Eat, drink and be merry {Grouptopic}

Met zijn ellebogen op zijn bureau leunend keek Sarovyr neer op een brief, verbroken door een zegel die zijn vader gebruikte. De letters met sierlijke vormen hadden een boodschap gebracht die hem als een steen in de maag lag. Kortom: Zijn vader verwachtte dat hij volgende week op Shadra door zou brengen. Het was geen verzoek, en hij ontkwam er ook niet aan. En als hij dit van hem vroeg betekende dat een reprimande over iets wat hij had geflikt, of zijn vader verwachtte iets van hem.. Of, was er iemand overleden? Een zucht uitend leunde hij weer achterover in zijn stoel. Dat laatste sloot hij gelijk uit. Als dit het geval was geweest dan werd hem verzocht gelijk te komen of had had zijn vader hun persoonlijke shuttle met piloot laten komen om hem op te pikken. Dit was iets waar vader de tijd voor nam om voor te berijden. En hij wist hoe erg zijn zoon het haatte om zo'n omslachtig bericht te ontvangen met een ernstige ondertoon, zonder verdere informatie zodat hij in het duister tastte.
Verbitterd keek de Shadraan uit het raam van zijn kamer, naar de met sneeuw bedekte grasvelden en bomen rondom de school. Van daar uit kon hij ook nog net Oaksfield zien, de nabijgelegen dorp waar licht begon te branden nu de zon net onder was. Zijn avondeten had hij net achter de kiezen, zijn huiswerk was erg minimaal en Zev lag te slapen op een groot kleed naast zijn bed. De mand waar Zev altijd in had geslapen had hij weg gedaan zodra de wolf er te groot voor werd. En zo lukte het ook prima. Zo geruisloos als hij kon bewoog hij zich van zijn bureaustoel naar zijn rolstoel. Het ging al een stuk soepeler nu meer kracht in zijn benen terug was gekomen door oefeningen, maar naar zijn idee ging het altijd nog te langzaam. Hij deed zijn gevoerde herenjas aan die hij over de achterkant van zijn bureaustoel had gehangen en sloot de deur van zijn kamer achter zich zodra hij in de gang van zijn afdeling uit kwam.

Kleine stukjes sneeuw bleven aan zijn wielen plakken toen Sarovyr zich richting het dorp bewoog. Het pad er naar toe was grotendeels sneeuwvrij, maar het begon intussen opnieuw zacht te sneeuwen. Echter gaf hem dat geen hinder, alleen koude handen. De kleine vlokken dansten mee op de wind, net als zijn ietwat lang geworden zwarte haren waar hij de moeite niet voor had genomen om er gel in te doen.
Echt een bestemming in het dorp had hij nog niet uitgedacht. Het was alleen om zijn gedachten even op iets anders over te kunnen zetten. Toen hij een open deur voorbij kwam waar uitnodigend licht en muziek achter weg kwam met zacht geroezemoes bleef hij echter even stil staan en rolde een stukje terug. Zijn blik ging omhoog The Jolly Jester las hij. Ah ja, daar had hij leerlingen over horen praten. Een kroegje, met een dansvloer waar het nu nog rustig was. Nieuwsgierig spiekte hij even naar binnen, waarna hij zich over de drempel bewoog en richting de bar rolde. Verschillende mensen keken even op, maar zonder er verder acht op te slaan parkeerde hij zichzelf op een plek waar niemand last van hem zou hebben. Vanuit daar drukte hij zichzelf op, ietwat op zijn benen wiebelend, om vervolgens op een lege barkruk te ploffen. Zijn ogen gleden over een drankenlijst aan de muur. Ietwat twijfelend koos hij iets wat niet al te sterk was. Althans, dat dacht hij. Het glas met een goudkleurige likeur waar hij de naam niet van uit kon spreken, gevuld met ijsblokjes, brandde toch ietwat in zijn keel toen hij er een slok van nam. Maar de smaak was aangenaam en een paar slokken verder, luisterend naar de muziek, merkte hij hoe de steen die hij sinds het lezen van de brief had, langzaam verdween.

Open topic~ We hadden in Skype over een groepstopic in de kroeg,
dus leef je uit =D

