij nam het afgescheurde masker en bond het om haar bloedende knie. "Dit zou moeten werken." Dit was 1 van de enige keren dat Ryuu zijn masker af deed, laat staan voor een ander. Zijn oog was nu helemaal blauw opgelicht en zijn pols wou nog een vlam kweken, maar door zijn focus gebeurde er niks ergs.

Sapphire zag Tatsu binnenkomen en ze keek even vervreemd. Waar was Ryuu? Het leek wel alsof hij haar vraag had gehoord, want hij kwam binnengelopen en keek naar haar knie. Hij hurkte op een knie neer en deed zijn masker af. Hij pakte een zalfje en smeerde dat op haar wond. Sapphire huiverde, maar was in staat haar been naar hem toe te houden en keek hem bewonderend aan. Toen bond hij zijn afgescheurde masker rond haar knie heen en Sapphire keek gefascineerd naar zijn bewegingen. Lola deed hetzelfde en gaf haar een lik over haar hand. Zowel Lola als Sapphire keken naar Ryuu's bewegingen. ''Dit zou moeten werken'', zei Ryuu en Sapphire keek hem aan. Het leek wel en dat zou ook zo zijn, alsof zijn oog blauw oplichtte. 'Hé, erg bedankt, da's lief van je', glimlachte en ze zag dat Lola hem een lik in zijn gezicht gaf. Nu zag ze zijn gezicht is zonder masker. 'Maar... En je masker dan?' Toen besloot ze maar uit te leggen wat er was gebeurd. 'Ik raakte uit trance en viel op mijn boog ijs en ben bewusteloos in het water gevallen', zei ze om duidelijkheid te geven van hoe ze in godsnaam aan die bebloede knie kwam.

Ryuu beantwoordde haar vraag alleen met een warme glimlach en pakte toen nog een masker uit de binnenzak van zijn colbert. die deed hij langzaam op en luisterde naar hoe ze aan die wond was gekomen. "Beloof me gewoon dat je volgende keer voorzichtiger bent, oke? Ik wil je niet kwijt." Hij ging weer staan en ging tegenover Sapphire zitten. Hij pakte het zalfje dat hij eerder had gebruikt op de wond en schoof het naar haar toe. "Als het morgen prikt moet je dit er weer op smeren." Tatsu ging nu weer normaal zitten en snuffelde richting Lola. "Waar is het trouwens gebeurd? Het stille meer?"

Een glimlach verspreidde zich over Ryuu's gezicht en Sapphire besloot het erbij te laten en niks meer te zeggen. ''Beloof me gewoon dat je volgende keer voorzichtiger bent, oke? Ik wil je niet kwijt'', zei hij nadat Sapphire haar verhaal had verteld en Sapphire keek hem even aan en lachte. 'Het is al vaker gebeurd hoor. Ik heb alleen telkens het geluk dat ik van de dood gered word', zei Sapphire lachend terwijl ze Lola aaide. Ze zag dat Ryuu tegenover haar ging zitten en haar hart sloeg sneller. Hij schoof het zalfje dat hij had gebruik voor haar wond naar haar toe en Sapphire keek hem vragend aan. ''Als het morgen prikt moet je dit er weer op smeren'', zei Ryuu en Sapphire keek hem even aan. Toen nam ze het zalfje in beslag door het in haar tasje te steken dat ze vaak bij had. Ze zag Tatsu richting Lola snuffelen, die hem nieuwsgierig aankeek en hem even met haar snuit aanraakte. Waar is het trouwens gebeurd? Het stille meer?", vroeg Ryuu en Sapphire knikte. 'Dat is denk ik ook de reden waarom ik gered van de dood ben. Zo diep is dat meer niet', grijnsde ze, alsof er niks gebeurd was. Ze keek even naar haar handen en wreef toen over haar hoofd, waar wonderbaarlijk geen buil zat. Ze voelde zich alleen duizelig en zag Ryuu soms twee keer. 'Ik breek mijn nek nog is. Het is gewoon het ijs dat zo glad is, daardoor schuif ik uit', zei ze zuchtend. Ze keek met haar donkergroene ogen naar een punt achter Ryuu en keek hem daarna aan waarna ze een stralende glimlach liet zien.

-bedoel je niet 'glijd ik uit'?-

Ryuu keek door de aula heen en keek vervolgens recht in Sapphire's ogen. Zijn artificiële oog werd een pentagram in de iris. Elke hoek had een kleur die elk van de elementen vertegenwoordigde. Het midden was Zwart, omdat de pupil dat ook was. en de buitenkanten waren wit, waardoor het leek alsof zijn iris de vorm had van een pentagram. Er kwam weer een vlam om de pols heen, en die draaide weer om de arm heen. Maar daarna trok hij terug en zocht hij een weg naar de pols van Sapphire. Ryuu keek zelf ook verbaasd, aangezien hij dit niet deed.

Sapphire keek naar de vlam die een weg baande naar... haar pols! Sapphire schrok en aangezien zij van Cassia was, zou dit vuur haar zo kunnen verbranden. Sapphire's hart stond stil toen het vuur haar pols bereikte. Sapphire voelde een hitte en schreeuwde even. Koortsachtig keek ze rond waardoor ze op de grond viel. Lola blafte. Sapphire zag een bekertje water en stuurde het water koortsachtig naar zich toe. Aangezien ze zich niet concentreerde en in paniek was, lukte het niet. De hitte voelde pijnlijk aan. Oh jee, dit ging fout. Ze wierp een blik op Ryuu, rolde toen naar de waterkraan en deed die aan. Ze hield haar pols er gauw onder en het vuur doofde. Sapphire zuchtte een keer en keek toen naar haar pols. Er zat niks bijzonders aan, behalve die rode, met een beetje zwarte plek dan. Ze pakte trillerig een bekertje water, zette het voor zich neer en stuurde water op haar pols waarna ze het tot ijs transformeerde en het liet afkoelen. Haar ogen waren waterig. 'Ach ja, dit kon voorkomen worden als ik niet in paniek was geraakt', zei Sapphire lachend. Haar stem klonk trillerig en ze keek Ryuu niet aan. Lola kwam jankend naast haar staan.

- Nee nee, uitschuiven betekent in België 't zelfde -

Ryuu stond op en zijn haar viel voor zijn gezicht. Hij pakte 2 armbanden uit zijn colbert en die deed hij om. Daarna pakte hij ook een choker en die deed hij om. Alles wat hij zojuist had omgedaan was blauw en leuk alsaf er water in verwerkt was. Daarna liep hij rustig weg van de tafel. Tatsu wist wel beter dan mee te gaan. Wanneer hij deze sieraden omdeed, samen met zijn enkelbanden onstonden er vlammen ongezien door StarShine Academy. Deze sieraden hadden inderdaad water erin verwerkt, en omdat hij zichzelf hiermee pijn deed creëerde het lichaam vlammen die hij er uitgooide zonder controle.

Sapphire zag hoe Ryuu opstond. Had ze soms iets fout gezegd? Hij deed twee armbanden om, getoverd uit zijn colbert. Sapphire keek even schuin naar wat het kon zijn, maar besloot Ryuu te laten. Lola keek hem ook aan en Sapphire gaf ongemerkt een knikje naar Lola. Lola liet zich stilletjes op de grond vallen en schonk, net als Sapphire nu, geen aandacht meer aan Ryuu. Hoewel ze wel nieuwsgierig waren, natuurlijk. Waar zouden die armbanden voor zijn? Waarom deed Ryuu ze om? Was hij boos op haar? Wou hij uit haar buurt blijven? Sapphire slaakte een ongehoorde zucht. Ze keek hem even aan en wierp toen een blik naar de overige mensen in de aula. Dat waren er niet veel. Sapphire had er sommigen een lachende blik op haar zien werpen en Sapphire sloeg haar ogen neer. 'Zo maak ik inderdaad goeie vrienden, door hier de zaal bij elkaar te krijsen. Oh, wat schaam ik mij toch, Lola', zei Sapphire zuchtend en Lola gaf haar een pootje.

Momenten later kwam Ryuu terug en Tatsu ging rechtop zitten. Hij was helemaal nat, te zien aan zijn haar, en hij had allemaal brandwonden op zijn armen, die onderhand zichtbaar waren omdat zijn colbert en shirt waren weggebrand. Het enige wat hij nu nog over zijn bovenlichaam droeg was een tanktop met zijn masker. Hij ging rustig zitten, en zijn banden bleken weg te zijn. Hij aaide Tatsu even over zijn kop en begon opeens met een wat duisterdere stem dan normaal te praten. "Het spijt me dat ik je bijna verbrand heb, Sapphire."

Na een tijdje kwam Ryuu terug en Sapphire zag allemaal brandwonden. Met grote ogen keek ze hoe een groot deel rood zag. Hij aaide zijn hond over zijn kop, alsof er niks gebeurd was en Sapphire keek met ietwat bewondering naar hem. Was dat normaal voor hem? "Het spijt me dat ik je bijna verbrand heb, Sapphire'', zei hij en zijn stem klonk niet zo warm als daarnet meer. 'Het maakt helemaal niet uit. Ongelukken kunnen gebeuren, niet waar?', vroeg Sapphire glimlachend. Ze vatte het niet zo nauw op, maar vond de gebeurtenis wel raar. Was het soms gevaarlijk voor Ryuu om met een Cassiaan te praten? 'Tenslotte kan ik wel tegen een stootje', grijnsde ze en Lola blafte een keer met zwiepende staart en ging toen naar Tatsu. Ze ging voor hem zitten en keek hem even aan.

Tatsu kwam dichter naar Lola toe en likte haar over haar wang. Ryuu's ogen werden iets groter en hij liet trekjes van zijn normale persoonlijkheid zien. "Dat hoop ik dan maar." Hij glimlachte weer warm en gaf een lichte knipoog naar Sapphire. Maar achter in zijn hoofd vond hij het nog steeds onacceptabel dat zijn vuur zo reageerde op maar 1 Cassiaan. Ryuu leek even geschrokken Of komt het door iets anders? Hij pakte uit zijn jasje een bot en legde die naast Tatsu, die vervolgens het bot aan Lola schonk, als cadeau. Hij glimlachte warm naar Sapphire.

Sapphire kon een glimlach niet laten toen Tatsu een lik aan Lola gaf en Lola's staart vrolijk heen en weer bewoog. 'Schattig zijn die twee', lachte ze. ''Dat hoop ik dan maar'', zei Ryuu over wat ze voorgaand had gezegd en ze knikte en glimlachte. Ze kreeg een warm gevoel toen hij warm glimlachte en haar hart bonkte als een gek toen ze een knipoog kreeg. Ze grijnsde even. Toen pakte Ryuu iets uit zijn zak en gaf het aan Tatsu. Het was een bot. Sapphire verwachte dat Tatsu de bot zou eten. Maar hij deed totaal iets ander. Hij gaf het aan Lola! Sapphire keek even verbaasd. Ze zag Ryuu warm naar haar glimlachen en zij gaf hem lachend een dikke knipoog terug. Lola zwiepte blij met haar staart en gaf een lik over Tatsu's neus. Lola en Sapphire keken elkaar een moment aan. Sapphire bewoog met haar lippen en Lola's staart ging heen en weer toen. Sapphire's lippen spelde, zonder geluid: 'Leuk hè?' Toen keek ze Ryuu aan en glimlachte warm terug terwijl ze haar hand op de tafel legde en even diep in zijn ogen keek.

