Volledige naam: Hjalmar Lothbrok
Roepnaam: Hjalmar, Hjal en voor leerlingen Master Lothbrok of Master Hjalmar
Leeftijd: 32 jaar
Geslacht: Man
Afkomst: Puffoon
Partner: Geen.
Familie:
Vader: Ragnar Lothbrok
Biologische vader: Einar Gallagher
Moeder: Svana Landvik - Lothbrok
Halfbroer: Kjeld Lothbrok (6 jaar jonger)
Halfzus: Rune Lothbrok (10 jaar jonger) // overleden bij geboorte
Halfbroer: Sigge Lothbrok (18 jaar jonger)
Magie: Lucht & Water
Dierlijke vorm: Grizzlybeer
Positie bij Starshine Academy: Docent gym
Theme:

*Klik!*:

Innerlijk:
Hjalmar is een loyaal persoon, aan zichzelf, aan dierbaren en zijn idealen. Hij is iemand die onnoemlijk veel waarde hecht aan dat waar hij in gelooft en dan ook bereid is daarvoor tot het uiterste te gaan. Dit maakt hem tegelijkertijd koppig in zijn standpunten en vrij recht door zee, wat hem nog weleens onbedoeld bot uit de hoek laat komen.
Verder kan hij moeiteloos verschillende rollen aannemen, van leider, tot grote broer, leraar, vriend… Een wisselwerking tussen de zachte en harde kanten van zijn persoonlijkheid. Als docent heeft hij een natuurlijk leiderschap over zich, door streng maar rechtvaardig te zijn en leerlingen oprecht een warm hart toe te dragen.
Als vriend en bekende kan Hjalmar voornamelijk omschreven worden als zorgzaam, beschermend, humoristisch en kameraadschappelijk. Ondanks de eigenwijze kenmerken van zijn karakter, kan hij zeker de humor van een situatie en zichzelf inzien en schroomt niet de spot met zichzelf te drijven om de ander aan het lachen te maken.
Voor advies, een goede raad, een flinke schop onder je kont of juist een luchtige babbel om je op te beuren ben je bij hem aan het juiste adres.  

Likes: sport - hand-to-hand combat – boogschieten – zwaardvechten – legendes - drummen – muziek – alcoholische versnaperingen – avontuur – reizen - nieuwe mensen leren kennen - vrouwen (in het bijzonder redheads.. Ah, gotta love ‘em!) – houtbewerking – metaalbewerking – dieren - van die grappige mini-parasolletjes in zomerdrankjes alsof ze voor kabouters zijn gemaakt, maar vervolgens bij de eerste slok wel een gat in je lip prikken - dat trotse moment als je je in een discussie mengt waar je geen bal vanaf weet en per ongeluk een slim antwoord geeft - iemand lekker maken met een opmerking zoals “Je raadt nooit wat ik nu weer heb meegemaakt.” en vervolgens snel weg lopen, zodat die persoon zich de rest van de dag afvraagt wat het was.

Dislikes: arrogantie – verveling - de Puffoonse keizerlijke familie - when the rum is gone - naaldhakken die op je voet staan – te strak dichtgetrokken stropdassen - met een vrouw mee naar huis gaan en je shirt uittrekken om je dan ineens te beseffen dat ze echt bedoelde dat ze alleen nog voor het slapengaan een drankje wilde doen, je daar shirtloos ongemakkelijk staat te zijn en iets als “Warm, hè?” moet mompelen om er gemakkelijker vanaf te komen, maar jullie allebei weten dat je het zwaar verpest hebt - wakker worden voordat de wekker gaat en je dan realiseren dat de wekker over vijf minuten gaat, dus je niet echt meer kan gaan slapen en dan maar half paranoïde naar de wekker ligt te staren tot deze daadwerkelijk afgaat – alcoholvrij bier. Noem het gewoon limonade.

Uiterlijk:
Bouw: Hjalmar heeft een atletische bouw. Dit wil zeggen dat hij van zichzelf brede schouders heeft en zijn spieren zich snel ontwikkelen. Zijn lijf lijkt erop gemaakt om zware tochten door onherbergzame gebieden te maken. Ook is te zien dat hij veel tijd besteedt aan zijn lichaam gezond en getraind houden, zodat hij ieder moment een fysiek inspannende activiteit kan aangaan.
Lengte: 1.85 meter
Gewicht: 79 kg
Haarstijl: Hjalmar heeft halflang haar wat hij voornamelijk los draagt. Als het hem teveel in de weg zit, wil hij het nog weleens in een knot draaien of wat hem op dat moment uitkomt. Hij besteedt er verder niet veel aandacht aan.
Haarkleur: Ravenzwart. In het juiste licht wil het nog weleens donkerbruin lijken.
Oogkleur: Lichtgrijs/zilver
Overig: Hij heeft meestal een stoppelbaard of licht beginnend baardje. Zijn kleding is vrij modern en voornamelijk praktisch, maar op zijn thuisplaneet wil hij hier nog weleens van afwijken en volgens de plaatselijke klederdracht gekleed gaan. Om zijn hals heeft hij vaak een ketting hangen met een zilveren amulet, klein genoeg om over het hoofd gezien te worden. Als laatste heeft zijn verleden hem een litteken opgeleverd die over zijn linkeroog, een stuk van zijn voorhoofd en wang loopt.
Tattoos: Hjalmar heeft in zijn leven heel wat tatoeages laten zetten. De meeste tatoeages bevinden zich op zijn armen, borstkas en rug.

Tattoo-style:

Geschiedenis:
Hjalmar’s ontstaansgeschiedenis is op zijn zachtst gezegd onstuimig en al dan niet onwaarschijnlijk.
Vanaf haar zevende jaar was Svana’s leven al voor haar uitgestippeld. Als enige dochter van een Puffoonse edelman, was het slechts de kwestie “wie”. Wie zou Landvik’s dochter voor de rest van haar leven onderhouden zodra ze de huwelijkse leeftijd van eenentwintig had bereikt? Wie zou zij kinderen mogen baren om beide bloedlijnen te behouden? Haar taak en lot in het leven. Deze persoon bleek al snel gevonden bij bevriende adel die bovendien directe lijnen had met de keizerlijke familie. Een uiterst geschikt verbond werd gesloten tussen Svana en de oudste zoon van de Lothbrok familie, toen twaalf jaar oud.
Jaren gingen voorbij en hoe mooier de jonge Svana opgroeide, hoe meer zij ook een eigen wil begon te groeien. Al vanaf jongs af aan bleek ze leergierig en verslond het ene boek na het andere wat ze maar te pakken kon krijgen. Naar school gaan was haar niet toegestaan, maar met haar vader’s bibliotheek in het landhuis kon ze voorlopig vooruit. Mede hierdoor begon het idee ooit Ragnar te moeten trouwen steeds beklemmender te voelen. Het was algemeen bekend hoe de jongeman en diens familie dachten over “denkende vrouwen”. Het enige boek waar zij zich na het huwelijk aan zou mogen wagen, was die van het geloof.
Langzaam maar zeker kroop het noodlot dichterbij, tot op een zekere dag de toen zeventienjarige Svana haar vader smeekte één maal in haar leven iets voor zichzelf te mogen doen. Iets alleen van haar. Studeren. Leren. Voordat het te laat was. Na vele smeekbedes gaf de weduwnaar eindelijk toe en zond zijn dochter naar een gepaste school op Cassia, bestemd voor vrouwen van stand. Al dan niet met de belofte dat ze na het afronden van haar studie met haar verloofde zou trouwen. Zo gezegd, zo gedaan. Of… toch niet?
Het was in het tweede jaar van haar verblijf op de waterplaneet dat het lot een loopje met haar nam. Het begon met een toevallige ontmoeting tijdens een excursie naar één van de vele eilanden die de planeet te bieden had. Hij, de kapitein op hun schip. Zij, de leergierige studente. Na deze ene reis, begonnen er echter… minder toevallige ontmoetingen tussen de twee plaats te vinden. Een ware liefde groeide. Door hun relatie stil te houden, wisten Svana en Einar tot haar twintigste jaar samen te blijven. Een geheim huwelijk had plaatsgevonden, plannen werden gesmeed te vluchten en nooit meer terug te keren… om vervolgens weer ingetrokken te worden in het belang van Svana’s familie en diens reputatie. Vernietigend. Dat zouden de gevolgen zijn als het ooit bekend zou worden. De schrik zat er dan ook goed in bij het koppel toen Svana’s gewoonlijke, winterse griep dit jaar iets extra’s bleek te bevatten... Een kindje, hún kindje, groeide in haar buik. Ondanks de vreugde van de onverwachte zwangerschap, bereikten hun zorgen een hoogtepunt. Als het ooit uit zou komen dat een Puffoonse dochter van stand een buitenechtelijk kind had verwekt, was niet alleen haar leven, maar ook dat van haar familie voorbij...
Met een bloedend hart werd daarom uiteindelijk het moeilijkste besluit in haar jonge leven genomen om haar geliefde voor altijd vaarwel te zeggen. Met zijn zegen -om Svana, haar familie en hun kind te redden- keerde ze terug naar huis om daar haar verloofde te trouwen en de schijn te wekken al na de huwelijksnacht in verwachting te zijn van hun eerste kind.

