Een onverwachte wending...

Sapphire werd rillend wakker. Het zweet zat op haar voorhoofd en ze hijgde luid. Lola likte haar geschrokken in haar gezicht en Sappire aaide het beest. Haar blote benen waren stijf van kou. Toen stond ze op. Was ze aan het slaapwandelen of was het iets anders? Sapphire keek doods voor zich uit. Toen ging ze op de bank zitten en keek voor zich uit. Haar tenen waren heel erg koud en Lola likte erover, om ze warm te krijgen. Sapphire ging liggen op de bank, die achter een raam stond, zodat Sapphire de nacht in kon kijken. Sapphire stond toen op en pakte een klein dekentje uit een nabijgelegen kast. Ze legde die met een ruk over zich heen, ging liggen, klopte op een plaats waar Lola de ruimte ging benemen en keek dromend uit het raam. Rillend probeerde zij zichzelf warm te krijgen door middel van de deken stevig tegen haar benen en armen te drukken. Ze had naast nachthemden geen pyjama's, die een broek en een shirt hadden. Alleen maar nachthemden. Sapphire dacht aan haar oma. Warme tranen gleden over haar wang. Ze hoestte een paar keer. Fijn, om alles even erger te maken, was ze nu ook nog is ziek! Verdrietig keek Sapphire voor zich uit. Wat zou haar leven nog kunnen beteren? Waarom was ze hier nen iet bij haar dode oma in het graf? Waarom moest ze in godsnaam leven? Sapphire's korte haren gingen met de wind mee. Met de wind!? Met een geschrokken uitdrukking keek ze naar een open raam en haalde toen opgelucht adem.

- Alleen Ryuu en Sapphire graag -

Een duister figuur verscheen plots voor het open raam, uit het niets. Alsof hij aan was komen waaien, als een blad. Hij hurkte in de opening naar de Water Magicans etage. Zijn handen klommen naar de binnenkant van het raam, alsof hij het zou gebruiken om af te zetten, om vervolgens iemand te bespringen. Hij zag de half-slapende Sapphire, die hij een tijd geleden had ontmoet. Zou ze hem nog herkennen? Hij zag dat ze in de deken kroop dus hij blies een paar kleine vlammetjes door de lucht bij elk gedeelte van haar lichaam, die de ruimte om haar heen vanzelf warmte schonk. De vlammen waren rood-zwart, alsof er iets anders dan vuur in zat. "Goedenacht" Plots klonk de diepe stem, bijna als een echo, door de kamer.

Sapphire lag rustig te woelen. Het werd langzaam, maar niet snel genoeg als Sapphire het wenste, warm en Sapphire keek tevreden naar haar voeten. Toen er een schim gesprongen kwam, met een landing, schrok Sapphire en wou ze gillen. Ze schoot overeind. Ze zag de kleine vlammetjes en voelde de verwarming van haar lichaam. De jongen zijn stem klonk door de nacht en Sapphire schrok nogmaals. Sapphire viel van de bank af, stond op en keek naar de jongen. Haar ogen gleden naar een wasbak. Het enige probleem was dat daar nog water in moest lopen, anders kon ze niet water sturen. Langzaam schuifelde Sapphire naar de wasbak. Ze keek de jongen intussen indringend aan. Als Ryuu hier nu was... 'Wie ben jij en wat doe jij hier?' vroeg ze sissend. Ze drukte zich tegen de muur aan en keek bang naar de jongen, maar met een tikje o zo Sapphire-achtige felheid.

De man pakte een blauwe tanktop die overliep in een masker, uit zijn leren jack, en gooide hem op de grond voor Sapphire. Hij lette niet op haar vraag en gooide zijn benen door het raam, waardoor hij op het raam zat. Hij wees met een vaag-zichtbare hand naar het korte haar van Sapphire. "Wat is er gebeurt met je prachtige, lange, roze manen?" Zijn stem klonk iets warmer en iets meer aanwezig. Hij zuchtte even en besloot het maar te laten gaan. "Nou ja, het maakt niet uit..." Hij legde een vlam over de wasbak, toen hij merkte waar Sapphire heen schuifelde. "Je wilt mijn vuur toch niet doven?" Een kleine glimlach was zichtbaar door de plotse vlam boven de wasbak, die weerspiegelde op zijn gave, witte tanden.

