Naam: Kraven Zeaks
Roepnaam: Kraven
Leeftijd: 16
Afkomst: Shadra
Magie: Duister en vuur
Lengte: 1.60
Gewicht: 45
Bouw: slank en redelijk lang voor zijn leeftijd. Redelijk gespierd en erg lenig, want Kraven kan zich aardig in alle soorten bochten wringen om daar te komen waar hij zijn zinnen op gezet heeft.
Haarkleur: Zwart
Haarstijl: Een half lange pony die voor zijn oren vallen en korter naar achteren op geknipt.
Kleur ogen: bloed rood
Likes: Donkere plekken, Mensen voor hem laten werken zonder er zelf de schuld ervoor te krijgen, rust en natuur
Dislikes: Herrie schoppers, vernielers en mensen die denken dat ze hem de baas kunnen.
Angst: I have no fear!
Geaardheid: Hetro
Partner: If i can fit in your life as i am?
Afbeelding:

Extra: Een katana en een set van 6 dolken.

Karakter:
Beheerst, geheimzinnig, zeer listig persoon en laat andere alles voor hem op knappen. Hij speelt vaak een spelletje met iedereen en kan mensen zo bespelen dat hij vaak het slachtoffer lijkt.
Zijn karakter aard zich meestal kil en ongeïnteresseerd.

Geschiedenis:

Zijn ouders heeft Kraven nooit gekend en is in de veronderstelling dat ze dood zijn door een of ander ongeluk. Hij is groot gebracht door Barend en Moly Zeaks zijn pleegouders waar hij samen met zijn zus woonde.
Zijn zus was 6 jaar ouder dan hem, maar toen ze samen op zoek waren in de bossen van Shadra om naar de wilde dieren te gaan kijken stak zijn zus Miriam haar hoofd voor 1 keer in een verkeerde struik en werd ze achteruit getrokken door een strop die aan een jonge boom vast zat en zijn zus net op haar tenen kon balanceren om enige poging te kunnen doen niet te stikken, maar zo nu en dan trok de boom terug tot hij in stilte licht gebogen stond en hing Miriam letterlijk  net boven de grond. Tussen haar pogingen om zich los te maken smeekte ze haar broertje om hulp te gaan halen. Hulpeloos en verward door de situatie was Kraven terug naar het huis van hun pleeg ouders gerend om hulp te halen. Daar stormde hij buiten adem binnen en hakkelde en stotterde dat zijn zus in een strop vast zat. Zijn pleeg vader Barend kwam meteen in actie, maar toen ze bij Miriam aan kwamen waren ze al te laat en hing ze levenloos in de strop. Barend haalde haar er wel af en deed eerst alsof Miriam bewusteloos was, maar hij wilde Kraven niet meteen met de dood in contact laten komen en droeg haar naar huis. Thuis lieten ze eerst de dokter nog even langs komen zodat hij de kleine 8 jarige jongen duidelijk mocht maken  en hij verhult een duister geheim die hij nog aan niemand dat zijn zus niet meer onder de levende was. Kraven was er zo ondersteboven van dat hij weg rende en niet tot reden vatbaar was. Barend probeerde samen met Moly hem nog te zoeken, maar Kraven liet zich niet zien en de arme jongen doolde rond in de bossen waar zijn zus gestorven was. Hij was zo van de kaart dat enkel zijn overlevings-instinct het nog deed en wanneer Kraven honger had joeg hij instinctief op klein wild en at de diertjes rauw op. Na 4 dagen was zijn verdriet in gezonken en keerde zijn menselijke kant weer terug. Al van zo lang Kraven het zich kon herinneren was een wolf die er als een jong dier uit zag van een jaar of 2 3 altijd bij hem. Al wist hij toen niet dat het schepsel hem had kunnen helpen zijn zuster te redden. Het beest had hem in zijn staat van verwildering leren hoe hij moest jagen en had in die moeilijke periode altijd naast hem gestaan. Iets wat ongewoon was voor een schaduw wezen die altijd in tijden van zwakte zich altijd van hun meester los probeerde te komen. Deze duistere verlangens naar bloed vertelde hij dan ook aan niemand.  1 keer in de maand jaagt hij op wild en vaak op de meest zeldzame dieren die hij kan vinden, wat bijna nooit lukt natuurlijk, maar dan vangt hij maar een gewoon dier om zijn drang naar bloed te kunnen stillen. Wel zal hij nooit een mens aanvallen om zijn maandelijkse portie bloed binnen te krijgen. Kraven heeft respect voor elk mens hoe hij hen ook uit buit. Nu hij naar Star shine gekomen is zal het niet veel anders gaan, maar hij zal toch proberen om er 1 of 2 echte vrienden er aan over te houden...