Het is daarom misschien niet vreemd te noemen dat Hjalmar zich al vanaf jonge leeftijd niet thuis voelde binnen zijn eigen familie. Hoe goed de band met zijn moeder ook was, des te verder stond hij van zijn vader af. De overdadige rijkdom, arrogantie, het egoïsme… Het was niet aan hem besteed. Waar zijn halfbroers zich tegoed deden aan de uitbundige feesten van de adel, sloop Hjalmar er liever vandoor met de bediendes om diep in de wouden écht te dansen en drinken. Deze vroege rebellie uitte zich in feite in vele dingen. Kort, strak geknipt haar was de standaard van de Puffoonse edelman. Halflange manen werd daarmee Hjalmar’s standaard. Gladgeschoren kaken waren een must, waarbij hij liever zijn scheermes nog een dag langer liet liggen. Stropdassen werden verruild voor T-shirts, het liefst met opdruk van de naam van een band. De viool voor een drumstel. Parfums voor… tatoeages? Weinig verrassend ging er vrijwel geen week voorbij dat er geen luid gebulder klonk vanuit de werkkamer waar Ragnar zijn oudste zoon bestraffend toesprak, een uit de hand gelopen veeg om de oren gaf of simpelweg voor een dag of vijf de deur uitstuurde. Hoe meer hij werd neergehaald en weggestuurd, hoe langer het begon te duren eer Hjalmar weer terugkeerde naar het landhuis. Tot… de voordeur op een dag niet langer met tegenzin door hem werd geopend…
Hij was vertrokken.

Reizend, zwervend eerder, trok de tiener in eerste instantie zonder plan verder zijn eigen planeet in. Wat als het avontuur van zijn leven had moeten aanvoelen, voelde meer als een vlucht welke hem tenslotte naar de beschermende omhelzing van zijn grootvader aan de andere kant van Puffoon voerde. Naast zijn moeder misschien wel de enige die hem leek te begrijpen. De edelman was dan wel van stand, maar was nooit het belang van bescheidenheid vergeten. Een uitzondering op de regel. Het was hier dat Hjalmar enige rust vond en als zestienjarige jongen enige tijd bij hem verbleef. Nu alle kinderen het huis uit waren en zijn vrouw al lang geleden overleden, genoot zijn grootvader van het gezelschap wat de wildebras hem bood en gaf op zijn beurt troost en begrip. In de hoop zijn kleinzoon op weg te helpen om zijn eigen plekje in deze wereld te vinden, leerde hij hem bovendien enkele van de belangrijkste lessen uit zijn leven. Trouw, deugdzaamheid, kracht, zorgzaamheid… Allen verteld en geleerd door het delen van legendes rond de Landvik familie. Blijkbaar was Hjalmar niet de enige zwervende rebel, maar bevatte zijn familie van moeder’s kant in feite een lange lijn van “zoekenden”. Terugleidend naar één van de eerstgenoemde personen: Haraldur Vigharturson, rebellenleider van een beruchte, eeuwenoude Puffoonse bende genaamd de “Ásatrú”. Met man en macht had zijn voorouder zich verzet tegen de toenmalige regering om de kloof tussen rijk en arm te dichten en Puffoon leefbaar te maken voor iedere burger. Het was het verhaal wat hem het meest bij was gebleven, zelfs nadat hij op achttienjarige leeftijd besloot zijn grootvader’s huis te verlaten en te verruilen voor het wijde universum.

Vele jaren gingen voorbij waarin Hjalmar als tiener en twintiger over de planeten trok, constant zoekende naar zijn eindbestemming, maar ook steeds meer genietend van het hier en nu. Zijn thuis was hij echter nooit vergeten, waar hij af en toe nog in het geheim naar terug keerde. Hierdoor was hem niet ontgaan hoe de geschiedenis van zijn voorouders zich langzaamaan leek te herhalen op de planeet van lucht. Opnieuw groeide onvrede onder de bevolking richting de keizer en diezelfde adel waar hij zelf ooit deel van uit had gemaakt. Ook de arrogantie van de adel groeide als voorheen en strekte zijn giftige tentakels verder uit dan enkel het vernielen van de identiteit van hun eigen kinderen, in een poging hen om te smelten tot trouwe onderdelen van de Puffoonse elite. De gewone burger werd geacht het rijk en de mensen van stand te dienen. Waar dit zich tot enkele jaren geleden beperkte tot het betalen van belastingen aan de landheren en werken op de landerijen, begon het wederom een steeds dwingender karakter aan te nemen. Tieners werden van hun huizen ontnomen om in het leger van de keizer te dienen of op andere plekken gezet om zich hier nuttig te maken. Voorraden werden uit schuren geplukt om de kasten van de edelen te vullen. De protesten uit de oudheid keerden levensecht terug op de straten. Met man en macht probeerde de huidige keizer net als zijn voorouders dit de kop in te drukken, maar zelfs de Legendarische Magiër van Puffoon wist de onvrede nooit geheel uit te doven.
Met dit toeslaande noodlot, had Hjalmar plotseling juist zijn pad gevonden. Misschien had hij zich nooit thuis gevoeld bij de adel, omdat dit éxact hetgeen was waar hij zich tegen behoorde te verzetten. Dit idee groeide toen hij permanent terugkeerde naar zijn thuisplaneet en echte aandacht begon te besteden aan de roepende stemmen, hen bij elkaar scharend, steunend en verzamelend om samen sterker te staan tegen de regering. Van een groeiende protestgroep begon zo uiteindelijk iets nieuws te ontstaan… De nieuwe Ásatrú was geboren met hem aan het hoofd in een raad van zeven. Oude geschriften die hem sinds het verblijf bij zijn grootvader hadden beziggehouden, werden er nu weer bijgepakt in een poging ervan te leren. Wat maakte de oude Ásatrú zo gevaarlijk? Waar lag hun kracht? Hun zwaktes? En hoe konden zíj deze nieuwe oorlog winnen?
Ondertussen liet Hjalmar zich door het volk en zijn kameraden omscholen van rijkeluiszoon… tot krijger. Terug met beide benen op de grond. Op zijn beurt leerde hij de nieuwe rekruten al wat hij te bieden had en beleefde hier meer plezier aan dan hij aanvankelijk had gedacht.

Dit is inmiddels ruim acht jaar geleden. Sindsdien is het de nieuwe Ásatrú gelukt grote getalen te vergaren en een ernstig gevaar voor de regering te vormen, dusdanig ernstig dat de Heer van de Lucht zelf meerdere malen heeft moeten terugkeren om de keizer bij te staan. Dit laatste werd de rebellen twee jaar geleden fataal. Door een miscalculatie werd een directe veldslag verloren nabij de bergen die Hjalmar ooit zijn thuis had genoemd. Levens gingen verloren al dan niet door dood of gevangenschap. Hjalmar en een handvol van zijn mannen wisten te ontkomen, maar de grote tegenslag bleef niet zonder gevolgen. Als vossen werden de overblijfselen van de voortkabbelende rebellie opgejaagd, neergehaald en gedood. Kameraden werden verraden. Hulpmiddelen weggevaagd. Niemand was meer veilig. Ook Hjalmar zelf had inmiddels meerdere keren moeten rennen voor zijn leven. Meer uit noodzaak dan iets anders was daarom tenslotte besloten voor nu een veiliger onderkomen te zoeken voor zich een nieuwe kans zou voordoen de corrupte regering voor eens en altijd omver te werpen.
Dit onderkomen deed zich voor Hjalmar voor in de vorm van een vriend die hem verwelkomde op diens oorspronkelijke thuisplaneet: Cassia. Hier verbleef hij samen met zijn vriend Einar in de veilige, noordelijke dorpen van de waterplaneet. Om zich nuttig te maken nam hij daarbij al het werk aan wat er maar te bieden was. Van werken op een vissersboot, tot het land bewerken en tenslotte invallen op een school als leraar. In deze streek van Cassia kwam het namelijk vaker wel dan niet voor dat oudere generaties laaggeletterd bleven voor de rest van hun leven. Leraren waren dan ook schaars en moeilijk te verkrijgen. Een Puffoon die een uitgebreide scholing had ontvangen kwam als geroepen. Niet alleen de kinderen, maar ook de dorpelingen zelf leerde hij lezen, schrijven, geschiedenis, topografie… Daarnaast besteedde hij aandacht aan gymnastiek en beweging. Aangezien hijzelf als kleine jongen gevangen had gezeten achter de boeken, kon hij niet genoeg benadrukken hoe belangrijk ook dit laatste onderdeel was voor de ontwikkeling van de kinderen. Met de tijd leek Hjalmar langzaamaan te vergeten dat ergens… ver weg… nog een strijd op hem wachtte… Wat puur was bedoeld als tijdelijk onderduikadres, begon meer en meer deel van zijn identiteit te worden. Een thuis. Zolang een nieuwe veldslag uitbleef, bloeide hij op in zijn nieuw verworven leven, los van zwerven, rebellie en bloedlust. Zijn wapens werden weggeborgen in het huis wat hij inmiddels had gekocht waar misschien ooit wel… een familie in zou komen wonen…

Dit alles werd abrupt stukgeslagen toen enkele maanden geleden het bericht hem bereikte dat zijn oude kameraden hun strijd weer hadden opgepakt en aandrongen om zich weer bij hen te voegen. Gezamenlijk werd besloten dat een tegenslag zoals de vorige dit keer hoe dan ook voorkomen moest worden. Daarom werden nieuwe strategieën bedacht. Eén hiervan is dat Hjalmar zelf in plaats van in het veld als gezochte man, vanaf nu achter de schermen aan het werk zou gaan. Onbewust bemerkte hij enige opluchting zich niet meer direct in de strijd te hoeven gooien. Een plan werd gesmeed waarbij hij zich volledig diende te focussen op één van de grootste obstakels in de oorlog: Ronodan, de Heer van de Lucht. Het was hierbij cruciaal via hem informatie in te winnen over de keizer om hem de volgende keer te slim af te zijn. Hiervoor was Hjalmar uiteindelijk genoodzaakt de Legendarische Magiër te volgen naar zijn huidige verblijfplaats: Starshine Academy. Dankzij zijn achtergrond als leraar, kon een alias in de vorm van een sollicitatie om hier les te mogen geven niet uitblijven. Bovendien zou hij zo de kans krijgen zich dicht bij veelbelovende jonge magicians te wagen om wellicht meer leden voor de Ásatrú te winnen. Zijn eigen twijfels om op deze manier informatie los te peuteren en zieltjes te winnen voor de burgeroorlog laat hij voor nu achterwege…