The only thing I see is darkness

<

Eat, drink and be merry {Grouptopic} Srvtwg11

>

Wat is dat toch de laatste tijd? Een akelig gevoel kwelt haar al een paar dagen. Het maakt haar constant vermoeid en slapen lijkt het omgekeerd effect te hebben. Beginnende wallen komen onder haar ogen, maar niemand kijkt verrast wordt, het lijkt zelf of er een hele epidemie is uitgebroken. Zou het het weer zijn? Het sneeuw ziet er dan misschien sprookjesachtig uit, maar het koud en grauw weer zorgt voor een donkere sfeer. Mensen zijn ingepakt in dikke jassen en verstoppen hun gezichten achter dikke sjaals.
... Of er hangt iets onheilspellend boven haar hoofd... Neen het zal wel het weer zijn, hopelijk. De muren van haar kamer komen op haar af, het wordt dus tijd dat ze eens een luchtje gaat scheppen. Maar het is zo koud! Een zucht die meer als een grom klinkt ontsnapt deze roodharige. Haar normaal heldere ogen zijn even donker als de bewolkte lucht. Geen ster of maan te bekennen. Dat ook nog... Haar dikke zwarte jas gooit ze over haar schouders en ze laat de Duitse herder wel op haar bed liggen. Het duurt niet lang voor ze hier spijt van krijgt. De straten van Oak's Field krijgen een nieuw laagje sneeuw. Serieus? Bibberend stapt ze verder, tot ze een warme gloed voelt. Jolly Jester? Het is allesinds warmer dan in deze kille wind. Ze stapt naar binnen, stampt de sneeuw van haar voeten en gaat op een verlaten barkrukje zitten. Ze weet niet dat ze op deze manier een paar meters van een andere student zit. De kilte van buiten zit nog in haar kleren en ze moet nog haar armen rond zich slagen en hopen dat ze het op deze manier warmer krijgt. "Wat moet het zijn?" verschrikt kijkt deze kleine meid op. Achter de toog staat een grote man met een glas en een handdoek in zijn handen. Ze kijkt naar de kaart met verschillende namen, niet wetend wat er allemaal te drinken valt. "Een... Pasoa" het woord komt heel onzeker, alsof het meer een vraag is.
Een plots hand op haar rechterschouder laat haar weer opschrikken, een stem aan haar linkerkant: "Zeeeeeeeeeeeeg,...kom jij hier vaak?" SERIEUS!!?? Ze klopt het hand weg. "Och jong, laat me met rust," maar ze krijgt de persoon niet weg, in tegendeel zelf. Nu voelt ze een arm rond haar middel. Ze bevriest, maar krijgt een glas met één of andere rode vloeistof voor haar. In een reflectie grijpt ze het glas en gooit die in het gezicht van haar belager. De drukte rond hen stopt abrupt, maar wanneer de oudere man (IEUW) wegstapt... Zigzagt... gaat het gewoon leventje verder. Olivia draait zich weer om naar de barman die zelf verbaast is. "Kan ik dat nog eens hebben?
Ik betaal wel voor beide."

BY MITZI

De kamer was zo koud en leeg en alleen zijn was sowieso nooit haar forté geweest. Ze was het liefste omringd met mensen om zich dan vervolgens nog steeds alleen te voelen. Ze pakte haar witte jas en trok die over haar armen en knoopte hem dicht met de drie grote knopen. Ze streek over de onderkant die wijd als een rokje uit liep. De zwarte en dikke panty die over haar benen getrokken zat eindigde in een paar laarzen zonder hak. Het zwarte korte jurkje wat ze er onder droeg vulde haar vormen mooi aan. Ze keek nog even goed in de spiegel voor ze de deur uit liep. Jep ze zag er goed al vond ze zelf.
Ze stak haar handen in haar zakken en liep naar Oaks Field. Ze dronk graag in de Jolly Jester, het was daar altijd wel gezellig. Dat en er was altijd wel knap volk te vinden hier waren haar oppervlakkige gedachtes. Ze voelde de sneeuw vallen op haar rode lokken maar meteen smelten. Het wit was intens prachtig om te mogen aanschouwen. Ze liet haar ambere ogen glijden over de weg die langzaam begon te verkleuren naar wit, maar goed dat ze geen naaldhakken had aangetrokken. Dat was waarschijnlijk geëindigd in een schaatspartij waarop ze zou landen op haar bips.
Ze liep de kroeg binnen en knoopte haar jas los waardoor haar strakke en korte jurkje te voorschijn kwam. Ze liet haar jas van haar schouders vallen en hing deze over de kapstok in de hoek. Ze begroette wat mensen die ze hier eerder had gezien maar waarvan ze eigenlijk geen idee had of ze ze kende. Ze zag een man voorbij komen die duidelijk een drankje over zich heen had gehad en kon het niet laten haar voet uit te steken. terwijl hij passeerde ging hij hard op zijn plaat toen hij struikelde. Ze drukte haar lippen op elkaar voor ze naar de bar liep en een whiskey bestelde. Nadat ze deze voorgeschoteld kreeg sloeg ze deze meteen achterover.

@Olivia @Sarovyr

Ik piep er nog even snel tussendoor. Ik kon het niet laten xD

Een nieuwe slok volgde de ander, tot zijn glas leeg was en hij net op dat moment rode haren in zijn ooghoek op ving. Meteen dacht hij aan iemand die hij eens eerder had ontmoet met net zo'n felle kleur rood en wendde hij zijn gezicht snel af. Gewoon voor de zekerheid. Pas toen hij een stem bij haar weg hoorde komen die niet overeenkwam met degene die hij eerder had ontmoet waagde hij weer naar het meisje te kijken. Deze had kort haar en leek een beetje verkleumd van de kou, maar ook zij was niet heel erg lang net als.. Wat was die ene haar naam nog maar? Hailey? De meid haar bestelling kwam er wat twijfelend uit. Toen hij ook zelf ook weer iets wilde bestellen merkte hij op dat er een man naar het meisje toe kwam. Wat hij precies zij kon Sarovyr niet horen, maar haar houding verstrakte toen een arm om haar middel werd geslagen. Wat er vervolgens gebeurde liet hem even in verbazing. De twijfel was ineens verdwenen. Pas toen de man afdroop, letterlijk, schoot de Shadraan in de lach. Intussen zag hij niet dat, heel toevallig, degene binnen kwam waar hij eerst van dacht dat het meisje haar was. ''Nee, die trakteer ik. Maar gooi hem alsjeblieft niet over mij heen.'' grinnikte hij zacht na. Pas toen hij een bonk hoorde en om keek zag hij de met drank overgoten man gestrekt op de vloer. Toen hij de oorzaak- of eigenlijk wíe de oorzaak was- zag, spanden zijn kaakspieren even aan. Ah ja, Hayden, dat was het. Snel wendde hij zich weer af, zijn eigen glas ophoudend ''Nog één alstublieft..''

