Hoewel Dregoe hem bij de missie op het platform zeer tot dienst was geweest kon Syrax zijn huisdier nu onmogelijk mee nemen. Niet dat zijn draak de boeken zou verbranden. Nee Syrax was bang dat de zwarte draak een boek per ongeluk kon inslikken. Dus had hij zijn kleine draakje die uit het ei was gekomen van de lessen van Master Savador. Het fonkelende draakje had de reis met de schuttel over zijn schouders liggen slapen.  Pas toen Sy opstond om naar buiten te gaan werd het draakje wakker en tilde zijn kop op. Heel even keek het verbaasd rond toen het zonlicht overgoten Nova aan hem en zijn baasje bloot gegeven werd. Het was een adembenemend gezicht, maar Syrax was hier niet voor het uitzicht en liep snel het platvorm af richting de universiteit in Rhonnedeaux. Bij de voordeur stond al een oudere man te wachten. Syrax knikte de man vriendelijk toe. Hoewel hij niet meteen wist waar de boeken waren. De man gaf hem een kleine magische plattegrond van de  universiteit en vertrok daarna. Sy keek even op de plattegrond en zag stipjes bewegen. Er was er eentje heel vlakbij, maar hij zag geen persoon nog dier dan hijzelf en Star, want zeg nu eerlijk het zwarte draakje fonkelde toch ook als een ster?! Star trok haar kop op en keek naar de lucht met zulke interesse dat er wel iets aanwezig moest zijn. Een boek vloog over hun hoofd en nog knap hoog ook. Maar daar had Syrax geen moeite mee. Hij kon de vleugelspreuk gelukkig en liet zijn vleugels tevoorschijn komen. Star hield haar staart stevig om haar baasjes arm net als haar klauwtjes die ze in diens schouder drukte voor houvast. Syrax zetten zich af en klapperde een paar keer krachtig met zijn vleugels en was bijna op de juiste hoogte van het rond vliegende boek. Maar deze fladderde vrolijk bij hem vandaan. 'Grijp dat boek Star.' zei Syrax op half strenge toon en het nebula draakje liet Syrax los en scheerde op volle snelheid naar haar doel toe. Zelf kwam Syrax ook dichterbij van een andere kant dan Star dat deed, maar het boek had geen zin om gevangen te worden en dook een andere kant op, maar nog Syrax nog Star wilde het opgeven. Maar Star vloog enkel achter het boek aan en Syrax riep een wind schild op zodat het boek nergens heen kon. Het boek fladderde in paniek langs het wind schild, maar zag geen uitweg om te ontsnappen. Star klemde haar pootjes om het boek en keerde terug naar Syrax. Hij pakte het boek aan en stopte deze in zijn rugtas die hij voor de zekerheid meegenomen had. Heel even probeerde het boek nog vrij te komen, maar daalde tot de bodem en hield zich daarna stil, wachtend tot de rits weer openen zou. Sy aaide Star even als beloning en keek daarna weer naar de plattegrond. Er vlogen nog vier boeken rond, maar deze leken de  universiteit nog niet verlaten te hebben, waarvan eentje wel heel vreemd bewoog van de andere drie. Deze leek in 1 rechte lijn te vliegen en de andere maakte de meest vreemde vormen. Syrax daalde snel en liep d e universiteit binnen. Het boek dat zo vreemd deed bevond zich meer van hem af dan dat het hun kant op kwam. 'Okay Meisje we gaan er voor!' zei hij zichzelf meer moed in sprekend dan het nebula draakje dat zich weer op zijn schouders had genesteld. De  universiteit was groot, misschien nog wel groter dan Star Shine? Maar goed dat hij een magische plattegrond had gekregen. Het tweede boek hadden ze ook al snel gevangen dat zich in een hoek had gevlogen waar het nooit uit zichzelf weer had weg kunnen komen. Star peuterde aan net zo lang het boek tot het uit zijn benauwde situatie vrij was gekomen. Echter toen Syrax het tweede boek ook in zijn rugtas wilde steken probeerde het eerste boek eruit te ontsnappen. Maar door een kleine wind magie spreuk verhinderde Syrax deze ontsnappings-poging.  Nadat de rist weer goed dicht zat keek Syrax nog eens op de kaart. Nu was er nog 1 stipje van die vreemde vlucht bewegingen aan het maken. Waar was het derde stipje? Na even goed gekeken te hebben zag Sy dat er twee stipjes dezelfde route vlogen. Dit was vreemd, konden ze door iemand gepakt zijn... Toen herinnerde Syrax zich ineens weer wat er onderaan de advertentie stond. Er zaten mensen achter deze boeken aan! Oh ho, daar had Sy even geen rekening mee gehouden. Hij was altijd nerveus als er iemand naar zijn magische kunsten keek, maar nu moest hij ze tegen twee tegenstanders gebruiken! Eentje had hij nog nooit gehad hoe moest hij er dan twee zien te verslaan... Star drukte bemoedigend haar kopje tegen zijn wang aan om Syrax uit zijn panikerende gedachten te bevrijden, dat had ze Dregoe vaak genoeg zien doen. Hij keek even naar het Nebula draakje en glimlachte kort. Zij wist net als Dregoe dat hij het wel in zich had en zich daar op moest focussen! Na nog een blik op de kaart geworpen te hebben zetten Syrax zich in beweging. De gangen waren ellenlang, maar toch vonden ze de kamer waar ze wezen moesten.  

De kamer waar ze nu in stonden was groot, nou ja kamer... Je kun gerust zaal zeggen. Syrax vond het veel op de eetzaal van Star shine lijken, maar hier stonden geen stoelen en tafels. Het leek wel een soort van balzaal alleen stonden hier langs de zijkanten 4 rijen dik zitbanken. Heel even was hij zo door het aangezicht in beslag genomen dat hij een twee tal aan de andere kant van de zaal niet direct had zien staan hannesen om het voor hen beide het derde boek te vangen. Star zag het als eerste en piepte zacht in Syrax oor en weer daarna met haar staart richting de twee magicans.  Zijn blik werd meteen serieus. 'Okay Star grijp dat boek en breng het hier dan leid ik hun af.' zei Syrax en Star knikte voor ze zich van zijn schouder los maakte. Voor alle zekerheid verstopte Sy zijn rugtas onder een van de zitbanken die er in de zaal stonden en maakte zich daarna klaar voor de strijd die gestreden ging worden. Zijn nerveuze gevoelens wilde eerst de overhand nemen, maar hij moest zich concentreren. De vlam en de wind in hem kwamen in actie, maar Syrax had meer meegenomen dan zijn rugtas alleen. Syrax riep drie kleine wezentjes op, Nadat Syrax een zakje zand uit zijn jaszak had gehaald en deze op de grond uit had gegooid en heel even keken ze hem aan. 'Okay W-Rex ga en maak het die twee mannen zo lastig mogelijk.' beval Syrax de drie kleine robotjes die als een razende op de twee personen af schoten.  Star Was al bijna zo ver om het boek te grijpen voor de drie W-Rex'en halverwege waren. De twee mannen kregen Het nebula draakje in zicht en waren eerst even verbaasd, maar kwamen al snel weer tot hunzelf.  'Waar komt dat rot beest vandaan?' vroeg een van de twee, maar de tweede man die langer dan de man die gesproken had haalde zijn schouders op, maar dacht wel iets te vinden en riep een licht bal op die hij naar Star wilde gooien, maar net voor hij dat echt kon doen voelde de lange man een scherpe pijnscheut door zijn kuit trekken. De licht bal verdween en een pijnlijke kreet vulde de zaal. Een van de drie W-Rex'en beet vinnig in de kuit van de lange man, maar was niet van plan om los te laten hoe  de man zijn lange slanke vingers ook probeerde in de dichtknijpende klem van de W-Rex los probeerde te trekken. 'Henk!, Mijn god waar komt die W-Rex vandaan?'  riep de man die het eerst gesproken had uit. 'Al is dat kreng mee gekomen uit een schuttel haal het van mijn been, Martie!' snauwde Henk met een stem vol pijn. Syrax was ondertussen ook dichterbij gekomen. Maar hij moest dit slim aan pakken en niets in de hens laten vliegen. Hij gebruikte de heil spreuk gedeelte die hij tijdens een van de lessen van Master Geralt geleerd had en maakte er een kleine tennisbal van en smeet deze met zo veel kracht als hij kon naar de twee mannen. Nog voor Martie ook maar een stap had kunnen zetten schrok hij echter terug van de scherven die heet waren en in het rond vlogen zodra de hete bal die Syrax had gemaakt kapot sprong. Beide heren vloekte luid toen er delen hun huid raakte. Star Greep het boek uit zijn vluchtbaan en vloog richting haar baasje, maar stopte niet bij hem. 'Kijk eens aan, een snot joch moet ons tegen houden?' grinnikte Henk, maar kon zijn lach die e=in zijn stem door klonk nu niet uiten, want de pijn in zijn kuit was nog altijd ondragelijk. Martie herstelde zich en wilde een spreuk op Syrax af vuren, maar werd nu zelf gebeten door een van de drie W-Rex'en. De derde raasde rond en keek even naar zijn broertjes en daarna naar Syrax. Wiens blik op een tegenstribbelende bundel die aan elkaar gebonden zaten met een riem. 'Jij, W-Rex grijp die bundel en ga achter Star aan.' heel even leek het robotje hem aan te staan gapen alsof hij hem niet begreep, maar draaide zich daarna om en raasde weg van de mensen en zijn broertjes. Star was inmiddels geland op een van de stoelen en zag hoe het gevecht tussen haar baasje, de W-Rex waarvan er nu eentje haar kant op kwam en de twee mannen. 'Nu heb ik er genoeg van!' riep Henk en er verscheen uit het niets een lange tentakelachtige arm van licht die razend snel op Syrax werd geslagen. Sy schrok er van, maar nu was het eens goed dat het zwarte vuurschild eens onverwachts op kwam zetten. De zuil die om hem heen vormde laaide hoog op zoals altijd, maar nu werd er druk op uit geoefend doordat de magiër schuin links voor Syrax zijn aanval door zetten. Hij werd er door opzij geschoven en liep een zwart geblakerde streep achter. 'Wow...' bracht Martie uit, maar werd afgesnauwd door Henk dat hij niet onder de indruk moest zijn. Martie bezat aarde magie en wrikte de W-Rex die hem vast had los van zijn been en pinde het vast door de stenen vloer te gebruiken en het robotje gevangen te zetten Zodat het nergens meer heen kon. Daarna rende hij hinkend naar zijn partner in Crime en deed hetzelfde met het robotje dat Henk het eerste gebeten had. Syrax liet het schild intussen verdwijnen en zag nog net hoe de twee mannen op stonden en zich klaar maakte om hem opnieuw aan te vallen.

Sy wist wat er met de twee W-Rex'en gebeurd was en het was niet moeilijk om te kunnen bedenken dat een van de twee aarde magie bezat. Hij riep zijn vleugels op en zetten zich af. Maar goed ook. Martie had net nog een stenen pilaar uit de vloer op geroepen en die op Syrax af gevuurd. Dus ontweek de jonge vuur magican deze net. Henk vuurde in 1 rit door licht ballen op Syrax af. Deze kon hij net genoeg ontwijken door te draaien en bochten te maken. Maar hoe groot de zaal ook leek voor vliegstuns was deze eigenlijk net te klein. Maar Syrax had genoeg geoefend met Dregoe en de groep die hij in het leven geroepen had. Dus hij wist wat hij deed, maar toch moest hij iets doen anders mislukte de missie als nog. Syrax dook opnieuw weg en gebruikte een combie tussen vuur en wind magie. De vuurballen zaten verstopt achter een klein wind schild die als eertse zou raken voor de kracht van de vuurbal erachter aan kwam. Echter werden de meeste vuurballen getroffen door de licht magie bollen.

Star zag hoe eentje haar baasje bezig hield en hoe Martie haar kant op kwam gelopen. 'Geef die boekjes maar aan ons, jullie kunnen deze toch niet gebruiken?' vroeg Martie met vriendelijke stem, maar het nebula draakje gromde luid en haar sterrenachtige lijfje fonkelde fel op. 'Ah ik doe je niets hoor...' maar voor Martie nog een stap dichterbij kon zetten leek de zaal op de plek waar zij stonden ineens vol sterren te staan. Het was niet meer dan een illusie, maar het gaf haar genoeg tijd om samen met de laatste W-Rex weg te vluchten. Martie was zo verward voor een tijdje dat hij niets anders meer zag dat sterren...

Syrax dook naar beneden om een grote licht bol te ontwijken en scheerde laag over de stenen vloer om  dichterbij de man te komen. Maar deze was met hen voor en trapte naar de jongen. Syrax kreeg een stap tegen zijn schouder, maar hij gaf niet op en vuurde met zijn niet gewonde arm  op korte afstand een vuurstraal af. Henk had deze actie niet zien aan komen, maar kon geen kant op. hij kon alleen licht magie en even in beslag genomen door de pijn die de vlammen veroorzaakte kon Syrax zijn slag slaan. Hoewel hij door de trap pijnlijk op zijn borst terecht was gekomen stond hij zo snel mogelijk op en riep een voor hem de krachtigste wind vlaag op waarmee hij Henk tegen de zitbanken aan liet knallen. Het vuur was ook meteen uit geblazen, maar de man bleef buitenwesten op de banken hangen.  Syrax heeg half zwaar, maar hij wist dat hij nog niet klaar was en keek naar de verlichte plek voorin de zaal. Het was hem wel eerder op gevallen, maar de jonge vuur magican had en geen aandacht aan gegeven. Zijn vleugels verdwenen die zouden hem nu enkel last bezorgen. Maar Sy begon wel zo goed en kwaad als het ging richting de sterren illusie te rennen. het effect kon elk moment vervagen, maar het was tijd genoeg om Martie hopelijk een genade slag toe te dienen?

Hoewel de sterren vervaagde in de zaal bleef het licht van de sterren illusie nog even na gloeien op het netvlies van Martie. hij hoorde wel voetstappen zijn kant op komen en dat deze lichter waren dan die van Henk dus maakte hij zich klaar voor een tegenaanval. Een vaag beeld van een schaduw die zijn kant op kwam riep Martie een stenen pilaar op en liet deze op Syrax af schieten. Deze had het te laat door en werd op zijn linker arm getroffen. Een pijnlijke kreun en een paar stappen opzij waren wel nodig om Syrax in evenwicht te houden. Zijn innerlijke vlam laaide hoger op door de gloeide hitte die het pijn sinaal erbij door gaf. Vuurballen werden op Martie af gevuurd, maar hij sloeg deze af door een stenen schild uit de stenen vloer op te roepen. Star zag het gebeuren en tikte de W-Rex naast haar op zijn metalen snuit. Ze wees naar het boek onder haar en reikte haar pootje uit om de riem aan te pakken. De W-Rex knikte en gaf het nebula draakje de riem en schoot weg. Zijn kaken vonden snel het zachte vlees van Martie, maar niet de kuik zoals zijn broertje had gedaan. Nee door de tegels te gebruiken die door het gevecht tussen zijn meester en de kwade man werd gevoerd gebruikte hij deze als schans en klemde zijn kaken stevig in het zitvlees van Martie. De pijnlijke kreet die plotseling volgde liet Syrax op schrikken en achteruit stappen. Echter door de rond springende pijn dans zag hij al snel waar de oorzaak vandaan kwam. Mooi dit was een kans die hij niet moest laten lopen. Syrax rende naar voren en maakte een vuurbal ter grote van een voetbal die weer beschermd werd door een windschild. 'He, vang! W-Rex laat los en trek terug.' riep Syrax naar Martie die zich voor even volledig naar Sy toe draaide, maar toen hij zag wat hij moest vangen... De W-Rex liet los en reed snel weg. Syrax gooide de beschermde vuurbal naar Martie die geen kans meer had om weg te vluchten. Zelf door hij in elkaar en riep een beschermend schild op van lucht. Een luide explosie volgde en Syrax moest zijn best doen om het schild in stand te houden, maar hij schoof door de knal wel een paar meter achteruit. Nadat de rook was op getrokken lag ook martie buiten bewustzijn op de zitbanken, maar hoger dan zijn partner in crime. Een zucht van opluchting ontsnapte hem hoorbaar. De magie van Martie verdween en de teee gevangen W-Rex'en kwamen snel aan gereden. Star kwam vol zorgen naar hem toe gevlogen toen de billend bijtende W-Rex de boeken van haar over genomen had en vloog naar haar baasje toe die inmiddels zwaar aan het hijgen was. Ze drukte haar snuitje tegen hem aan en Sy keek op, maar glimlachte zacht naar haar.  Een stel proffesoren kwamen kijken waar die explosie vandaan kwam en zag hoe twee mannen bewusteloos op de banken lagen. Syrax stond op en maakte een licht gebaar dat ze naar hem toe moesten komen. 'Ik heb de boeken gevonden en deze heren kunnen jullie aan de autoriteiten door sturen.' zei Syrax met hijgende stem. De vier proffesoren kwamen dichterbij en twee namen de boeken van hem over en de andere twee sleepte de mannen met licht magie hun universiteit uit richting de politie. Ze bedankte Syrax en hij gaf hen op zijn beurd het magische plattegrondje weer terug. Daarna liet Sy de drie W-Rex'en plaatst nemen in een schaal en liet ze weer tot zand vergaan, deed de zand in het zakje en vertrok. Hij was opweg terug naar Star shine waar hij het raport van zijn missie zou af leveren.

(Yahoe! 2.965 woorden. hehehe de langste tot nu toe.)