Rust

Lynn kwam van het gebouw afgelopen. Xana zat naar een hond te kijken en Lynn keek even meelevend met Xana. Nog steeds geen lynx. Of misschien een ander dier. Xana zat vaak alleen, net als Lynn trouwens. Lynn wou wel gezelschap rond zich heen, maar het was dat ze vorig jaar afstand had gehouden van iedereen, anders had ze nu nog gezelschap kunnen vinden. Met meiden omgaan had Lynn niet echt veel zin in. Nou ja, toch niet van die meiden die alleen maar over make-up en zo konden praten. Lynn hield meer van mensen die gewoon is over hun thuis wouden vertellen of over hun belevenissen. Lynn keek naar Xana. Xana zette poot voor poot neer. Xana was een mooie, gevlekte lynx. Lynn keek even voor zich uit. Een groot grasveld strekte zich voor haar uit en Lynn ging liggen. Rustig keek ze naar de hemel. Xana kwam bij haar liggen, met haar staart om Lynn geslagen. Lynn begroef haar gezicht even in Xana's vacht. Zo ging ze liggen. Xana ging met haar lijf rond Lynn heen liggen. Lynn viel uiteindelijk in slaap.

Tomari kwam het gebouw uit lopen en zetten zijn vossenwelpje Toki op de grond, die zou nu nog even rond kunnen rennen voordat Tomari het gebouw ging verkennen en naar zijn klas en rooster ging vragen.
Toki rbegon rondt te rennen zo snel als ie op de grond stond, lekker in het gras spelen was er voor hem de laatste paar weken niet bij geweest.
Tomari keek Toki na en ging in het gras zitten, nadat hij ontspannen was keek hij rondt over het veld en zag iemand liggen.
Tomari stond op en ging kijken, het bleek een meisje met blauw haar te zijn dat lag te slapen met een lynx bijna als deken om haar heen, Toki stond nu achter Tomari en keek voorzichtig naar de grote Lynx.

Het was erg rustig en het enige wat rond Lynn sierde waren vogels die floten. Ook hoorde ze zachtjes de bladeren van de bomen ritselen. Ze had het lekker warm dankzij Xana en Lynn opende haar ogen. Hoeveel tijd was er nu wel niet verstreken? Lynn voelde dat Xana's spieren gespannen stonden en Lynn keek over de vacht heen. Een jongen keek Xana aan. Een klein vossenwelpje rende rond en Lynn glimlachte. Het was altijd leuk om dieren in actie te zien. Het welpje rende flink heen en weer. De jongen leek Lynn wel aardig. Lynn stond op en schudde even haar kleren uit. Xana keek rustig naar de jongen en toen naar Lynn. 'Hallo! Mijn naam is Lynn. Hoe mag jij heten?', vroeg Lynn terwijl ze de jongen rustig aankeek. Ze ging in het gras zitten en streelde Xana's vacht, die haar spieren weer ontspande. Xana's blik was op het rennende vossenwelpje gericht en Xana's oortjes bewogen even heen en weer.

Tomari keek naar het meisje toen ze wakker werd en opstond, Ze stelde zichzelf voor als Lynn, wat Tomari best wel een passende naam voor voor een meisje zoals haar.
Tomari stak zijn hand uit en zei "aangenaam, ik heet Tomari" Hij volgde haar blik en merkte dat ze naar Toki keek, dus hij vulde zijn zin aan met "en dit is mijn vosje Toki"