@Hayden @Olivia

Deamons are everywhere, even when you don't see them

<

>

Ze heeft hier absoluut geen zin in! Wat moeten die mannen ook altijd? Gelukkig had het gooiend glas het gewenst effect, ze kon de ogen rond hen zien. Haar zenuwen staan hierdoor op sterk en de lach naast haar doet haar weer opspringen. Verdomme. Bij de woorden draait ze haar hoofd om een jonge man te zien. Okay hij ziet er misschien niet slecht uit. Zijn aanbod is eigenlijk ook wel aanlokkelijk, sinds ze nu pas ziet hoeveel talons ze voor één glas vragen. Toch is er niks op haar gezicht dat iets verraad, al is ze vanbinnen wel aan het lachen om zijn opmerkingen. "Ik zal erover nadenken, het zal al helpen als je je handen thuis houdt," Wanneer het glas voor haar neus staat, hoort ze iets dat lijkt op iemand die op zijn gezicht gaat. Alsjeblieft laat het die viespeuk zijn! Ja hoor, maar dan ziet ze waar die val vandaan komt. De herinnering aan die kennismaken laat haar weer verstrakken en ze kijkt weer naar haar glas. Die enge klant van haar werkplaats kon ook niet zijn handen houden en dan had Hayden haar ook gered met een mes op de keel. "Hey Hayden, ook toevallig. Je zou haast denken dat je ze aantrekt." Het laatste komt er wat binnensmonds uit, maar zou duidelijk genoeg kunnen zijn voor de persoon die naast hem zit. Neen, hier had ze geen zin in. Waarom zit ze hier ook weer? Al moet ze toch wel bekennen dat ze blij is om Hayden te zien. Het helpt wel als er iemand is die ook zo klein is, maar haar mannetje kan staan. Ze brengt haar lippen naar het glas en proeft de rode vloeistof. Verbaast kantel ze lichtjes haar hoofd. Dit smaakt nog niet zo slecht eigenlijk. Ze durft nu wat meer van het glas te drinken en de smaak wordt beter bij elke slok. Toch voelt ze een brandend gevoel in haar keel.

BY MITZI[/quote]

Ze keek met een glimlach op haar lippen om toen ze haar naam hoorde. De stem klonk bekend maar waarom hij zo bekend klonk was haar onduidelijk tot ze het meisje zag en in de lach schoot. 'Nee Olivia daar heb je het fout jij trekt ze aan. Ik red je alleen, al zou ik dat drankje ook nog in zijn gezicht gooien.' Zei ze met een glimlach terwijl ze een lok achter haar oren veegde. Ze knikte na haar woorden naar Sarovyr. Ze liet haar in zachte makeup gehulde kijkers over de Shadraan glijden. Er was iets dat niet klopte aan hem, maar wat het was kon ze niet op komen. De rolstoel! Ze liet haar blik op de jongen vallen en rolde met haar ogen. Eerder was haar niet eens opgevallen dat hij eigenlijk best een prettig aanzicht was. Ze weigerde ook maar iets tegen dat joch te zeggen, nee hij was een eikel. Ze herinnerde het nog goed. Hij was haar aan het uitdagen en uitlokken. ja dat waren de actuele gebeurtenissen. Het lag aan hem, niet aan haar! 'Ik heb hier meer drank voor nodig!' Mompelde ze zuchtend en draaide haar hoofd naar de bar en wees naar haar lege glas toen de bartender keek en met een glimlach knikte en haar glas weer bij schonk. 'Maar goed hoe is het met jou?' Vroeg ze haar het meisje met de zelfde lokken. Ze keek even naar Sarovyr met een pissige blik. Nee ruzie zoeken was zo beneden haar stand dat zou ze nooit doen.

