Droombeeld: Hij staat wankel op zijn benen. De drank aan in zijn hand wordt alweer bijgevuld door iets dat een alcoholische aroma heeft. Niet dat hij het nog opmerkt. Als je er zo een paar op hebt, dan heb je geen verstand meer van hoeveelheid en tijd. Hij schaterlach met de andere mannen rond om hem. Ook vrouwen staan rond om hem. Hij voelt hun warme lichamen tegen hem aan. De drank stijgt naar zijn hoofd en hij omarmt de luchtigheid in zijn hoofd. Geen zorgen meer, geen problemen. Wat is dat zelf? Een probleem? Niks dat niet door het alcohol kan opgelost worden. "Daar drinken we nog één op!"  roept Aido naar een man die iets zegt, maar door de waas in zijn hoofd kan hij niet waarnemen wat die woorden exact zijn. Het beste dat je dan kan doen, is gewoon het glas heffen en hopen dat er geen ruzie van komt. Wat het ook was, iedereen lacht nog luider. Aido probeert op adem te komen van het lachen, nog steeds het glas hoog geheven. Wanneer hij zijn ogen opent, ziet hij een vrouw voor hem staan. "Love, what are you doing?" vraagt ze. Aidos ogen vergroten als hij beseft wie het is. Zij, Shizuka. "Please, don't do this. I beg you!" Op dat moment ziet hij dat zijn handen leeg zijn en in plaats van het glas groeit er een duistere kracht uit zijn hand. Voor hij het goed doorheeft, raakt die haar vol in het borst.[/i]

Plots voelt hij iets strak rond zijn lichaam en verliezen zijn voeten hun vaste grond. Hij opent snel zijn ogen en ziet het kasteel onder hem versmallen, 'What the...' hij kijkt op, maar ziet alleen schubben boven hem. Wanneer hij veilig op de grond staat en zich verzekert is dat zijn voeten het gras voelen... Wacht, hij heeft geen schoenen aan! Het gras is lichtjes nat en de koud komt eindelijk echt tot hem binnen. "Alles in orde?" hoort hij een stem die waarschijnlijk zoveel jaren hebben, misschien meer dan hij zich kan realiseren. Zijn wenkbrauwen kruipen naar elkaar als hij in de enorme ogen van het wezen voor hem kijkt. Een draak?! "Neen, natuurlijk is niet alles in orde!" antwoord hij grof. "Wat dacht je dat ik ging doen?" hij draait zich om, klaar om weg te stappen. Wat had dat wezen wel niet gedacht dat hij zou doen? Hij heeft wel wat beters te doen dan zijn leven te eindigen. Dan blijft hij staan, nu pas notie van wat hij toen had gedaan. Hij draait zich weer om "I'm sorry, I shouldn't have..." verder komt hij niet, want een zwarte schim springt op de draak. "Watch out!" roept hij, maar het is al te laat. Hij ziet de vlijmscherpe witte tanden tussen de schubben verdwijnen. Luid gegrom komt zijn kant op en even staat hij versteld van wat er voor hem gebeurd. Hij stelt zijn nachtogen in, zodat hij een beter beeld kan hebben van het tafereel.
Hij ziet hoe het bloed naar beneden glijdt, gaat zijn gedachten door om een spreuk of manier te vinden om het monster los te maken. Maar de eerste ideeën dat hij krijgt kan ook de draak verwonden, of toch meer dan ze al is. Think, think...Dan schiet het hem ineens binnen. In zijn handen laat hij een bol opzwellen, gebruik makend van het gegrom van de wezens voor hem. Wanneer die toch een goede diameter is, laat hij het los en gooit die richting het hoofd van het duistere monster. Laten we hopen dat het hem vollop zijn schedel raakt. Dit is één van die nieuwere spreuken en kan toch heftig aankomen.

