Het was al wat later op de dag en Roxanne was zich klaar aan het maken voor haar laatste les van de dag. Ze had zich warm aangekleed omdat ze niet wist te voorspellen hoe lang de les zou duren. Dat lag geheel aan de jongedame voor wie deze les bestemd was. De zon was al langzaam bezig om onder te gaan en zetten het grote grasveld, op een open plek niet ver van de bosrand vandaan, in een aangenaam oranje gloed. Roxanne had deze plek uitgekozen omdat er een prachtige eikenboom midden in het veld stond. Zijn adembenemende kruin was gevuld met de prachtigste herfstkleuren en nu was hij nog vol. Het zou niet lang meer duren voor al die oranje, gele en bruine bladeren los zou laten en er enkel nog een skelet van takken over bleef. Aan de voet van de boom stond een houten kist met een olie lamp klaar voor wanneer het donker zou worden. River, het vreemde katachtige dier dat Roxanne nu overal volgde, lag naast de kist zachtjes te spinnen. Roxanne zelf stond half leunend op een houten wandelstok te wachten. Ze hoopte maar dat Mayla niet al te bang was in het donker, bedacht de zwartharige vrouw. Er verscheen een begroetende glimlach op haar gezicht toen ze het meisje tussen de bomen zag verschijnen, waarna ze even zwaaide om haar aandacht te trekken. River kwam overeind en liep prompt naar het meisje toe om haar uit gebreid te besnuffelen, waardoor Roxanne wat verrast opkeek. Het leek haast wel alsof ze iets in haar jas had zitten wat het magische wezen maar al te graag wilde hebben...

@Mayla

Haar handen op haar rug gevouwen keek ze, met een vredige glimlach rond haar lippen, toe hoe de leerling tegen het mysterieuze dier babbelde. De ogen van River stonden wijd open terwijl ze met diepe gesnuif de handen van het meisje volgde. De punt van haar lange wollige staart zwiepte op een aparte manier heen en weer, alsof ze aan het kwispelen was als een hond, toen Mayla het blikje tevoorschijn haalde. Met een lik van haar grote ruwe tong likte River het sardientje zo uit Mayla's hand. Roxanne trok op datzelfde moment even een onthutst gezicht toen ze opeens de intens zoute smaak in haar eigen keel proefde, waarbij ze prompt moest kuchen.. odd..
River draaide zich weer tevreden om, om weer op haar plek onder de boom plaats te nemen. "Goede avond Mayla, wat fijn dat je er bent. En jij ook Chibi," zei de jonge vrouw vriendelijk terwijl ze een uitgestoken vinger over het kopje van het kleine wezentje op Mayla's hoofd streek. "Het is niet lang meer licht dus laten we meteen beginnen." Steunend op haar wandelstok, omdat haar been nog altijd niet helemaal geheeld was, ging ze Mayla voor naar de kist en opende deze. "In de kist zit een verzameling materiaal waar je een talisman van mag maken," ondertussen haalde ze haar eigen talisman, die ze rond haar nek droeg, onder haar shirt te voorschijn. "Een beetje zoals deze. Met die talisman gaan we zo het bos in om herfstgeesten op te zoeken en wat van hun magische krachten in de talisman te vangen. Deze geesten komen tijdens het najaar, zoals nu, tevoorschijn om de natuur een handje te helpen met hun krachten. Met jouw hoop ik herfstgeest van tijdsverandering op te sporen, vandaar dat ik je vroeg om zo laat te komen." verklaarde ze vriendelijk. "Dus ik hoop niet dat je bang bent in het donker," De uitdagend grijns op haar glimlach moest Mayla genoeg zeggen. "Als je tot nu toe geen vragen hebt stel ik voor om snel aan je talisman te beginnen. Je mag hem helemaal maken zoals je zelf wilt dus leef je uit."
De vrouw raapte de olielamp, met een kleine moeite - bukken was nog wat pijnlijk - op van de grond en haalde een pakje lucifers te voorschijn om deze aan te steken en Mayla zo nodig bij te schijnen, nu de avond lucht langzaam van oranja rood naar rozig donker paars ging.

https://made-by-nefelibata.webnode.cz/galerie-amuletu-2018/#&gid=1&pid=5:

"Dat is hij zeker Mayla," knikte ze met een goedkeurende glimlach naar het meisje, nadat ze haar talisman had afgemaakt. Ze had er stiekem wel van genoten om te zien hoe Mayla en haar kleine draak samenwerkte. "Die talisman zal perfect zijn voor de opdracht van vandaag." De vrouw wees even richting het schemerige bos waar ze zo naar toe zouden gaan. "Zoals ik dus al zei gaan op zoek naar de herfstgeest van tijdsverandering. Deze herfstgeest noemen we Armentum tempus of Tijd Hoeder. De Tijd Hoeder gaat over de duisternis die elk naar jaar steeds eerder komt en zij is ook de reden waarom we elk voor, en najaar onze klokken een uur vooruit en achteruit moeten zetten. Ze is overdag nooit te vinden, daarom zullen we haar waarschijnlijk pas tegen komen als de zon helemaal onder is. Roxanne haalde een stok achter de kist vandaan, met een haak aan het uiteinde, zodat ze olielamp daaraan op kon hangen voor in het bos. Ondertussen het meisje de tijd geven om eventueel vragen te stellen.

River kwam ook overeind om zich klaar te maken om het bos in te gaan. Roxanne wende zich weer tot de leerlinge en overhandigde haar de stok met de brandende olielamp. "Ik wil dat jij de weg leidt vanavond, samen met Chibi. Herfst geesten worden namelijk aangetrokken door andere dierlijke wezens, dus hij kan heel goed van pas komen." Roxanne begon vast te lopen en wachtte geduldig af tot Mayla een weg had gekozen. "Wat weet je zelf nog meer over Autumn spirits Mayla?" vroeg de lerares zacht terwijl ze achter haar aan liep, nog altijd steunend op de wandelstok.