 |  Onderwerp: Stumbling through the dark  za maa 02 2019, 12:03 | |
| Hij was wat overeind geveerd in zijn stoel toen de shuttle zacht schokkend tot stilstand was gekomen. Het geluid van sissend stoom en draaiende tandwielen die het ijzeren gevaarte verankerde in de grond en zich opmaakt voor haar passagiers om uit te stappen. Traag was de blonde man opgestaan en had zijn tas gepakt tezamen met de koffer uit de overhangende opbergkast. Nog een beetje wankel op zijn voeten had hij de shuttle verlaten. Voor iemand die nog nooit langere stukken gevlogen had was de trip zacht gezegd.. fascinerend geweest. Al kon hij niet ontkennen dat de vaste grond onder zijn voeten een hele verademing was. Eenmaal buiten de shuttle had de zachte winterzon hem akelig enthousiast begroet. Hij had zich niet beseft hoe fel de zon hier kon schijnen in vergelijking met Shadra. Voor iemand die nog nooit eerder de duistere planeet had verlaten, zou het rotsblok waar de school zich op bevond nog een uitdaging kunnen worden.
De school zelf bood iets meer afscherming van die zon. Het zag er knus uit. Schoon. Zijn grijze ogen dwaalde door de met kaarsen en lantaarns verlichtte ruimte. Grijs zoals de koude winterdagen die zich nu langzaam terug trokken om plaats te maken voor wederom blauwe luchten. Op aanwijzingen van de enkele leerling die hij had aangesproken had hij uiteindelijk zijn weg naar het lokaal gevonden wat was opgezet om de kunst van de duistere magie te doceren. Dat wat als levensenergie door zijn ziel en aderen stroomde. En hij kon niet ontkennen, het idee om die kunst door te kunnen geven, eindelijk, bracht een zekere opgewonden tinteling met zich mee.
Het lokaal lag er echter een beetje doods en verlaten bij. Zijn voorganger had het in haast achter gelaten. Boeken lagen nog verspreid op tafels. De krijtstrepen op het bord hadden zich samen met het stof samengevoegd tot een grauwige massa. De sfeer was drukkend en beladen. Voorzichtig zette hij zijn tas en koffer neer. zijn hand daarna reikend naar een boek, zijn vingers zacht langs de kaft strelend. Het gekraak van de houten vloer achter hem deed hem een blik over zijn schouder werpen. Zich afvragend aan wie of wat.. ze toebehoorden.
- Open. |
|
PROFILE
