Oefenen.

Een lichte windvlaag waaide over het veld heen. De losse vlecht van Saphira waaide zachtjes mee. Het was nog ochtend. Saphira snoof de koele lucht in en gaf een kleine glimlach. Vandaag zou het flink gaan waaien, maar dit was nog maar het begin. Tevreden liep Saphira verder het grasveld op. Dit was een perfecte dag voor haar training. De jonge leerlinge kwam van de planeet Puffoon. Saphira had dus Air Magic. Ze liep naar het midden van het veld, en liet zich in de wind vallen, die haar zachtjes opving, en ze ging even zitten. Saphira klapte haar vleugels uit. Nog een keer snoof ze diep de lucht in. Saphira stond op, en keek serieus voor zich uit. Ze legde de ene voet voor de andere, en sprong krachtig op. Terwijl ze in de lucht was, gaf ze een sterke slag met haar vleugels, en stak ze haar handen naar voren, en gaf daarbij en flinke windstoot. Rustig lande ze weer en keek tevreden de windstoot na, die steeds meer verdween. Saphira liep terug naar de rand van het veld. Ze vouwde haar vleugels weer in, en ging rustig tegen een boom aan zitten. Saphira dacht even na. Hoe ging dat ook alweer... Dacht ze. Ineens kwam de spreuk weer naar boven. 'Peralo,' Zei ze rustig. Tussen haar handen in kwam een klein cirkeltje wind. Glimlachend keek ze er naar. Saphira vouwde haar handen ' weer terug, en de spreuk loste op. Ineens hoorde ze lichte voetstappen die steeds dichterbij kwamen. Saphira stond op. strekte haar vleugels uit, en wachtte totdat er iemand kwam. 'Oh, hallo,' Zei ze zachtjes. Saphira legde haar vleugels rustig tegen haar aan. De wind waaide weer rustig door haar vlecht heen.

'Jij verdomde, uit te klauwen gegroeide hagedis,' vloekte Ephony zachtjes terwijl ze achter Ené aanrende. In de bek van de blauwe draak hield ze het haarlint van haar baasje. De inktblauwe ogen van het dier waren geamuseerd op het mensenwezen onder haar gericht, die achter haar aanrende. Ze wist dat Ephony niet in het volle zichtveld hem op het vliegen zou zetten, dus ze was veilig zolang het licht was. 'Ené! Ik meen het, geef terug!' Ephony was nu al tien minuten bezig om het dier te pakken te krijgen. En het was behoorlijk vermoeiend om het dier over een groot deel van het grote grasveld dat bij het schoolterrein hoorde achterna te rennen en te springen. Uiteindelijk verlaagde Ephony haar passen, en bleef hijgend staan waarbij ze met haar handen op haar knieën probeerde haar ademhaling weer onder controle te krijgen. 'Ik...Jij...,' met een diepe zucht liet ze haar hoofd hangen en gaf het op. Ené daarintegen was nog lang niet moe en vloog vrolijk door. Al verschijdene keren had haar baasje haar uit de lucht willen halen, met alle mogelijke luchttechnieken. Maar hoewel Ené een luchtdraak was, zoals je er veel vond op Puffoon, was ze net wat sneller geweest dan de schoten. En omdat ze haar baasje door en door kende wist ze wat ze ging doen, nog een pluspunt om haar behoorlijk te plagen. Met rustige vleugelslagen gleed ze door het luchtruim. Haar inktblauwe ogen bleven op een gestalte hangen, iemand met de zelfde magische luchtgolven om zich heen als haar baasje, en een paar vleugels. Wat van haar stuk gebracht bleef ze boven het meisje cirkelen, om vervolgens een paar meter naast de mens te landen. De draak had een schofthoogte van zo'n grote anderhalve meter, en was van staart tot het puntje van haar snuit minstents vier meter. Haar lange staart hielp haar te vliegen, en haar machtige vleugels hadden een gebruikelijke spanwijtte die haar lichaam niet tegen werkte en ongeveer gelijk waren aan haar lichaamslengte. Met nieuwschierige ogen staarde ze onbeschaamd naar het meisje, waarvan haar stem nu voor een kort moment hoorbaar was. Met haar opgeheven kop wat schuin gekanteld en het blauwige lint in haar bek bleef ze doodstil staan, haar vleugels half ingeklapt.

Saphira stond nog steeds in het hoekje van een grasveld. Ze hield haar vleugels strak tegen haar rug aan. Rustig keek ze toe hoe een meisje, van duidelijk ook Air Magic, achter haar draak aan rende. De draak, die waarschijnlijk Ené heette, had een felblauw lint in z'n bek. Opeens bleef de draak stilstaan, en verroerde niets. Saphira zette een stap naar voren. Misschien kon ze wel helpen. Toen besloot ze dat ze toch maar even bleef staan kijken. Saphira keek om zich heen. Ineens zag ze haar eigen draakje, Rose dichterbij vliegen. Rose was nog maar een jonge draak, die nog veel groter werd. Rose was alleen spierwit, met rode oogjes. Een albino noemde ze het overal. 'Rose! Wat doe jij nou weer hier!' Fluisterde ze. Het kleine draakje zag Ené, en vloog er nieuwschierig op of. 'Nee, blijf hier!' Siste Saphira. Voorzichtig rende ze achter Rose aan, die snuivend weg vloog. 'Rose!' Zuchtte ze, en ze bleef onopmerkbaar achter de draak aan rennen. Nog een klein stukje... Saphira sprong even op, zwaaide één keer met haar vleugels, en ze had Rose te pakken. Daarna keek ze om zich heen, en liep weer terug.

(Sorry, een beetje een flut post )

( Nee joh )

Ephony stond een heel stuk van het gezeldschap dat Ené had ondekt af, en staarde naar het gras. Ené was haar beste vriendin en maatje, maar het dier was in de zelfde leeftijds klasse als haar baasje. Ené aandacht daarintegen was strak op de mens gericht. Ze zette haar poot al naar achteren, haar kop wat van de mens afgedraaid toen ze een stap haar richting in deed. Haar gespannen lichaam ontspande ietsjes toen het mensenkind besloot op haar plaats te blijven. Hierbij richtte ze haar kop ook weer in diens richting. Maar haar blik werd getrokken door een klein, vliegend figuur. Ené snoof, klapte haar vleugels gedeeltelijk uit als natuurlijk teken dat ze het diertje waarschuwde. Enés inktblauwe ogen schoten van het mensenkind naar het kleine draakje, dat opeens behoorlijk veel intresse in haar toonde. Ene's staart zwiepte onrustig heen en weer toen het mensenkind achter het draakje aan ging. Intussen rekte Ephony haar rug weer met een pijnlijke kreun en strekte zich uit. Nu ze weer als een normaal mens adem kon halen besloot ze het blauwe gestalten van Ené te zoeken. De draak was dan wel niet immens groot, maar klein was ze zeker niet. Zo moeilijk zou het dus waarschijnlijk niet zijn om haar te vinden. Met haar handen in haar zij gleed haar blik eerst langs het luchtruim, om daarna getrokken te worden door het plaatje wat Ené ook zag, maar dan vanaf de andere kant. Verdwaasd keek ze in de verte naar het meisje met de witte vleugels, en daarachter het blauwe lichaam van Ené. Hoewel haar hart een sprongetje maakte bij het zien van die vleugels - wat meerendeels betekende dat die gene van Puffoon kwam - baarde het haar ook zorgen dat ze ze zo in het openbaar vertoonde. Langzaam en behoedzaam begon ze naar haar draak toe te lopen, haar ogen op het meisje gericht.

Saphira had Rose net gevangen. Ze liep terug naar de boom, en zette Rose daar neer. 'Als je nu niet blijft, bekijk je het maar even,' Zuchte ze. Ze liep terug naar het veld, waar ze de eigenaar van Ené behoedzaam naar haar draak toe lopen. Het meisje keek haar recht aan. Saphira vouwde haar vleugels zorgzaam tegen haar rug aan. Soms irriteerde ze dat een beetje. Iedereen keek haar aan als ze haar vleugels uitklapte om ze te strekken, maar soms waren ze ook wel nodig. Saphira bleef rustig staan, en ademde diep in. Ze keek nog eens achterom, en Rose staarde haar eigenwijs aan. Gelukkig zat ze nog wel op haar plek. Toen keek ze weer om naar het meisje. Een zachte wind streek weer over het veld heen, en er vlogen een paar veren weg. Saphira zette nog een stap dichterbij. 'Ben jij toevallig ook van Puffoon?' Flapte ze eruit. Saphira was best benieuwd. Er zaten niet veel mensen met Air magic op de Starshine Academy. Verlegen keek ze naar de grond. Ze zei bijna nooit wat. Saphira praatte bijna alleen tegen Rose. Maar dit keer wilde ze het echt weten.

Toen het kleine draakje op haar plek werd gezet klapte Ené haar vleugels weer behoedzaam in. Toen ving haar blik Ephony op, waarna er meteen weer een speelse blik in de ogen van de draak verscheen en ze door haar voorpoten zakte, waarbij ze vrolijk met haar kop schudde als waren van uitdaging. Zodra Ephony de houding van haar draak zag rolde er weer een diepe zucht over haar lippen en streek ze met een hand een paar blonde lokken uit haar gezicht, die toen eigenwijs weer terugvielen. 'Nee Ené, ik ga niet weer een gehele marathon achter je aanrennen,' mopperde ze boos naar het dier, die de woede van haar baasje alles behalve serieus nam. Met een laatste, halfboze blik op de draak haalde ze definitief haar aandacht van het dier af en richtte zich op het meisje. Met een rustig glimlachje, die je eigenlijk altijd op Ephony's gezicht kon vinden, keek ze het meisje aan. Ephony bleef staan, toen het meisje op haar af kwam lopen. Haar mondhoeken krulde iets verder om toen ze de plotselinge vraag hoorde, en grinnikte even zachtjes. 'Ja, ik merk dat jij daar ook vandaan komt,' antwoorde ze haar vrolijk, bijna enthousiast. Het was leuk om iemand van haar eigen planeet tegen te komen, aangezien er weinig van waren. 'Ik ben Ephony Duvessa,' stelde ze zichzelf voor waarbij ze haar handen achter haar rug in elkaar stak. Vanuit haar ooghoeken zag ze Ené half kruipend naar haar toe komen. Nu de draak plots geen aandacht meer kreeg was het spelletje een stuk minder leuk.

Zalas sprintte over de ongelijke grond van het bos. Springend over takken en uitwijkend voor bomen wierp hij telkens zijn blik naar boven. Met magie had hij zijn snelheid opgevoerd waardoor alles langs hem heen schoot. Hij volgde in die hoge snelheid een schaduw die hij niet bij kon houden. Zalas sprong over een gevallen boomstam heen en merkte dat hij nu over het grasveld rende. Hij zag Ephony en het andere meisje bijna te laat. Hij zette zijn voeten dwars en kwam met veel stof tot stilstand terwijl hij een langgerekt gat in het veld achterliet. Zalas hijgde en steunde even met zijn handen op zijn knieën. Niet in staat te praten knikte hij Ephony en het meisje enkel gedag. Daarna richtte Zalas zich op. 'Asb'el zie jij hem al?' riep hij naar de witte slang verderop. Die stak even zijn kop omhoog en schudde die. Ineens hoorde Zalas het slaan van vleugels. 'Misschien kunnen jullie beter een stap opzij doen' zei hij zacht tegen Ephony.

(Sorry dat ik zo ruw binnen kom met deze post. Deshas' idee xD)

(Ja hoor, geef mij maar weer de schuld van alles xD)

Hoog boven Zalas vloog Deshas. Na al dat gedoe met Marcus had hij extra trainingen ingesteld samen met Zalas. Deshas wou voortaan voorbereid zijn. Want de jacht op Marcus had hem veel langer geduurd dan hij had gewild. En nu was hij dus de snelheid van zijn vleugels aan het trainen. Al zijn spieren had hij aangespannen terwijl hij de ijskoude wind langs zijn gezicht voelde snijden. In plaats van zijn gebruikelijke kleding had hij nu niet zijn jas en overhemd aan maar een zwart shirt. Hij had gelukkig wel lange mouwen anders was het veel te koud geweest boven in de lucht. Deshas vloog uiteindelijk omhoog de lucht in. De lucht rondom hem werd ijler en kouder. Uiteindelijk was het hem te koud. Hij maakte een draai in de lucht en maakte een duikvlucht, recht op het grasveld af. Hij klapte zijn vleermuis achtige vleugels in. De sterke wind drukte ze nog verder tegen zijn rug aan. Pas toen hij bijna tegen de grond zou slaan spreidde hij zijn vleugels. Die vingen wind en met dezelfde snelheid waarmee hij net naar beneden was gestort stoof hij nu op Zalas af. Toen hij langs hem, Ephony en het tot nog toe onbekende meisje schoot spreidde hij opnieuw zijn vleugels en met een achterwaartse salto kon hij genoeg afremmen om te landen. Licht hijgend streek Deshas zijn zwarte lokken uit zijn gezicht. 'Hoe snel?' vroeg hij nog lichtelijk hijgend aan Zalas. Hij keek even naar Ephony. 'Hej' zei hij zacht.

'Ja, ik merk dat jij daar vandaan komt,' Zei het meisje enthousiast. 'Ik ben Ephony Duvessa,' Zei ze erachteraan. Saphira keek vriendelijk op. Eindelijk iemand van haar planeet! Zo te zien dacht Ephony hetzelfde. 'Ik heet Saphira,' Zei ze vrolijk. Saphira keek Ephony nog eens aan. Ze had een vriendelijke blik. Eer viel een korte stilte. Maar die werd verbroken. In een mum van tijd vloog er iemand op haar af. Saphira keek verwonderd op. Het was een jongen, met sterke vleermuis vleugels. Hij landde met een stevige salto. 'Hoe snel?' Vroeg hij aan iemand die inmiddels ook was verschenen. Saphira zette even een stapje naar achter. Het gebeurde allemaal zo snel. Zelf drukte ze haar eigen vleugles weer tegen haar rug aan, die steeds weer terug veerde. Ze keek even achterom, en zag dat Rose ineens naar haar toe kwam vliegen. Saphira sloeg met haar hand even tegen haar voorhoofd, en plukte het witte draakje uit de lucht. Ze zette hem vlug bij haar voeten. Daarna keek ze nog eens naar het groepje magiërs.

'Leuk je..,' wilde ze vrolijk het meisje begroeten, toen ze haar naam vertelde, maar vanuit haar ooghoeken werd haar aandacht getrokken door een snel gestalte. Ondertussen was Ené naast haar komen staan, haar vleugels nu weer gedeeltelijk opgeheven en haar ogen strak op Zalas gericht, een blik die vertelde dat zijn aanwezigheid als een bedreiging voelde. Ephony draaide zich een kwartslag toen Zalas met een lange rembaan tot stilstand kwam. Met verwijdde ogen van verbaasdheid staarde ze hem aan. Het had geleken alsof hij op de hielen werd gezeten door een of andere monster. 'Je bent toch niet weer aan het werk, mag ik hopen,' kwam het er wat gepikeerd maar lichtelijk boos uit. Meneer had net een doodervaring overleefd, en was nu al weer achter de verdwaalde monsters aan het zitten. Nukkig bleef ze op haar plek staan, haar handen in haar zij. De blauwe draak had haar blik nog steeds strak op Zalas gericht, maar diens kop veerde omhoog toen het gestalte van Deshas uit de lucht kwam vallen. Ook Ephony's blik was vol stomheid geslagen, toen ze Deshas opmerkte. Niet geheel in zijn herkenbare gelaat, maar ze wist dat hij het was. 'H-hallo Heer,' kwam het er stamelend uit, waarna Ephony haar ogen sloot en zachtjes haar hoofd schudde. 'Geen monster, nee een wedstrijd...' mompelde ze ongelovig. Ze was voor een moment Saphira vergeten, gedeeltelijk omdat Zalas voor haar stond en die nodigte gewoon uit om haar aandacht op te slokken. Gedeeltelijk omdat ze het moment probeerde te begrijpen. 'Wat een begroeting weer,' grinnikte ze, meer richting Zalas. Het leek nooit normaal te kunnen gaan. Ené had duidelijk Deshas ook herkend, alleen had zij - net zoals ze nog gedeeltelijk had bij Savador - het idee van hem dat hij elk moment Ephony om het leven wilde brengen. Hierdoor vergat de draak Zalas, en stond ze half grommend met gespannen spieren richting Deshas, haar inktblauwe ogen strak op de man gericht. Ephony zakte door haar hurken, en moest nu ietsjes opkijken om de draak aan te kunnen kijken. 'Rustig Ené. Niets aan de hand,' probeerde ze het dier te laten inzien dat er veel veranderd was.

Bij het horen van Ephony's gepikeerde woorden lachte Zalas even terwijl hij naar haar toe liep en haar even tegen zich aan trok. 'Doe nou eens rustig. Een doodervaring is voor mij genoeg hoor' zei hij grijnzend. Maar meer tijd om dingen uit te leggen kreeg hij niet toen Deshas aangevlogen kwam. Zalas wierp een blik op zijn zakhorloge bij Deshas' vraag. 'Eén minuut 13, je hebt een nieuw persoonlijk record. Maar was die salto show nou echt nodig uitslover?' vroeg hij terwijl hij grijnzend weer opkeek naar Deshas. Hij keek opzij naar Ephony bij het horen van haar mompelende woorden. 'Geen wedstrijd lieverd. Essentiële training' grijnsde hij terwijl hij zijn zakhorloge weer opborg. Bij Ephony's grinnikende woorden glimlachte Zalas opnieuw. 'Je vraagt je bijna af wat er met het gewone hallo is gebeurd' stemde hij in. Nu keek hij ook even naar het andere meisje dat erbij stond. Haar vleugels verrieden al dat ze, net als Ephony, eveneens van Puffoon kwam. 'Wie is je vriendin?' vroeg hij aan Ephony. Meer omdat zij naast hem stond en het andere meisje verder weg. Alsof ze bang was dat Zalas of Deshas haar wouden bijten. Oké, Deshas misschien. Maar verder had ze weinig te vrezen.

Deshas klapte zijn vleugels weer een beetje in. Hij sloeg geamuseerd zijn armen over elkaar toen Zalas hem antwoordde. 'Wie noem jij hier uitslover, uitslover. Heb je die remweg gezien?' vroeg hij met een korte hoofdknik naar het langwerpige gat dat Zalas had veroorzaakt door zijn voeten dwars te zetten. Hij stroopte zijn mouwen wat op zodat zijn bleke onderarmen zichtbaar werden. Vergeleken met de zwarte stof stak het wit van zijn huid er fel tegen af. Daar boven in de lucht was het koud geweest, maar terug op de grond had Deshas het snikheet van alle inspanningen. Hij keek even met een halve glimlach naar Ephony bij haar grinnikende woorden en Zalas' reactie daarop. 'Maar dit is toch zoveel leuker?' grijnsde hij. Ook Deshas' zwarte ogen schoten even naar het andere meisje dat hij eerder ook al gezien had. Puffoons, dat zag je zo.

Ephony bleef Zalas lichtelijk ergenis aankijken, gewoon bij de gedachte dat hij nu alweer vollop bezig was terwijl... Het zal wel aan haar liggen. 'Dat is je gerade,' mompelde ze op zijn woorden, maar sloeg uiteindelijk haar eigen armen losjes om zijn nek. Ze kon het niet laten een grijns op haar gezicht te krijgen toen ze uiteindelijk de bedoeling van het hele moment te weten kreeg. Die twee bleven twee kleinen kinderen. 'Wat je essentiëel noemt,' mopperde ze met een glimlach op haar gezicht, waarbij haar blik van Zalas naar Deshas ging. Ze had de neiging om te vragen of de jongetjes straks ook nog met de zwaardjes gingen spelen, maar dat hield ze maar voor zich. Hoewel haar bescherming jegens Zalas nu nog een klein beetje knaagde was het moment eigenlijk wel grappig geweest. Ze schudde grinnikend haar hoofd bij toen ze Deshas woorden hoorde. Ja, mannen bleven kleine kinderen. Bij Zalas' vraag draaide ze haar hoofd richting Saphira. 'Dit is Saphira. Ik kwam haar net tegen. Ené was weer eens in een irritante bui,' het laatste kwam er weer mopperend uit, waarbij ze haar blik op de blauwe draak had gericht die onschuldig terugkeek. Ze had Saphira nog willen vragen waarom ze haar vleugels zo open en bloot liet zien, maar daar had ze nu geen zin in. Zalas wist niet eens dat Ephony sinds kort ook in staat was haar sneeuwwitte vleugels te tonen. Maar bij het zien van Saphira jeukte het gevoel op haar rug, alsof haar vleugels zelf een eigen wil hadden om zich te tonen.

Terwijl iedereen aan het praten was, stond Saphira daar een beetje van ze af. Ze was nogal verlegen om het feit dat ze niemand hier kende. 'En dit is Saphira. Ik kwam haar net tegen. Ené was weer eens in een irritante bui,' Zei ze. Met het laatste een beetje mopperend. Saphira zette een heel klein stapje naar voren, en trok een soort verlegen big smile. Saphira zag hoe Ephony naar haar vleugels keek. Ze keek een klein beetje dromerig. Saphira begon een beetje te blozen, en ze klapte nerveus een keer met haar vleugels. Een aantal veren vlogen door de lucht, en werden weggeblazen door een zachte wind, die het veld op kwam. Rose, haar draakje, maakte een klein geluidje, en vloog speels achter een veer aan. Saphira keek naar het kleine draakje, en lachte zachtjes. 'Rose is vandaag ook lichtelijk irritant,' Zuchte ze, maar Saphira trok toch een kleine glimlach. Er kwam nog een wind briesje aan, die zachtjes waaide door haar losse vlecht. Saphira snoof tevreden de frisse lucht in. Ze hield het meeste van frisse waaiende dagen, zoals nu.

PROFILE MAGICIAN

» Oefenen
» Oefenen
» Oefenen
» Wat lezen.... en oefenen.
» Oefenen in het weekend

Oefenen.

Oefenen.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen