Naam: Yvaine Pamela Rochelle Alezais
Roepnaam: Haar voorkeur gaat naar Dokter Alezais. Yvaine mag ook, als ze dat zelf aangeeft. Haar vader en haar ex-man noemde haar altijd Pam en Robbie noemde haar altijd Kitten.  
Uitspraak: Ie-veen Pem-ell-la Ros-jell Aa-le-zeejs
Leeftijd: 38 jaar
Afkomst: Geboren en getogen in Cold Meadow
DOB:  1 januari 1977
POB: Noord Shadra
Sterrenbeeld: Steenbok
Geslacht: Vrouwelijk
Magie: Geboren als een volbloed Shadraanse dus een volledige Dark magician, waar ze een normale beheersing over heeft, misschien zelfs wat onder de maat voor haar leeftijd. Dit komt vooral omdat ze er eigenlijk weinig in heeft gestudeerd/getraind. Dankzij haar studie bleek dat ze ook aanleg voor Water Magic had, waar zijzelf ook het meeste gebruik van maakt tijdens haar werk. Ze heeft ook Light magic gestudeerd en heeft, door de matige connectie met haar Dark magic, een redelijke balans kunnen vinden. Hierdoor maakt ze er ook zeker gebruik van, al is het alleen voor medische doeleinde. Vooral omdat de light magic toch wel botst met haar Dark magic.
Thuis taal: Shadraans, (West) Novaans en een beetje (Noord) Cassiaans
Realistische taal: Brits/Engels, Frans en een beetje Bulgaars
Dierenvorm: Zwarte zwaan, Turkse Angora (kat)
Huisdier: Sealpoint Siamees & snowdragon
Geaardheid: Yvaine durft met zekerheid te zeggen dat ze een doodgewone saaie hetero vrouw is. Dit kan ze zeggen omdat ze in haar studenten jaren ook zo nu en dan geëxperimenteerd heeft. En ja, haar voorkeur gaat toch uit naar het andere geslacht.
Burgelijke Staat: Gescheiden
Status: Single Doctor Mom
Faceclaim: Android 18 (DragonBall Z)


Lengte: Een gemiddelde vrouwenlengte van 1.73 meter.
Gewicht: Een gezond gewicht van 62.3 met een BMI (Body Mass Index) van 20,5. Perfect dus.
Bouw: Met haar gemiddelde lengte, ronde vrouwen vormen en slanke taille is ze gewoon een mooie vrouw voor haar leeftijd. Ze is mooi geproportioneerd maar neigt eerder naar het volle, brede en gedrongen dan het dunne, lange en slanke. Dit is vooral te zien aan haar benen, kuiten en heupen die wat voller zijn. Al heeft ze toch ook vrij slanke armen en zachte, dunne, maar kleine vingers.  
Haarkleur: Licht blond, neigt naar het witgele.
Haarstijl: Yvaine heeft dik en stijl haar. Er zit haast geen enkele krul of slag in. Vroeger, als kind, heeft ze het altijd heel lang laten groeien. Bijna tot haar kont. Dat ze ouder werd ging ze het opgestoken dragen. Na haar scheiding wilde ze een compleet nieuwe start en liet het in een korte bob-line kapsel knippen. Sindsdien heeft ze het niet meer veranderd.
Kleur ogen: Haar amandelvormige ogen hebben een velle azuurblauwe kleur en stralen een zekere kracht uit. Je kunt zien dat ze weet wie ze is, enkel en alleen door haar in die hemelsblauwe ogen te kijken. Maar het maakt haar juist niet intimiderend, want er kan zeker ook iets zachtaardigs uit stralen.
Kleding: Yvaine heeft een vrij normale kleding smaak. Ze draagd wel meer rokken dan broeken en altijd een paar hakken aan haar voeten. Ze blijft toch een vrouw.
Sieraden/piercings/tatoeages: Géén tatoeages en Géén piercings. Ze heeft alleen de gaatjes in haar oren waar ze over het algemeen altijd twee lichtblauwe diamantjes in draagd. Ook draag ze altijd een zilvere ketting, met >dit<   bedeltje. Het wapen van de medische wereld.
Voice: >klik<
>klik<
Afbeeldingen:
Yvaine met dochter; Sophia: >klik<
Huisdier; Morphine >klik<
Huisdier; Meds >klik<
Dierenvorm Zwarte zwaan: >klik<
Dierenvorm Turkse Angora: >klik< >klik<



Karakter:
Stabiel, praktisch, verstandig, geduldig, onafhankelijk, kalm/beheerst, intelligent, volwassen, wilskrachtig, ondernemend, betrouwbaar, zacht, voorzichtig, ambitieus, gedisciplineerd, ijverig, volhardend, zorgzaam, eerlijk, redelijk, rationeel, scherpzinnig, subtiel, ijzeren zelfbeheersing, ordelijk, onafhankelijk, geordend, professioneel, netjes/schoon/opgeruimd, doelbewust en soms onverwachts geestig

Maar ook…
Gereserveerd, iet wat pessimistisch, serieus, soms wat egocentrisch, onemotioneel, slinks, kritisch, koppig/onbuigzaam, veeleisend, afwachtend(kat uit de boom kijkend), eigenzinnig, conservatief, kordaat, introvert, erg sceptisch, snel jaloers, streng, streberig, arrogant, trots, soms onverwacht en onverantwoordelijk spottend/cynisch, vrekkig, gehard, oncollegiaal, kil, dwingend en heeft een sterk verlangen naar erkenning en goedkeuring.    

Yvaine is iemand die erg zachtaardig over kan komen. Ze heeft een gentle, warm touch en een kalme uitstraling. Ze zal nooit haar stem verheffen, tenzij het niet anders kan. Ze heeft een verfijndheid in haar doen en laten zoals je alleen bij vrouwen kunt zien. Ze ziet er wel uit als iemand die weinig glimlacht en dat klopt eigenlijk ook. Ze kan iets amusant vinden maar een brede glimlach moet je niet verwachten. Dat gebeurt alleen bij mensen die speciaal voor haar zijn en dat in haar naar boven kunnen halen (bijv. haar dochter). Door haar kalme uitstraling, zachtheid en haar beroep/magie keuze vergissen veel mensen zich vaak over haar achtergrond en afkomst. Een andere kant van Yvaine, de ijskoude, harde en een tikkeltje arrogante kant, is toch echt overduidelijk Shadraans. Yvaine is vriendelijk, absoluut en ze zal je nooit zonder reden kwaad doen, maar ze is ook zeker geen lieverdje. Ze heeft zelfs ooit de bijnaam; The Dragon Lady, gekregen van haar collega's door haar strengheid en soms ijskoude zieldoorborende blik die ze soms kon geven. Verwacht dus vooral geen knuffels en geruststellende woorden.    