Sapphire lette op zijn bewegingen. Toen ze een masker voor zich zag, viel haar mond open. Haar ogen werden groot en de ongeloofwaardigheid was van haar gezicht af te lezen. Ze keek geschrokken richting de jongen. Was hij Ryuu...? Toen hij zijn woorden hoorde, wist ze het zeker. Maar hoe kon hij Ryuu zijn? 'Die heb ik afgesneden,' zei Sapphire koud en harteloos. Toen ze zijn volgende woorden hoorde, ging er een lichte trilling door haar heen. Ze schrok zich dood toen ze een vlam zag. Met een geweldige sprong belandde Sapphire op de bank. Ze trok haar knieën op en sloeg haar armen daaromheen. Ze keek naar Ryuu. 'Ryuu...?' zei ze, wat eigenlijk meer een vraag klonk, terwijl ze haar hoofd schuin hield. Ze kon het rillen wel vermoorden.

Ryuu trok alle vlammen uit de kamer naar zich toe, waardoor zijn gezicht en zijn vormen zichtbaar werden. Ze verdwenen in zijn hand behalve een kleine die een fakkel aan een muur dichtbij aanstook. Door deze plotse verlichting van de kamer werden Ryuu's vormen voorlopig zichtbaar. Hij hield zijn handen naar 2 weerzijden, op ongeveer schouderhoogte en strak een pose waardoor zijn hele lichaam zichtbaar werd, inclusief zijn blootgestelde torso. "De enige echte. Had je twijfels dan?" De elektrische gitaar op zijn rug begon automatisch harmonische tonen aan te slaan, door het open raam dat de wind doorliet.

Sapphire schrok van het vuur en keek toen naar Ryuu's uiterlijk. Ze vond hem er knapper op geworden. Hij had zijn haar net iets langer als de vorige keer, maar niet meer zo piekerig als eerst. Dat was wel jammer, maar zijn nieuwe uiterlijk beviel haar ook heel erg hard. Ze schrok van een geluid, waarschijnlijk de gitaar op zijn rug en keek hem toen aan. Ze stond toen langzaam op. Ze sloeg haar armen om zijn hals heen, voorzichtig, om toch snel te kunnen reageren, mocht het een val zijn. Ze keek hem in zijn ogen aan. Zijn masker was weg, maar hij zag er prima uit. 'Je bent veranderd... Waar was je al die tijd? Waar is Tatsu?' vroeg ze, terwijl ze hem aankeek. Hij was ook een stuk langer geworden dan vroeger. Hier ging ze aan moeten wennen. Heel erg aan moeten wennen zelfs. Aan zijn uiterlijk, zijn terugkomst, maar ook om wat ze hem nog moest vertellen.

Ryuu draaide zijn hoofd negentig graden en keek uit zijn ooghoeken naar het raam waar de hond Tatsu uit kwam. Hij was niks veranderd, behalve dat hij het vermogen had verloren om te spreken. Hij hield Sapphire bij haar onderrug vast. "Ik vertel je mijn verhaal straks wel. Ik moet je eerst vragen om mijn Raziaanse ketting terug te geven." Hij liet haar los en zijn ketting begon om haar hals op te lichten. Ondertussen rende Tatsu naar binnen, niet gewend aan de kou van de nacht, omdat, tot nu, Ryuu hem altijd had warm gehouden. Ryuu keek Sapphire diep in haar ogen aan, en probeerde haar zonder woorden te vertellen hem te vertrouwen.

Sapphire keek Ryuu aan en voelde zijn handen op haar onderrug. Ze glimlachte en keek Ryuu aan. Toen hij haar iets vroeg, wou ze het onmiddellijk doen, vooral omdat zijn ogen weerspiegelden dat ze hem moest vertrouwen. Ze deed de Raziaanse ketting los en gaf hem aan Ryuu. Toen herinnerde ze zijn woorden en haar ogen werden groot. 'Je wist het hè, toen je me die ketting gaf? Je wist dat je wegging voor een tijdje hè?' vroeg ze, terwijl ze hem aankeek en tranen over haar wang liepen. Een andere ketting viel met een bonk op de grond. Lola had zich omgedraaid, zodat ze Tatsu niet kon zien, ze wist niet dat Tatsu nu in de kamer was. De ketting gin met het amulet naar boven en Sapphire keek erna. Het donkere oog keek haar aan. De ketting, de levensdraad van haar oma. Sapphire voelde haar spieren spannen. Ze keek de ketting aan, raapte hem op en smeet hem toen met volle kracht uit het raam. Lola draaide haar kop verdrietig om en zag Tatsu. Haar staart ging heftig heen en weer en ze piepte opgewonden. Ze flikkerde van de bank af, stond weer op en stond toen naast Tatsu.

Ryuu ving snel de ketting van Sapphire's oma, voordat die buiten bereik zou zijn. Hij veegde de tranen van Sapphire's wangen en keek naar Tatsu, die een trotse houding aannam dat hij heelhuids terug was gekeerd. "Ja. En toen deze begon met flikkeren wist ik wanneer." Hij begeleidde Sapphire naar de bank en gebaarde voor haar om te zitten terwijl hij een bot naar Tatsu gooide, wat die opving. Tatsu legde de bot op de grond en schoof hem met zijn neus naar Lola, zoals hij lang geleden al een keer had gedaan. Ryuu hield de amulet van de ketting in zijn hand en glansde ernaar, voordat hij zijn blik weer naar Sapphire keerde. "Wat me brengt naar mijn verhaal." Ryuu maakte een vlam in het midden van zijn hand en legde beide kettingen erin, waardoor die samensmolten. "Ik heb je grootmoeder ontmoet, Sapphire. Ongeveer 44 uur voordat ze stierf." Hij besloot om zijn verhaal daar even te pauzeren, om het voor Sapphire in te laten zinken.

Sapphire keek met vuur naar de ketting. Als ze vuur zou kunnen sturen, had ze Ryuu's hand en het amulet gewoon verbrand. Ze kon er niet tegen om deze amulet te zien. Lola gaf Tatsu een lik over zijn mond. Ze sprong opgewonden heen en weer en zette haar neus tegen zijn neus. Sapphire keek Ryuu aan en haar mond zakte letterlijk open toen Ryuu haar vertelde over haar oma. Sapphire legde haar hoofd in Ryuu's schoot neer, terwijl ze hem aankeek en hoopte dat hij de volle waarheid sprak. 'Vertel me alles,' fluisterde ze. Lola ging ondertussen liggen, met haar kopje vermoeid op haar poten, maar met haar staart heen en weer slagend. Ryuu's magische oog leek ook verdwenen te zijn. Sapphire luisterde naar Ryuu's verhaal. 'Volgens iemand hier op school kon je ook mogelijk bij je vorige vriendinnetje of zo iets zitten.'

