In stormvaart schoot de motor over de landweg. Stof dwarrelde op waar de wielen over de ondergrond scheerden. Nog even en hij ging volledig op in zijn omgeving als een soldaat op camouflagetocht. De grijns die al sinds het starten van het voertuig op zijn gezicht gepleisterd stond, werd verhuld door de helm, maar was er niet minder breed om. Ah, de wind in zijn kop, zijn handen aan het stuur en een lege weg in de ochtend. Was er wat mooiers? Het waterige zonnetje maakte het des te beter. Stiekem zou hij haast overwegen links af te buigen en zijn eerste lessen te laten voor wat het was. Hij zou het nog gedaan hebben ook, als hij tegelijkertijd niet zo plichtsgetrouw was geweest naar zijn leerlingen.

Dankzij onverwachte drukte de afgelopen dagen en het wennen aan zijn nieuwe ritme, was het er gewoonweg bij ingeschoten tijdig boodschappen in te slaan, dus was de gymdocent deze morgen rond openingstijd van de winkels nog even snel op zijn motor gesprongen richting Oak’s Field. Inmiddels op de terugweg, hield hij pas het tempo in naarmate hij de schoolpoort naderde. De meeste gordijnen van de etages leken nog gesloten, dus was het wel erg asociaal als hij iedereen hun kostbare slaap zou ontnemen door even luid en duidelijk met het gas te brommen.
Stapvoets liet hij de motor daarom tenslotte uitrollen bij de stalling die hij voor zichzelf had uitgezocht. Dichtbij genoeg bij een zijingang om snel binnen te komen en op steenworpafstand van zijn werkplek: de gymzaal. Hierdoor had hij eerder deze week de moeite genomen altijd een setje kleding klaar te hebben liggen in het opslaghok van de zaal, zodat hij alle tijd had zich daar om te kleden, op te frissen en klaar te staan voor de les. Nog gekleed in zijn motorkleding, een rugzak nonchalant over een schouder geslagen en de helm onder zijn arm geklemd, begaf Hjalmar zich tenslotte naar binnen.

Het feit dat de lichten al aanstonden was het eerste wat zijn aandacht trok. Hm? Was Narah soms een keer op tijd? Als dat al het geval was, deed ze hoogstwaarschijnlijk een eigen warming up. Misschien kon hij haar vergezellen. Het zitten in het zadel had zijn spieren een beetje stijf gemaakt. Terwijl hij verder liep de mannenkleedkamer door, ging hij er eigenlijk langzamerhand al vanuit dat het niemand anders dan zijn stagiair kon zijn die op dit ongoddelijke tijdstip al zo fanatiek bezig was. Zijn lippen sperden zich dan ook al van elkaar haar hartelijk te groeten… tot zijn blik op zwarte lokken viel. Huh?
Het duurde even voor hij dit onverwachte beeld had verwerkt. Het was te horen aan zijn stap die plotseling haperde. Wie was… “Oh. Morning.” De verbazing viel duidelijk in zijn sonore stem te bespeuren waarbij zijn zilveren ogen geïnteresseerd over de persoon en haar materialen was gegaan. Nadat hij zichzelf herpakt had, wandelde hij verder, de onbekende vrouw passerend. Misschien een collega die hij had gemist? “Don’t let me interrupt you.” Een vriendelijke glimlach tekende zich om zijn lippen terwijl hij de helm even verderop op een kast legde, zodat hij zijn jack open kon ritsen.

@Alandria

Nadat hij even heen en weer was gelopen om zijn spullen op te bergen, ging zijn blik terug naar de vrouw zodra ze tegen hem sprak. “Thanks. Nice technique,” kaatste hij op zijn beurt terug. Hij had de precisie en kracht van haar slagen en stoten kort mogen waarnemen, maar lang genoeg om vast te stellen dat ze zeker wist wat ze deed. Hm… Misschien.. iemand van de afdeling survival? Nee… Ryder had het nooit over een vrouwelijke collega gehad. Wie weet was het een lerares van een heel ander vak die daarbij gewoon sportief aangelegd was. Een stagiair was ze -vermoedelijk- in ieder geval niet.

Zijn zilveren ogen waren kort op haar blijven hangen toen hij haar slanke benen doelgericht op zich zag afstappen. “Nice to meet you, Alandria.” De toegestoken hand werd hartelijk vastgepakt en stevig geschud. “Hjalmar. And by all means. I would never stop anyone from blowing off steam like that. Here…” Zijn lange lijf draaide bij om haar een schone handdoek en fles ijskoud water aan te reiken die hij had klaar liggen voor na zijn eigen warming up. “Too bad you’re finished. Otherwise I would’ve asked you to join me.” Even krulden zijn mondhoeken iets verder omhoog voor hij in beweging kwam om de platenspeler in de hoek aan te klikken. Binnen een kwestie van seconden galmde een knallend ritme door de zaal, waarbij de bas en drums duidelijk de overhand hadden. Het leek je te smeken te bewegen en van je luie kont af te komen. Perfect. Zijn spieren alvast losmakend, wandelde de gymleraar vervolgens terug richting het opslaghok om zich vlug in zijn sportkleren te hijsen, bestaande uit een zwarte trainingsbroek en donkerblauw T-shirt. Compleet in zijn “werk-kostuum” was hij tenslotte terug gekeerd naar de zaal terwijl hij nog snel zijn inktzwarte lokken bijeenbond achterop zijn hoofd.

@Alandria