Als dokter: Als dokter heb je aan Yvaine een hele goeie. Ze is erg toegewijd aan haar patiënten en definitly goes the distance. Door haar goede basis en veelzijdigheid aan medische kennis en ervaring is ze ook gewoon een goede om te hebben. Ze zal niet snel opgeven om iemand weer gezond en stabiel te krijgen. En mocht ze iets niet direct weten zal ze met haar praktische en rationele denken bijna altijd wel de juiste alternatieve behandeling vinden en toe kunnen passen. Die manier van haar heeft er ook voor gezorgd dat ze zo’n geschikte en geliefde dokter werd op haar geboorte planneet. Maar er valt zeker niet te ontkennen dat ook Yvaine fouten heeft gemaakt. Zelfs fouten die mensen levens gekost hebben. Toch is ze echt iemand waar je op kunt vertrouwen.
Haar gebrek als dokter is toch wel helaas haar sociale kant. Ze is over het algemeen gewoon beleefd. Door haar doelgerichtheid en kordaatheid kan ze vrij kil, hard en soms behoorlijk dwingend over komen. Of juist heel gereserveerd. Ze vind het moeilijk om op een emotioneel level met iemand te binden. vooral als het leeftijdsverschil nogal ruim is. En helemaal met iemand die ze net heeft ontmoet, ondanks dat ze toch vaak serieuze inbreuk moet maken op mensen hun privé levens. Misschien is ze daarom juist wat gereserveerd en houd ze altijd een zekere afstand van iemand. Om een soort muur tussen hen en zichzelf te zetten. Eigenlijk zoals een dokter hoort te doen, want ze blijft onder een geheimhoudingsplicht.
Helaas hebben sommige mensen wel behoefte aan een diepere emotionele connectie met hun dokter wat bij Yvaine moeilijk gaat.
 
Als collega: Of ze een makkelijk iemand is om mee samen te werken valt nog maar te bezien. Ze werkt simpelweg het liefst alleen omdat ze zichzelf kent en haar koppige kant kan in de weg zitten bij de omgang met collega’s. Als een leidinggevende is ze helemaal moeilijk, dan vind ze het erg moeilijk om naar meningen van andere te luisteren. Desondanks dat is ze ijverig, gedisciplineerd en geduldig. Wat je toch wel graag zou willen zien in een collega.

Als moeder: Als moeder is ze streng, maar erg erg zorgzaam. Haar dochtertje is de zonnestraal in haar leven. Ze zou alles voor Sophia doen. Ze wilt zoals iedere goede moeder niet minder dan het beste voor haar kind. Ondanks haar baan, waarin ze tijden heeft gekend dat ze het gewoon te druk had om tijd te hebben voor haar dochter, zal ze altijd haar best doen om haar kind een verhaaltje voor het slapen gaan te vertellen. Maar Sophia weet ook dat haar moeder geen makkelijke is. En een kinderkaraktertje kan dan nog wel eens botsen met die van Yvaine.

Als echtgenote/geliefde: Wat je misschien niet zo uit de beschrijvingen hierboven kan opmaken, maar wat toch echt wel in Yvaine haar aard zit is dat ze erg liefhebbend en zorgzaam is zodra je haar hart veroverd hebt. Ze is sowieso al vrij zachtaardig en kalm in de omgang en bij een bijzonder iemand komt die kant alleen nog maar meer naar boven. Maar ze heeft dingen het liefst wel graag in controle en houd ook erg van haar onafhankelijkheid, dus iemand die aan haar lip hangt heeft ze dan ook gauw genoeg van.

Als kind: Yvaine als kind is gewoonweg niet te vergelijken met de volwassen Yvaine van nu. Ze was werkelijk onuitstaanbaar. Ze zocht erg naar aandacht, vooral die van haar ouders wat vaak niet gegeven werd, of in de vorm van dure cadeaus (en dat was nou niet bepaald de vorm van aandacht waar Yvaine zo naar verlangde). Maar ook op school wilde ze graag het oogappeltje van de leraar zijn. Ze was een pienter kind en kon goed leren, wat haar voor een aantal jaar toch wel een van de favoriete in de klas maakte. Maar toen die aandacht naar een ander ging kwam haar mean side omhoog. Ze werd een ware pestkop en heeft het arme ventje de meest vreselijke dingen aan gedaan, want die kakkerlak hoorde niet in hun klas. Ze was al aardig populair onder haar leeftijdsgenootjes en wist daarom de hele klas mee te nemen in deze pesterijen. Wat niet eens heel moeilijk was, want kinderen kunnen harteloos zijn en een vreemde eend in de bijt moeten ze zelden hebben. Gelukkig heeft ze door een ongeluk een nogal grote change of behavios gehad als kind. Als dat niet gebeurt was, had ze het waarschijnlijk niet zo ver kunnen schoppen als ze nu heeft gedaan.

Dierenvorm:
Yvaine heeft een zwak voor katten en ze vind het fijn om in haar dierenvorm te zijn. Ze heeft de gewoonte aangenomen om in de vroege uurtjes nog wel eens op jacht te gaan in haar dierenvorm. Ze heeft ook een vermoeden dat haar voorouders een connectie hebben met felinaes, zoals er wel meer volbloed Shadraanse families dat hebben. Dit weet ze echter niet zeker en heeft ook nooit de moeite genomen om er onderzoek naar te doen. Ze kan in ieder geval wel met haar eigen kat, Morphine, communiceren. Haar tweede dierenvorm, of eigenlijk de eerste dierenvorm die ze had aankunnen nemen (de zwarte zwaan) heeft ze een minder fijn gevoel bij en zal ze ook niet vaak gebruiken.  

Aandoeningen:
Yvaine moet echt oppassen dat ze niet onder te veel stress staat of zelfs dat ze emoties onderdrukt, omdat ze dan nog wel eens last kan krijgen van huiduitslag en/of maagproblemen. Gelukkig voor haar is de huiduitslag alleen op plekken onder haar kleding, maar het is wel heel ongemakkelijk.
In haar studie tijd heeft ze ook een tijdje last gehad van bloedarmoede omdat Yvaine niet zo’n geweldige eter is en daardoor snel ijzer te kort had. Vooral als je druk aan het studeren bent en eigenlijk geen tijd hebt om goed te eten. Yvaine moet zichzelf nog steeds echt dwingen te eten, wat wel een stuk beter gaat sinds ze haar dochter heeft om te verzorgen en te voeden (moet ze automatisch mee eten om een goed voorbeeld te stellen).  