Tatsu ging rustig voor Lola liggen, observerend. Na de tijd die hij stil had doorgebracht zou het lijken alsof hij door het contact met een andere hond het vermogen had verloren om te praten. Hij bleef Lola aankijken. Ryuu keek rustig naar de twee honden, die zich wel vermaakten, en onopvallend pakte hij Sapphire's hand met zijn eigen, zonder op te kijken. Hij draaide zijn gezicht nu naar Sapphire en zijn oog deed dit keer niks. Hij keek even verrast dat zijn magie niet reageerde maar legde zich er al snel bij neer. Zijn oog kreeg onderhand wel een nieuwe vorm. Hij kreeg wederom een pentagram in zijn oog, maar die was helemaal zwart, en de omrandingen waren nog steeds rood. Dit zou het begin zijn van een gebalanceerde versie van zichzelf.

Sapphire keek lachend naar de honden, die zich vermaakten met hun tweeën. Lola blafte en jankte af en toe terwijl ze Tatsu observeerde. Sapphire voelde dat een hand zich om de hare sloot en het volgende moment keek Ryuu naar haar. Sapphire glimlachte en voelde dat ze een beetje zweette. Ze liet het zo weinig mogelijk merken dat het door Ryuu kwam en keek opmerkelijk veel de andere kant uit. Zijn pupil werd deze keer niet blauw of helemaal rood, wat Sapphire op de een of andere manier kalmeerde. Ze keek hem lachend aan en haar wangen waren zo rood als wat. 'Weet je, mijn grootste angst is dat er op een of ander moment misschien een gevecht uitbreekt tussen mij en iemand anders, alhoewel ik niet weet waarom ik die angst nou precies heb', zei ze en ze keek verlegen even naar Lola. Lola keek haar aan en zwiepte met haar staart, alsof ze wou zeggen dat ze veilig waren bij Tatsu en Ryuu.

Ryuu trok zijn glimlach even weg en keek naar beneden. "Grootste angst?..." Hij keek even naar Tatsu, die simpelweg knikte, en toen keek hij terug naar Sapphire. "Mijn grootste angst... is dat ik de mensen die ik lief heb verlies. Daarom zal ik alles doen om mijn vrienden te beschermen." Zijn warme glimlach keerde terug en zijn rood-zwarte oog begon te glinsteren. "En jou al helemaal." Tatsu stond op en gooide zijn borst vooruit, alsof hij het er helemaal mee eens was.

Ryuu's glimlach verwijderde zich van zijn gezicht en hij staarde even naar beneden. "Grootste angst?..." , vroeg hij en hij keek zijn huisdier even aan die een knik gaf, waarvan Sapphire niet echt slimmer uit werd, maar ze vermoedde dat het een bemoediging was om het toch te zeggen. "Mijn grootste angst... is dat ik de mensen die ik lief heb verlies. Daarom zal ik alles doen om mijn vrienden te beschermen'', zei hij en Sapphire knikte. Daar waren veel mensen bang voor en zijzelf was daar ook een van. Ze dacht met pijn terug aan haar ouders. Zijn glimlach keerde terug en zijn ogen glinsterden. Sapphire vroeg zich af wat er nu kwam. ''En jou al helemaal'', zei Ryuu en Sapphire glimlachte vrolijk. Haar donkergroen ogen twinkelden vrolijk de wereld in. Tatsu maakte een beweging waarvan zowel Sapphire moest lachen, als Lola die haar staart heen en weer bewoog. Sapphire vertrouwde Ryuu helemaal en begon te vertellen. 'Mijn moeder is overleden toen ik negen was en mijn vader, of tenminste wat wij moeten geloven, is vermoord', zei ze en ze keek even het bekertje in met water. 'Zo terug', zei ze. Ze stond op, vulde het bekertje weer en ging weer bij hem zitten. Ze dronk even en keek even naar de tafel. 'W-Wil je misschien wat drinken?', stotterde ze toen.

Ryuu knikte en lachte warm. "Graag." hij bewoog zijn hand langzaam naar de bovenkant van zijn masker en trok die naar beneden. Hij praatte rustig verder. "Mijn ouders heb ik nooit gekend. Op de planeet Razen heb ik mezelf opgevoed." Hij dacht even terug aan dat ze een Cassiaan was en deed alleen zijn mond open. Hij deed zijn ogen dicht en wachtte of, om te kijken of ze haar magie zou gebruiken.

