Diva stond doelloos voor het raam van de meisjesslaapzaal van de Shadra etage. Op haar bed lag haar uniform van de Suasama en al haar messen en dolken. Alle gerangschikt op soort en grootte. Erboven lag haar zwarte schede met haar zwaard. Ze moest echt weg. Anders zou ze te laat aan komen. Maar iets hield haar tegen. Het zat haar niet lekker, dat gedoe met Savador. Diva had haar handen op de vensterbank liggen die zich nu krampachtig tot vuisten spande. Ze kon er ook helemaal niks tegen doen. Die vervelende rot meid van een nicht van hem was waarschijnlijk vaker om hem heen dan zij. Misschien moest ze stoppen met de Suasama. Dan kon ze vaker bij Savador zijn. Maar dat deed ze liever niet. De Suasama betekende heel veel voor haar. Het was moeilijk om erin te komen. En nog moeilijker om er weer weg te gaan. Diva was zelfs zo in gedachte verzonken dat ze niet eens de deur zachtjes open hoorde gaan.

(Gelieve alleen even Savador en ikzelf)

Het was Savador gelukt zichzelf over te halen om zijn hart bij Diva te gaan storten, haar vertellen over alles waar hij momenteel mee zat. Daar was ze toch zijn partner voor? Hij kon moeilijk geloven dat hij het al die tijd maar opgekropt had. Dat was fout. Met benende passen en goede moed was hij richting de etage van de Dark Magicans gegaan, maar nu hij eenmaal bij de trap stond die naar de slaapzalen leidde, stond hij aarzelend stil. Hij was maar één trede opgelopen en liet zijn hand rusten op de leuning om bedenkelijk voor zich uit te blijven staren. Hij kon nu niet meer terugkeren. Een grote spijt was dan het gevolg, evenals dat hij zichzelf een grote lafaard ging vinden. Met langzame passen liep hij de trap op en kwam zonder enige aankondiging binnen bij de meisjesslaapzaal. Dat deed hij wel vaker. In de deuropening bleef hij even staan. Zijn blik was gevestigd op Diva, die met haar rug naar hem toestond en voor het raam stond. Op haar bed lag een uniform waarvan hij vrijwel zeker was dat het die van de Suasama was, inclusief een heel arsenaal aan wapens, netjes gerangschikt alsof ze op het punt stond alles na te kijken of dat zojuist al gedaan had. Waar het op neerkwam was dat het leek alsof ze ieder moment alle spullen kon grijpen en weg kon vluchten, maar hij kon er niet uit opmaken waarom ze alle Suasama spullen dan open en bloot in een openbare slaapzaal op haar bed zou laten liggen. Kalm sloot Savador de deur achter zich om daarna met zachte, haast geruisloze passen naar Diva te lopen. Vlak achter haar kwam hij tot stilstand en legde een hand op één van haar vuisten. 'Het lijkt me niet verstandig alles hier zomaar zichtbaar te laten liggen,' sprak hij zacht, al wilde hij haar niet aandringen om direct alles op te ruimen. Savador boog zijn hoofd wat over Diva's schouder om zijn kleine beminnelijke glimlach aan haar te tonen.

Pas toen Diva de deur zacht hoorde sluiten kwam ze terug uit haar gedachten maar weigerde zich om te draaien. Ze werd automatisch alerter waardoor ze de haast geruisloze passen bijna niet meer kon horen. Bij het zien van een bleke hand die bij een volwassen man hoorde wist ze, nog voor ze zijn stem gehoord had, dat Savador achter haar stond. Zonder dat ze het doorhad of eigenlijk wilde werd haar houding iets defensiever. 'Ik ga zo weg' zei ze kortaf. Ze keek daarna Savador even aan. 'Sorry' verontschuldigde zich zachtjes doelend op haar korte antwoord. Ze liep weg bij de vensterbank. In de weg dat ze naar haar bed liep maakte ze haar riem los, knoopte ze haar witte bloes met korte open en trok hem uit en trok het zwarte shirt met lange mouwen wat ze eronder aanhad over haar hoofd uit. Ze gooide ze op een hoopje bij haar kussen en trok het bovenstuk van haar uniform aan waarna ze haar lange zwarte lokken eronder vandaan haalde. Alles ging met strakke, haast ruwe bewegingen.

De glimlach op Savadors gezicht verdween langzaam weer toen Diva hem vertelde zo weg te moeten. Zijn vermoedens werden in gedachten bij die woorden juist vastgesteld. De toon waarop ze het had gezegd kwam nogal kil aan. Zorgelijk keek hij haar even in haar ogen aan toen ze hem een blik waardig schonk. Net op het moment dat hij haar eerlijk over alles wilde vertellen waar hij mee zat. Misschien had hij toch beter een andere dag moeten kiezen, maar wanneer was het nu niet helemaal zeker of ze onverwachts weg moest? Hij schudde langzaam zijn hoofd als reactie op haar verontschuldiging erna, daarmee aanduidend dat het niet erg was. Wat teleurgesteld volgde hij haar met zijn blik toen ze bij hem vandaan liep en hem alleen achterliet bij de vensterbank. Over zijn schouder keek Savador zwijgend toe hoe Diva haar kleding verwisselde voor het bovenstuk van haar Suasama uniform. Hij legde zijn beide handen steunend te rusten op de vensterbank en draaide zich uiteindelijk weer naar het raam toe, om zijn blik stil over het buitenterrein te laten gaan. Hij kon voelen dat er iets mis was, maar kon nog niet precies plaatsen wat. 'Nee - maar dat is begrijpelijk,' verbrak hij zacht te ijzige stilte zonder zijn blik van het uitzicht los te scheuren. Niet dat het echt aanvullend was, maar hij wilde toch proberen een gesprek met Diva aan te knopen. Tevergeefs of niet. 'Werk gaat voor en moet gedaan worden. Ik ben trots dat je daar hetzelfde over denkt.' Savador draaide zijn hoofd om Diva zwak glimlachend aan te kijken, maar sloeg twijfelend zijn ogen weer neer.

Diva had ondertussen haar haarborstel gepakt en begon haar zwarte lokken klitvrij te maken. Ze luisterde zwijgend naar Savadors nietszeggende woorden die aanvullend waren bedoeld. Ze legde de haarborstel weer op haar nachtkastje en verdeelde haar haren in drie ongeveer gelijke plukken om ze daarna te vlechten. Ze keek even kort over haar schouder toen ze Savador opnieuw hoorde spreken. 'Het is niet zo dat ik hier ontzettend gemist zal worden' zei ze enkel op zijn woorden waarna ze zwijgzaam haar vlecht afmaakten en vast zette met een al net zo zwart elastiek. Ze gooide de vlecht naar achteren en kleedde zich verder om. Ze trok riemen strak en knoopte doeken om waar op verschillende plaatsen dan een dolk of mes in verdween die daarna onzichtbaar was. Uiteindelijk ging Diva op haar bed zitten om haar zwarte laarzen aan te trekken en, behalve de pijpen van haar broek, nog eens twee wapens verborg. Ze pakte daarna de donkerblauwe riem en maakte de schede met haar zwaard eraan vast die ze daarna strak om haar heupen vast snoerde. Alleen de doek die voor haar mond en neus geknoopt moest worden lag nog op het bed. Geïrriteerd streek Diva een verdwaalde lok haar uit haar gezicht.

Savador richtte zich weer tot Diva bij het horen van haar woorden. Met een vreugdeloos glimlachje en opgetrokken wenkbrauwen alsof hij niet kon geloven dat ze dat nu zei, keerde hij zijn gehele lichaam naar haar toe, maar bleef met een hand steunend op de vensterbank roerloos op zijn plek staan. Met een lege blik keek hij toe hoe ze haar haar invlechtte en vastzette met een elastiek. Zijn blik was op haar gericht, maar hij registreerde niet echt waar ze mee bezig was. Daarvoor zat hij te diep in gedachten verzonken. 'Ik ga je wel missen,' begon hij zacht. 'Ik mis je altijd als je niet bij me bent. Dat weet je toch?' Zijn wenkbrauwen bewogen zich meer naar elkaar toe, zodat er een lichte frons verscheen. De glimlach had inmiddels de vorm van een grimas aangenomen. Er moest vast weer iets gebeurd zijn waardoor ze boos op hem was, maar hem dat niet direct zei. Savador had al een lichtelijk vermoeden waar het deze keer mee te maken had. Omdat hij vanaf de afstand waar hij nu stond toch geen handelingen van Diva in hem op kon nemen en eerder in gedachten wegzakte, liep hij met langzame passen naar haar bed en zeeg zwijgend naast haar neer. Een tijdlang zei hij niets, maar staarde enkel naar zijn in elkaar gevouwen handen die hij tussen zijn bovenbenen liet rusten. 'Is er iets dat je dwars zit, Diva?' vroeg Savador uiteindelijk zacht.

Diva had gehoord wat Savador eerder tegen haar zei maar had er niet op gereageerd. Nou ja, niet hardop. Maar in haar gedachten was het een chaos. Missen, ja tuurlijk. Als zij er niet was kon hij zich fantastisch met anderen vermaken. Het was wel leuk als ze er was maar verder had hij haar niet echt nodig. Ze staarde nu naar de blauwe doek die ze in haar handen geklemd hield. Ze keek enkel vanuit haar ooghoeken even naar Savador toen hij naast haar kwam zitten. Het ergste was nog wel dat ze geen reden had om op hem boos te zijn. Het was die nicht van hem die ze niet langer kon uitstaan en die, zonder dat ze het waarschijnlijk zelf wist, het bloed onder haar nagels vandaan haalde. Door die gedachten stroom in haar hoofd miste ze haast Savadors zachte vraag. 'Nee hoor. Alles is prima in orde' zei ze met een lichte sarcastische ondertoon. Ze snapte niet waarom ze het hem niet gewoon kon vertellen. Ze hadden samen twee kinderen en dan kon ze zoiets als dit niet eens tegen hem zeggen. Maar aan de andere kant. Het lag dieper dan Savador misschien mocht denken.

Door zijn sluike donkere lokken wierp hij Diva zijdelings een blik toe en liet zijn blik uiteindelijk op haar rusten. Savador kon het niet laten jammerlijk te fronsen bij het horen van haar, nogal, sarcastische antwoord. Haar woorden waren dan wel als antwoord bedoeld, in zijn achterhoofd wist hij dat ze er ongeveer hetzelfde mee bedoelde dat het logisch was dat haar nu iets dwarszat en dat hij een dwaas was dat niet in te zien. Niettemin zei haar houding ook het tegenovergestelde. Maar het was niet dat hij het niet inzat. Hij wilde alleen proberen langzaam diepere vragen op te bouwen zodat ze hem eerlijk kon vertellen waar ze mee zat. Ongepast moment nu ze bijna weg moest, maar het was niet anders. Savador scheurde zijn blik weer van Diva's blauwe ogen los om schuldbewust weer naar zijn handen te staren. Hij trok het zich nu al teveel aan. 'Je weet dat je me alles kunt en mag vertellen,' zei hij als reactie, indirect doelde Savador ermee dat hij wilde zeggen dat het niet nodig was sarcastisch te doen en een goed gesprek te vermijden. Het was aan Diva de keuze of ze daar nu iets voor voelde of niet.

Diva keek Savador een tijdje zwijgend aan toen ze zijn zachte reactie hoorde. 'Alles?' herhaalde ze kalm. Ze stond op. 'Voor alles heb ik nu geen tijd dus ik zal even een korte samenvatting voor u maken. U kust met uw nichtje terwijl u getrouwd bent en twee kinderen hebt. Ik weet nu niet wat ik erger vind. Dat u opnieuw laat blijken dat ik niet zo hard nodig ben als u laat denken of het gedeelte waar u kennelijk veel lol hebt gehad met uw nichtje. Weet u hoe mensen dat noemen? Incest' zei ze en sprak het laatste woord uit alsof het vergif was dat ze zo gauw mogelijk uit wenste te spuwen. 'Het ergste hiervan is nog wel dat ik niet eens boos mag zijn. Want ik weet het hele verhaal, dus ook dat u het heeft afgekapt. Maar ik wordt helemaal gek van de gedachte dat elk moment die rot meid die u uw nicht noemt uw kantoor in kan komen banjeren en wie weet wat doen' vervolgde ze. Ze zuchtte even moedeloos. 'Ik zit er zwaar over te twijfelen om te stoppen met de Suasama uit te hangen en maar hier te blijven om er zeker van te zijn dat iedereen hier gewoon van u afblijft' eindigde ze zacht.

Savador keek Diva weer aan bij haar herhalende reactie en wilde zijn mond al opendoen om erop te reageren, maar besloot te zwijgen toen ze opstond en verdersprak. Zwijgend keek hij naar haar op, maar wendde zijn blik fronsend van haar af toen ze blijkbaar meer wist over wat er tussen hem en Mizore gespeeld had dan dat zijn nicht er alleen voor onderuit gekomen was iets in hem te zien. Hij kon het feit niet wegnemen dat Diva gelijk had, hoe hij het ook wendde of keerde. 'We hebben geen lol gehad. We hebben uiteindelijk alleen.. zaken besproken. Al kan ik er niet over liegen dat.. - maar dat is ook waarom ik je op wilde zoeken, Diva. Ik wil geen geheimen voor elkaar,' reageerde Savador stamelend, waarna zijn woorden er steeds vlotter uitkwamen naarmate hij verdersprak. Hij keek weer fronsend naar haar op om haar er zeker over te laten zijn. Er gleed even een verbeten trek over zijn gelaat toen ze beweerde te twijfelen om te stoppen met het hele Suasama gebeuren. Waarschijnlijk voor haarzelf, maar vast ook voor hem. 'Geef je taken niet op. Het gebeurt niet, dat verzeker ik je. Tenzij ze me vastbindt, me in een status brengt waarin ik niet kan tegenwerken. Waarom denk je dat ik het bij de eerste keer al had afgekapt? Omdat ik van je hou en je niet kwijt wil.' Inmiddels was Savador ook opgestaan en stond nu met een wanhopige uitdrukking op zijn gezicht tegenover Diva, hopend opdat ze het zou begrijpen. Hij sloeg zijn ogen neer en liet het volgende moment zijn hoofd hangen. 'Al laat ik dat niet altijd even duidelijk zien. Het spijt me. Je hebt alle recht boos op me te zijn,' mompelde hij er zacht achteraan waarna hij zich ontmoedigd langzaam weer terug op het bed liet zakken.

Diva had haar armen over elkaar geslagen toen Savador in de verdediging schoot. 'Dat zullen vast hele geheimen zaken geweest zijn als ze onder de dekens van uw bed besproken moeten worden' zei ze en snoof even. Ze draaide zich om en liep naar het raam en langzaam weer terug. 'Dat klinkt ontzettend geruststellend hoor' zei ze nog steeds met sarcasme maar iets minder vurig dan daarnet. Ze ging vlak voor hem staan toen hij weer op het bed neerzakte. Ze slaakte even een zucht. 'Ik ben niet boos. Niet op u althans. Wat ik wel ben is teleurgesteld. Dat het me niet eens kan lukken een gezin bij elkaar te houden. Ik heb al genoeg bemoeienissen achter de rug. Daar hoeft een gestoorde nicht niet bij te komen' zei ze iets kalmer maar nog steeds met haat als ze over Mizore sprak. Ze had er gewoon moeite mee dat Savador zijn eigen familie op die manier gekust had. Met een kleine zucht ging Diva weer naast hem zitten. 'Ik heb u wel eens verteld hoe de situatie bij mij thuis was vroeger. Hoe mijn ouders waren. Mijn moeder was altijd ziek eigenlijk. Mijn vader gaf mij en Celedë de schuld ervan. In het begin waren wij gewoon niet interessant voor hem. Maar naar mate we verder ouder werden begon mijn vader plots wel interesse te tonen. Hij haatte ons omdat, dankzij ons, hij op geen normale manier meer de liefde van mijn moeder kon krijgen' zei ze zachtjes waarna ze even slikte. Ze moest dit verhaal nu afmaken ook. 'Dus hij vond dat wij die prijs maar moesten betalen. Om Celedë te beschermen stuurde ik haar altijd weg als ik hoorde dat mijn vader eraan kwam. Met als gevolg dat de aanrandingen haar bespaart gebleven zijn' fluisterde Diva nu. Ze keek Savador niet langer aan. Ze had dit nog aan niemand verteld. Nog nooit.

Wat hoopvol bleef Savador Diva aankijken, maar ontliep gauw haar blik door zijn ogen verwijtend van haar af te laten dwalen toen ze ook allang leek te weten dat die zaken in bed besproken waren. Heimelijk vroeg hij zichzelf af hoe ze dat allemaal in hemelsnaam te weten was gekomen, maar aan de andere kant was het niet eens zo eigenaardig als je je bedacht dat ze nog altijd een eervol lid van de Suasama was. Schuchter richtte hij in een positie waarbij hij zijn hoofd liet hangen om zijn mix van negatieve emoties verborgen te houden, zijn blik tussen zijn hangende sluike lokken door weer op Diva toen ze naar het raam liep. Op haar woorden die uitgesproken werden met een licht sarcastische ondertoon, perste hij zijn lippen even zuur op elkaar. Het grootste gedeelte van zijn opborrelende woede hield hij binnen, maar een alsnog gefrustreerde uitdrukking op zijn gelaat kon hij niet onderdrukken. Onterecht boos worden op Diva was nog wel het allerlaatste wat hij wilde, maar hij kon haar sarcasme terwijl hij hopeloos zijn best deed het weer goed te praten zodat ze met een gerust hart haar Suasama-taak kon uitvoeren op het moment gewoon niet uitstaan. Savador scheurde zijn blik van haar los toen ze zich weer omdraaide en vlak voor hem kwam staan, om die doelloos te laten rusten op zijn gespannen ineengevouwen handen. Hij trok even vragend zijn wenkbrauwen op toen Diva beweerde niet boos op hem te zijn, niet zichtbaar voor haar aangezien hij nog steeds zijn hoofd liet hangen, en liet zijn wenkbrauwen weer terugzakken in een frons wanneer ze vervolgens verdersprak. Het duurde een paar seconden om op een goed antwoord te komen nadat ze was uitgesproken. 'Geef jezelf alsjeblieft geen schuld, Diva. Als er iets of iemand is die ervoor zorgt ons gezin niet bij elkaar te kunnen houden, dan ben ik dat wel.. het spijt me,' zei hij zacht, het laatste meer bedoeld alsof hij zich voor Mizore in haar plaats wilde verontschuldigen. Aan de lichte inzakking van het matras naast hem, merkte hij dat Diva naast hem was komen zitten. Voorzichtig werd zijn blik weer naar haar gezicht toegetrokken op het moment dat ze begon te vertellen over haar thuissituatie, ten teken dat hij luisterde. In de kleine pauze tussen haar woorden draaide Savador langzaam zijn hoofd weer terug. Naarmate ze er nog een klein stuk bijvertelde, had hij zijn handen voor zijn gezicht plat tegen elkaar gedrukt, met zijn neus en mond ertussen. Met een ernstige blik staarde hij roerloos voor zich uit. Dat kleine laatste stuk dat haar verhaal opvulde was nog wel het ergste van alles. Vanuit de positie waarin hij zijn handen nu had, liet hij ze wrijvend over zijn vermoeide gezicht gaan en streek de lokken uit zijn gezicht, om ze daarna weer in elkaar te vouwen onder zijn kin. Aan zijn trillende handen en de zenuwtrekjes die over zijn mond schoten was te zien dat hij moeite had zich in te houden. Het volgende moment keek Savador Diva met tranen in zijn ogen aan. Zijn onderlip was lichtelijk gekruld en vormde nog net geen pruillip. 'Ik..,' kwam het er zo zacht uit dat het haast onhoorbaar was. Trillerig haalde hij diep adem voor hij verdersprak. 'Ik wist het niet!' gooide hij eruit met een blijvende bevende ondertoon in zijn stem, terwijl hij zich emotioneel zowat op Diva liet storten door haar hoofd in zijn handen te nemen, stevig vast te houden en zijn vingers liet verstrengelen met het haar op haar achterhoofd. Haar hoofd drukte hij tegen zijn schouder en steunde er met zijn kin op terwijl hij trillerig in haar zwarte lokken ademde. Misschien had hij haar in zijn sentimentele status iets té stevig in zijn armen genomen, maar het was daardoor alleen maar meer uit op te maken dat hij zijn uiterste best deed zijn tranen binnen te houden. Hij vond het erg voor haar en voelde haar pijn, maar vond het nog wel het ergste dat hij die pijn waarschijnlijk terug had laten keren door het hele gedoe met Mizore. Een zwaar schuldig gevoel knaagde aan zijn binnenste. 'Ik wist het niet,' herhaalde hij op een zachte hese toon. 'Het spijt me zo, Diva. Ik wilde die slechte herinnering niet weerspiegelen in mijn confrontatie met Mizore. Ik wilde sowieso niets beginnen, want ik wil je alles behalve kwijt. Maar ik heb van jongs af aan altijd al een goede band met Mizore gehad. Ze heeft problemen, voelt zich wanhopig en ongeliefd, een gevoel waar ik mezelf goed in kan verplaatsen omdat ik het zelf een hele tijd lang heb ervaard. Ik voelde me niet meer dan verplicht haar te helpen door haar terug te zoenen. Ik wilde haar niet het gevoel geven dat ze ook al ongeliefd bij mij zou zijn, maar ik wilde jouw vertrouwen niet nog eens ernstig schenden - daarom ben ik niet verder gegaan. Ik wist niet wat ik moest doen!' probeerde hij in een stamelende spraakwaterval op een rap tempo uit te leggen. Hij sprak daarbij zo snel dat hij zichzelf haast geen tijd gaf zijn longen met verse lucht te vullen, en haalde daarom af en toe tussen zijn woorden door diep en gierend adem. Tot nu toe lukte het hem redelijk niet in tranen uit te barsten, maar dat nam het feit niet weg dat hij niettemin op het randje balanceerde. Savador drukte Diva zo stevig tegen zich aan als maar kon en begroef zijn gezicht in haar kruin.

Diva was ergens verbaasd om Savadors reactie. Ze sloeg haar ogen neer en omhelsde hem zachtjes toen hij haar tegen zijn schouder drukte. 'Niemand weet het. Ik schaamde me kapot. En ik hoopte dat het samen met de dood van mijn vader ook de schaamte gestorven zou zijn' zei ze zachtjes. Ze reageerde maar niet op zijn spraakwaterval. Ze was nu wel kwaad genoeg geweest op hem vond ze. Ze maakte zich moeizaam los uit zijn stevige greep en trok hem daarna tegen zich aan. Terwijl ze met haar vingers strelend door zijn lokken ging neuriede ze zachtjes. 'Het is al goed. Ik ben niet meer boos' zei ze zacht en geruststellend. Ze begon weer met neuriën. Het geneurie ging even later over in zacht gezang terwijl haar ene arm stevig om Savador heen lag en haar andere hand nog steeds door zijn haren streek.

( https://www.youtube.com/watch?v=Sv8I-2-bM8c )

Savador voelde een opgelucht gevoel hem overspoelen en zijn opgekropte verdriet gelukkig wat wegnemen. Diva had zijn reactie beantwoord met een zachte omhelzing, waardoor hij er vanuit ging dat ze niet meer behoorlijk boos op hem was. Al had ze beweerd eerder boos op Mizore te zijn, het had er sterk op geleken dat ze ook schuld in hem had gezien. En gelijk gaf hij haar. Met zijn kin nu rustend op haar schouder, staarde hij roerloos voor zich uit terwijl hij naar haar woorden luisterde. Nog licht nahijgend van alle frustratie die hij uitputtend veel in de spraakwaterval van net had gestopt, sloot hij zijn ogen en wreef zacht over haar rug. Meer als teken om haar duidelijk te maken dat hij er voor haar wilde zijn. Toen hij uiteindelijk genoeg gekalmeerd was om fatsoenlijk te kunnen spreken, opende hij zijn mond en ademde zacht in. 'Het is alles behalve jouw fout, Diva. Je vader is schuldig voor die zonde, niet jij. Maar nu ik dit van je weet kan ik er rekening mee houden. Ik ben nog altijd bereid alles te geven voor onze band. Zeg maar wat je ooit ook in gedachten hebt om onze relatie te vereeuwigen, en ik doe het voor je,' sprak hij zacht in haar oor. Savador liet zijn greep iets verslappen en week wat achteruit toen Diva zich eruit los wilde maken, om zich daarna gewillig tegen haar aan te laten trekken. Hij liet een arm om haar middel glijden en sloot opnieuw zijn ogen. Het deed hem goed een bevestiging regelrecht uit Diva's mond te horen dat ze al niet meer boos op hem was. Zijn vrije hand ging in een langzame beweging langs haar rug omhoog om haar eveneens door haar lokken te strelen. Er kroop het volgende moment een kleine glimlach op zijn gelaat toen ze haar geneurie voortzette en het even later over liet gaan in gezang. Dat was typisch iets wat Diva tot Diva maakte. Savador draaide zijn hoofd en drukte zacht een kus op haar wang. 'Ik hou van je, lieverd,' zei hij erna zacht. Hij draaide zijn hoofd vervolgens weer terug. 'Je naam is de pijl die de roos van mijn hart raakt. Nog steeds. En voor altijd.' Hij liet een zacht geluid horen alsof hij een zwakke grinnik onderdrukte. 'Zo makkelijk kom je niet van me af. Al martel je me en ontneem je al mijn bezittingen, verneder je me voor de ogen van iedereen van de school. Al kom je me met een waterpistool achterna.' Savador lachte zacht om zijn eigen laatste zin, maar nam erna een veel zakelijkere houding aan. 'Speelt die schaamte niet op wanneer je bij mij bent?' vroeg hij plotseling vanuit het niets. 'Ik had je vader kunnen zijn,' voegde hij er zachter aan toe.

Diva keek Savador met een grijns aan. 'Echt alles wat er maar in m'n gedachte opkomt?' vroeg ze zachtjes. Doordat Savador door haar haren streek haalde hij daarmee haar vlecht weer uit. Maar dat maakte niet uit. Ze maakte haar vlecht straks wel weer vast. Om woorden die volgde na zijn zwakke grinnik moest Diva zelf ook zacht lachen. 'Breng me nou niet op ideeën' grijnsde ze. Maar die grijns verdween weer bij zijn vraag. 'Het was in het begin wel moeilijk. Als ik heel eerlijk moet zijn denk ik dat het ook deels door mijn vader komt dat ik bazige en intimiderende mannen haat en tegelijk toch aangetrokken door voel. Ik heb dankzij hem nooit echt anders gekend. Maar als ik heel eerlijk moet zijn denk ik de laatste eigenlijk niet meer aan dat feit' zei ze zachtjes.

Savador leunde wat naar achteren om Diva aan te kijken en grijnsde breed terug. 'Alles,' verzekerde hij haar zacht terwijl hij glimlachend een plagend tikje op het puntje van haar neus gaf. Hij deed een tevergeefse poging haar haar weer in te vlechten, maar het kwam er eerder gedraaid uit te zien dan gevlecht. Met een onschuldig glimlachje naar Diva toe liet hij het voor wat het was om het toch maar aan haar zelf over te laten. Hij onderdrukte een verontwaardigd geluidje bij haar woorden erna en drukte zijn neus tegen haar wang alsof hij haar een kus wilde geven. In plaats daarvan sprak hij iets zachts in haar oor. 'Dat doe je toch niet?' vroeg hij quasi-teleurgesteld. Savador haalde zijn hoofd een stukje van haar vandaan om haar aan te kunnen kijken toen ze antwoord gaf op zijn serieuze vraag. 'Maar ik ben toch niet bazig tegen jou?' reageerde hij zacht nadat Diva uitgesproken was. Er gleed een kleine glimlach op zijn gezicht. 'Alleen in de les soms. Waarom zag je überhaupt iets in me, schat? Na dat hele gebeuren met jou, je zuster en Kale kwam het ineens uit het niets. Er lopen hier zoveel anderen rond van jouw leeftijd, en jij gaat met een oude zak van in de vijftig.' Hij grinnikte even zacht. 'Niet dat ik dat erg vind,' voegde Savador er nog aan toe. Hij begon wat doelloos aan Diva's lokken te plukken.

Diva grijnsde bij het horen van Savadors 'zogenaamd' teleurgestelde woorden en deed net alsof ze heel diep nadacht. 'Ik weet niet. Het klinkt wel heel verleidelijk. Vooral dat waterpistool' zei ze grijnzend. Ze keek hem een poosje zwijgend aan. 'Om eerlijk te zijn, weet ik niet meer hoe het zo gekomen is. Maar het was even alsof er een knop werd omgezet bij me toen ik u tussen al die chaos zag liggen. U verdiende het niet om zo te sterven. Vooral omdat u enkel uw werk maar deed. Maar het was nog iets anders. Toen u de kans kreeg om me te doden, deed u dat niet. Dat verbaasde me. Maar het zette me wel aan het denken. U was anders. Ieder ander had zijn kans gegrepen en me gedood. U bleef juist bij me, steunde me. En ik besefte dat juist dat soort aandacht was waar ik naar zocht. Naar verlangde. Dus ik luisterde naar mijn gevoel en dat bleek een goede zet te zijn' zei ze zachtjes. Tijdens haar verhaal was Diva uit het raam gaan staren terwijl ze haar handen schuin achter zich had gezet om haar te ondersteunen.

Savador had een lok over Diva's schouder gehaald zodat hij haar kon blijven aankijken en tegelijkertijd kon blijven plukken. Hij klakte zacht met zijn tong om haar woorden, al was die ergernis maar gespeeld, en hield ondertussen zijn blik gericht op het plukwerk. 'Je bent gemeen,' zei hij glimlachend met een licht verontwaardigde ondertoon in zijn stem, alsof hij een klein jongetje was dat net straf had gekregen van zijn moeder. Hij zweeg toen ze haar verhaal deed, luisterde onder het plukken door aandachtig. Hij liet haar lok los zodra ze uitverteld was en wat naar achteren leunde. Zelf volgde hij haar voorbeeld, maar leunde meer schuin dan naar achteren. 'Is dat zo?' zei hij bedenkelijk terwijl hij ook uit het raam staarde. Hij zweeg weer even om de situatie toen weer naar boven te halen. Als hij eraan terugdacht was het al zo lang geleden. 'Nochtans had ik je van tevoren nog willen proberen te vermoorden,' vervolgde Savador met een kleine grijns. 'Maar dat is allemaal goedgekomen. Je doorboorde me.' Hij praatte erover alsof ze destijds een liefdadigheidsactie voor hem georganiseerd had in plaats van dat ze hem levend gespiest had. Hij nam erna weer een serieuzere houding aan en keek Diva aan. 'Ik denk ook dat het een goede zet was. Een fantastische. Zonder jou zou ik waarschijnlijk nooit dezelfde liefde hebben gevonden als dat jij me geeft. Ik zou misschien wel een andere echtgenote hebben gehad, maar ik zou alsnog ongelukkig geweest zijn,' sprak hij zijn gedachten zacht uit. Savador schonk Diva een beminnelijke glimlach en streelde haar liefkozend langs haar wang. 'We moeten een keer iets ongewoons doen, denk je ook niet? Gewoon even losgaan met z'n tweeën en de zorgen uitbannen. Iets geks. Een keer wanneer we beiden eens niet worden doodgegooid met werk.' Hij trok zijn hand weer terug om die achter zijn rug te plaatsen en vestigde zijn blik weer op het raam.

Diva moest nu lachen om Savadors gespeelde ergenis. 'U maakt het me ook te makkelijk' lachte ze zachtjes. Toen ze weer een beetje uitgelachen was knikte ze licht op Savadors woorden. Hij had inderdaad geprobeerd haar te vermoorden. Maar dat had zij ook. Om zijn laatste woorden glimlachte Diva even en duwde zijn hoofd zachtjes opzij. 'Ik vat dat maar op als een compliment' zei ze zacht. 'Ongewoons? Toch niet net zoals toen in die shuttle?' vroeg ze grijnzend. Maar toen Savador over werk begon sprong Diva verschrikt op alsof ze met iets scherps geprikt was. 'Werk!' riep ze uit terwijl ze zichzelf met vlakke hand voor haar hoofd sloeg. 'Ik kom nog te laat. En dan ben ik de volgende Suasama opdracht' zei ze terwijl ze gehaast haar vlecht weer vast maakte en de blauwe doek van het bed griste.

Savador kon het niet laten zacht met Diva mee te lachen. 'Of ik het nu eenvoudig voor je maak of niet, je komt er toch wel achter. Zo hoogbegaafd ben je wel,' zei hij sarcastisch waarna hij grijnzend een paar klopjes op haar hand gaf. Hij liet zijn hoofd gewillig wegduwen en glimlachte om haar woorden. 'Het is ook bedoeld als compliment,' glimlachte hij breed. Hij sloot zijn ogen en legde zijn hoofd even in zijn nek alsof hij diep nadacht over haar woorden. 'Dat is een voorbeeld, maar ik dacht meer aan meerdere activiteiten die niet alledaags zijn. Stoepkrijten en zonnebaden, iets in die richting.' Hij proestte zacht om zijn eigen geintje, kon zich al helemaal voor de geest halen hoe hij en Diva als volbloed Shadranen hun bleke huid bijbruinden op een naaktstrand. Savador opende zijn ogen en trok verbaasd zijn wenkbrauwen op toen Diva plotseling overeind gesprongen was. Maar de verbazing gleed weer van zijn gezicht toen hij besefte waar het om ging. Dat was waar ook; ze had op het punt gestaan een belangrijke Suasama-taak uit te voeren. En hij had alle tijd genomen om wat bij te praten. 'Vergeef me, lieverd. Ik heb je van je werk afgehouden,' zei Savador kalm terwijl hij toekeek hoe Diva in alle haast de laatste dingetjes gereed maakte.

Diva proestte zachtjes even in lachen uit. 'Stoepkrijten en zonnebaden? Straks verteld u me ook nog dat u wil gaan touwtje springen op het grasveld buiten' grijnsde ze. Ze hoorde toen zijn verontschuldiging maar wuifde die weg. 'Om heel eerlijk te zijn heb ik ook niet echt mijn best gedaan om op tijd weg te gaan' zei ze. Ze liep naar Savador toen en drukte een kus op zijn lippen. 'Als ik klaar ben kom ik u opzoeken' grijnsde ze. Daarna bond ze de donkerblauwe doek voor haar neus en mond en gooide haar zwarte capuchon over haar hoofd. Ze duwde het raam open, wuifde nog even naar Savador en slingerde zichzelf toen uit het raam naar het volgende op zo op het dak te komen en er geruisloos en zonder gezien te worden er vandoor te gaan.

Geamuseerd keek Savador opzij naar Diva toen zij er ook wel om had kunnen lachen. Hij liet een zachte grinnik horen bij haar woorden en haalde even plagend zijn hand over haar hoofd. Zachtjes, zodat ze het niet weer opnieuw in moest vlechten. 'Zolang het samen met jou is, zit dat er dik in,' zei hij glimlachend. De glimlach gleed van zijn gelaat en maakte even plaats voor verbazing toen hij haar woorden erna hoorde. 'Maar je moet je er wel voor inzetten, prinses. Des te meer reden voor mij om angst voor je te hebben als ik iets doe wat je niet aanstaat.' Zijn mondhoeken krulden daarna weer om tot een klein glimlachje en hij gaf Diva zacht een kus op haar mond terug. Savador keek haast hoopvol op haar neer toen ze beloofde hem op te zoeken na haar werk. Met een ietwat vertederde uitdrukking streek hij wat lokken langs haar voorhoofd weg om er een kus op te drukken. 'Ik wacht met smacht op je wederkomst,' zei hij zacht in haar oor. Hij deed vervolgens een paar stappen achteruit om haar de ruimte te gunnen en volgde haar naar het raam, waar hij glimlachend zijn hand opstak als reactie op haar gedagzegging. Savador sloeg zijn armen over elkaar en keek leunend tegen het raamkozijn toe hoe Diva soepel van dak naar dak sprong en uiteindelijk uit het zicht verdween.