Likes:
- Yvaine heeft een grote zwak voor katten. Ze heeft zelf een poes, Morphine genaamd, en het is de meest arrogante, zelfingenomen, onuitstaanbare kat in heel Kovomaka. Yvaine vind het een geweldig beest en alleen zijzelf en haar dochtertje Sophia krijgen nog wel eens een knuffel van haar.
- Orde en netheid zijn eigenschappen die erg diep bij Yvaine geworteld zijn. Het komt erg goed uit voor haar werk, want als dokter verlang en streef je toch wel naar een schone en geordende werk omgeving. De afdelingen die zij altijd onder haar hoeden kreeg, in de verschillende ziekenhuis waar ze heeft gewerkt, zagen er altijd tiptop in orde uit. En al haar collega’s en interns konden een flinke veeg uit de pan verwachten als ze niet netjes met hun materiaal of hun patiënten waren geweest.  
- Regelmaat is erg belangrijk voor Yvaine. Helemaal nu ze een single mom is. Ze is erg van de lijstjes en heeft altijd een blocnootje en pen op zak om haar dag goed in te kunnen delen. Zoveel tijd om dat en dat af te handelen. Zo laat op die en die plek zijn. Dat en dat halen bij de markt/winkel. Zo heeft ze onderhand al honderden blocnotes vol gekrabbeld.
- Yvaine was eigenlijk altijd al een beetje een stuudje en hield erg van lezen. Ze was in haar studenten jaren veel te vinden in de bibliotheek maar ook in haar vrije tijd kon je haar vaak lezend aantreffen. Tegenwoordig is dat jammer genoeg een stuk minder. Ze leest nog wel heel veel, maar nog zelden een boek voor haar plezier.
- Wat Yvaine ook heel veel (soms onbewust) doet is neuriën en zacht zingen. Ze heeft altijd wel een wijsje in haar hoofd wat ze erg fijn vind. Ze is van mening dat muziek het leven een stuk aangenamer maakt en het houd haar altijd wel in een goed humeur. Je moet dan ook niet raar op staan te kijken als ze neuriënd door de gang langs loopt of een mooie klassiek stuk heeft opstaan in de ziekenzaal.  
- Yvaine helpt mensen altijd met liefde een handje, als het binnen haar hulpcapaciteiten ligt natuurlijk. En dat is toch wel het meest in de vorm van medische ondersteuning. Voor andere zaken moet je haar toch een beetje over zien te halen.
- Een grote favoriet van Yvaine zijn toch wel lange, hete bubbelbaden. Een mooie lp op, kopje thee erbij. Ja, zo kan Yvaine wel genieten van een bubbelbad. Ze doet het dan ook graag om lekker te kunnen ontspannen en wat tijd voor zichzelf te nemen.
- Zoals iedereen wel z’n eigen voorkeuren en smaken heeft op muziek gebied is de voorkeur en smaak van Yvaine vooral de ouderwetse musicals/film, opera’s, orkest en klassieke muziek. Ze heeft inmiddels al een bewonderenswaardige collectie aan LP’s en neemt haar LP-speler het liefst overal mee naartoe.
- Yvaine is kort gezegd gewoon een vreselijke kokin. Ze bakt er letterlijk niks van, al doet ze wel haar best. Ontbijt en lunch gaat haar nog wel af maar in de avond komt ze toch wat in de problemen. Daarom geeft ze toch de voorkeur om buiten de deur te eten en heeft daardoor wel een verfijnde smaak in eten en voeding gecreëerd. Vooral omdat ze een moeilijke eter is. Ze steekt niet zomaar iets in haar mond.

Dislikes:
- Ze doet er wel aan, maar ze heeft er eigenlijk een beetje een hekel aan. Sporten is verre een van haar favoriete bezigheden. Niet dat ze er veel tijd voor heeft en als ze echt moet sporten zul je haar eerder in het zwembad vinden, banentrekken, dan op het sportveld zich in het zweet rennend. Dat is zo vies.
- Yvaine houd gewoon niet van rommel. En dat is duidelijk te zien aan haar huishouden en werkomgeving. Ze houd alles graag netjes en overzichtelijk.
- Ken je dat gevoel als mensen hun stem verheffen? Yvaine heeft een hekel aan dat gevoel. Dan gaan de rillingen over haar ruggengraat. Ze vind het niet nodig om in mensen hun gezicht te schreeuwen en zal zelf ook nooit zomaar haar stem verheffen. Ook niet als ze kwaad is. Alleen misschien als ze boven een grote groep door elkaar pratende mensen uit probeert te komen.  
- Verandering gaat niet zo goed samen met Yvaine. Het brengt nieuwe dingen en problemen met zich mee en daar voelt ze zich gewoon niet prettig bij. Als het niet anders kan zal ze de verandering ondergaan, maar of je haar blij maakt met bijv. een make-over van haar kantoor? Nee, niet bepaald.
- Waar Yvaine echt een gruwelijke hekel aan heeft is als mannen of gewoon mensen in het algemeen knipogen naar haar. Ze weet niet precies waarom dit is. Misschien omdat haar vreemde vieze oom altijd vies naar haar knipoogde.
- Yvaine is dol op katten, dat was al duidelijk. Gek genoeg heeft ze een hekel aan rondzwervende kattenharen. Er zijn in haar huis en kantoor (waar ze de kat dan ook laat komen) overal wel plakrollers te vinden.

Angst:
Yvaine heeft momenteel eigenlijk maar een grote nachtmerrie. En dat is het verliezen van haar kind, op wat voor manier dan ook. Niemand mag haar kind van haar afpakken.  

Partner: Op dit moment is Yvaine single. Zo single als maar kan. Maar ze heeft tijden gekend dat dat heel anders was. Ze is 7 jaar getrouwd geweest, waar één kind uit voorgebracht is, maar is inmiddels al weer 5 jaar alleen. Afgezien van de korte affaires die zo nu en dan op wisten te bloeien heeft ze nog niemand kunnen vinden die haar weer echt gelukkig heeft kunnen maken. En ze twijfelt of ze daar nog wel opzoek naar is in haar leven.  

Theme: >klik<, >klik<


Extra:
- Yvaine is echt verslaafd aan hard candy’s. Van die zuurachtige snoepjes met verschillende fruitsmaken. Op haar bureau stond altijd een schaaltje voor haar patiënten om van te snoepen, maar ze was zelf degene die er het minst van af kon blijven. Ze probeert er nu zoveel mogelijk vanaf te blijven, na een aantal vervelende tandarts bezoekjes, maar het gaat haar moeilijk af. Gelukkig heeft ze geen angst voor de tandarts ;P
- Yvaine heeft een beetje last van hoogtevrees
– Hoe slecht het ook is, Yvaine rookt. Ze is geen zware kettingroker en ze vind het een vreselijke gewoonte, ze steekt er soms nog wel eens graag eentje op. Vooral met stressvolle, emotionele situaties. Of gewoon na een potje heerlijke love-making. Als dokter weet ze natuurlijk precies wat voor schade deze nasty habbit kan aanrichten. Daarom rookt ze alleen maar met een Sigarettenhouder (denk aan Cruella de Vil). Dit pijpje bevat een soort extra filter en persoonlijk vind ze het iets vrouwelijker staan.


Dochter
Naam: Sophia (“Sophie”) Elaine Dawson
Leeftijd: 7
Afkomst: Shadra (Dark/Air)
Huidige woonplaats: Erd/Shadra

Vader
Naam: Basil Peyter Andrean Alezais
Leeftijd: 67
Afkomst: Shadra (Dark)
Huidige woonplaats: Noord Shadra

Moeder
Naam: Laura Ellen Alezais – Whitmore
Leeftijd: 65
Afkomst: Shadra (Dark)
Huidige woonplaats: Noord Shadra

Ex-man
Naam: Tobias Humphrey Dawson
Leeftijd: 40
Afkomst: Shadra (Dark)
Huidige woonplaats: Zuid Shadra

Ex-boyfriend/affaire
Naam: Robbie Grage Dufresne
Leeftijd: 37
Afkomst: Shadra (Dark/Air)
Huidige woonplaats: Shadra

Nicht
Naam: Elaine Michelle Whitmore
Leeftijd: 28
Afkomst: Shadra (Dark)
Huidige woonplaats: †




Studie & beroep:
- St. Bellham elementary school te Shadra, van haar 4de tot haar 12de
- Lady D’Arbanville Private high school te Shadra, van haar 12de  tot haar 18de  
- Universiteit van Birch te Nova, artsenopleiding (basisarts) van haar 18de tot haar 24ste
- Universiteit van Telrig te Cassia, artsenopleiding (specialist) van haar 24ste tot haar 30ste
- Extra studie van bekende Professor Perth. Een groot geleerde in herbologie, die ze enkele jaren van haar studietijd (van haar 22ste tot haar 28ste) als haar mentor zag. De man kwam van gren maar gaf les op zowel de Universiteit van Birch te Nova en de Universiteit van Telrig te Cassia) Hij heeft haar persoonlijk ondersteund in kruidenleer  
- Verschillende langdurige werkstages op zowel Nova, Cassia en Shadra, in verschillende ziekenhuizen op verschillende afdelingen.
- Elizabeth Dufresne Hospital te Shadra. Klinische afdeling waar ze zich op heeft weten te werken tot hoofdarts. In dit ziekenhuis heeft ze haar naam en reputatie als arts groots gemaakt en ook ten val gebracht door een schandaal. Vanaf haar 28ste (eerste 2 jaar werkte ze er als stagiaire) tot ze op haar 34ste werd ontslagen.
- Violet Hill Hospital te Shadra. Spoedeisendehulp afdeling vanaf vanaf haar 35ste waar ze anderhalf jaar heeft gewerkt. Ze koos voor dit kleine ziekehuis in een klein onbelangrijk stadje om uit de spotlights te blijven, na het Dufresne Schandaal.
- Penitentiaire inrichting de Rulles te Erd (vrouwengevangenis). Hoofd arts op de medische afdeling. Ze is naar Erd toe verhuisd met haar dochtertje en heeft hier nog eens anderhalf jaar gewerkt. Maar ze vond het vreselijk werk, aangezien de vrouwen niet de makkelijkste waren en er veel met drugs werd gehandeld.      
 
Geschiedenis:

0 – 4
Iets meer dan 38 jaar geleden, op een heldere nacht op de duistere planneet, toen de rook van het nieuwjaars vuurwerk eindelijk was opgetrokken en mensen vermoeid of dronken van het feesten naar hun bed strompelde, lag Laura Alezais met gespreide benen op haar bed te kermen, schreeuwen en persen om haar dochter eruit te krijgen. De bevalling had lang geduurd en nu was hun dochtertje dan eindelijk daar. Ze noemde het kleine hummeltje, met een volle bos zwarte krulletjes op haar kruintje, Yvaine Pamela Rochelle Alezais. De nieuwe trots van het gezin. Yvaine was het eerste en enigste kind van Basil en Laura. Laura vertikte het om nog zo’n afschuwelijke zwangerschap gevolgd door een ondraaglijke bevalling te moeten doorstaan. Het gebeurde gewoon niet! Hoe veel Basil, die graag nog een tweede en derde kind erbij gewild had, ook smeekte en pleiten. Dus Yvaine bleef enigst kind.
Het gezin was redelijk begunstigd met een vader als het hoofd van één van de grootste banken op Shadra en een moeder die van adellijke afkomst was. Yvaine groeide dan ook op in de chiquere wijken van de stad en kwam eigenlijk nooit iets te kort. Nou ja.. nooit.
Haar ouders waren niet de meest betrokken soort. Papa Basil leefde in principe voor zijn werk. Hij vertrok s'ochtends vroeg, dat Yvaine net genoeg tijd had om hem uit te zwaaien, en kwam vaak pas na etenstijd – met andere woorden; Yvaines bedtijd –  thuis. Dus veel zag ze haar vader niet. En als ze hem zag werd ze overladen met presentjes en verrassinkjes en hebbedingetjes of een nieuw huisdier. Maar zelden met de knuffel en het verhaaltje voor het slapen gaan waar de jonge Yvaine zo naar verlangde.
Haar moeder was nog erger. Laura was werkeloos, want welke fatsoenlijke vrouw met zo'n goede, vermogend achtergrond en zo'n echtgenoot zou gaan werken? Dat betekende jammer genoeg voor Yvaine dat haar moeder alles behalve de moeder uit ging hangen. Laura had eigenlijk nooit moeder moeten worden, want ze nam gewoon geen tijd voor haar kind. Ze was vooral bezig met zichzelf en zette haar dochter liever bij de kinderjuf als ze “vervelend” begon te worden.
Hierdoor beleefde Yvaine haar eerste jaren nogal eenzaam. Ze had geen broertjes of zusje, ouders die ze weinig zag of weinig aandacht aan haar schonken en de kinderjuf was ook niet bepaald een gezellige tante. Dit alles maakte de kleine blonde meid – de pikzwarte krulletjes bij haar geboorte waren algauw veranderd in lichtblonde stijle lange lokken – niet zo prettig in gedrag. Ze werd kort gezegd gewoon een verwend nest. Ze kwam er gauw genoeg achter dat ze alleen maar een keel op hoefde te zetten en de focus was weer even op haar gericht. Of dat nu in de vorm van nieuw speelgoed, dat meteen beloofd of gekocht werd, of een koekje om haar stil te krijgen, want mama krijgt hoofdpijn van dat gekrijs was vond ze allang best. Het was tenminste iets van aandacht. Maar diep van binnen, onder dat verwende jengelende kind, verlangde het meisje naar een andere soort aandacht. Ouderlijke liefde, waardering en de begeleiding die ze verdiende. Met een ding had Yvaine mazzel want ze groeide op in een prachtig huis. Een kilometer lang pad leidde de koetsen naar een hoog en breed ijzeren gesmeden hek bij een bruggetje. Dit bruggetje hing over een kleine beek die kabbelend om een stuk grond liep, naast een groot meer. Groot genoeg om een kasteelachtig villa aan het water, een ruim koetshuis en een grote tuin te omsingelen. Ze woonde dus eigenlijk op een soort mini eiland die vol met hoge bomen stond. Wat natuurlijk prachtig was voor een kind alleen, of samen met vriendinnetjes die natuurlijk ook zo nu en dan langs kwamen,  waar ze ook een hoop mooie herinneringen heeft gecreëerd.
   

4 – 11
En toen kwam de dag dat Yvaine naar de basis school mocht. Vanaf dag 1 vond ze het geweldig. Ze ontdekte een talent; ze wist snel vrienden te maken. Ze merkte dat veel van haar klas genootjes graag met haar wilde spelen, dat haar pienterheid haar een favoriet onder de leraren liet worden en vooral dat ze eindelijk de aandacht kreeg waar ze zo naar verlangd had bij haar ouders. Ze wilde graag de beste van de klas zijn, gouden sterren en hoge cijfers halen voor de opdrachten en werkjes die ze moest maken om daarmee ook haar ouders aandacht te krijgen.
En toen, zomaar uit het niets, kwam die kakkerlak in haar klas. De kleuter, die klassen mocht overslaan en zo op zijn vijfde jaar bij hen in de klas terecht kwam. In eerste instantie had ze niet zoveel last van het ventje. Hij was een vrij normaal jongetje en het enige rare wat ze aan hem vonden was dat hij opeens in hun klas was gezet. Ze had hem een keer aangesproken, waar ze hem brutaal vroeg waarom hij bij hen in de klas zat. Aangespoord door de andere, duidelijk zoekend naar iets raars om hem op te pakken. Yvaine begon hem pas echt te haten toen ze ontdekte hoe hij haar plaatst in de groep begon in te pikken. Die kakkerlak was vreselijk slim en hij was haar altijd voor. Iedereen in de klas. Yvaine was niet meer de slimste en de lof van de leraar ging niet meer naar haar. Dat kon ze niet uitstaan. Ze voelde zich direct bedreigd door zijn aanwezigheid en begon een vijandig houding naar hem toe te dragen. Gelukkig voor haar was haar populariteit nog steeds hetzelfde en dat stond in haar voordeel. Ze roddelde over hem tegen haar vriendinnen, die natuurlijk helemaal met haar eens waren. Ze begon hem te negeren en iedereen deed met haar mee. Ze sloten hem volledig buien. Andere begonnen zijn aanwezigheid ook te wantrouwen en dat leidde tot steeds meer pesterijen. Yvaine genoot er in volle teugen van als ze het ventje weer een voetje wist te lichten op de gang, dat hij face faced op de harde vloer klapte en iedereen hem uitlachte. Dan riep ze nog een bijdehante opmerking naar hem en lachte iedereen nog harder terwijl Yvaine met een grote valse grijns op de jongen neer keek. Dit gedrag lokte de andere steeds meer uit. Als de leraar niet oplette werd er altijd wel iets naar hem gegooid, aan hem getrokken of gemene dingen in zijn oor gefluisterd – vaak door Yvaine die altijd achter hem ging zitten. Ze deed er alles aan om te laten merken dat hij niet gewenst was. Het werd zowat een nieuw doel. Veel van de jongens deden het vuile werk, maar vaak was het Yvaine die achter alles zat. Die kwam met plannen om het ventje te pakken te krijgen als hij weer eens iets had geflikt in haar ogen, of de klas zo op wist te fokken dat het al snel escaleerde. Het werd steeds erger en erger. Yvaine zag er het kwaad niet van in. In haar ogen was dat smerige zwartharig joch een insect dat vermorzeld moest worden en zijn verdiende loon kreeg. Wat ze vooral niet kon uitstaan was het feit dat hij er altijd weer onbezorgd vandaan wist te lopen. Ook al was hij nog zo vernederd en bont en blauw geslagen, maar dat veranderde ook na een tijdje. Ze heeft hem één keer zelf opgewacht met haar twee beste vrienden, Elaine en Logan – haar nichtje en een buurjongetje. Tijdens de pauzes hadden ze hem stiekem in de gaten gehouden en afgewacht op het perfecte moment dat die kakkerlak alleen in de toiletten was. Ze waren gauw naar binnen geglipt en hadden de deur op slot gedraaid zodat niemand, ook geen leraren, zomaar binnen konden komen. Elaine en Logan hadden hem ieder bij de arm gegrepen en op zijn knieën gedwongen terwijl Yvaine met een van haar klauwen zijn vieze lange haar vast greep. Zijn hoofd in zijn nek dwingend siste ze de vreselijkste dingen in zijn oor. Dreigend over zijn leven, hoe walgelijk hij was, hoe iedereen hem haatte, hoe niemand hem zou missen als ze hem nu zouden verdrinken in het vieze water van de toiletpot.  
Zonder pardon duwde ze zijn gezicht in de toiletpot en hield hem daar, vals grijnzend op hem neerkijkend. Omdat die kakkerlak zijn adem in hield gaf ze hem ook nog een flinke trap tussen zijn benen, zodat ie zijn mond wel moest open schreeuwen van de pijn en een flinke slok van het toiletwater naar binnen kreeg. Hoeveel hij ook tegen stribbelde en schreeuwde, de drie tegen hem alleen waren toch sterker. Ze hadden hem bijna verdronken, maar toen hij eindelijk uitgeput was van het weinig zuurstof en het vechten tegen zijn belagers  lieten ze hem pas los om hem daar als een oud stinkend nat vod achter te laten. Niets meer dan zijn verdiende loon..

De rest van haar tijd, naast school, was voor Yvaine alleen maar pret, plezier en verwennerij. Ze trok veel op met haar nichtje Elaine, die even oud was en haar beste vriendin was. Samen met Logan, de buurjongen en hun klasgenoot die stiekem een crush op Yvaine ontwikkelde – wat hij natuurlijk nooit zou toegeven – speelde ze veel bij Yvaine op het eilandje. Op een regenachtige dag besloten ze eens naar het stadje te gaan om snoep te halen van hun zakgeld. Het was druk op straat en de regen had het glad gemaakt. Koetsen reden af en aan – de diepe plassen opspattend met hun denderende wielen, knorrige heren in pak met paraplu's snauwde dat ze aan de kant moesten en markt vrouwen die ze naschreeuwde als ze een appel gapte.
Misschien was het gewoon een ongeluk, misschien was het karma voor haar vuile pesterijen op school en misschien was het gewoon het lot, maar na die dag zou Yvaine nooit meer hetzelfde zijn.
Ze wilde oversteken, naar het snoepwinkeltje, zag nog net op tijd de koetst die op haar af kwam. Een schreeuw van de koetsier, een gil van Elaine en een flinke dauw van het grote paard en geglibber over de straat stenen. Daar sloeg Yvaine met een flinke smak haar hoofdje tegen een massieve lantaarnpaal en werd alles voor haar zwart.

 
11 – 18
Yvaine ontwaakte, lichtelijk verward, in een ziekenhuis, met haar bezorgde ouders (that was a first) naast het bed. Ze kon zich niets meer herinneren van het  ongeluk. Beide haar ouders waren dolgelukkig dat ze wakker was geworden. Doktoren hadden gevreesd dat Yvaine misschien wel in een coma zou raken en hersenbeschadiging op zou lopen. Ze vroeg haar ouders wat er was gebeurt, duidelijk vreselijk in de war van alles, toen er opeens een vrouw de kamer binnen kwam. Ze stelde zich voor als Dokter Sarah Dufresne en legde kalm uit dat Yvaine een hersenschudding had opgelopen en ze enkele testen zouden gaan uitvoeren om te zien in hoeverre haar hersens beschadiging hadden opgelopen en of ze wel beschadiging hadden op gelopen. Haar beide ouders staarde nogal verbouwereerd naar de vrouwelijke dokter. Je moet goed begrijpen dat in die tijd het nog niet zo gewoon was om een vrouw in een mannenbaan te zien. Haar vader dacht even dat het een grap was, die hij helemaal niet grappig vond, en begon tegen de vrouw uit te vallen, het feit vergetend dat ze zich in het Elizabeth Dufresne Hospital bevonden – vernoemd naar de moeder van Sarah Dufresne zelf. Dokter Dufresne nam dat niet licht en zette haar vader even goed op zijn plaats. Het had zo een grote indruk op Yvaine achter gelaten, om een vrouw zo sterk in haar schoenen te zien staan met al die verantwoordelijkheid en respect, dat ze then and there meteen had besloten wat ze later wilde worden. Dokter.
Na een aantal testen waren ze tot de ontdekking gekomen dat Yvaine een gedeeltelijke geheugenverlies had. Ze kon zich veel van haar schooltijd en haar klasgenootjes niet meer herinneren. Het was alsof dat onuitstaanbare populaire popje nooit had bestaan in haar hoofd. Ze had nog wel vage en onvaste herinneringen van haar ouders van voor het ongeluk, maar zag dat helemaal niet meer terug in haar ouders van nu.
Het ongeluk van hun enigste kind had hen beide flink wakker geschud. Ze bleven zichzelf, maar de relatie met Yvaine verbeterde aanzienlijk. Ze werden eindelijk de ouders waar Yvaine zo naar verlangd had. Al deze veranderingen hadden een erg positief effect op Yvaine. Ze werd het vriendelijke, kalme meisje die ze altijd had kunnen zijn als haar ouders vanaf het begin zo waren geweest.  

Yvaine moest nog een paar weken in het ziekenhuis blijven voor onderzoek. Dokter Dufresne werd steeds meer haar grote voorbeeld, die ze met vragen bestookte hoe de vrouw het tot hoofd van een ziekenhuis heeft weten te schoppen. Op een dag, enkele dagen voor Yvaine uit het ziekenhuis ontslagen werd, kwam Dokter Dufresne langs met een jongen. De vrouw was erg gesteld geraakt op de leergierige doelgerichte patiënte en had besloten haar voor te stellen aan haar zoon. Yvaine was opslag verliefd. Robbie Dufresne was een vlotte grappige jongen en de twee raakte al snel bevriend. Hij kwam elke dag met zijn moeder mee naar het ziekenhuis om Yvaine te bezoeken tot ze zelf naar huis mocht. De twee bleven contact houden en elkaar opzoeken en kregen zelfs verkering. Maar dat eindigde toen Yvaine klaar was met haar basis school en ze door haar ouders naar een Private High school gestuurd werd. Dezelfde als waar haar moeder op gezeten had. Desondanks is ze die vlotte, charismatische en leuke Robbie nooit vergeten.

Haar jaren op de  Lady D’Arbanville Private High school gingen eigenlijk heel vredig en geslaagd voorbij. Ze was een typische tiener zoals iedereen en veranderde een beetje in een nerdje wat haar schoolwerk betreft. Ze had al snel een studieplan voor zichzelf uit gestippeld. Zodra ze Lady D'Arbanville afgerond had vertrok ze enthousiast en verheugd naar de Universiteit van Birch, op Nova, om haar artsenopleiding te beginnen.

volwassen
Ook haar studentenjaren verliepen vrij voorspoedig. Tuurlijk had ze haar tegenslagen en momenten van zwaktes of ongelukkigheid, maar ze wist er zich telkens door heen te slaan. Dokter worden was een doel en droom die ze hoe dan ook wilde halen en verwezenlijken.
Halverwege haar studie leerde ze een Shadraanse jongeman kennen. Zijn naam was Tobias Dawson. Hij was totaal anders dan de jongens waar Yvaine normaal gesproken mee ging. Toch wist deze gesloten stillen knul haar hart te veroveren, tot Yvaines grote verbazing. Drie jaar later was het jonge stel getrouwd.
Yvaine studeerde hard. Ze deed er alles aan om een goede basis te krijgen. Zo ging ze ook in de leer bij Professor Ludwig Perth, de beroemde herbologist van Gren, die haar persoonlijk begeleide in kruidenleer. Ze raakte erg gesteld op elkaar en ze begon hem te zien als een mentor. Ze is hem nog steeds erg dankbaar voor zijn kennis, hulp en vriendschap. Ze ziet hem ook nog regelmatig.
Het theoretische gedeelte van het studeren (de eerste drie jaren van haar gevolgde studies) ging haar prima af. Zoals haar hele leven al was ze een van de betere in haar klas wat dat betreft. De praktijk, daar begon het moeilijk te worden voor Yvaine. Het was, vooral in het begin, erg hard werken. Wisselende dag en nacht diensten, hoofdarsten die je achter je kont aan zaten, de ontelbare patiënten en diagnoses die ze moesten stellen en behandelen en verzorgen. Het was veel zwaarder dan ze zelf had gedacht. Ze was ook erg blij met haar lieve man die haar steun en liefde schonk als ze weer afgepeigerd thuis kwam.
Als laatste werkstage-plek besloot ze om te soliciteren bij het ziekenhuis waar het voor haar allemaal was begonnen; Elizabeth Dufresne Hospital. Dat leek haar het beste omdat Tobias, en Yvaine zelf ook, het vertrouwde Shadra begon te missen. Daarbij kwam dat Tobias bij haar vader in de bank ging werken en het hopelijk op een dag van Basil over kon nemen, als hij met pensioen zou gaan. Het was een spannende nieuwe start voor de twee.
ED Hospital voelde aan alsof ze thuis kwam. Sarah Dufresne werkte er nog steeds als Chief of Medicine en was erg blij te zien hoe ver Yvaine het geschopt had. Alles liep op rolletjes voor haar. Ze was getrouwd met een geweldige man, ze had haar diploma voor gespecialiseerde arts in principe al op zak en ze was weer terug waar ze thuis hoorde. Na 2 jaar stage gelopen te hebben in het ED Hospital werd ze aangenomen als volleerd arts. En een maand later leek alles voor haar uiteen te spatten.
Haar nichtje en beste vriendin, Elaine, was gediagnostiseerd met een moeilijke ziekte. Eentje die te bestrijden was en die ze kon overleven. Yvaine stond haar volledig bij en deed er alles aan om haar Elaine de beste zorg te geven die ze maar kon krijgen. In een maand tijd was Elaine ook echt heel erg opgeknapt. Tot Yvaine een fatale, maar heel begrijpelijke fout maakte. Elaine stierf, op 28 jarige leeftijd, onder de handen van Yvaine die haar wanhopig in leven probeerde te houden.
Yvaine was er kapot van. In haar ogen had ze haar eigen vriendin de dood in gejaagd. Het schuldgevoel was ondragelijk. Tot overmaat van ramp leek Tobias het verdriet, de pijn en schuldgevoelens van zijn vrouw niet te zien. Hij raakte te verdiept in zijn eigen baan en de eerste tekenen van hun einde was al in zicht.
En toen was daar Robbie. Alsof hij als haar reddende engel uit de hemel was gevallen. Niets was minder waar natuurlijk. Het was gewoon puur toeval dat haar vader vroegtijdig besloot met pensioen te gaan en de bank overdroeg aan Tobias. Tobias, die dat nog niet in zijn eentje aan drufde, zocht en vond een partner; Robbie Dufresne. De Swartz Bank werd hernoemt naar de D&D bank en de twee mannen leidde het bedrijf goed op in de markt.
Zo kwam het dat Robbie weer terug in Yvaines leven kwam. Ook hij was inmiddels getrouwd met een lieflijk jong ding Delilah genaamd.
Yvaine en Robbie werden weer als van ouds en tot Yvaine der schrik merkte ze dat ze eigenlijk nog gevoelens had voor de vlotte charismatische donkere man met zijn twinkelende blauwe ogen. Ze zag het totaal niet aankomen en eigenlijk wilde ze het helemaal niet, vooral omdat het al een tijdje niet zo lekker liep met Tobias. Maar Robbie was wel degene die haar op had gevangen na de dood van Elaine.
Uit angst dat dingen op de klippen zouden lopen met Tobias besloten ze een kind te nemen. Yvaine had zo haar twijfels of het wel het beste moment was, maar Tobias wilde het heel graag. Alleen was het minder makkelijk dan ze dachten. Het scheen maar niet te lukken. Toen het “gewoon zonder beschreming, we zien wel of het komt,” maar niet leek te werken probeerde ze het uit te rekenen. Toen dat niet hielp kwamen de irritaties. Misschien kwam het door te veel stress van ieder hun eigen baan. Er werden verwijten gemaakt, er kwam ruzie en uiteindelijk werd er beweerd dat een van de twee misschien wel ontvruchtbaar was. De spanningen liepen dus steeds meer en meer op. Yvaine voelde dat ze zich van Tobias af begon te zetten. Ze begon zich eenzaam te voelen in haar huwelijk en het werd er niet beter op wanneer Robbie haar een weer een shoulder to cry on aanbood. Hoe meer ze van Tobias weg glipte, hoe meer ze naar Robbie toe groeide. Er groeide een verlangen en hunker naar hem, die ze eigenlijk niet mocht hebben. Maar het gebeurde toch. Op een avond, na een heftige ruzie met Tobias (eentje waar ze voor het eerst echt naar hem had geschreeuwd en er een flink portie van hun service stuk was gegooit), was ze, stom als ze was, naar Robbie toe gegaan. Recht in zijn armen. Vanaf dat moment wist ze dat Tobias haar verloren had. Ze begon haar affaire met Robbie.
Het zou ook altijd bij een affaire blijven. Ze kon het niet over haar hart verkrijgen om van Tobias te scheiden. Helemaal omdat ze twee weken later ontdekte in verwachting te zijn. En hoe verdacht het ook was, Yvaine liet niet eens de gedachte toe dat het kind misschien niet eens van Tobias was.
Ze bleef Robbie zien, hij was als een verslaving.
Een spannende, wilde en vrije verslaving. Hij gaf haar het gevoel dat ze eindelijk weer vrij kon ademhalen.
Alles bij elkaar was zo verwarrend voor Yvaine. Alles leek niet op zijn plaatst te horen. Alsof de puzzel helemaal verkeerd gelegd was. Of dat ene stukje maar niet gevonden kon worden.
En opeens was de puzzel weer compleet voor Yvaine toen de zonnestraal in haar leven werd geboren. Sophia Elaine Dawson. Tobias en Yvaine waren de gelukkigste ouders die je je maar kon voorstellen. Het was een prachtig fijn kindje. Ze was volmaakt in de ogen van Yvaine. Ze wist dat ze alles zou doen om dit meisje zo gelukkig mogelijk te maken. De eerste paar maanden ging het nog goed tussen Yvaine en Tobias met hun nieuwe zonnestraaltje. Tot ook de vele vaak slapeloze nachten en oneenigheid over de baby hun tol begon te eisen. Yvaine merkte dat ze weer naar Robbie verlangde. Al snel belande ze weer bij elkaar in bed, of zaten ze samen op een tarras buiten de stad ver weg van bekende. Dan zaten ze plannen te maken voor een toekomst waarvan ze beide wisten dat deze nooit zou komen.
Een aantal maanden na de geboorte van Sophia ging Yvaine weer aan het werk, waar ze onderhand al een hele naam voor haarzelf had opgebouwd. Ze werd een zeer gewilde arts, ondanks haar wat zwakke communicatie skills. En zo kon ze een tijdje haar leven leven. Haar baan ging als een speer, thuis bleven er spanningen tussen haar en Tobias waar ze dankzij haar kleine meisje nog wel mee kon leven en in haar vrije uurtjes glipte ze zo vaak en zoveel als ze kon naar haar geheime geliefde. Het werd zelfs zo erg dat Robbie bijna dagelijks het ziekenhuis bezocht waar ze in de voorraadkasten stiekem dingen deden. En Sarah maar denken dat haar zoon zo vaak voor haar kwam XD.
Dit ging 3 jaar goed.
Natuurlijk kon het niet langer goed gaan. Robbie en Tobias werkte te close samen.
Op een avond, toen Yvaine bij Robbie in zijn appartement in bed lag, werd er aan de deur gebeld. Robbie glipte in zijn badjas naar beneden om te vragen wat er was. Yvaine bleef gespannen wachten. Toen ze iemand weer de trap in de gallerij op hoorde komen trok ze vlug het overhemd van Robbie aan en liep naar de half openstaande deur. Net toen ze wilde vragen wie het was zag ze Tobias in de deuropening staan. Zijn blik sprak boekdelen. Robbie kwam achter hem aan de gang op en probeerde nog op zijn partner in te praten, dat het niet was waar het op leek, maar Tobias was al naar beneden gestormd. Yvaine kon niet geloven wat ze had veroorzaakt.

Toen ze thuis kwam trof ze Tobias met een betraand gezicht in de babykamer aan, starend naar de slapende Sophia. Ze wilde met hem praten, maar hij duwde haar weg. Het praten werd een ruzie en opeens werd die ruzie ruw afgekapt toen Yvaine een vreselijk stekende pijn in haar onderrug voelde. Bloed liep langs haar benen onder haar rokje vandaan en een moment later viel ze flauw.
Ze werd wakker in het ziekenhuis. Tobias zat naast haar en staarde haar ijs en ijskoud aan. Ze kreeg te horen dat ze blijkbaar een miskraam had gehad (ze wist niet eens dat ze zwanger was geweest) en hij hoefde niet veel te gissen wie de vader was. Vooral niet aangezien Tobias al maanden het bed met zijn vrouw niet meer had gedeelt. Hij legde een stapel perkamenten voor haar neer en zei enkel dat hij wilde scheiden. Yvaine had hem ontsteld aangekeken. Ze had verward door alles met een beverige gestem gevraagd hoe dat dan met Sophia moest. Ook daar antwoorde hij ijskoud op. Dat moest ze volgens hem met haar echte vader bespreken. Yvaine kon het niet geloven. Alles viel in duigen. Deze ene fout had een hele ketting reactie op gang gezet. Het kwam natuurlijk snel aan het licht van de affaire tussen Robbie en Yvaine. De media was erop afgekomen als een stel hongerige haaien op bloed. Half Shadra kwam te weten van de schandalige relaties die een van de top banken op Shadra had gebroken. Natuurlijk wilde Tobias niet meer met Robbie werken. Delilah ging door het lint en nam wraak op Robbie door vreemd te gaan met haar golfleraar wat ook een einde bracht aan dat huwelijk. Yvaine werd door Tobias op straat gezet, samen met haar dochter en besloot voorlopig geen contact te zoeken met Robbie. Iets wat schijnbaar te veel voor hem was. Een fotograaf van de paparazzi was hem net op de verkeerde tijd en plek lastig komen vallen, waardoor er iets in Robbie knapte. Hij viel de man aan, waarbij hij hem bijna vermoorde. Robbie werd opgepakt en kreeg na een hele akelige rechtzaak 6 jaar en 6 maanden in de gevangenis.
Yvaine werd door iedereen als de boosdoener gezien. Van buiten af liet de media het lijken alsof ze het allemaal met opzet had gedaan. Wat ze zelf het ergste vond was de speculaties over wie de vader van haar kind was. Haar leven werd behandeld als een of andere soap met haar als de bad guy. Uiteindelijk werd ze ontslagen, wat achteraf gezien niet heel verrassend was, bij het ED Hospital. Vanaf dat moment zat ze er echt helemaal doorheen. Haar leven werd geterroriseerd van buiten af door de media en mensen met hun vooroordelen. Ze was werkeloos. Ze stond op straat en was opeens een single mom geworden. Haar enige houvast zat in de gevangenis en ze had nog niet eens het verlies van het prille leven in haar, wat ze nog niet eens had mogen ontdekken, kunnen verwerken. Dat alles eiste te veel van haar en ze raakte in een depressie.
Godzijdank konden haar ouders haar opvangen. Ze bleef met Sophia een jaar bij haar ouders om alles op een rijtje te zetten. Ze zocht hulp bij een psycholoog en na een jaar vond ze de kracht om weer aan haar leven te beginnen. Sophia was degene die haar uit die donkere tijd in haar leven heeft kunnen trekken. Ze moest er voor haar dochter zijn. Niemand anders was belangrijk. Tobias niet, Robbie niet. Zelfs zijzelf niet. Ze kon niet bij haar ouders blijven, dat zou niet goed zijn voor hen beide. Dus besloot ze werk te zoeken zodat ze een inkomen had en een eigen huisje kon vinden. Een eigen huisje vinden was nog niet zo moeilijk, dankzij wat financiële hulp van haar vader. Een baan daarintegen.. dat liep haar niet zo makkelijk af. Ze had gehoopt dat de buitenwereld haar al vergeten was. Natuurlijk was dat niet het geval. In haar ouders huis had ze nog enige vorm van bescherming. Ze werd nog steeds herkend op straat. Dus Yvaine besloot ergens ver weg in een klein ziekenhuis te solliciteren, om te vluchten van de publiciteit en de confrontaties met de Dufresne familie en Tobias. Ze vond een baan in het Violet Hill Hospital, maar toch had ze er geen goed gevoel bij. Ze voelde zich niet meer thuis op Shadra. Alsof ze altijd met afkeurende of bekritiserende ogen werd na gestaard. Dus met pijn in haar hart vertrok ze anderhalf jaar later van Shadra. Ze vond een goed betaalde baan als de hoofdarts in de Penitentiaire inrichting de Rulles, een vrouwengevangenis op Erd. Ook daar zat ze helemaal niet op haar plek. Sophia kon het gelukkig redelijk goed vinden met de kinderen op haar school, maar ze merkte dat ook haar dochter zich niet fijn voelde tussen al die Erdse jongens en meisjes. Ze waren immers van een heel ander soort ras. Yvaine wist alleen niet waar ze nu dan weer heen kon. Ze was ook maar heel toevallig op deze baan gestuit. Hoe groot zou de kans zijn dat ze nog zo'n goede betaalde baan kon vinden op een plek waar ze zich fijner zouden voelen? Niet erg groot wist ze al. Dus ze bleef op Erd, hopend dat er iets zou veranderen of misschien zelfs een betere baan op haar pad zou komen

En die baan kwam er. Op een ochtend vond ze een brief op haar mat. De brief was van een vrouw, van wie ze lang geleden haar zoon het leven had gered door een riskante en vreselijk gewaagde, maar goede beslissing te nemen. Ze waren kort bevriend geweest, maar het contact was verwaterd. Blijkbaar was de vrouw, Sasha Korlin, haar nog niet vergeten. In de brief legde Sasha uit dat ze in het bestuur van de bekende magische school, Starshine Academy zat, en dat ze wanhopig op zoek waren naar een nieuwe schoolarts. Sasha herinnerde zich haar ouder vriendin Yvaine en had het voorgesteld bij de andere bestuursleden. Vandaar dat ze Yvaine had geschreven met het verzoek de functie als schooldokter op starshine academy te overwegen.
Yvaine hoefde niks te overwegen. Zij had haar besluit al genomen voor de brief afgelezen was…

Na haar aankomst op Starshine Academy, nog voor ze goed en wel kon settelen en haar nieuwe baan op kon starten, werd ze al weer terug geroepen. Haar vader was plots ernstig ziek geworden. Natuurlijk wilde ze zelf voor haar vader zorgen, als de enige gekwalificeerde dokter die daar goed genoeg voor was (en om ruzie en onenigheid te voorkomen tussen andere doktoren)
Ze had geen idee hoe lang het zou duren en besloot tijdelijk terug te verhuizen naar Shadra. Tot haar vaders geluk kwam hij er sneller en beter uit dan verwacht. Hij is nog niet helemaal beter en Yvaine controleert hem nog regelmatig, maar ze heeft er genoeg vertrouwen in om terug te komen naar Starshine Academy. Mits ze nog aangenomen wordt tenminste…