"Graag'', zei hij en Sapphire was blij dat ze het hem voorgesteld had. Misschien werd ze hierdoor iets aardiger gevonden. Hij trok zijn masker naar beneden en Sapphire zag voor de tweede maal zijn mond. Ze vond het fascinerend om er naar te kijken. ''Mijn ouders heb ik nooit gekend. Op de planeet Razen heb ik mezelf opgevoed'', zei Ryuu en Sapphire keek hem aan. 'Moedig van je', zei ze bewonderend en Ryuu deed zijn mond open. Zijn ogen zaten dicht en zijn mond open. Sapphire begreep de zijn. Ze maakte een sierlijke beweging met haar hand zodat het water omhoog kwam en stuurde het voorzichtig in Ryuu's mond. 'Ik woon alleen nog bij mijn oma die op sterven ligt. Als die dood is, dan weet ik geen raad maar. Dan heb ik zowel geen familie als een huis meer. Maar ik zie wel, ik red me wel', zei ze langzaam. 'Nog?', vroeg ze terwijl ze het bekertje uitnodigend omhoog hield. 'Foutje, ik heb Lola dan nog', zei ze en ze keek Lola aan. 'Mijn zusje.'

Ryuu slikte het water door en schudde zijn hoofd terwijl hij een handgebaar maakte. Hij deed zijn masker terug op en keek naar Tatsu en pakte hem in een knokkelklem, alsof je bij een broertje zou doen. "Nog een Foutje. Je hebt mij en mijn kleine broertje." Hij liet Tatsu los en zette zijn masker recht. Hij keek warm Sapphire in de ogen. "En ons raak je nooit kwijt." Hij keek even naar Lola en toen naar Tatsu, die naar haar toe liep. Hij stak zijn pootje op en legde die even op Lola's neus. Hij deed zijn pootje weer op de grond en duwde zijn wang tegen de hare aan.

-We zijn eigenlijk gewoon 2 relaties aan het opbouwen xD-

Toen Sapphire zag dat Ryuu zijn hoofd aan schudde, dronk ze de rest gulzig op. 'Sorry', zei ze omdat ze zo gulzig was geweest. Toen maakte Ryuu een soort beweging alsof hij zijn broer voor zich had bij zijn hond. Sapphire keek er even gefascineerd naar. "Nog een Foutje. Je hebt mij en mijn kleine broertje'', zei Ryuu en we glimlachte. Ryuu keek warm in haar ogen en Sapphire glimlachte. ''En ons raak je nooit kwijt'', zei hij, waardoor Sapphire een ongelooflijke veiligheid en blijheid over zich voelde waken. Toen Ryuu's blik naar de honden getroffen was, deed zij dat ook. Tatsu deed zijn pootjes op Lola's neus en Sapphire zag Lola's staart heen en weer zwaaien. Toen deed Tatsu zijn wang tegen de hare duwen en Lola piepte opgewonden. Ze maakte kef geluidjes en Sapphire keek toe. Ze lachte. Ze keek Ryuu warm in de ogen en ze grijnsde. 'Ze zijn schattig', lachte ze.

- Ja, eigenlijk wel xD Maar ja, bij de RPG kan dat xD -

"Jij ook." Zei Ryuu net zo grijnzend. Hij keek naar Tatsu en Lola, en daarna weer naar Sapphire. Hij legde rustig zijn hand op haar wang en streelde die even. Hij trok hem weer weg en pakte van binnen in zijn shirt een ketting die hij omhad. Hij maakte hem los en legde hem op tafel. "Dit is een Shadraans-Raziaanse ketting. Gemaakt speciaal voor mij om mijn kracht in controle te houden. Ik wil dat jij hem hebt. Wanneer mijn krachten weer op hol slaan, dan zal dit je beschermen, zolang als je hem om hebt of bij je draagt. En mocht er een tijd komen dat ik helemaal geen controle meer heb over mijn kracht, heb ik je nodig om hem in mijn linkerarm te duwen." Hij schuifde de ketting meer richting haar.