sorrie dat ik me d'r zo onbeschaafd tussen dwing, maa rkan gezellig zijn? ;D

Langzaam naderde hij dichterbij, de rug van het meisje waar de lynx omheen lag was naar hem toegekeerd, de jongen had hem misschien al opgemerkt. Het was zonet gebeurd, dat hij de mensen had zien zitten en staan en dat hij er op afgelopen was. Maar het waren niet de mensen die hem aangetrokken hadden, maar het dier wat bij het meisje lag. Fascinerend. Hoe dichterbij hij kwam, hoe meer moeite het hem koste om zich in te houden. Het elegante dier had zijn oren al richting hem laten schieten, had de geluidsbron allang waargenomen. ‘Is dat een lynx?’ Hij stond nog geen twee meter achter het meisje en kon zo beetje over haar heen kijken. ‘Ik bedoel, een echte?’ Zijn blik schoot naar het meisje wat nu pas omkeek. Hijzelf nam de moeite niet om naar de jongen op te kijken die er ook bij stond, de lynx trok veels te veel zijn aandacht. Het was dat het dier bij het meisje op schoot lag, anders had hij wellicht zelfs daar niet naar om gekeken. ‘Wouw,’ Verzuchtte hij zachtjes. Langzaam naderde hij dichterbij. Hij voelde geen angst, dom als hij was voelde hij dit voor geen elk dier. In zijn ogen waren ze allemaal lief en leuk en poesig en zacht. Maar misschien wilde de eigenares het niet hebben, dus bleef hij maar een beetje sullig op een afstandje staan.

Tomari keek naar de jongen die net was opgedoken, van wat Tomari aan hem kon afleiden was hij een groot fan van dieren, maar voor de zekerheid gebaarde hij Toki om dicht bij hem in de buurt te blijven, Tomari was altijd al een beetje wantrouwig geweest, maar de jonge voor hem keek zo gefasineerd uit zijn ogen dat hij het niet kon helpen, "Ik ben Tomari, hoe heet jij?" vroeg Tomari aan de jongen

- Maakt niet uit! Forum is voor iedereen! -

De jongen stak zijn hand uit en Lynn nam die aan. Ze schudde hem even. "Aangenaam, ik heet Tomari"', zei de jongen die blijkbaar Tomari heette en Lynn glimlachte even rustig. Tomari keek net als zij naar het vossenwelpje. "En dit is mijn vosje Toki", zei Tomari en Lynn bewonderde het beestje even. Toen wees ze achter zich naar Xana. 'Dat is mijn lynx, Xana', glimlachte ze. 'Wat een schattige blik heeft je vosje', sprak Lynn toen ze even fascinerend naar het jong keek. 'Is dat een lynx?’, vroeg een stem toen en Lynn keek even op. Lynn knikte. Xana keek de jongen argwanend aan. Lynn keek even in Xana's ogen en Xana's spieren ontspande zich weer. ‘Ik bedoel, een echte?’, vroeg de jongen en Lynn bedacht een grappige opmerking. 'Nee, ze is eigenlijk van karton, maar lijkt echt', grapte ze. Ze had al spijt van haar opmerking toen de jongen gefascineerd keek naar de lynx. 'Wouw,’ zuchtte de jongen zachtjes en Lynn vroeg zich af wat hij zo fascinerend vond. Nou ja, Xana was ook wel een prachtbeest. De jongen kwam dichterbij Xana en Xana keek hem even aan. Haar lippen krulde zich wat op. De jongen hield gelukkig een korte afstand tussen Xana en hem in. Xana stond op en liep toen naar Lynn toe. Lynn keek even in Xana's ogen. 'Je mag ze wel aaien.' Tomari stelde zich voor aan de jongen en Lynn was ook wel benieuwd hoe de jongen heette.

Een grijns schoot bij hem omhoog door de droge opmerking van het onbekende meisje, kon humor altijd wel waarderen. Hij richtte zijn blik kort op haar, gaf zo toe dat hij inderdaad nogal stom bezig was. Maar het dier zelf.. hij had gewoon nog nooit zoiets gezien. Het dier was gigantisch, elegant, zelfverzekerd. Langzaam draaide het dier zijn kop en richtte zijn geelachtig en katachtige ogen op hem. Een kort moment keek hij het dier aan en veerde als reflex iets achteruit toen het dier zijn lippen iets optrok. Achterdochtig, onbetrouwbaar. Maar het weerhield hem nauwelijks. Weer schoot zijn blik naar het meisje, toen ze voorstelde dat hij dichterbij mocht komen. Niets liever dat hij wilde. Maar hij werd afgeleid, zijn blik trok naar de jongen die nu een directe vraag aan hem stelde. Beleefd krulde zijnmondhoeken omhoog in een glimlach. ‘Ze noemen me Laurens,’ Halverwege zijn zin richte hij zijn blik ook weer op het meisje zodat hij zich tegelijkertijd ook aan haar voorstelde. Hij stapte langzaam naar haar toe, zijn blik weer gericht op de Lynx. ‘Wat is zijn naam?’ vroeg hij terwijl hij door zijn hurken zakte zodat hij op gelijke hoogte kwam. Voorzichtig stak hij zijn hand uit, had dit ritueel al duizend andere malen meegemaakt bij andere dieren. Maar het bleef leuk.

Tomari glimlachte toen Lynn grapte over Xana en liet Toki weer rondrennen (hij ging achter een vlindertje aan).
De jongen stelde Zich voor als Laurens, hij leek erg gefascineerd door de Lynx van Lynn, maar dat was ook wel een behoorlijk imposant dier.
Tomari verbaasde zich erover hoe ontspannen en blij Laurens keek toen hij Xana mocht aaien en hoe erg Rustig Xana daaronder leek te blijven, de meeste Lynxen zouden meteen hebben aangevallen als een onbekent persoon zoiets zou doen "Hoe lang heb je Xana al Lynn?" vroeg Tomari aan de eigenaar van de Lynx, ook gebaarde hij Toki om bij hem te komen en pakte Tomari hem daarna op

Lynn verbaasde zich over hoe geïnteresseerd de jongen was over Xana. 'Ze noemen me Laurens,’ zei de jongen die dus blijkbaar Laurens heette tegen Lynn en Tomari. Lynn knikte even en zag dat de jongen aanstalten maakte om naar Xana te gaan. Xana keek de jongen aan. Xana ontspande zich bij het zien van haar baasje. ‘Wat is zijn naam?’, vroeg Laurens en Lynn keek even rustig voor zich uit. 'Het is een meisje en ze heet Xana', zei Lynn glimlachend. Ze keek naar Xana en wreef over haar vacht. Lauren's hand stak rustig uit naar Xana en Xana deed een stap dichterbij, waardoor Lauren's hand Xana's vacht raakte. Xana gaf hem een lik, waaruit Lynn opmaakte dat Xana vertrouwen stak in de jongen. Als Lauren's slim was, zou hij deze maar beter niet kunnen schenden. ''Hoe lang heb je Xana al Lynn?", vroeg Tomari en Lynn dacht even na. Ze was het eigenlijk half vergeten, omdat Starshine Academy ook voor zoveel stress had gezorgd. 'Ik geloof van toen ik zeven of acht jaar was', zei Lynn rustig, net zo rustig als Xana. 'Mooie vos, vind ik. Hij is echt prachtig', maakte Lynn glimlachend een compliment over Toki.

Tomari keek even toe hoe Xana en Laurens met elkaar omgingen maar nadat Xana Laurens had gelikt was hij gerust gesteld dat ze het wel met elkaar zouden vinden.
Lynn antwoorde "Ik geloof van toen ik zeven of acht jaar was" op Tomari's vraag hoe lang ze Xana al had, Tomari was verbaast over hoe lang ze al samen waren en kreeg toen een compliment over Toki, Lynn vond hem kennelijk mooi, wat Tomari deed glimlachen.
"Je mag hem wel even vasthouden als je wilt hoor, ik heb hem alleen pas net dus ik kan niet garanderen dat ie niet per ongeluk op je plast" en Tomari grinnikte "geen zorgen hoor ik maak maar een grapje, hij is al zindelijk"

Tomari glimlachte en dat maakte Lynn warm en gelukkig. Hij was gelukkig niet boos over haar compliment. Sommige wantrouwden je dan meer dan al was. "Je mag hem wel even vasthouden als je wilt hoor, ik heb hem alleen pas net dus ik kan niet garanderen dat ie niet per ongeluk op je plast", zei Tomari en Lynn lachte. 'Dat moet ik er dan maar bijnemen', grijnsde ze even. "Geen zorgen hoor ik maak maar een grapje, hij is al zindelijk", zei Tomari en Lynn glimlachte. Voorzichtig pakte ze Toki van Tomari over en hield het beest zo goed mogelijk vast, terwijl ze het vachtje streelde. Xana keek omhoog. Lynn streelde Toki's hoofdje. Ach, hij was echt zo lief! Lynn gaf hem weer terug aan Tomari. 'Ah, hij is echt zo lief! Beloof me dat je hem nooit iets slechts laat overkomen', zei Lynn terwijl ze Tomari met een serieuze blik aankeek. 'Alhoewel ik wel zeker weet dat ik daarop kan vertrouwen', knipoogde ze lachend.

Tomari glimlachde toen Lynn Toki aanpakte en voorzichtig streelde, hij wist zeker dat Toki dat wel fijn vond.
Toen Lynn 'm terug gaf zette Tomari hem op zijn schoot zodat hij zich lekker warm op kon krullen terwijl Lynn tegen hem zij dat hij Toki nooit iets slecht mocht laten overkomen.
Tomari lachde en zei "ik beloof dat ik hem uit wat soort narigheid dan ook houd, maar ie is ook veel te lief om hem dat aan te doen he" en kriebelde Toki achter zijn oortjes.
"Ik heb Toki pas net, maar ik heb het gevoel dat ie nu al mijn beste vriend is" Tomari keek om naar Xana "Maar ik weet bijna zeker dat je dat gevoel wel kent" en glimlachde

Tomari lachte en Lynn moest daardoor weer glimlachen. Ze vond hem wel een aardige jongen. "Ik beloof dat ik hem uit wat soort narigheid dan ook houd, maar ie is ook veel te lief om hem dat aan te doen he", zei Tomari en Lynn glimlachte warm. Tomari meende echt wat hij zei. Lynn vond het fascinerend hoe Tomari met zijn vos omging. Het leek net haar met Xana. Zij was ook altijd erg zorgzaam voor Xana, omdat ze samen waren opgegroeid. Ze keek Xana even aan die genoot van de strelingen van Lauren's. ''Ik heb Toki pas net, maar ik heb het gevoel dat ie nu al mijn beste vriend is", zei Tomari en Lynn glimlachte. Ze streelde Xana. ''Maar ik weet bijna zeker dat je dat gevoel wel kent", zei Tomari en Lynn knikte glimlachend. En of ze het gevoel kende! Zonder Xana zou ze het hier moeilijk kunnen overleven. 'Ik denk zelfs dat ik het zonder Xana niet zou redden', antwoordde Lynn glimlachend. 'Weet je, je bent echt een aardige jongen', complimenteerde ze glimlachend.

Tomari moest bijna blosen toen Lynn hem een compliment gaf over dat hij aardig was "bedankt, je bent zelf ook niet bepaald slecht hoor" en glimlachde
"Ik weet wel zeker dat ik niet had overleefd zonder Toki, daarom heb ik uberhaupt een huisdier gekocht" toen bedacht Tomari zich echter over het vertellen van de details en hield zijn mond er verder over
"Hoe lang zit je hier trouwens al op school?" vroeg Tomari in een poging om het onderwerp te veranderen

Lynn zag glimlachend de reactie van Tomari aan. "Bedankt, je bent zelf ook niet bepaald slecht hoor", zei hij en Lynn glimlachte en bloosde. Ze had namelijk niet vaak een compliment gehad, laat staan van een jongen. "Ik weet wel zeker dat ik niet had overleefd zonder Toki, daarom heb ik uberhaupt een huisdier gekocht", zei Tomari en Lynn keek hem even nieuwsgierig aan. Maar ze hield haar mond. Tomari leek er sowieso niet echt over door te willen gaan. Nou ja, als hij het wel wilde, dan deed hij dat maar. ''Hoe lang zit je hier trouwens al op school?'', vroeg hij toen en Lynn dacht even na. Ze wist het antwoord wel, maar wist niet zeker of hij haar dan zou gaan uitlachen. Nou ja, ze besloot het er maar op te wagen. Ze draaide even plukken rond in haar blauwe haren, terwijl ze hem even geïnteresseerd aankeek, besefte dat het misschien stom en onbeleefd was en antwoordde toen met een rood hoofd: 'Ik zit hier al twee jaar. Ik studeer aarde.'

Tomari keek Lynn aan terwijl ze bloosde, wat hij eigelijk wel schattig vond, net als het verlegen draaien van haar haar, maar hij besloot er niks over te zeggen om haar niet nog erger verlegen te krijgen, uiteindelijk antwoorde ze met "Ik zit hier al twee jaar. Ik studeer aarde"
Tomari glimlachde en zei "mooi, kan je me later mischien een beetje helpen, ik ben van plan aarde en lucht te studeren" Tomari keek er eigelijk best naar uit en besefde zich dat hij net zo'n beetje bevriend was geraakt "weet jij trouwens waar je terecht moet voor je rooster en waar de slaapzalen zijn en zo, ik ben net pas aangekomen" zei Tomari terwijl hij een beetje rood werd

"Mooi, kan je me later mischien een beetje helpen, ik ben van plan aarde en lucht te studeren", zei Tomari en Lynn keek erg geïnteresseerd naar de jongen. Hij wou dus twee magieën studeren. Dat was al heel wat! 'Zo goed ben ik nou ook weer niet hoor', zei ze blozend en ze keek even naar de grond. Toen richtte ze haar blik op Laurens, die Xana nog steeds zat te strelen. Ze glimlachte even en streelde Xana ook, die overduidelijk genoot van al deze aandacht. "Weet jij trouwens waar je terecht moet voor je rooster en waar de slaapzalen zijn en zo, ik ben net pas aangekomen", zei Tomari en Lynn keek lachend en met een rood hoofd naar hem. 'Daar vraag je me wat! Dit is ook een nieuw jaar voor mij en ik vergeet nogal snel waar je iets haalt, maar ik denk dat het ons vast wel duidelijk wordt. Samen lukt het ons wel', zei ze terwijl ze haar arm even op de zijne legde, glimlachte en haar arm verlegen en blozend weer terugtrok. Wat was ze toch een softie.

Tomari luisterde naar Lynn terwijl ze verlegen zei dat ze eigelijk niet zo goed was en dat ze zelf ook eigelijk niet wist waar ze alles vandaan moest halen.
Tomari werd echter rood toen ze haar arm op de zijne legde en durfde haar niet recht aan te kijken, gelukkig kon hij wel zien dat zij ook bloosde en dat hij dus niet de enige was.
Tomari zou het niet snel toegeven maar onder zijn uiterlijk was hij eigelijk heel erg verlegen, het had hem al genoeg moeite gekost haar aan te spreken.
"weet je" zei Tomari verlegen "jij bent volgens mij het enige meisje, op mijn zusje na, die ooit zo aardig tegen mij is geweest"

stoor ik weer ö sorry xD

Zodra de lynx zijn kop in zijn hand legde krulde zijn mondhoeken om in een brede glimlach, gelijk was zijn aandacht totaal hierop gericht en ging het niet meer naar de mensen die erbij zaten. Nog nooit had hij zo'n dier van zo dichtbij gezien, en nu kon hij haar zelfs aanraken. Hij had nog kort opgekeken toen het meisje de naam vertelde, ‘Oh,’ Hij grijnsde iets verlegen om zijn fout, maar algauw focuste hij zich weer op Xana. ‘Xana,’ Mompelde hij zachtjes. Het dier keek op, leek de naam te herkennen en keek hem met inteligente ogen aan. Hij glimlachte flauwtjes naar Xana waarna hij lachend zijn hoofd opeens wegdraaide toen er een vochtig stuk vlees overheen gleed. Vrolijk grijnzend, waardoor heel zijn gezicht op leek te lichten, keek hij weer terug naar het dier. Totaal tam, ook al bleven de scherpe snijtanden zodra ze haar bek opende toch iets angstaanjagends hebben. Hij boog zich dichter naar Xana toe en liet na een tijdje zijn hand de rug van Xana volgen, voelde de texture van de vacht en bekeek haar nauwkeurig. ‘Ze is geweldig,’ Kwam hij midden door het gesprek heen, hij keek met een te vrolijk hoofd op en merkte toen pas op dat hij midden door een gesprek heen raskalde. ‘Ohw, sorry,’ Dekte hij zich gelijk in. Hij grijnsde nogal klungelig, vooral toen hij de sfeer proefde waar hij door heen kwam. ‘Waar ben je haar in godsnaam tegen gekomen??’ De vraag brande op zijn lippen en hij kon het niet helpen dat het er uit kwam. Zijn blik, vol intresse, veerde op naar het meisje. Weer verscheen er een grijns, ‘Je hebt me eigenlijk nog niet je naam verteld,’ Herrinerde hij zich opeens, ‘Dus zou ik die eer mogen?’ Overdreef hij x).

- Nee sorry, ik had op je moeten wachten XD, Tomari, ben jij trouwens ook Ryuu? -

Tomari bloosde gelukkig ook, waardoor het voor Lynn iets makkelijker werd. "Weet je", zei Tomari en Lynn keek hem even aandachtig aan. "Jij bent volgens mij het enige meisje, op mijn zusje na, die ooit zo aardig tegen mij is geweest", zei Tomari en Lynn glimlachte even om zijn opmerking. 'Dan vind ik dat maar raar, want ik weet zeker dat je echt heel erg aardig bent', knipoogde ze glimlachend en kuiltjes vervormden haar wangen. Ze keek naar Laurens die gefascineerd naar Xana keek. Xana maakte er misbruik van door te genieten en ynn grinnikte even kort. Laurens complimenteerde Xana waardoor Lynn hem een flink stuk aardiger vond. Hij excuseerde zich voor het onderbreken en Lynn keek hem grijnzend aan. ‘Waar ben je haar in godsnaam tegen gekomen??', vroeg Laurens en Lynn dacht even na. Moest ze dit wel vertellen? 'Ik ben haar tegengekomen op Erd. Ik heb haar gevonden bij allemaal vuilnis', zei Lynn en haar bloed kookte weer toen ze eraan terugdacht hoe ziek en zielig Xana daar toen zat. 'Je hebt me eigenlijk nog niet je naam verteld,’ zei Laurens en Lynn grijnsde even. 'Dus zou ik die eer mogen?', vroeg hij en Lynn vond het nogal overdreven. 'Natuurlijk. Mijn naam is Lynn', antwoordde Lynn simpel.

~Ben Ryuu niet, zit zelfs maar net op de site~

Tomari moest zichzelf echt onderdrukken om niet nog erger te gaan blozen dan hij al deed bij Lynn haar opmerking over dat hij aardig was
Even later luisterde hij naar hoe Lynn Xana gevonden had en eigelijk vond hij dat afschuwelijk, zo erg dat hij het niet kon laten om er iets over te zeggen "het is afschuwelijk om een dier ook maar in zo'n positie te zien, laat staan om hem in zo'n positie te zetten, ik bedoel maar, wat voor mens doet nou zoiets"
Tomari kon zich bijna niet inhouden om te schreeuwen, en hij werd zelf nog kwader toen hij Toki of Xana of wat voor dier dan ook in zo'n positie voorstelde en kreeg wat bewondering voor Lynn dat ze Xana uit zo'n positie had gered en hij vond dat dat best gezegd mocht worden "ik ben echt blij dat iemand zo lief als jij haar uit zo'n lot hebt gered" zei Tomari tegen Lynn

Lynn keek rustig en leek kalm, maar vanbinnen kookte ze van woede. Hoe zou zo'n mens nou zoiets kunnen doen bij een dier? Een lynx nog wel! Lynxen waren prachtige dieren en Lynn zou het nooit in haar kop halen om die te schenden. Ze zou het bij geen enkel dier doen. ''Het is afschuwelijk om een dier ook maar in zo'n positie te zien, laat staan om hem in zo'n positie te zetten, ik bedoel maar, wat voor mens doet nou zoiets", zei Tomari waarbij ze kon opmaken dat hij het ook niet leuk vond. Nou ja, niet leuk was nogal zacht uitgedrukt. Ze zou de mens haten die haar Xana dat had aangedaan. Ze zou hem levend verpletteren met aarde. Ze zou haar krachten laten werken en hem hoe dan ook met verwondingen laten zitten. Maar ja, het was nu eenmaal niet anders. ''Ik ben echt blij dat iemand zo lief als jij haar uit zo'n lot hebt gered", zei Tomari en Lynn bloosde nu als een gek. 'Nou ja... Ik uhh... Ach ja, jij zou hetzelfde gedaan hebben', zei ze en verlegen speelde ze met haar haren. Ze bloosde.

Zijn blik verkoelde onder de woorden die Lynn zei. Gelijk kwam het beeld tevoorschijn in zijn gedachten. Xana, klein, koud, onder het vuil, moederziel alleen. Hij vermande zichzelf en richtte zijn blik weer zelf op Xana waarbij zijn ogen weer iets ophelderde. ‘Je hebt haar goed verzorgd,’ Moest hij toegeven. Hij aaide Xana gewillig over haar kop die steeds dichterbij was gekomen en kroelde haar in de nek. ‘Ze is er zo te zien weer helemaal boven op gekomen,’ Hij glimlachte vaagjes. ‘En zo tam als maar kan,’ Hij richtte zijn blik op Tomari die nu ook zijn mond had opgetrokken. Langzaam krulde zijn mondhoeken om in en veels, vééls te brede glimlach. Hij keek naar beneden, naar Xana om zijn lach te verbergen. Ooh hij moest hier eigenlijk zó niet bij zijn. Dit moment was Tomari, zo te zien. Hij wilde dit niet horen, dit geflird en geslijm. Waarschijnlijk zou hij zijn gezicht helemaal niet strak meer kunnen houden. Maar deze inkopper kon hij toch niet laten. ‘Inderdaad Tomari, ik ben daar ook heel blij om Lynn. Dat zo'n aardig kleine schoonheid haar gered heeft.’ Hij keek op en glimlachte breed, vriendelijk. Vervolgens keek hij naar Tomari met een plagende blik erbij. Hij bedoelde het goed, maar is zien hoe goed Tomari met plagerij en gepest om kon gaan. Moest hij maar niet zo softie gaan doen waar hij bij zat.

Tomari had gezegt wat hij dacht en niet nagedacht over hoe Lynn of Laurens zou reageren, hij bloosde toen hij de reacties hoorde en eigelijk was dat ook wel zijn eigen schuld, Hij probeerde met een beetje goede come-back te komen tegen Laurens die hem duidelijk gewoon zat te plagen maar hij kon bijna niks bedenken.
Tomari lachte het er af en zei "Ik had inderdaad hetzelfde gedaan, en ik weet zeker dat jij dat ook zou hebben gedaan als ik zie hoe erg je over Xana's vacht heen kwijlt Laurens"
Tomari wou eigelijk ook nog een opmerking maken tegen Lynn, maar met Laurens erbij was dit duidelijk niet de goede tijd daarvoor, bovendien wist Tomari niet eens zeker of hij het wel zijn mond uit zou kunnen krijgen zonder zo rood te worden als een tomaat

PROFILE MAGICIAN

» even rust.
» Rust.
» Rust
» Rust
» rust

Rust

Rust

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen