Rondleiding

Na een ontzettende loservertoning tegenover Tomari stapte ze nu de aula binnen. Faith schoot even naar een kraan en schonk een bekertje vol met water waarna ze het in een teug opdronk. Daarna liep ze weer naar Tomari. Ze glimlachte en wees naar een tafeltje waar ze konden gaan zitten en voor ze op een antwoord wachten huppelde ze er al naar toe. Toen ze ging zitten srak ze tegen Tomari. Dit is dus de aula. Ze keek even rond en zag dat het al aardig druk begon te worden, waarna ze zenuwachtig aan de rok van haar jurk begon te friemelen. Ze wist even niks te zeggen na haar domme actie eerder. Bang dat ze nog meer onzin uit begon te kramen

Tomari was Faith naar de aula gevolgd en zag dat het hier aardig druk was, ook zag hij dat Faith nogal nervues leek
Tomari ging naast Faith zitten en vroeg "ben je nervues als er veel mensen om je heel zijn?" zo leek het in elk geval voor hem, bovendien wou hij haar niet laten merken dat hij haar eerder gehoord had

Faith keek even geschrokken op naar zijn vraag waarna ze kort knikte. Ik ben nog al verlegen, antwoorde ze zachtjes met een twijfelend glimlachje omhaar mond. Maar Faith legde al snel haar handen op de tafel. Je had me net gehoord he. Ik voel me zo dom. Faith moest even om zichzelf lachen en bedacht hoe dom ze wel niet over zou hebben gekomen. Sorry hoor, ik heb soms zo mijn rare trekjes voegde ze er achteraan. En zachtjes giechelde ze.

Tomari keek Faith aan toen ze zij dat ze verlegen was, dat kon je duidelijk zien, maar daar zei hij maar niks over, Hij moest wel een beetje blozen toen ze door had dat hij haar had gehoord "was dat zo duidelijk?" zei hij "je bent echt niet dom en iedereen heeft wel rare trekjes, of had je dat nog niet aan mij gemerkt" zei hij erachter aan toen hij haar zichzelf in de put zag zitten graven en glimlachte lief om haar een beetje gerust te stellen

Faith lachte. Nee maar ik merkte het. Ik denk dat niet veel het zouden hebben gemerkt hoor Ze glimlachte bij wat hij zei. Ze kreeg van hem een lieve glimlach en die beantwoorde ze op haar manier. En nee ik had ze niet bij je opgemerkt, Vertel eens. Ze glimlachte wat ondeugend waarbij ze met haar vingers speelde onder een tafel. En nieuwschierig Tomari aan keek.

-sorry niet echt inspi door persoonlijke omstandig heden. ben er niet zo bij met mn hoofd.

~geeft niks, zolang je het maar naar je zin hebt toch?~

Tomari grinnikte toen ze serieus inging op zijn retorische vraag, maar hij zou nu wel antwoord moeten geven, hij had zichzelf een beetje in een hoekje gepraat merkte hij. Nou ja, dacht Tomari, dan prat ik me er ook uit en hij antwoorde
"Ten eerste natuurlijk dat ik met een vossenwelp in mijn jas rondloop" Tomari wees naar Toki die opeens heen geintresseerd leek in Tomari's vinger
"Ten tweede dat ik af en toe erg in gedachte zink en in de lucht staar, maar toen botste je net tegen me aan, dus ik vergeef het je als je het niet gemerkt had" en Tomari grinnikte vriendelijk om Faith niet een schuldig gevoel te geven over het tegen hem aan lopen
"En ten derde dat ik dit rode lint om mijn linker arm en hand heb gewikkelt" en Tomari stak zijn hand een beetje flauwtjes op
toen vulde Tomari voor de grap nog aan met "er zijn er nog een paar maar daar moet je zelf achter komen, een van de uitdagingen die je moet doorstaan met mij in de buurt" en Tomari lachte
"Maar nu we het toch over vreemde gewoontes hebben, wat doe jij normaal in je vrije tijd?" vroeg Tomari een beetje lachend in een poging meer te weten te komen over het meisje dat al zo aardig tegen hem was geweest

PROFILE MAGICIAN