Het was een wonder. Een absoluut waar mirakel. Het begin van de apocalypse vrij waarschijnlijk. Iets wat alleen gebeurde wanneer alle sterren op één lijn stonden, de temperatuur exact 12,37 graden was en de zon net over het dak van de stallen scheen waardoor de schaduw in de vorm van een kwakende eend op de Toren muur verscheen. Fremont... zat zijn huiswerk te maken. De lange, blonde jongeman had zichzelf in de bibliotheek neergezet, een paar opengeslagen boeken om zich heen en was druk aan het pennen. Eigenlijk.. probeerde hij voor de verandering om eens niet na te hoeven blijven en was hij door zijn smoezen heen. Dus met veel gezucht was hij dan toch maar aan het werk gegaan wat de diepe rimpel in zijn voorhoofd bewees. Het was een zacht ritselend geluid wat hem echter compleet uit zijn concentratie haalde en even deed opkijken. Het had lange, fluffy oren, een klein pluizig staartje en het meest schattige snuffelde neusje ter wereld. De enige vraag was, wat deed een konijn in de bieb? Zijn blauwe ogen keken even om zich heen om te zien of het dier bij iemand hoorde. Maar toen zijn eigenaar niet op leek te dagen was hij opgestaan van zijn stoel en dichterbij op zijn hurken gaan zitten. 'Hai there little one..,' glimlachte hij zacht. 'Where did ya come from?' Een van de oren was even wat omhoog gegaan en de donkere oogjes keken even zijn kant op. Voorzichtig schuifelde hij iets dichterbij. En nog iets. Zijn hand strekte zich uit en.....
Waarschijnlijk had het dier zich bedreigd gevoeld. Misschien was het zijn uitgestoken hand geweest, of het accent. Maar een vlaag van pure paniek leek het dier te overmannen en met een krachtige sprong haastte het weg. Hij was net niet snel genoeg om het te vangen. Met drie sprongen was het konijn op de tafel gesprongen waar hij had zitten werken en had zijn kostbare huiswerk gevonden. 'No. Bad bunny... don't go and do what I think ya're about to do...,' Het bleef even stil.. voordat het dier een van zijn papieren greep en weg hupste. 'A rabbit... ate my homework. A RABBIT...ATE... MY HOMEWORK,' Dit verzon je niet. Verslagen zag hij het pluizige staartje verdwijnen. Oh nee.. nee niet deze keer. Fremont krabbelde overeind en sprintte achter het dier aan.

Het gevolg was een vrij sneu.. maar komisch zicht van de lange, blonde jongen die als een bezetene achter een klein konijn aanjoeg wat hem in alle paniek voor probeerde te blijven. De gangen van de school waren niet langer meer veilig. Leerlingen werden omver gelopen en een haastige sorry toegeroepen. Docenten werden genegeerd toen ze hem terug probeerde te fluiten. Hun avontuur bracht de twee uiteindelijk op de slaap etage van Razen. Daar kwam hun jacht tot een stilstand toen ze een doodlopende gang in rende. Met een paar meter afstand tussen hen in was Fremont blijven staan. 'Aye bunny... this is the end of the line for ye... Give back the homework.. and this can end peacefully,' Een klein hupsje naar achteren van zijn nieuwe aartsvijand. 'Alright... ya bloody carrotmuncher. Ya asked for it..,' Met een duikvlucht sprong hij op het dier af. 'GOT YA,'

Zwoegend is Olivia in de weer. De stallen hebben eens een grote kuis nodig en met een grote vork in haar kleinere handen schept ze de dieren uitwerpselen. Wel de stallen zijn altijd tip top in orde dankzij Miss Jackson, maar toch probeert Olivia alles tot in de puntjes in orde te hebben. Het is ook een manier van ontspannen tussen het studeren en trainen door.
Ondertussen probeert Cornelius, het klein gevleugeld wezentje, de jonge stalhulp af te leiden en zo een speelkameraadje te hebben. "Cornelius, wacht even," en neemt ze bijhorende handschoen op die op haar arm te kunnen houden. Nu blijft Cornelius op één van de balken van de stal staan. Sigh, ze heeft de hint wel door. Ze opent een zware kist aan de ingang van de stallen, die koel wordt gehouden, en neemt ze er een paar stukken vlees uit. Nog voor ze het vlees naar haar gehandschoende hand kan leggen, vliegt Cornelius al over haar hoofd en hapt het vlees binnen. Buiten laat ze het wezentje een paar cirkels vliegen, maar dan is het de tijd aan de andere wezens om aandacht te krijgen. Jillai, de jongste puffdragon, huppelt al enthousiast heen en weer als de roodharige in zijn richting komt. "Hey little one. How are you." kwispelend springt het wezentje rond Olivia's benen. Net als Cornelius is dit wezentje een brok aan energie en heeft die daardoor ook veel aandacht nodig. Aandacht dat Olivia maar al te graag geef. In tegenstelling tot de oudste van de drie draakjes, Errol, die knorrig in de hoek ligt. Na een paar wrijfjes over zijn gerimpeld hoofdje slaagt hij toch een gelukkig zuchtje.
Ze gaat even langs het meer voor de Merpugs, die binnenkort een nest minder is doordat die door iemand zijn overgekocht. De eenhoorns van de school komen ook in volle galop aangelopen en komen ze slippend voor haar voeten tot stilstand. De paar studenten die rondlopen kijken verschrikt op, maar Olivia deinst tegenwoordig al voor niks meer terug. Ze haalt snoepje en wortels uit haar zakken en moet oppassen dat ze niet door de vurige paarden overhoop wordt gelopen.
Terug in de stallen neemt ze haar spullen en doet ze ook weer haar jas aan. Voorlopig is het nog niet al te warm en al helemaal niet als je bezweet en vuil bent van mest op te rapen.

In de gangen stapt ze rustig door naar haar kamer, maar wordt afgeleid door de rumoer. Wat is er nu aan de hand? Ze geeft er geen aandacht meer aan, maar moet wel door de groep druk fluisterende groepen. Iets van een konijn en een op hol geslagen jongen? Op weg naar haar kamer wordt ze afgeleid door, een jongen met zijn rug naar haar gebogen is. Plots springt hij naar voor en Olivia iets fluffy ziet te voorschijnkomen die de sprong van de jongen heeft ontweken en nu huppelend probeert weg te lopen. Met een snelle beweging gaat ze door haar knieën en grijpt ze het konijn. Ze gaat weer recht staan en kijkt naar het donzig beestje die ze bij de nekvel vast heeft.
"Well, being able to work with animals has his benefits. Is this yours?" wijzend naar zowel het konijn als het papiertje dat die stevig vast heeft.