"Jij ook'', zei Ryuu en Sapphire voelde zich gevleid. Ze grijnsde naar hem. Zijn hand ging naar haar wang en streelde het. Ze genoot van zijn aandacht en liet dit duidelijk merken. Kippenvel nam beslag over haar lichaam en er drongen steeds korte huiveringen door haar lichaam heen. Toen ging hij zijn shirt in en legde een ketting op tafel. Sapphire staarde er even na en vroeg zich af wat dit betekende. ''Dit is een Shadraans-Raziaanse ketting. Gemaakt speciaal voor mij om mijn kracht in controle te houden. Ik wil dat jij hem hebt. Wanneer mijn krachten weer op hol slaan, dan zal dit je beschermen, zolang als je hem om hebt of bij je draagt. En mocht er een tijd komen dat ik helemaal geen controle meer heb over mijn kracht, heb ik je nodig om hem in mijn linkerarm te duwen'', zei Ryuu en hij duwde de ketting dichter naar haar toe. Sapphire keek even gefascineerd. Ze pakte de ketting op en draaide hem drie keer rond. Toen deed ze hem om. Er voelde een soort hitte over haar. 'Ik voel me heel erg veilig nu', lachte ze naar hem. Toen stond ze op, kwam ze naar hem toe en trok zijn masker een stuk naar beneden. Ze kuste hem op zijn mond, zette het masker terug goed en ging toen zitten. Lola gaf Tatsu net een vrolijke lik en het leek wel alsof Lola naar haar knipoogde.

Ryuu keek even verrast nadat hij gekust werd en keek toen even naar Tatsu, die gelikt werd. Tatsu keek terug en ging vervolgens liggen, alsof hij even moest laten inzinken wat er net was gebeurd. Ryuu keek onderhand weer naar Sapphire en lachte zwakjes. Onderhand was hij het ook aan het laten inzinken. Hij schudde zichzelf wakker en keek weer naar Sapphire. "Zorg er goed voor, mijn originele oog Is erin verwerkt."

Ryuu lachte waardoor er ook een glimlach speelde op Sapphire's gezicht. Ze zag dat hij zichzelf wakker schudde, of tenminste, Sapphire dacht dat dat toch de bedoeling was en zag haar weer een blik op haar werpen. Sapphire keek hem grijnzend aan. 'Sorry, dat moest ik even doen.' Lola kefte een keer kort. "Zorg er goed voor, mijn originele oog Is erin verwerkt'', zei Ryuu en Sapphire voelde weer een veilig gevoel over zich heen komen. Ze knikte en glimlachte. 'Als je me vertrouwt dan weet je ook wel dat het goed komt. Niet?', vroeg ze en ze lachte. Ze keek naar Lola en aangezien zich die ook geen houding wist te geven, stond Sapphire op en ging wat water voor Lola halen. Ze wees naar het bekertje en toen naar Lola. Lola's mond ging wijd open. 'Dat moet er in te krijgen zijn', lachte ze. Ze maakte een grote kring van het water en liet die met sierlijke bochten in Lola's mond komen. Lola gaapte daarna even waardoor haar tanden en haar keel goed te zien waren. 'En dan zeggen ze tegen mij dat ik mijn manieren moet houden!', lachte ze tegen Ryuu en ze ging weer zitten. Meteen sprong ze weer op. 'Dom van mij! Wil Tatsu iets, of jij?', vroeg ze.

- Oh ja, ik moest nog even melden dat ik iets weiniger online ben, maar wel zo snel mogelijk antwoord als ik kan. Redens zijn: school, ander forum en huiswerk. Als ik daardoor niet om negen uur ga slapen ben ik niet genoeg uitgerust voor de volgende dag, sorry voor dit ongemak, maar ik probeer mijn best te doen en alles zo snel mogelijk te beantwoorden. -

PROFILE MAGICIAN

» School? Waarom ik?
» Waarom een ring?

Waarom?

Waarom?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen