De zwarte kater was nog nooit eerder op Starshine Academy geweest, dus de planeet was totaal iets nieuws voor hem. Hij hoopte zich hier al snel op zijn gemak te voelen, thuis te voelen: maar op het moment was dat niet zo. Het enige waar hij zich druk over kon maken was de ontmoeting met Lilith, die er zo meteen aan zat te komen. Hij had haar verteld dat hij ongeveer rond deze tijd op deze dag aan zou komen en hoopte natuurlijk dat hij haar in haar kamer zou vinden. Hij was zenuwachtig, een gevoel dat hij al jaren niet meer had gehad. Hij wilde dit heel erg, hij wilde Lilith dienen als adviseur, haar helpen en bijstaan: maar wat als hij niet had wat ze van hem verwachtte? Ja, hij had veel kennis, de vele jaren die hij op Razen had rondgezworven hadden hem veel geleerd over de mens op Razen en vele zaken. Ja, hij was sterk en een zeer gevorderde magiër. Maar wat als Lilith iets anders zocht dan wijsheid en kracht? Iets dat hij niet bezat? Hoe meer de kater dit zenuwachtige gevoel van zich af probeerde te schudden, hoe erger het werd. Eenmaal voor de deur van Eldur bleef de kater staan. Zijn groene ogen gleden omhoog en omlaag over het gevaarte, waarna even een zucht over zijn lippen rolde. Goed dan; here goes nothing. Met behulp van zijn luchtmagie maakte hij drie langzame, duidelijke kloppen op de deur. Luid genoeg om in de kamer hoorbaar te zijn, althans dat hoopte hij immers. Had hij misschien in een grote versie van zichzelf moeten veranderen? Een sterke tijger, een stoere leeuw? Nee, hij schudde met zijn hoofd. Dit was hoe hij was, in deze vorm voelde hij zich het meest comfortabel en hij hoopte dat Lilith hem zal accepteren zoals hij was.

@Lilith

Het duurde niet lang of hij hoorde aan de andere kant van de deur kort en duidelijk een 'binnen'. Gelukkig had de kater zichzelf aangeleerd zijn air magic hiervoor te gebruiken, anders had hij geen flauw idee gehad hoe hij de immense deur moest openen. Hij had immers geen 'handen' zoals de mens dat had en de klink zat veel hoger dan zijn kattenpoten konden reiken. Even later opende hij de deur, stapte naar binnen en deed deze weer netjes dicht. Hij liet zijn blik direct op Lilith vallen toen er werd gevraagd of hij haar nieuwe adviseur Aslan was. Kort knikte hij, maar omdat ze dit misschien niet had gezien besloot hij haar ook in woorden te beantwoorden. "Dat klopt, inderdaad. Aslan of Catlington, it's a pleasure to meet you, miss." En dat meende hij ook echt. Ook al was hij zeer zenuwachtig, hij had hier ook enigszins naar uitgekeken. Rustig stapte hij op haar bureau af en sprong erop, toen er wat plek was gemaakt voor hem om daarop te zitten. Zijn groene kattenogen gleden even kort door de kamer heen, dus dit werd zijn nieuwe 'thuis'? Wellicht kon hij daar wel mee leven, het zag er hier leuk uit. Al snel richtte hij echter zijn aandacht weer op Lilith, eigenlijk had hij op dat moment geen idee wat hij moest zeggen. Moest hij zichzelf verder voorstellen? Of was het aan haar om het gesprek te beginnen?

No big deal! Ik ben ook niet zo'n vlotte poster meestal, ivm drukte enzo ;v;