Rustig ademde ze in en uit, probeerde zichzelf onder controle te houden. Haar balans, haar houding, vast en onwankelbaar. Maar haar gedachten… diep weg gestopt en onbereikbaar. En het uitte zich in het verliezen van de controle over de blauwe vlammen die ze haar wil had geprobeerd op te leggen. Met de woorden van Master Geralt in haar hoofd geprent was Celia na zijn les elke dag naar buiten gegaan om te oefenen. Maar voorlopig had het tot weinig succes geleid. Ze begon zich af te vragen of het misschien maar niet beter was om zich neer te leggen bij het feit dat haar magie nooit zo sterk zou zijn. Waarom volgde ze die lessen eigenlijk? Het was niet alsof ze later expliciet iets met magie ging doen. Om eerlijk te zijn had ze nog nooit nagedacht over “later”. De volgende dag… dat was laat genoeg. En daarna… dan zag ze wel of ze dan nog leefde. Die manier van leven was erin geramd en er zeer moeilijk uit te krijgen.
Ze liet haar adem even in de vorm van een zucht ontsnappen en stond op van haar plek bij het meer waar ze de rust gevonden had om even te kunnen oefenen voordat haar volgende les zou beginnen. Na de bijhoorlijke drukke survival les was ze aan het einde op Master Ryder afgestapt met de vraag of hij haar misschien wat extra lessen kon geven. In het vak survival voelde ze zich voorlopig nog wel het meeste thuis en ze was benieuwd of hij haar nieuwe dingen kon leren. Uit de tas die naast haar op de grond had gestaan haalde ze het briefje tevoorschijn met daarop de aangegeven tijd en plaats van haar bijles. Het bos. Ergens opgelucht dat ze niet in een gesloten lokaal opgesloten zouden zitten had Celia haar tas gepakt en was richting het bos gelopen. Ze hoefde niet ver te lopen. Vanuit de verte had ze hem al zien zitten, rustend onder de schaduw van de boom. Met doelgerichte passen liep ze op de man af om op enige afstand van hem stil te blijven staan. 'Goede dag Master,' begroette ze hem en meldde daarmee meteen haar eigen aanwezigheid, al betwijfelde ze of hij niet allang gemerkt had dat ze eraan kwam. Ze had niet erg haar best gedaan om zich uit het zicht verborgen te houden en was recht op hem afgelopen.

Ze volgde hem, exact een stap achter de zijne. Hetzelfde tempo, dezelfde afstand. Haar blik gericht was gericht op de weg voor haar, maar haar aandacht was bij hem en zijn verhaal. Hij had het over het belang van water. Afwezig knikte ze. Hoe vaak had ze uren achtereen gereisd zonder iets te drinken of zelfs maar naar haar eigen lichaam te luisteren tot het van ellende schreeuwde dat het geen stap verder zou verzetten voordat het iets te drinken had gekregen. Momenten waarop ze even ontwaakte uit die trance en zich voor even weer besefte dat ze nog steeds een menselijk wezen was, van vlees en bloed. Ze kon zich herinneren hoe het had gevoeld als je tong eerder een stuk taai leer lijkt wat dood in je mond ligt weg te schrompelen dat zelfs je eigen speeksel niet genoeg meer is om dat gortdroge gevoel uit te keel te krijgen.
Ze keek hem pas aan toen hij haar een vraag stelde. Water zuiveren wist ze vrij weinig van. 'Ik weet dat het verstandig is om op zoek te gaan naar stromend water. Stilstaand water kan een voedingsbron zijn voor bacteriën en ziekten. Het beste is om ergens berg water te vinden, waar het natuurlijk gezuiverd wordt. Maar niet overal zijn er bergen om dit te verschaffen,' merkte ze op. Ondertussen waren ze een flink stuk het bos in gelopen en hield Master Ryder ten slotte halt. Haar ogen volgden de omgeving toen hij uitlegde waarom de plek die hij gekozen had geschikt was om beschutting te bouwen. Haar blik eindigde bij hem en daarna automatisch bij de tas waar hij zelf naar wees. Bij de nieuwe vraag bleef ze iets langer stil. Gravend in eigen ervaringen liet ze haar plek nogmaals langs de plek gaan die hij had uitgekozen. 'Kou,' sprak ze uiteindelijk, helder en duidelijk. Haar groene ogen schoten terug naar Master Ryder. 'Een van de belangrijkste dingen is om je te beschermen tegen kou vanuit de grond. Als je in beweging bent houd dat je warm, maar als je slaapt koelt je lichaam af. 'S nachts, als de kou uit de grond omhoog komt, kan je lichaam enorm afkoelen. Een beschutting moet daarom een goede ondergrond hebben die je tegen onderkoeling kan beschermen,' lichtte ze zichzelf toe.