Enkele haren veegde ze uit haar gezicht. Deze waren aan haar bleke huid geplakt en even blies ze de lucht uit haar wangen. Haar lichte ogen keken naar het metaal wat tussen de zwarte tang zat. Ze vergeleek deze met enkele eenzelfde kleine mesjes die ze had gemaakt. Ze moesten zo ongeveer hetzelfde zijn, zodat ze moeiteloos op elkaar konden klikken als ze het als een wandelstok ging gebruiken. Het mocht niet te veel opvallen dat er iets anders aan was namelijk.
Hoewel ze nu voor zichzelf bezig was, had ze hier een bijbaantje kunnen vinden. Ze wist hoe wapens te maken, maar toch werd haar uitgelegd hoe ze dat hier deden. Kallista nam dit alles snel in zich op en nam de taken die ze moest doen serieus, in ruil daarvoor kreeg ze wat geld en mocht ze de werkplaats gebruiken.
Nu zat ze dus achter het aambeeld, omring door kleine mesjes van metaal om haar heen, alles om haar eigen wapen te maken. Het ging een wandelstok worden, maar als ze er een flinke zwaai aan zou geven, dan zouden de mesjes open likken en was het meer een zweep te noemen. Wanneer ze de stok rechtop op de grond zou slaan, moest het weer een normale stok zijn. Het was een hoop rekenen en oefenen en een stapel papieren lag onder een stuk steen, zodat ze niet weg konden waaien. Opnieuw begon het meisje met hameren, de staart die ze in had was wat uitgezakt en het was duidelijk dat ze hier langer zat dan goed voor haar was. Maar ze kon er niet goed tegen dat het haar niet al te makkelijk af ging. Het was moeilijk werken en de kleine mesjes met een tang vasthouden was niet altijd makkelijk te noemen.
“Mag ik kijken?” Verbaasd keek ze op, de smid keek haar vriendelijk aan en even knikte ze, waarna ze nog enkele keren op het metaal sloeg om het beter te krijgen.
“Interessant.” Mompelde de man verbaasd en keek haar vragend aan. “Van wie heb je dit geleerd?” Hoewel hij de woorden die op het blad stond niet kon lezen, waren de tekeningen duidelijk genoeg voor hem.
“Grootmoeder, zij was een goede smid.” Een glimlach kwam op haar lippen en de man bekeek enkele details.
“Ze heeft je het vak goed geleerd zo te zien.” Complimenteerde hij en ze knikte dankbaar naar hem. “Laat mij ander helpen met ze scherp maken, dan ben je er sneller mee klaar.” Hoewel ze de man nog niet zo lang kende, zorgde hij goed voor haar. Soms moest hij haar naar huis sturen omdat ze nog bezig was en het geld wat ze kreeg was soms meer dan ze eigenlijk zou krijgen. Maar hij stond erop dat ze al het geld aan nam, ze werkte vaak over en was nauwkeurig en had respect voor het wapen en de materialen.
De deur opende en een belletje gaf aan dat er iemand een bestelling op wilde halen of wilde maken. De man gebaarde naar Kallista dat ze naar voren mocht en de smid legde haar papieren weer terug om vervolgens enkele mesjes op te pakken en wat naar achteren te lopen. Het was een simpele kamer met een toonbank, door de brede openstaande deur was de werkplaats te zien en ook dat de smid nu weer druk bezig was.
“Wat kan ik voor u doen?” Kallista depte haar gezicht even droog met een doek en trok het lint uit haar haren, even haar haren los was een opluchting te noemen. Vriendelijk keek ze naar de persoon voor zich, afwachtend wat ze voor deze persoon kon betekenen.
Ooc: [url=
http://allplatformgaming.com/wp-content/uploads/2015/06/bb-transforming-cane.jpg]The cane[/url]
PROFILE
Onderwerp: How can I help you? |Blacksmith|open| 
do jan 18 2018, 01:31