@Olivia @Sarovyr

De stad, Kallista was vrij en hoewel ze niet al teveel geld voor handen had, ging ze er toch kijken. Haar boeken had ze geleend van school, ze had nu eenmaal weinig geld en het weeshuis was niet van plan om voor al haar boeken te betalen. Toch had ze wat geld gekregen van de familie die haar had gevonden. Hoewel ze haar niet in huis hadden kunnen nemen, konden ze haar net het nodige geld geven. Het meisje was niet vaak volledig in haar Hunters kledij te zien, maar op dit moment wel. Het was vrij koud en het leek afwisselend te sneeuwen. Vandaar dat ze haar leren broek aan had gedaan, haar lange schoenen, lange jas en hoed zaten dan ook als gegoten om haar lichaam. De donkere vlekken die in haar jas hadden gezeten, had ze er enkele dagen terug uit weten te krijgen; enkel het witte befje wat ze altijd droeg was niet meer schoon te krijgen. Vandaar dat het groene amulet nu aan een ketting op haar bleke huid hing.
Ze had van winkel naar winkel gelopen, maar kon niet vinden wat ze zocht. Dan wist ze sowieso niet waar ze naar op zoek was. Bloe-Drinken, gewoon drinken; water was goed. Ze keek langs de uithangborden, terwijl haar voeten zichzelf langzaam voortzette. Een warme windvlaag kwam langs haar af toen een man gehaast door een deur liep.
‘The Jolly Jester’ dat klonk… Iets te vrolijk, maar de muziek en de warmte waren aanlokkelijk. Enkele passen werden verder gedaan, totdat haar lichaam opnieuw om drinken vroeg. Ze draaide zichzelf om en ze moest haar gedachte op nul zetten om niet verder te lopen. Kallista had de deur iets te hard opengegooid, een enkeling keek haar wat verbaasd aan, maar hoewel haar kleding wat apart te noemen was, gingen mensen verder met waar ze mee bezig waren. Wat onwennig keek ze naar wat hier de bedoeling van was, enkele stappen werden richting de bar gedaan. Vooral omdat de roodharige voor haar daar naartoe was gelopen en drinken kreeg. Mooi, dan was dat haar doel.
Hoewel Kallista vrij veel controle had over haar lichaam, had ze die nu eenmaal minder met de dingen die om haar heen stonden. Ze bekeek de flessen die achter de man van de bar stonden, passeerde hierbij twee dames met rood haar en een jongen met zwart haar. Een van de twee dames herkende ze en de jongen… Had ze die niet in een klas gezien? Maar voordat ze verder kon denken, haakte haar voet achter het wiel van de rolstoel. Zacht vloekte ze, terwijl ze een hand op de barkruk naast zich wist te zetten en de val kon tegengaan. Een knie had pijnlijk de grond geraakt, maar meer dan een blauwe plek ging het niet worden, gokte ze. Meer trainen, dat ging er bij haar op het programma komen, zo vaak had ze nog nooit tegen dingen aangelopen toen ze nog op Yahar’gul leefde. Ze duwde zichzelf soepel omhoog en ging op de kruk zitten waar haar hand op had gesteund. Wat ongemakkelijk had ze een glimlach geworpen naar enkele mensen die haar geschrokken aankeken.
“Gaat het wel?” Even keek ze vriendelijk naar degene die dat vroeg. “Jazeker.” Was haar rustige antwoord en de barman kwam met een brede lach op haar af.
“Wat kan het voor je zijn?” De twijfeling in haar ogen was bij hem duidelijk. “Nieuw hier?” Ze knikte dan ook en de man legde haar een kaart voor. Wat was al dit? De frons op haar gezicht loog er niet om, ze had geen idee wat dit allemaal te betekenen had. Het meisje keek naar de jongen die naast haar zat en even wees ze naar zijn glas.
“Wat is dat?”De barman keek naar de jongen die naast haar zat het antwoord zei haar niks, toch knikte ze. “Doe dat maar.” De man schonk het voor haar in en ze gaf wat munten terug. Wat achterdochtig keek ze naar het glas, wat moest dit voorstellen en waarom was het zo weinig?

@Sarovyr @Olivia @Hayden

GLHF

Thanks Vii

Bij de opmerking van het meisje met de korte rode haren trok hij een gespeeld sip gezicht ''Dat wat hij deed zou ik nooit zomaar doen'' zei hij naar waarheid. Iedereen zou van een vrouw af moeten blijven zonder haar toestemming. Al zou ze niks aan hebben. Toen voor hem opnieuw werd ingeschonken en gelijk de drankjes van het meisje betaalde met die van hem nam hij een slok. Aan de opmerking van haar te horen kende ze Hayden dus. En meteen wilde hij zijn mond open trekken, om iets te zeggen in de vorm van verkeerde mannen aantrekken door haar verkeerde attitude. Maar het was al even geleden sinds hij de confrontatie had met Hayden. Aan haar blik was duidelijk op te merken dat ze hem niet vergeten was in ieder geval. Mooi. Want hij had geen seconde spijt gehad van zijn acties. Het was gewoon wie hij was en hij liet zich niet zo makkelijk op de kast jagen of zich kleineren. Ze was toen in ieder geval weg gelopen, maar om nu twee meiden tegen zichzelf in het harnas te jagen was wel het laatste wat hij wilde. Ook reageerde hij bijna op Hayden haar opmerking, iets in de vorm dat ze zelf maar iets over zichzelf heen moest gieten om zich af te koelen. In plaats daarvan keek hij weer strak voor zich uit. Tuthola, met haar strakke en.. Korte jurkje. En dan tegen de ander, die blijkbaar Olivia heette, zeggen dat zij degene was die ze aan trok. Hah.
Voor een moment wilde hij zijn jas pakken en zich terug naar de school rollen. Beter dat dan met twee smoezende meiden een klein stukje bij zich vandaan zittend waarvan er één blijkbaar nog steeds boos was. En hij zei niet eens wat! Zijn gedachten werden verstoord toen er opnieuw een bonk klonk. Verrast keek hij naar een meid die was gehuld in een vreemde kleedstijl, die zojuist over zijn rolstoel was gestruikeld. En hij dacht nog wel hem goed uit de weg te hebben gezet, maar de belichting was ook niet zo heel duidelijk op die plek. ''Excuses, die is van mij. Maar ik hoop er snel weer vanaf te zijn.'' sprak hij haar toe met een rustige stem, toekijkend hoe haar hetzelfde drankje werd ingeschonken dat als hij had. Bij haar frons moest hij zacht lachen ''Zelfs ik kan het niet uitspreken. Het is wel lekker, maar ik raad je aan niet teveel te nemen. Dit is mijn tweede maar ik voel hem nu al hangen.'' vervolgde hij uiteindelijk, nog een slok nemend. Ach, wie hield hij voor de gek. Morgen waren geen lessen en leerlingen kwamen hier constant vandaan met als resultaat een kater de volgende ochtend. In zijn ogen was het niet verkeerd om een keer de grens iets te verleggen. Dat, als Hayden geen ruzie met hem ging zoeken. Maar voor nu leek ze hem te negeren. En Olivia kende hem niet. Dus tenzij ze zich door Hayden liet beïnvloeden had hij geen problemen met haar. Hij stak ineens zijn hand uit naar de in vreemde kledij gehulde meid met lichte lokken. ''Volgens mij heb ik je wel eens eerder gezien op school, maar je naam ken ik niet. Ik ben Sarovyr'' stelde hij zichzelf beleefd voor. En maar hopen dat hij niet weer een verkeerde meid had getroffen.

@Hayden @Olivia @Kallista

Deamons are everywhere, even when you don't see them

<

>

Olivia kijkt even naar de jongen die haar het drankje betaald, maar weet niet zeker wat ze ervan moet geloven. Ach, wat maakt het uit.
Als ze Hayden ziet, kan ze het niet laten om even een giftige reactie te geven, okay dat antwoord had ze misschien wel moeten zien aankomen. Is daar iets dat op een glimlach te lijkt? Ze is Hayden nog steeds iets verschuldigd, al wou ze dat de vorige keer niet aannemen. Naar de opmerking dat ze zelf iemand wel overgieten, kijkt ze verward naar de jongen. "Als hij zijn handen niet thuis houdt mag je zelf meer doen van mij," en neemt ze nog een slok van haar glas, "Sorry, niet persoonlijk, toch bedankt," vervolgt ze dan met een flauwe glimlach. Als hij het echt meent wat hij zegt, dan zal hij het nu wel begrijpen. Het is haar opgevallen dat Hayden er geen probleem mee heeft om haar handen vuil te maken. Natuurlijk weet ze niet wat die twee al hebben meegemaakt, maar hun manier van elkaar ontwijken is al duidelijk genoeg. Ergens kan ze zich al bedenken waar het aanligt. Hayden was de eerste paar minuten ook een uit de hoogte geblazen trut, niet dat de ruzies van maar één kant komen, maar het moet wel altijd bij iemand beginnen, toch? "Ik trakteer die wel," en zonder op een antwoord te wachten gooit ze een paar talons op de toonbank.
Hoe dan ook, dit kan nog een interessante avond worden.
"Kan beter," antwoord ze zwakjes op Haydens vraag.
Na nog een slok te nemen, ligt het aan haar of is het hier zo warm? Oh juist ja, ze heeft die dikke jas nog aan. Ze doet de rits open en hangt de jas over de toonbank voor haar. In tegenstelling tot de andere roodharige, is haar kleding alles behalve speciaal. de zwarte rolkraag pull en zwarte broek zorgen ervoor dat haar rode haren nog meer opvallen. Haar ogen worden al helderder naarmate ze meer van dat glas drinkt. "Dit smaakt echt beter dan..." verder geraakt ze niet, want opnieuw wordt de avond ingewijd met een bonk. Ze draait zich om en ziet weer een andere persoon en een rolstoel. Waar komt die vandaan? Van hem? Een kleine frons op haar voorhoofd toont de lichte verwarring in Olivia's gelaat. Olivia ging net vragen of alles in orde was, maar iemand is haar voor. Nu merkt ze alles met vertraging opneemt en kan reageren. Dit is niet goed, maar dit kan toch niet slecht zijn, toch?

@Hayden, @Kallista, @Sarovyr

BY MITZI

Hayden

"Being alive is a sign of strength!"

Ze grijnsde bij de woorden van Olivia en keek naar Sarovyr langs haar. Ze wilde hem bijna uitdagen zijn handen aan haar te leggen dan had ze een reden en toestemming haar gebruikelijke kuttige zelf te zijn. Ze grinnikte om Olivia haar woorden die er achterna kwamen. Ze keek hem aan met de meet zoete en gespeelde glimlach. 'Wel persoonlijk' Zei ze zacht terwijl ze zich goed zette en haar benen over elkaar sloeg en de rok van haar jurk iets beter over haar benen sloeg. Ze vond het niet speciaal om dit soort kleding te dragen. Ze voelde zich er zelfverzekerd in, het stond haar goed en ze vind het ook best lekker zitten. Ze haalde een hand door haar rode lokken om ze van links naar rechts te strijken. Ergens diep van binnen wist ze dat ze overdreef tegen de jongen, hij had in principe niets fout gedaan buiten niet boos terug worden.
Ze keek op naar het geluid van de talons die op de bar werden gelegd die werden gevolgd door Olivia haar woorden. 'Dat is niet nodig Ollie' Zei ze zacht terwijl ze haar glas pakte maar de Talons liet weg pakken door de bartender. Ze keek om zich heen maar zag verder geen bekende nog, de dansvloer leek nog behoorlijk leeg met een zachte zucht keek ze weer naar Olivia bij haar antwoord met een hint van bezorgdheid. 'Hoezo kan beter, wat is er gebeurt?' Vroeg ze terwijl ze vingers de haren van Olivia achter haar oor veegde en deze vervolgend kort langs haar kaaklijn te laten glijden. Ze volgde nauw hoe ze haar jas uit trok en haar lippen toen ze weer sprak. Toch werd ze ruw verstoord door een harde klap. Ze keek meteen alert op en keek naar de blondine die te grond ging. Ze klapte luid in haar handen en richtte haar blik op Sar. 'Ga zo door! Niet veranderen!' Ze schudde haar hoofd En keek naar de rolstoel. 'Je kan mensen vermoorden als je die shit zo laat slingeren. Ruim het eens op..' Zei ze geïrriteerd. terwijl ze haar glas nog eens achterover slaat en om een nieuwe vraagt

@Kallista @Sarovyr @Olivia

I SWEAR THAT I'M OKAY, SELFISH BASTARD

You're falling faster than me

SUCH A NEW DISASTER, COME IN LAST AND THEN BLEED. DON'T WASTE YOUR TIME. YOU CAN'T SAVE ME.

I'm my own worst enemy

@Sarovyr @Olivia @Hayden

“Ik was gewoon niet echt aan het opletten.” Gaf Kallista eerlijk toe, iets ongemakkelijk zelfs. Ze keek naar de rolstoel, maar kon de juiste benaming niet vinden. Althans, niet in de taal die deze mensen spraken. Niet al te lang geleden hadden ze haar ook voort geduwd in zo’n ding. Ze vond het verschrikkelijk en de oefeningen die ze moest doen om weer te lopen, werden dan ook de hele dag uitgevoerd. Het was om haar spieren weer te laten wennen aan alles, haar lichaam werd later wakker uit de winterslaap dan haar brein.
“Ik weet hoe vervelend ze kunnen zijn.” Een vriendelijke glimlach op haar gezicht, terwijl ze de warmte op zich af voelde komen, ze had haar jas ook nog aan…
Ondertussen dat ze het drankje kreeg deed ze haar jas uit. Hierbij stond ze weer even op van de kruk en knoopte de jas open om deze over de kruk te hangen, ze had een simpel vest aan wat ook uitgedaan werd en nu had het meisje een simpel zwart shirt aan met een V-hals. Dat zorgde ervoor dat als je goed keek, je het bovenste stukje van het litteken op haar borst kon zien, deze net iets onder het flesje bloed zat. Boven het flesje hing het groene amulet, een aandenken aan haar thuisstad. De littekens op haar arm waren zichtbaar, hoewel de zelf gemaakte tekens iets duidelijker waren, alhoewel de littekens die ze over had gehouden in gevechten ook over haar arm verspreid stonden. Maar Kallista was niet van plan om zichzelf geheel bedekt te houden, ondanks dat ze de vragen erover niet altijd kon waarderen. In het gedimde licht was het te zien dat haar lichaam meer uit spieren bestond dan uit vet. Ze was vrij recht te noemen, met subtiele vrouwelijke vormen. Haar heupen waren wat breder, haar taille iets smaller, haar borstomvang was niet speciaal, maar daar maakte haar ronde billen voor op... Haar schouders stonden recht en hoewel haar armen nog steeds ietwat rank waren, was er duidelijk spiermassa en waren de contouren zichtbaar. Het drankje kreeg weer haar aandacht, terwijl ze naar de jongen keek toen deze zei niet te veel te nemen en hij het al voelde hangen. Haar ogen keken hem niet geheel begrijpend aan en dat deed ze ook niet. Waar ging dit over? Even twijfelde ze of ze het moest drinken, maar ze was nieuwsgierig geworden. De barman was het blijkbaar ook opgevallen. “Sommige mensen gieten het in een keer achterover, andere doen het rustig aan.” Zei hij in het voorbijgaan en ging vervolgens iemand anders helpen. Was dat een uitdaging of een grap, wat was dit? Het meisje pakte het glas na even naar de vloeistof te hebben gekeken, goot ze het achterover. Als kleine piranha’s beet de vloeistof in haar tong, dat gevoel ging verder richting haar keel om uiteindelijk als een warme gloed in haar maag te blijven zitten. Even had het erop geleken dat ze geen adem kreeg, prikte de tranen in haar ogen en had ze enkele keren verbaasd met haar ogen geknipperd. Maar ergens was het grappig te noemen, de kleine grinnik die tussen haar lippen door kwam gaf dit dan ook aan. De roodharige dame met het korte jurkje maakt een opmerking over dat ze over het ding was gevallen. Dat hij het liet slingeren en dat hij het op moest ruimen. Even keek ze op het ding neer, het stond vrij goed uit de weg. Rustig keek ze terug naar de dame, het was een onnodige opmerking geweest.
“Dat is als zeggen dat een boom geen wortels mag hebben, want iemand die niet oplet kan erover struikelen. Zoals ik zei; ik was niet aan het opletten, mijn fout.” Het was nu eenmaal deel van hem, het was zijn middel om van plek naar plek te gaan. Daar kon hij niks aan doen.
Ze was kalm en toen ze de hand naar zich toe zag komen was haar eerste reactie wat alert. Waarna hij vragend werd. Het duurde even voordat ze in de gaten had wat de bedoeling was, maar de woorden die hij sprak maakte meer duidelijk. Ze stak haar hand uit en nam die van hem aan.
“Kallista.” Zei ze met een klein knikje als wijze van groet. “Ook op Starshine dus?” De barman kwam terug en keek haar vragend aan, hij was benieuwd hoe het was gegaan en het meisje legde nog wat muntjes op de bar en bestelde hetzelfde.

MADE BY MINNIE OF BTN 

Echt een gesprek ging hij nu niet met Olivia aan, maar bij de woorden dat het niets persoonlijks was hield hij zijn handen kort op ''Geen zorgen. Niet elke gozer is zoals die nare vent van net. Je actie was compleet terecht.'' antwoordde hij, bijna beledigd. Maar misschien had ze wel het een en ander meegemaakt. Wist hij het. Verder liet hij voor wat het was. De reden dat hij haar drankje had betaald was omdat hij haar actie wel kon waarderen. Mannen die zomaar aan vrouwen kwamen verdienden erger. Verder sprak ze met Hayden, die een stukje bij hem vandaan zat. Gelukkig. Zijn nekharen gingen al bijna overeind staan toen Hayden erna nu direct tot hem sprak na het incident van de rolstoel. Ooit iemand vermoord zien worden met een rolstoel? Dan mag jij proefdraaien. wilde hij er al bijna uit flappen. In plaats daarvan bracht hij een speelse glimlach om zijn lippen, al lachten zijn lichte ogen niet mee maar schoten die bijna vuur. ''En binnenkort kan ik zonder'' zei hij zelfverzekerd achter de woorden van het meisje naast hem aan, waarbij hij een donkere wenkbrauw iets op trok. Daarna richtte hij letterlijk zijn rug naar Hayden en nam hij nog een slok van zijn drankje, leunde vervolgens met een arm op de bar, de hand van het meisje naast hem schuddend terwijl ze haar naam noemde ''Aangenaam'' mompelde hij en knikte bij haar vraag ''Ja, maar ik ben er een poosje tussenuit geweest waardoor ik was blijven zitten door mijn ongeluk. Letterlijk.'' vervolgde hij, zacht lachend om zijn zelfspot. De drank begon zijn werking iets te doen, maar hield zichzelf nog in en nam kleine nipjes. ''Maar je zei dat je wist hoe een rolstoel was. Vind je het erg als ik vraag waarom?'' vroeg hij, de nieuwsgierige toon uit zijn stem grotendeels wetend te onderdrukken. Er was iets aan haar dat hij zo even niet kon plaatsen, maar dat was des te intrigerender.

@Hayden @Olivia @Kallista

Close my eyes to fight the darkness

<

>

Voor nu kan ze op zijn woord geloven. Met Hayden erbij is er toch al wat meer zekerheid. Tuurlijk was haar daad terecht, toch had ze liever een mes bij de hand gehad en wat meer gedaan dan dat. Rustig aan Olivia. Ze geeft er voor de rest geen aandacht aan, net als wat er tussen die twee aan de hand is. Het lijkt erop dat ze allebei wel hun mond verder kunnen houden. Zolang dat Olivia Haydens aandacht op haar kan houden vallen er misschien geen doden. Een verrast opgetrokken wenkbrauw op Olivia's gezicht geeft duidelijk wat ze van dat bij naampje vindt. Ollie? Really? Al is het wel de eerste keer dat ze eens een bijnaam krijgt van iemand. Zonder veel tegen te spartelen neemt ze toch eindelijk iets aan, dat werd tijd. Haar aanraking zorgt voor een zachte tinteling en ze voelt kippenvel in haar nek kruipen. Maar met op de vraag te antwoorden van wat er is gebeurd wordt ze weer geïrriteerd "Winter is er gebeurd. Heb jij geen koud? Ik wordt maar niet opgewarmd. Je zou denken dat die vuurmagie je misschien zou opwarmen, maar zo te zien zorgt het toch alleen maar voor problemen." Voor het geval dat iemand nog twijfels had, Olivia háát het koud weer. Al is de irritatie veel minder dan toen ze hier binnen kwam. Toch iets positief.
Haar interesse wordt geprikkeld bij het binnenvallen van de vierde persoon. Belangstellend kijkt ze naar diens kleding. Het geeft haar een opvallend uiterlijk. Het handklap van Hayden zorgt ervoor dat het lichtelijk gevoel in haar hoofd erger wordt en ze wilt haar handen vast pakken zodat ze zou stoppen, maar omdat alles zoveel trager gaat kan ze haar ook niet tegenhouden om te spreken. "Sssh," brengt ze er bijna geluidloos uit en brengt ze het glas nog eens aan haar lippen. Nu pas voelt ze het brandend gevoel in haar keel en begint de alcohol zonder het te beseffen zijn werk te doen. De opmerking van bomen die geen wortels mag hebben dekt ze haar mond om niet luidop te lachen. Het is wel een goede vergelijking. Zonder nog iets te zeggen drinkt ze het glas leeg en vraagt ze een nieuw glas. Ondertussen spitst ze haar oren naar het gesprek naar de twee onbekende personen, al weet ze ondertussen hun naam wel. Dat kan nog van pas komen, al zal ze die waarschijnlijk morgen vergeten sinds ze zo slecht is in namen onthouden.