Ryuu keek even geschokt naar Sapphire. De enige die haar die informatie had kunnen geven was zijn oudere broer, maar sinds wanneer zat die op Starshine. Hij besloot er niet teveel over na te denken en begon, terwijl hij Sapphire's haar streelde. "Ace sprak de waarheid, Sapphire. Maar daar kom ik straks op." Ryuu begon een lang verhaal waarin hij zou uitleggen waar hij was geweest en wie hij had ontmoet. Het vuur verdween uit zijn hand waardoor er nog 1 ketting zichtbaar was, Ryuu's Raziaanse ketting, maar met het amulet van Sapphire's oma's ketting op de achterkant van het originele amulet. Hij deed Sapphire de ketting weer om, nu weer met een nieuwe vleug energie erin geblazen, een mengeling tussen die van haar oma en die van Ryuu. "Ik begon met mijn reis op Cassia, ik heb je grootmoeder 10 uur gezocht voordat iemand me de directies wilde geven. Zo te zien moeten ze op Cassia niks van Razianen. Toen ik haar ontmoette heb ik haar uitgelegd over jou en mij en ze gaf ons haar zegen. Ze heeft me ook de geheimen achter haar amulet om jou hals uitgelegd, en me wat tips gegeven over Cassiaans watersturen, zodat ik jou daarbij kan helpen. Daarna ben ik naar mijn ex op Erd gegaan. Zij was degene die voor mij het magische oog heeft gemaakt, en ik heb haar verzocht een nieuw, normaal oog te maken, die niet mijn leven zou stelen als ik niet bij haar was. En na een boel uitleg stemde zij in. Maar om dat oog in te laten zetten moest ik naar Shadra. Na een operatie van 12 uur heb ik mijn tijd hier in de bossen van Starshine doorgebracht, proberend gewend te raken aan een normaal zicht, in plaats van een bionisch doelwit. Toen ik eindelijk mijn Gogyou bloed's extra scherpe zintuigen terug had, ben ik zo snel mogelijk naar jou gekomen."

Toen Sapphire de geschokte blik van Ryuu zag, kreeg ze een ernstig voorgevoeld over wat er daar bij zijn vriendin gebeurd was. Ze wou al opstaan en weglopen toen ze zijn woorden hoorde, maar bleef toch liggen, aangezien ze al eerder in Ryuu had gezien dat ze hem kom vertrouwen. Hij was nou niet bepaald het type die een player zou kunnen zijn. Sapphire luisterde naar hem ,terwijl ze genoot van zijn strelingen door haar haren. Veel te strelen viel er niet, tenminste niet zo als vroeger. Ze luisterde naar Ryuu's verhaal over haar oma en een verlaten traan ging over haar wang heen, maar ze glimlachte even Gelukkig vond haar oma Ryuu goed. Ze keek Ryuu aan en gelijk dat hij zijn verhaal over zijn ex-vriendin vertelde, wist ze zeker dat zij en Ryuu bij elkaar hoorden. Sapphire glimlachte. Ze begreep het allemaal. Ze moest haar gevoelens uiten. En dat kon ze hier makkelijk. Het enige wat ze nu wou was janken. Hard janken. 'Ryuu... Ik hou van je,' zei ze. Ze hield haar tranen nog even met de volle kracht in, om hem haar part van het verhaal te vertellen. 'Lola en ik zijn de laatste tijd erg ziek geweest toen je weg was. Ik heb mijn haren afgesneden en heb 's avonds stiekem een mes gebruikt, om heel even van de wereld te zijn, om nergens meer aan hoeven na te denken. Ik was bang dat ik je kwijt was, dat je het leuker zou hebben bij je ex-vriendin als bij mij. Ik heb je oudere broer, Ace, op het dak ontmoet en ons gesprek ging over jou. We hadden het over je terugkomst. Ace geloofde erin, maar ik niet. Die nacht heb ik in mijn polsen gesneden,' zei Sapphire en ze keek toen blozend naar beneden, terwijl enkele tranen al verschenen over haar wangen. 'Ik ben een keer naar de ziekenzaal gemoeten, omdat de wonden te diep waren.' Nu durfde ze Ryuu niet eens meer aan te kijken. Tranen stroomden over haar wangen en ze begon te snikken. Lola keek naar Sapphire en jankte zachtjes.

Ryuu pakte Sapphire's pols vast en bewoog zijn hoofd bij haar oor. Hij knabbelde er eerst even op en fluisterde toen, in zijn nieuwe, diepere stem in. "Ik houd ook van jou, lief." Hij bewoog zijn andere hand naar de pols en op de vinger verscheen een vlam. Hij fluisterde weer even snel iets in haar oor. "Dit gaat even prikken." Hij merkte met zijn vuur het japanse Kanji teken voor Ryuu in haar pols. Hij gaf haar een klein kusje op haar lippen en trok zich toen weer weg. Hij bewoog een deel van zijn leren jack aan de kant, waardoor een nog groter deel van zijn torso zichtbaar werd. Opeens werd er zichtbaar dat hij een litteken had van zijn linkerborst tot zijn rechterzij. Hij pakte een mes uit zijn jas waar nog nat, druipend bloed op zat, nog geen 2 dagen oud. Hij trok een streep met het bloed langs het litteken. "Je kan nu denk ik wel gokken waar dit litteken vandaan komt." Tatsu ging rustig naast Lola liggen, en bewoog zijn hoofd zo over haar heen dat zijn nek op de hare rustte. Tatsu was niet precies hetzelfde als maanden geleden, maar in vergelijking met de veranderingen die Ryuu had opgelopen, was hij niks veranderd.

Toen Sapphire de zoen van Ryuu voelde, vond ze dit ongelooflijk fijn. Toen hij zei dat iets of iemand ging prikken, keek ze hem aan en het volgende moment voelde ze dat haar pols werd gebruikt. Ze voelde het vuur erover. Het voelde niet zo heel pijnlijk als een paar maanden geleden, toen er een vlam van Ryuu's pols over de haren ging. Dat was echt erg. Toen had zij zich enorm aangesteld. Ja... Dat was toen hij nog een spijkerkop had. Ze vond zijn haarstijl nu wel lollig. Alsof hij op Cassia nog even gauw langs een kapper was geweest. Sapphire keek naar Ryuu's litteken. Ze zag dat hij een soort streep trok ernaast. Toen hij zei dat ze nu wel raden waar het vandaan kwam, dacht ze even na. 'Uh... Je hebt jezelf gesneden toen ik er niet was?' gokte ze, wat eerder overkwam als een vraag. Lola voelde ondertussen Tatsu's kop in haar nek en haar staart bewoog wild heen en weer, terwijl ze opgewonden kefte.

Ryuu knikte 1 keer rustig zijn hoofd en hij keek even naar Lola die opgewonde kefte. Tatsu gaf haar af en toe een likje terwijl hij Ryuu observeerde in zijn eigen reünie. Ryuu draaide zijn gitaar naar voren en begon rustig een lied te spelen dat hij op Cassia had gehoord. Hij stopte al snel en deed zijn gitaar af. Hij legde de gitaar achter de bank, tegen de leuning aan en begon Sapphire's haar weer te strelen. Hij ging met zijn vingers door haar haar en dacht even aan Ace. De laatste keer dat zij elkaar hadden gezien was toen Ryuu zijn 2de reis ging maken. En nu was hij hier. Hij keek Sapphire in haar ogen aan. "Hoe was het met Ace?" Hij besloot verder zijn aandacht eraf te trekken, voor nu zou zijn aandacht naar zijn geliefde gaan.

Sapphire hoorde zijn lied aan en vond het wel mooi gespeeld. Ze vond het daarom ook redelijk jammer toen Ryuu stopte, maar keek hem algauw weer glimlachend aan toen ze zijn strelingen door haar haren voelde. Ze vond het fijn en keek Ryuu glimlachend aan. Bij het horen van zijn vraag dacht ze even na. 'Geweldig. Ik heb met hem gepraat over jou. Hij heeft een leuke feniks en heeft me goed geholpen,' zei ze rustig, terwijl ze hem aankeek en hem vervolgens een knipoog gaf. 'Ben ik zo mooi?' vroeg ze plagend, doelend op dat hij wel erg vaak naar haar keek. Ze trok haar benen op de bank en sloeg haar armen om Ryuu heen. Vervolgens legde ze haar hoofd op zijn borstkas, om haar koude lichaam vervolgens stevig tegen hem aan te drukken en haar hart hard horen bonzen.

Ryuu nam Sapphire in zijn armen en sloot zijn ogen bij de omhelzing die hij in maanden niet had gevoeld. "Ja, dat ben je." Hij begeleidde haar hoofd ietwat weg van zijn borst, bij haar kin, en keek diep in haar ogen. "Ik hou van je..." Begon hij, en om het ietwat op te vullen gooide hij er al snel wat onbelangrijks achteraan. "...En ik heb je gemist." Hij omhelsde Sapphire weer en plots kwam er om hun heen een warmte, alsof ze bij een haard zaten. Ryuu's vuur, nu maandenlang getraind, begaf zich op onbekend territorium: Een vlam uit liefde. Maar dat klaarde zichzelf al snel doordat Ryuu gewoon zijn instincten volgde.

Sapphire voelde haar hart steeds harder bonzen toen Ryuu aangaf dat hij van haar hield. Ze keek hem aan en gaf hem een kus. 'Ik ook van jou,' fluisterde ze zachtjes, terwijl ze zich dichter tegen hem aandrukte. Dit had ze nu echt nodig na zo'n lange tijd. 'Ik heb jouw ook gemist. Er is geen enkele dag geweest dat ik niet aan je heb gedacht,' zei Sapphire zachtjes. Ze voelde een warmte om zich heen. Ze vond het ongelooflijk fijn. Ze voelde zich veilig bij hem. Ze zich dichter tegen hem aan en keek hem toen met tranen aan in haar ogen. 'Ga alsjeblieft niet meer weg. Ik kan niet zonder je,' zei ze, terwijl zij zich dichter tegen hem aantrok. Ze lag met haar lichaam half op de zijne, maar haar ogen bleven gefixeerd in zijn ogen kijken, hopend een teken van antwoord te zien.

Ryuu sloot zijn ogen en schudde rustig zijn hoofd. "Ik moet over een tijdje nog een keer weg." Maar daarna keek hij Sapphire geruststellend aan. "Maar ik kan ook niet zonder jou, dus jij komt met me mee." Hij gaf haar een kort kusje en stond op. Hij deed zijn jack uit, waardoor opeens zichtbaar was dat er een soortgelijk litteken over zijn rug liep. Er werd ook plots zichtbaar hoe breed zijn rug en zijn schouders eigenlijk zijn geworden. Zijn armen waren ook niet niks. Zijn lichaam was zo anders, je zou bijna denken dat hij een beginnende bodybuilder's lichaam had overgenomen. Hij gooide het jack op de grond en keek naar Sapphire. Hij hield zijn armen in een pose, alsof hij een knuffel zou geven, om zijn, nu, grotere spieren te tonen. "En, heb ik mezelf een beetje goed onderhouden?"

Sapphire luisterde met grote ogen naar zijn woorden en sloeg haar blik triest neer. Toen zij zijn daaropvolgende woorden hoorde, genoot ze stiekem heel erg hard en keek ze hem blij aan. Ze voelde een kus van hem en glimlachte. Toen hij zijn jack uitdeed, werden haar ogen groot en rond. Ryuu was een stuk breder en een stuk gespierder geworden. Ze keek naar zijn spieren en grinnikte zachtjes bij zijn woorden. Ze trok zichzelf langzaam overeind en keek hem verliefd aan. 'Hmm... mijn gespierde man,' lachte ze. Ze sloeg haar armen om hem heen en zoende hem innig. Daarna keek ze hem onzeker aan. Ze liet haar handen over zijn rug glijden en zoende hem zachtjes in zijn nek, waarvoor ze op haar tippen moest gaan staan en hem aankeek. Ze grijnsde zachtjes en liet zich toen meevoeren door zijn bewegingen.

Ryuu gaf Sapphire een korte zoen en tilde haar vervolgens in de bruidsnacht-houding op. Hij liep richting de slaapvertrekken en knipoogde naar Tatsu alsof hij een camera was in een sitcom. Hij deed de deur open met een lichte trap en keek naar een bed dat van Sapphire was, geen twijfel mogelijk. Vervolgens keek hij naar Sapphire die nog steeds in zijn armen hing en gaf haar een klein kusje voordat hij haar in haar bed legde en naast haar ging liggen.

-Volgens bij is het beter als we het daar maar bij laten, als een soort eindscene. Vunzigheid is niet toegestaan in SSA Wink

-

PROFILE MAGICIAN