outfit:

Tevreden legde ze het zilveren bestek neer naast het porseleinen bord. Zachtjes werden haar mondhoeken gedept met het crèmekleurige servet om te restanten van de rode wijnsaus weg te halen. Eén van de voordelen van haar kersverse verblijf hier: Ze had haar eigen keuken om te koken. Iets waar ze de eerste dagen al dankbaar gebruik van maakte, afgaand op de heerlijke geuren die sindsdien Cahaya hadden verlaten. Koken was altijd al één van haar hobby’s geweest en wijze van ontspannen. Maar ook het dineren zelf, zeker in gezelschap, gaf ruimte tot genieten. Dat was iets wat ze de jeugd van tegenwoordig maar al te graag wenste mee te geven: Genieten… in rust. Al vrij snel was het haar opgevallen hoe snel het leven op de school leek te gaan. Leerlingen die van de ene naar de andere les renden, docenten die opgejaagd hun werk voorbereidden, stagiairs die hun mentoren zo goed mogelijk probeerden te ondersteunen. Bewonderenswaardig, maar ook zo vermoeiend… Ach, wellicht was dat enkel haar leeftijd die haar vertelde dat het leven soms niet zo gehaast geleefd diende te worden. Met name als deze niet eeuwig duurde, zoals het hare.
Hierdoor was het pas later op de avond dat ze tenslotte de laatste hap had genomen. Met Neh’ria op pad om verse paddenstoelen voor het ontbijt te verzamelen, nam ze haar eigen afwas ter hand om dit terug naar het aanrecht te brengen.

Juist toen de laatste kom was afgespoeld, keerde haar blik langzaam naar de deur. nog voor er enkele tellen later pas werd aangeklopt… Vluchtig had ze haar handen afgeveegd aan een droge doek en het schort afgebonden om zich in statige pas richting de deur te begeven. Even schikte ze de rok van haar jurk nog, voor haar slanke vingers de gouden deurklink beetpakten.

“You’re not Evelynn.”

“And you are not Neh’ria.” Ondanks dat ze zijn aanwezigheid had gevoeld, oogde de vrouw nog lichtelijk verrast. Al snel leek ze zich te herstellen en nam de onbekende verschijning onderzoekend in zich op. “But let’s see…” Aandachtig liet ze haar lichtbruine ogen, die in het juiste licht haast goud leken te zijn, over zijn gelaat glijden. “A demon…” Elegant kwamen haar lange benen in beweging om langs hem heen te lopen zonder haar blik los te scheuren. “Surrounded by dark magic, of course…” Achter hem hield ze haar pas iets in. “Yet bound somehow… Restricted,” sprak ze verder met haar zangerige stem, tenslotte weer voor hem stilstaand om hem recht in de ogen aan te kunnen kijken. Een raadselachtige, maar niet minder vriendelijke glimlach speelde om haar volle lippen. “You must be Alpha, advisor to Alandria, Lady of Darkness,” luidde de conclusie, alvorens ze met een zekere nonchalance tegen de deurpost bleef leunen. “I like to keep informed,” was haar manier om aan te geven hoe ze tot deze bevinding was gekomen.
Inmiddels was haar blik blijven hangen op het masker wat hij droeg. “I am sorry to disappoint you, Alpha, but if it’s Evelynn you seek, I must inform you that she has decided to leave and be with her family.” Zijn verbazing oogde zodanig groot dat ze hem op z’n minst een verklaring schuldig was, achtte ze zo. Zijn… kwetsbaarheid was haar daarbij niet ontgaan. Het sijpelde zijn aura door, zelfs als ze zich er respectvol van probeerde af te sluiten. “Therefore, I was asked to succeed her.” Charmant gleden haar mondhoeken iets verder omhoog. “My name is Leandra.” Na deze woorden gaf ze hem een moment dit nieuws op zich in te laten werken, voor ze zich tenslotte langzaam weer had omgedraaid om terug naar binnen te gaan. “Do come in if you still desire to do so…” klonk nog voor ze verder was gelopen.