Hij gebruikt het lawaai van het gegrom en de pijn. Een pijn die hij van zich moet afzetten om er niet van te walgen. Later moet hij maar zien hoe die wondes kunnen worden opgelost, maar nu even iets uittesten. Hij heeft gelukkig nog nooit in het heetst van de strijd iets van zijn krachten moeten gebruiken. We zullen eens zien of deze allemaal het gewenste effect hebben. Het gegrom weergalmt in zijn magische bol en gaat recht naar het onbekend monster. Toch zijn grootste plezier raakt het zijn visier en wordt het monster helemaal verward weg geduwd. Hij ziet hoe de draak het probeert te pletten, maar zo te zien is dit monster intelligenter dan men zou verwachten. Wat is dit? Geschokt krijgt hij nog eens aandacht van het wezen en ziet hij de enge, bloederige tanden verschijnen. Voor hij zijn magie weer kan gebruiken, veranderd er iets. Wat er gebeurd kan hij niet plaatsen, maar het is alsof er iets van herkenning is... Waarom komt het hem zo bekend voor?
Geen tijd om te reageren, want het monster loopt weg. Aido zou hem graag achterna gaan, maar weet dat het nutteloos is. Hij maakt een notitie in zijn gedachten dat hij best iedereen in de academie verwittigd en er dus geen andere mensen kunnen gewond raken. Nu moet hij zijn aandacht naar de blauwe draak richten. Omdat er zo veel bloed is, kan hij niet zien hoeveel wonden ze heeft en/of hoe diep ze zijn. Het ziet er allesinds niet al te best uit. "Ik denk dat we u beter naar de ziekenzaal brengen. Ik bezit niet over de krachten om dit op te lossen."spreekt hij verontschuldigend naar de draak. "Heb jij als ooit zoiets gezien?" vraagt hij dan als hij naar de richting kijkt waar het monster is verdwenen. Draken staan bekend om hun oude wijsheid, dus elke informatie om dit wezen uit te schakelen in welkom. "AIDO!" hoort hij achter zich. "Kain?" Hij ziet de blonde jongen hun richting oplopen."What are you doing here?" Uitgeput komt Kain bij hen staan, met zijn handen op zijn knieën om even op adem te komen. Nu pas ziet hij de grote draak staan. "What in Gods name just happened?" Hij stapt naar de gewonde draak. "Here let me help you," Kain is een lichtmagiër en dus weet hij hoe wonden oppervlakkig te genezen. Even zet hij zijn hand waar hij denkt dat het bloeden begint en slaagt hij erin een beschermlaag te leggen. "In this way it can't get infected,"spreekt hij richting de draak. "Kain, what the hell are you doing here?" Kain draait zich om, iets van woede in zijn ogen. "I could ask you the same," antwoord hij bot. Aido heeft hier geen zin in, dus antwoord hij niks meer, maar keert hij zijn aandacht naar de draak. "We zullen u wel helpen om naar de ziekenzaal te brengen en hopen dat de schooldokter wakker is"

Bij haar woorden over menselijk zijn had hij zichzelf wel voor het hoofd kunnen slagen. Natuurlijk dit is een verdomde draak. Ook wel een draak die aangevallen is en de wonden zien er niet goed uit. Gelukkig was Aido gespaard gebleven bij deze oorlog. Ze hebben de slag gewonnen, maar wat gaat er nog zoals gebeuren. Het is gevaarlijk geworden, veel te gevaarlijk. De school zit vol met jonge mensen. Allemaal jong en onwetend voor het gevaar van buiten. Een diepere frons boven de jongeman ogen als ze praat over de verzonnen verhalen. Meeste verhalen komen van een bepaalde realiteit, maar meestal gaat dat gewoon over de puberteit of om kinderen te waarschuwen voor gevaren. Dit gaat veel verder, dit lijkt wel een horrorverhaal.
Op het moment dat Aido denkt weer helder te denken, komt Kain te voorschijn. Hij heeft net een nachtmonster gevochten en zijn beste vriend denkt ook even om een nachtwandeling te doen! Is hij nu helemaal zot geworden?! De draak komt gelukkig snel tussen de twee heren, al is het laatste woord hierover niet gezegd. "Je hebt gelijk, stom van mij." Op dat moment springt Kain in: "Ik heb iets gezien van vogels die je kan gebruiken om een bericht naar haar te sturen. Laten we hopen dat ze geen vaste slaper is," Aido was de laatste maanden afwezig, maar Kain heeft zijn best gedaan om een oog in het zeil te houden en hem op de hoogte te stellen van de gebeuren op school. Het lijkt erop dat hij dat nog steeds doet, want dat informatie had Aido toch precies weer gemist. "We zullen je dan tot daar helpen en dan zelf gaan slapen," met een strenge blik naar Kain, want dit krijgt zeker nog een staartje.

Wanneer ze samen op de Butterfly Basement van Miss Jackson staan, draaien de twee heren zich om. "Oh before I forget," draait Aido zich nog een keer om, "Thanks for saving my life," en stapt hij weg met Kain