B A S I C S

Name: Niisada Salkar Zanahir
Nicknames: Nis
Gender: Vrouw
Age: 17
D.O.B: 31 oktober
P.O.B: Shadra
Zodiac: Schorpioen
Sexual Orientation: Hetero

Languages: Frans (Shadraans), Engels (Cassiaans), Nederlands (Kovomakaans)
Magic: Dark x Water
Use of Magic: zwarte magie & offensief

Parents: Vader - Kazder Zanahir (62), Moeder - Chirsi Naba (43)
Brother(s): -
Half-brother(s): Adaarra Zanahir (20), Bhisir Zanahir (20)
Sister(s): -
Grandparents father's side: Baabar Zanahir (†) x Raavi Draia (†)
Grandparents mother's side  Ahzsa Naba (†) x Jozura Roubes (†)
Uncles: Thenbar Zanahir (68), Rira Salhirn (49)
Aunts: Kaatima Naba (47), Javi Rojhan (64)
Niece(s): Vajhia Zanahir (41), Msari Salhirn (21)
Cousin(s): Ekaahin Zanahir (44)
Family tree: - click -
Pet(s): Een vrouwelijke sphynx kat, Tasari - click -

O U T S I D E

Height: 1m74
Weight: 66kg
Build: Tenger maar pezig. Niisada is sportief en dat zie je ook aan haar. Ze is gespierd, maar nog mooi voor een vrouw. Verder heeft ze nergens een grammetje vet te veel en schenkt ze genoeg aandacht aan haar lichaam houden zoals het nu is.
Hair color: Bruin
Hair length: Tot op haar bovenrug
Hair style: Los, lichte slag, volumieus
Eye color: Bruin

Clothing: In de zomer draagt ze gewoon frisse kleren; linnen hemdjes, open blousjes, liefst geen shorts. Jurkjes draagt ze ook graag, maar dan meer jurken die lijken op middeleeuwse jurken, maar niet altijd zo lang en zwaar. In de winter draagt ze bonten capes of lederen kleren. Af en toe kan je haar ook betrappen op lederen laarzen. Korsetten behoren ook wel tot haar kast. Beter geformuleerd: Niisada draagt ouderwetse kledij, maar niet opvallend genoeg om buiten de boot te valen.
Piercings: Geen
Tattoos: Familietatoeage op haar rug - click -
Sieraden: Oorbellen, soms kettingen en ringen
Scars: Kleintjes
Overig: -

I N S I D E

Likes: Wijn, fijne gesprekken, gelijk krijgen, kunst, gevechtssport, duisternis, klassieke muziek, piano, cello, viool, kaarslicht, orde, traditie, boeken, waarzegerij, tarot, maar ook soms uitgaan, de typische jeugddingen, katten, etc.
Dislikes: Erdse technologie, niet nadenken, mensen die onordelijk zijn, geen controle, ongelijk hebben, terecht gewezen worden
Goals: Haar familie eren
Fears: -

Personality: koppig - onbereikbaar - soms omhooggevallen - hardnekkig - doorzetter - trots - niet altijd even aardig - kritisch - past zich aan - doet haar best

In principe in Niisada geen slecht mens. Ze heeft gewoon een zeer stricte opvoeding gehad en een limiet in vrijheid. Tot haar twaalfde mocht ze niet buiten de muren van de ommuurde tuin komen, waardoor ze een zekere hardnekkigheid en koppigheid ontwikkeld heeft om door te zetten en haar plannen te doen lukken; niemand houdt haar nog ooit twaalf jaar gevangen voor de wereld, niemand houdt haar nog gevangen voor wat zij wilt ontdekken. Ook is ze onbereikbaar. Dat is een vrij ruim woord, dus laten we het verkleinen. Het is moeilijk om met Nis te praten omdat ze een beetje omhooggevallen is soms. Doordat ze nooit in contactis gekomen met kinderen uit de middenklassen omdat ze thuisscholing gehad heeft, weet ze niet hoe ze moet omgaan met anderen en voelt ze zich (onterecht) soms beter dan de rest, maar dat valt wel mee. Ze is een trotse jonge vrouw die niet onderdoet voor iemand en opkomt voor zichzelf. Verder is ze kritisch, wat zovel positief als negatief is. Ze is ook kritisch qua personen, dus dat zorgt ervoor dat ze niet altijd even aardig is. Positief is dat ze kritisch is qua kunsten, waardoor ze een uitstekende smaak voor verschillende dingen ontwikkeld heeft. Niisada klinkt een beetje ouderswets en traditiegebonden - wat ze ook wel is - maar ze  kan zich ook aanpassen en doet haar best om een goed persoon te zijn, ook al komt ze niet altijd zo over door haar opvoeding en de situaties van haar familie.

H I S T O R Y

De familie Zanahir vierde niet echt Halloween. Daar voelden ze zich te goed voor, vermits ze best een groot kapitaal tot hun beschikking hadden en ze ook wel een goed aanzien hadden van de medemens. Daarbij hadden ze een erfelijke achtergond van een dierlijke achtergrond als wolf, en ze wisten dat dat geweten was. Op Halloween konden wezenvangers er vrolijk op los gaan omdat sommige mensen achterlijk genoeg waren om als hun dierlijke vorm rond te lopen op de straten en de donkere hoeken van de stad. Tijdens Halloween sloot de familie de grote toegangspoort van de optrit en zorgden ze ervoor dat de klepel van de bel aan de poort er uit gehaald was zodat er geen kleine kinderen om snoepgoed kwamen smeken. Op een goede Halloween echter gingen de poorten van het grote huis wel open, want de vrouw van de succesvolle zakenman Kazder Zanahir haar vliezen waren gebroken, en ze moest zo snel mogelijk geholpen worden. De vroedvrouw die normaal bij hun thuis zou komen, kwam zich niet verplaatsen door het gure herfstweer. Terwijl Chirsi kreunend en steunend in de koets lag, beval Kazder een van de butler op het huis te passen. De regen sloeg de hele tijd hard neer op het dak van de koets terwijl het koppel en enkele van de butlers die hoger in rang stonden naar het ziekenhuis reden waar de vroedvrouw op hen zou wachten. Aangekomen aan het grote gebouw werd mevrouw Chirsi Naba naar binnen gedragen en naar een verloskamer gebracht. Meneer Zanahir bracht de komende vijftien uur door op de gang van het ziekenhuis. Zijn eerste vrouw Elanja Darini had bij de geboorte van haar tweeling Adaarra en Bhisir de geest gelaten en Kazder zat niet te wachten op een tweede vrouw die overleed, een tweede begrafenis die hij moest regelen en een derde kind dat door de kinderoppas opgevoed zou moeten worden vermits hij zelf vaak op zakenreis was. Bhisir en Adaarra waren niet altijd de makkelijkste kinderen, deels dordat ze nooit een echte moeder gehad hadden. Toen na vijftien uur de vroedvrouw hem kwam halen, kon hij zijn geluk niet op. Op dat moment dan toch. Hij was al ouder aan het worden, hij was nu vijfenveertig en hij had er net een dochter bij gekregen. Naast het bed van zijn vrouw staande besloten hij en zijn vrouw dat ze hun kind Niisada zouden noemen. De eerste week leken ze een heel erg gelukkig koppel met een kersverse, gezonde dochter, maar al gauw werd alles weer zoals het vroeger was. Kazder sloot zich op in zijn bureau en maakte lange uren, maakte deals met andere zakenmannen en zorgde dat zijn bedrijf het hoofd boven water hield. Wat best goed lukte, want het geld stopte nooit met rijkeling vloeien. Chirsi zorgde voor haar dochter en hield ook een ook op de drie jaar oude tweeling. De jongens mochten haar niet graag, want ze wisten dat zij niet hun echte moeder was, ook al waren ze niet zeker wat de vrouw dan wel was van hen. Kazdar en Chirsi waren nu een jaar getrouwd, en de tweeling was nog niet gewoon aan haar, maar het was aan het beteren. Opvoeding was een lastig concept in de familie Zanihir. De komende jaren werden de drie kinderen veel opgevoed door de kinderoppas en geëntertaind door de butlers die zich ergerden aan de energie van de kinderen.

Zoals in iedere familie was er nu en dan wel wat wrevel in de familie. Zoals in iedere grote familie was er meer wrevel dan in een doorsnee familie. Maar zoals in een grote familie met geld was er enorm veel wrevel, en dat was duideijk te zien tijdens familiefeesten. Niisada was zes tijdens de grootste ruzie die ze meegemaakt had. Er waren enorm veel mensen, maar ze kende alleen de meest directe familie bij naam. De butler en kindermeisjes van de andere familieleden waren er ook bij, en de paardenknechten en koetsiers ook, dus heel het domein liep vol onbekende mensen. De broers en zussen van haar grootouders liepen ook rond, de ouders van haar vaders overleden vrouw en haar hele familie waren ook van de partij, dus het meisje had het gevoel dat ze ging verdrinken in de mensenmassa. Ze klampte zich vast aan Bhisir en Adaarra en bleef met hen spelen overdag. 's Avonds at de hele familie samen, en daar ging het mis. Haar vader kreeg ruzie met een familielid van zijn overleden vrouw Elanja over zaken, waar Niisada niets van begreep. Ze zat wel naast haar vader en kon hem dus duidelijk horen. Toen hij een ober bij hem riep die tussen hem en haar heen door boog, kon ze verstaan wat hij in diens oor fluisterde. Ze verstond dat het familielid van Elanja een gevaar vormde voor zijn bedrijf, en dat er mee afgerekend zou moeten worden. "Oui, ça arrivera", antwoordde de ober. Ze herrinderde zich dat de volgende ochtend de man dood was aangetroffen in zijn kamer met één enkele welgemikte messteek in het hart. De familie was vanop die dag uit elkaar beginnen vallen, en het meisje besefte toen (hoe jong ze toen ook nog was) dat ze nooit in een discussie terecht mocht komen met haar familie, omdat moorden als de oplossing gezien werd in dit soort grote families. Na de moord verdween haar vader voor een tijdje op zakenreis, maar hij nam voor de verandering zijn vrouw een keer mee. Ze zouden een maand naar Erd gaan, waar haar vader connecties zou gaan maken met zakenmannen die betrokken waren in de opkomende Erdse technologie. Deze reis zou er voor zorgen dat Niisada op latere leeftijd een hekel kreeg aan Erdse technologie en alles wat er mee te maken had.

De maand werd langer, en de butlers en kindermeisjes wisten niet goed meer wat ze moesten doen nu het koppel dat het immense huis bewoonden nog niet terug waren en niets van zich lieten horen. Ondertussen was het zelfs Halloween geweest, dus het personeel had de bel weer defect gemaakt en de poorten gesloten, en samen met hen en haar tweeling half-broers had ze haar zevende verjaardag gevierd. Toen het koppel eindelijk thuiskwam, was het al drie weken voorbij nieuwjaar en toen ze het pruillipje en de boze blik van hun dochter zagen, zeiden ze enkel dat de reis was uitgelopen was. Geen van beiden wenste de kinderen nog een gelukkig nieuwjaar, en een gelukkige verjaardag kon Niisada ook vergeten. Vanaf dat moment begon ze zich een beetje af te sluiten van haar ouders. Ze had het toch te druk met het erf niet te mogen verlaten. Ze hadden een enorme tuin, een deel met een bos, de onderhouden voortuin met de rozenperken maar ook een paardenschuur, -piste en -wei. Maar dat was niet genoeg voor het jonge meisje. Ze wou de stad in, ze wou plaatsen ontdekken en in bomen kruipen die niet tot het domein hoorden, maar dat mocht niet van haar ouders. "Shadra est très dangereux, ma puce." Ze zou er een kwaad gezicht bij opzetten en verder gaan spelen in de grote tuin. Als ze niet aan het spelen was buiten, was ze binnen privéles aan het volgen in de grote studeerruimte die net naast de bibliotheek van het huis lag. In de studeerruimte stond ook een grote vleugelpiano en enkele andere instrumenten, waar ze op andere momenten les voor kreeg. Met rechte schouders en soepele vingers was ze goed op weg om een zeer goede piananiste te worden. Vaak was ze weg aan het dromen tijdens de lessen die ze kreeg, buiten de muzieklessen. Die vond ze altijd ontzettend interessant. De rest interesseerde haar niet zo, maar des te ouder ze werd, des te meer ze begon op te letten omdat ze een verstandige jongedame aan het worden was.

Toen haar privélerares de pijp aan Maarten gaf en dus met andere woorden de geest liet, was Niisada elf. Omdat Adaarra en Bhisir al allebei een leerkracht hadden die les gaf op middelbareschoolniveau, kon ze in principe niets gaan doen in zijn lessen, maar Nis' ouders vertikten het om voor dat laatste jaar nog een nieuwe lerares voor haar te zoeken, dus besloot ze op eigen initiatief maar de lessen van de man te volgen tot ze twaalf was en echte les zou mogenvolgen bij hem. Omdat het niveau toch iets te hoog was, spendeerde ze meer tijd aan zichzelf ontwikkelen als persoon. Ze werd koppig en onbereikbaar. Ze trok alles in twijfel, en op de dag dat ze twaalf werd stond ze voor de deur van haar vaders bureau. Netjes klopte ze op de deur en wachtte ze tot de man de deur open kwam doen. Als een braaf prinsesje wandelde ze naar binnen en zorgde ze dat haar jurk netjes tot net over haar knieën reikten toen ze zich op de stoel tegenover de zijne zette. "Mon chèr père, je veux aller à Starshine Academy", had ze hem gezegd, en hij had haar lang in stilte aangestaard. Hij wist dat zij erg met haar magie bezig was. heel de familie Zanahir wel, maar Niisada deed het echt met passie. Ze wou gewoon vrij zijn. "D'accord, après tu devenues un loup", was het antword van Kazder geweest, en expressieloos had het meisje haar vader omhelsd, maar zodra haar gezicht over zijn schouder heen gegaan was waardoor hij haar gezicht niet kon zien, kreeg ze een brede grijns op haar gelaat. Ze vond het niet erg dat ze moest wachten tot ze un loup, een wolf was, want ze wist dat de eerste nacht nadat een Zanahir twaalf werd, het overgansproces begon en ze in een wolf zou veranderen 's nachts. De dag erna zou ze wel de familietatoeage moeten laten zetten op haar rug, maar ook daar keek ze naar uit. Ze was dol op tradities, en ze wou een geaccepteerde Zanahir worden. Een kind was pas een echte Zanahir zodra ze hun overgansproces ondergaan hadden en de tattoeage op hun rug stond.

Het proces vond inderdaad de nacht nadat ze haar vader gevraagd had of ze naar Starshine Academy mocht plaats. Ze wist dat ze niet zou kunnen slapen die nacht door de veranderingen die plaats zouden vinden in haar lichaam, maar ze had toch geprobeerd haar ogen te sluiten. Niisada had liggen woelen tot ze een scherpe pijn voelde en ze zichzelf recht duwde in bed. Ze herrinert zich nog dat ze zoals een wolf gehuild heeft, en daarna werd alles zwart. 's Ochtends werd ze wakker in het lichaam van een gezonde, volwassen wolf, en na een minuut veranderde ze zichzelf weer naar haar menselijke gedaante. Het meisje is naar haar moeder toe gerend en heeft haar verteld dat ze nu een wolf was. Met een flauwe glimlach had haar moeder geknikt en met meneer Zanahir geregeld dat Niisada haar tattoeage die dag nog zou krijgen. Ze hielden hun woord en toen het meisje die avond in bed kroop was ze een volwaardige Zanahir telg, met de maan standen die op haar rug pronkten.

Een week of wat later maakte haar moeder haar in de ochtend wakker en zei ze dat Niisada moest beginnen haar koffers in te maken. Het meisje pakte haar spullen in en wou de koffers naar de koets brengen, maar de butlers waren haar voor en droegen de koffers over het domein heen naar de oprit, waar de koets klaar stond om haar naar het launching platform van Shadra te brengen. Het meisje had haar haren in een vlecht gedaan en had plaatsgenomen in de koets, waarna ze de bontmantel om haar schouders wat strakker trok. De koetsier seinde de paarden dat ze konden vertrekken en terwijl de koets de oprit af begon te rijden, kwamen Bhisir en Adaarra aangerend. Ze riepen dat ze mee de koets op wouden. Gauw stapten ze ook in en reden ze mee naar het launching platsform. Haar ouders kwamen niet eens mee, en ze had hen niet eens een deftig afscheid gegund. Zoals al eerder gezegd, er was altijd wel wrevel in een grote, welvaarende familie, en ook al had ze zichzelf voorgenomen nooit in een ambetante situatie met de familie Zanahir terecht te komen leek het er op dat dat wel aan het gebeuren was. Toen de koets het platform bereikte, stapten de drie jongeren uit en droeger haar halfbroers haar koffers verder. Met een glimlach bedankte ze de koetsier voor de rit en verder bedankte ze ook de butler die meegekomen was voor de vele jaren dienst. Ook al deelden ze enkel het bloed van hun vader, Niisada had altijd een goede band met de tweeling gehad. De jongens sloten haar een voor een nog een keer in hun armen voor ze haar uitzwaaiden terwijl de shuttle richting de kleine planeet vertrok waar Starshine Academy gevestigd lag. "Dites mes parents adiéu", fluisterde ze nog tegen de deur van de schuttle terwijl ze door het raampje uit haar broeders steeds kleiner zag worden, tot ze hen uiteindelijk niet meer zag.

Aangekomen op de Academy wist ze zich meteen een kamer te winnen met haar koppigheid en haar hardnekkigheid. Het eerste jaar was het wel wat moeilijk om haar draai te vinden, vermits ze nooit buiten het doein van hun kasteeltje in Shadra mocht komen. De straten van Oak's Field waren enorm verwarrend voor haar, maar toch is Niisada blij dat ze er zo vaak rondgedoold heeft, want zo heeft ze Tasari leren kennen; een naaktkat die zielig en zonder eigenaar of moeder al een kitten op de straat liep. Het meisje (dat sowieso al een voorliefde voor katten had, ongeacht haar hondachtige dierlijke vorm) had de kat meteen onder haar hoede genomen en een thuis gegeven op haar kamer. Des te langer ze op de school zat, des te beter ze om leerde te gaan met de straten van Oak's Field en met het systeem van de school. Doordat ze een beetje te hard op haar stand stond, was het soms moeilijk voor haar om zich aan te passen en de rest als gelijken te behandelen, maar verder lukte het haar erg goed om zich thuis te voelen op de school. Rond haar vijftiende begon ze een uitstekende smaak te ontwikkelen op gebied van wijn, en door haar vroegere muzieklessen kon ze cello, piano en viool spelen, al blonk ze vooral uit qua haar pianokunsten. In het begin schreef ze heel vaak naar haar broeders en af en toe schreef ze zelfs naar haar ouders, maar ze ging te fel op in haar nieuwe leven en het schrijven minderde ook drastisch.