Outfit:

@Alpha

Haar hakken produceerden een pakkend ritme op de eikenhouten vloeren terwijl ze hem was voor gegaan Cahaya in. Bij zijn dubbele verontschuldigingen speelde er weer een kalme glimlach om haar lippen zonder dat ze haar pas vertraagde. “On the contrary, Alpha, your presence is most welcome here,” klonk het vriendelijk terwijl ze naar een bijzettafel was gelopen. Al bij de eerste stap in haar vertrekken werd het duidelijk dat, zeker voor de Beschermvrouwe van Nova, Leandra met weinig licht tevreden was. Op enkele kaarsen en zachtjes gloeiende kristallen zwevend rond het hoge plafond na, behelsde knusse schemer de kamer. De serene sfeer werd versterkt met het knisperende haardvuur bij twee comfortabele fauteuils, een bank en koffietafel. Ergens op de achtergrond galmden de sierlijke tonen van klassieke muziek door de gehele ruimte, afkomstig van de platenspeler die half achter een gouden harp verborgen ging. Om de penetrante geur van haar avondmaaltijd te verdrijven, brandde ze wat aromatische kruiden in stenen schalen. “That is correct,” antwoordde ze op zijn vraag, waarbij de onderzoekende ogen met spikkeltjes goud even terug gingen naar hem. “Five days to be exact. Therefore, it’s a pleasure to finally meet one of my new colleagues.” Dit om tevens aan te geven dat ze niet alleen de andere Legendarische Magiërs, maar ook hun adviseurs tot haar collega’s rekende.

Elegant had ze zich losgemaakt van de bijzettafel om richting een fles Raziaanse rode wijn te lopen. In het passeren had haar arm zich vlak langs de zijne gestrekt om langs hem heen uitnodigend naar de stoelen en bank te wijzen. “Please… Take a seat.” Een seconde of vijf. Niet langer had het geduurd voor ze verder was gelopen om de fles ter hand te nemen. “Can I offer you something to drink perhaps?” Voor zichzelf schonk ze alvast een glas in, net genoeg om weg te geven dat ze goede wijn kon waarderen. Onderwijl streek ze gedachteloos een lok donkerblond haar achter haar oor, zichtbaar zeer ontspannen in zijn aanwezigheid.

Music:

@Alpha

Een vage glimlach sierde haar rooskleurige lippen bij zijn opmerking dat het lange tijd geleden was dat zijn aanwezigheid welkom was geweest. Haar tijd nemend te reageren en hem de kans gevend verder te spreken, observeerde ze een druppel bloedrode wijn die bij het schenken afgedwaald was en nu op de top van haar wijsvinger terecht was gekomen om in trage gang aan de zwaartekracht te worden onderworpen. Net voor deze zich van haar huid los dreigde te maken, had ze het met een bijna speels gebaar opgevangen met haar mond. “Be that as it may, I prefer good company, so I’m willing to give everyone at least one chance to prove themselves as such. So do not worry…” Een tweede kraakhelder glas werd er ondertussen bij gepakt. “You will know when I’ve made up my mind when it comes to that.” Plots kolkte een zekere... uitdagende schittering te midden van het bruin en goud in haar irissen, de irissen die zich inmiddels weer onderzoekend op zijn gedaante hadden vastgepind terwijl hij zich een weg baande naar haar bank...

“It depends on whom you ask,” antwoordde ze even later als reactie op de woorden of het opvolgen van Evelynn vlekkeloos was verlopen. “I never desired such power nor status. Neither did I intend to become Nova’s Protector, but that doesn’t change the fact that as a Novan woman, I have a duty to my people. If this is who they need me to be right now, then I shall gladly be their guardian.” Bij zijn goedkeuring liet ze de wijn weer rijkelijk vloeien in het tweede glas, haar blik hier op rustend. Slechts enkele tellen had ze zich hier van terug getrokken om zich op te richten bij een volgend nummer wat speelde en genietend haar ogen te sluiten. “I love this song…” Voor het eerst sinds ze hem welkom had geheten haar vertrekken in, leek er een zekere… menselijkheid zich van haar meester te maken. Alsof voor even de persoon achter de functie zich toonde. Dit vervaagde al even vlug weer bij zijn laatste vraag. “Home is but a concept to me nowadays, so I suppose this one is as good as any,” glimlachte ze sereen alvorens hun glazen op te pakken en hiermee richting de zithoek te struinen. Haar ogen plots recht in de zijne borend zonder schroom, reikte ze hem zijn drinken aan. “What about yourself? What is your stay here, at the school, like so far?” Zonder het oogcontact te onderbreken had ze vervolgens sierlijk plaatsgenomen op de fauteuil in een negentig-graden hoek van de bank, hen daarmee de mogelijkheid verschaffend gemakkelijk te kunnen spreken zonder gedwongen te zijn elkaar constant aan te moeten staren. Eindelijk liet haar priemende blik hem dan ook gaan om zich op de dansende vlammen in de haard te focussen.

@Alpha