verveeld na de lessen viel haar blik op het bord waar alle missies werden opgehangen. Ze trok een willekeurig blaadje van het bord zonder te kijken, liep ze door. Ze opende de deur naar haar kamer en plofte op haar bed terwijl ze haar tas in de hoek gooide. Ze pakte het blad van de missie en las het door. Is dit werkelijk alles wat ze vragen? Ergens liet het haar wel grinniken, voor de hoeveelheid Talons deed ze het wel, het was niet veel maar hier zat sowieso weinig werk in. Meestal werd er toch wel overdreven met de hoeveelheid werk.
Zuchtend liep ze de school uit om zich te begeven naar de landingsplatformen. Ze liep de gene naar Razen op toen ze de cycloon voorbij zag komen. Haar rode lokken vlogen rond haar gezicht. Zodanig dat ze ze vast greep om uit haar zicht te trekken. Ze plukte een pen uit de hand van een eerstejaars die op het bankje zat en nog wat notities of iets dergelijks maakt. Ze draaide haar lokken om de pen en de pen draaide ze zo om hem in haar haar te steken. Met haar lokken opgestoken kon ze haar blik laten rusten op de cycloon die als een bezetene rond raasde.
Ze ademde in en blies het langzaam uit terwijl ze diep nadacht hoe ze de cycloon Aaron, hoe en waarom ze de naam hadden bedacht was haar boekje te buiten gegaan. Waarom zou je het überhaupt een naam geven. Ze pakte het potje en zette deze op de grond met de deksel ernaast. Ze liep kalm naar de cycloon en zette haar voeten stevig neer toen ze er vlak voor stond. De adrenaline gierde door haar lichaam, als haar plan niet zou werken zou er een grote kans zijn dat ze werd meegezogen in de cycloon.
Ze stroopte haar mouwen op en grijnsde terwijl de cycloon vaart maakte naar haar toe. Ze had besloten dat ze met haar vuur magie een groot gedeelte van de luchttoevoer aan de cycloon kon vernietigen en zo met veel minder moeite en dus haar minder sterke lucht magie in de pot zou kunnen krijgen. Ze hief haar handen om haar vlammen rond de cycloon te laten draaien. Verrast keek ze toe hoe het lukte  tot het nog maar iets kleiner dan een meter hoog was. Het moment dat ze de vlammen stopte leek het ding meteen weer grootte te pakken. Ze liet haar luchtmagie de omgedraaide kant op gaan. Het kostte meteen veel en veel meer moeite. Het zweet stond op haar voorhoofd om de draaikolk klein genoeg voor het potje te maken. Ze zakte op haar knieën om het op te scheppen en de deksel er op te draaien. Ze zuchtte diep en keek even om zich heen terwijl ze het zweet van haar voorhoofd veegde. Tijd om het in te leveren en haar belonging te ontvangen.