@Hayden, @Kallista, @Sarovyr

BY MITZI

Hij had het niet verwacht. Hij had het echt niet verwacht. Ietwat verbouwereerd staarde hij naar de brief die in zijn licht trillende handen lag. Eerst had hij gedacht dat het een brief was van een of ander opvangkliniek. Dat ze hem niet meer vertrouwden in de open wereld. Maar alles was de laatste tijd toch goed gegaan? De brief had te wit geleken, het handschrift te net. Maar uiteindelijk bleek het dat hij gewoon al een hele lange tijd het handschrift van zijn moeder niet had gezien. De brief was kort en bondig. Een kerstgroet en een paar impliciete woorden die bewezen dat hij niet bepaald welkom was voor kerst dit jaar. Arthur begreep het wel. Wie wilde er nu met hem kerst vieren. Hij was een ongeleid projectiel, een bom die ieder moment kon barsten als hij zelf niet oplette. Zorgvuldig en erg voorzichtig schoof hij de brief weer terug in de envelop. Hij zorgde ervoor dat de kantjes netjes bleven, dat er geen kreukels waren en toen hij er een bespeurde deed hij zijn uiterste best om het recht te krijgen. Het irriteerde hem. Het was niet perfect, niet goed genoeg, het was een fout. De jongen haalde diep adem, sloot kort zijn ogen en probeerde de opwellende irritatie te onderdrukken. Hij had zelf helemaal geen zin om uit het lint te gaan over het feit dat er iets aan het papier niet klopte. Maar waarom gebeurde dat soort dingen dan telkens? De kleinste dingen konden hem al uit evenwicht brengen. Met een vlugge beweging streek hij de envelop glad en legde hij hem netjes op de hoek van zijn bureau. Een paar keer schoof hij eraan, zodat hij zeker wist dat de punt van de envelop ook werkelijk op de hoek van het oppervlak lag. Nadat hij zichzelf al tien keer ervan had verzekerd dat het goed was, trok hij zijn bruinrode jas aan en liet hij zijn ogen nog even snel over zijn kamer glijden. Bed opgemaakt: Check. Raam open: Check. Potloden netjes weer terug in het bakje en op volgorde: Shit. Met een pas stond hij bij het bakje en beet hij op zijn lip. Arthur stak zijn hand uit, wilde het corrigeren en nam toen weer afstand. Waarom moest alles nu zo perfect zijn? Hij kon zich niet bedwingen. Zijn hand schoot zonder enige gedachte naar voren en rommelde door de pennenbak heen, net zolang totdat alles op nummer lag. Zo. Nu was het perfect. De jongen zuchtte opgelucht en sloot de deur van zijn kamer. Hij klopte op de borstzak van zijn bomberjack. Godzijdank dat zijn twee pakjes sigaretten, met precies 54 sigaretten totaal, erin zaten.

De lucht was koud. Kouder dan hij had verwacht en hij had verdomme geen sjaal meegenomen. Om zijn handen dan maar te warmen, speelde hij met een aansteker, waarna hij uiteindelijk een sigaret opstak. Hij blies de rook uit die samenging met dat van zijn adem. Hij bekeek hoe het wolkje verdween en besloot om door te stappen. Als hij nog iets wilde drinken vanavond zonder dood te vriezen, moest hij wellicht opschieten.
Aangekomen in Oaks Field, doofde Arthur zijn sigaret. Zijn ogen gleden over de vele verlichte huizen, de kerstverlichting, de gezelligheid op straat. De sneeuw die opnieuw was gaan vallen, was hem niet bepaald welkom. De jongen stapte door, ondertussen een doel voor ogen. Een paar minuten later stond hij al voor de deur. The Jolly Jester. Nou, eens even kijken hoe ''Jolly'' het hier wel niet was. Toen hij de deur opende vloog een windvlaag aan warmte, bier en hard gelach hem vrijwel meteen tegemoet. Kort glimlachte de jongen. Voor hij naar binnentrad prevelde hij nog kort dat hij nog 53 sigaretten had en als hij klaar was met drinken nog moest natellen. Als hij dat onthield tenminste. Eenmaal binnen knoopte hij zijn jas los en schuifelde hij naar de bar, waar hij naast een meisje met rood, lang haar ging zitten met een uitermate.. uitbundige kledingstijl. Hij was hier om te drinken, niet om vrienden te maken. Hij richtte zijn hand op naar de barman. 'Bier.' Kwam er over zijn lippen. Geen alsjeblieft, geen hallo of iets dergelijks. Het was zuipen of verzopen worden vanavond.

@Sarovyr; @Olivia; @Hayden; @Kallista;

PROFILE MAGICIAN

» Try a drink. [&YOSH]
» [❤] Let's drink and forget.
» Just a drink [Deidara]
» +love is like a merry-go-around {Open}
» Having a drink is more fun when you are with someone {Miss Abigail}

Eat, drink and be merry {Grouptopic}

Eat, drink and be merry {Grouptopic}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen