Eva naar buiten brengen

Toen Kale Eva hoorde murmelen keek hij naar haar. Hij ging langzaam met zijn hand een paar centimeter boven haar heen en weer over haar lichaam. ''Ja, dat is zwarte magie'' trok hij als conclusie. Hij legde zijn hand onder Eva`s hoofd en tilde dat een stukje op. ''Firas Montena'' mompelde hij zachtjes. Een soort zwarte vloeistof vormde zich rond Eva`s mond. Het was het deel van de spreuk waarmee haar mond zat dichtgeplakt. Toen Kale met een simpel gebaar van zijn hand de vloeistof weer weghaalde zou Eva gewoon weer kunnen praten.

Tot zijn grote ergernis herkende Kale deze spreuk. Hij haatte deze spreuk. Vooral omdat je hem in delen weg moet halen op een bepaalde volgorde. Als je niet de juiste volgorde hebt gaat alles compleet fout. Kale dacht na over het volgde. Hij was dat het teken pas als laatst moest. Gelukkig was de spreuk nog niet voltooid en scheelde dat Kale al heel wat werk. ''Zweven'' mompelde hij zachtjes. Hij moest het maar gewoon proberen. ''Levitatis Fierando'' mompelde hij zachtjes. Hij gooide een soort onzichtbaar touw om Eva heen en trok haar op die manier zo naar benden. Toen ze beneden was sprak hij een andere spreuk uit die zou moeten voorkomen dat ze opnieuw begon met zweven.

''Omdat het mijn taak als leraar is om jullie te helpen als jullie weer eens vanalles verknoeit hebben'' zei Kale ietwat sarcastisch. Toen ze over het teken op haar arm begon zuchtte Kale even. ''Jammer genoeg wel'' zei hij. ''Hij gloeit steeds omdat je nog onder de onvloed van de spreuk staat. Ik heb een paar dingen uitgeband dus dat zal niet meer bij je gebeuren maar de spreuk is nog lang niet ongedaan'' zei hij. ''Hoe kom je hier eigenlijk aan?'' vroeg hij terwijl hij Eva`s arm pakte en met zijn vingertoppen langs het teken erop streek. Hij volgde de patronen en voelde zo duidelijk de magie erin dat het vast geen oude srpeuk was.

Kale knikte enkel bij het horen van haar verhaal. ''Ik ken dat boek. Ik heb het zelf ook gelezen'' mompelde hij zachtjes. Hij had vroeger als kind hier zoveel verboden boeken gelezen. Kale wist bijna alles van de verboden boeken hier op school af. Kale moest opnieuw diep nadenken nu. ''Wat was die verdomde volgorde nou weer'' mompelde hij zacht en gefrustreerd. De raaf die hem had gehaald was inmiddels op Kale`s schouder gaan zitten en keek aandachtig naar Eva`s arm. Hij kraszte even naar Kale. ''Ik weet het Delkan'' mompelde Kale zacht tegen de raaf. Ineens wist hij wat de raaf bedoelde. ''Tuurlijk, gloeien'' mompelde hij zachtjes. Hij legde zijn hand over het teken op Eva`s arm en sprak zachtjes een spreuk uit. Dit zou het gloeien moeten stoppen niet het teken weghalen.

''Ik heb in mijn studie jaren hier wel meer verboden boeken gelzen'' zei Kale kalm. Hij en Madeline waren allebei student op de Starshine Academy geweest toen zij nog kinderen waren. Kale ging niet op haar vraag over de raaf in. ''De pijn is nog niet weg, dat is het volgende'' zei hij tegen haar. Hij mompelde opnieuw iets. Het leek wel of hij met de spreuk de pijn uit Eva`s arm wou trekken. ''Als het goed is is het nu weg'' zei Kale terwijl hij met een pijnvertrokken gezicht nu zijn eigen arm vasthield.

Kale negeerde de vragen van Eva en richtte zich tot de raaf. ''Delkan, je moet iets voor me halen. Blauw flesje, tweede plank, derde kast van links'' zei hij tegen de raaf. Deze stoof weg. Kale keek naar zijn arm die zwart/blauw kleurde alsof hij dood was. Kale hoopte maar dta Delkan het flesje gauw zou vinden. Niet erg veel later kwam de raaf terug met in zijn poten een klein blauw flesje. Kale nam het aan en streek de raaf even over zijn veren. Hij maakte daarna het flesje open en dronk hem in een keer leeg. Hij keek daarna naar zijn arm die langzaam zijn normale bleke huidskleur weer aannam.

''Het deel van de spreuk die bij jou pijn veroorzaakte heb ik uit je gehaald. Het nadeel van dat deel is echter dat het niet weggehaald kan worden. Nu bevind het zich dus in mijn lichaam in plaats in dat van jou'' legde Kale kalm uit. Nu moest hij alleen nog dat teken weg zien te halen. ''Ik moet je waarschuwen, dit gaat pijn doen'' zei hij tegen Eva. Wat Kale letterlijk deed was het teken wegbranden. Hij liet een grote rode plek achter op de plek waar hij het teken weghaalde.

'Je stelt teveel vragen!' beet Savador Eva toe. Hij richtte zich grijnzend tot Kale. 'En ik had anders van je verwacht, Kale. Sinds je jezelf zo als een marionet liet manipuleren betwijfelde ik nog of ik enkele vertrouwen in je kon steken. We hebben niets aan een leraar die zich zo makkelijk openstelt aan de macht van studenten, nietwaar?'
Savador had het hele gebeuren gezien en toegekeken hoe Master Kale de spreuk bij Eva beetje bij beetje liet verdwijnen. Hij wierp even een blik op Eva, en daarna weer op Kale. Hij vond het niet zijn probleem dat een deel van de spreuk zich nu in Master Kale's lichaam bevond. Zolang hijzelf of één van de leerlingen het maar niet was vond hij het best. Savador duwde Eva met een betrokken gezicht van zich af toen ze hem een knuffel gaf. 'Je knuffelt geen leraren!' siste hij. 'Daar gaat een bedankje bij af, maar ook niet meer dan dat.'

Savador knarsetandde toen hij Eva's vragen hoorde. 'Dat gaat je niks aan!' schoot hij uit zijn slof. 'Jij was er niet bij dus dat gaat je niks aan!'
Hij richtte zich weer tot Kale en nam zijn kalme houding aan, al waren er hier en daar zweetdruppels op zijn bleke huid te zien. 'Hoe denk je dat nu op te lossen, Kale?' ging Savador nijdig verder. Naast leerlingen vond hij het ook leuk om andere leraren uit te foeteren die hij niet mocht.

''Hou je hierbuiten Eva'' zei Kale kortaf tegen haar. Eerst was zijn houding gespannen geweest tegenover Savador. Maar toen bedacht Kale zich opeens iets. Een kleine grijns speelde om zijn lippen. ''Moet ik je eraan herineren dat ik het vervangde schoolhoofd ben. Alles van rechten dat Miss Madeline heeft heb ik dus ook. Ik zou maar uitkijken wie je dus op de kast probeert te jagen Savador'' zei Kale triomfantelijk. Voor hij reactie terug kon krijgen werd hij door Eva haar vuurcirkel in getrokken. ''Wat denk jij dat je aan het doen bent?'' riep hij kwaad uit.

Savador's grijnzende gezicht betrok onmiddellijk toen hij Kale's woorden hoorde. 'Sinds wanneer?!' riep hij ongelovig uit. Hij balde zijn handen tot vuisten en keek Kale woedend aan. Hij kon niet geloven dat Miss Madeline Kale tot plaatsvervangend schoolhoofd had aangewezen, en niet hém. Savador kon echter geen reactie terugkrijgen, want Kale werd door Eva de vuurcirkel binnengetrokken. Hij maakte geen aanstalten om hem te helpen. In plaats daarvan bleef hij verbouwereerd staan, nog steeds woedend over het feit dat Miss Madeline alle vertrouwen in Kale had gestoken. Toen Eva de vuurcirkel liet verdwijnen en ze beide weer in veiligheid waren stond Savador nog steeds te knarsetanden.

Kale viel bijna omver toen Eva hem weer uit de vuurcirkel duwde. Hij ging overeind staan en trok zijn kleding goed. ''Sinds een paar dagen'' zei Kale nog tegen Savador. Het deed Kale goed om te zien dat Savador het niet kon hebben dat hij vervangend schoolhoofd was. ''Blijkbaar vertrouwd ze mij meer dan jou'' zei hij droog. Hopelijk zag Savador nu tegen wat hij het precies moest opnemen. Kale mocht dan wel jonger zijn maar niet in ervaring en spreuken. Zonder verder nog iets te zeggen vertrok hij daarna.

Savador sidderde van woede en keek Kale met een vuurschietende blik in zijn ogen na. Even voelde hij de drang een vuurbal naar zijn hoofd te smijten, maar hij hield zich in. Domme acties kon hij op het moment beter niet uitvoeren tegenover Kale. Savador richtte zich argwanend tot Eva. 'Ik ben niet jaloers! Jij moet eens op je tellen passen!'
Met de rug van zijn hand veegde hij wat zweetdruppels van zijn bleke gelaat. Hij nam aan zich niet meer zo over Kale en zijn reputaties op te winden.

PROFILE MAGICIAN

» Naar buiten kijken
» Terug brengen ~
» Silvana brengen. --
» Madeline terug brengen....
» Buiten les

Eva naar buiten brengen

Eva naar buiten brengen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen