Gaaap... Nashira zakt verder onderuit in het schoolbankje wat al een half uur lang haar handboeien waren in de gevangenis die 'les' heet. Het eerste kwartier was ze er goed bij geweest maar nadat de leraar met het woord 'theorie' was komen aanzetten was Nashira's aandacht afgedwaald naar andere dingen. Dromerig staart ze nu naar buiten waar de zon zwakjes over het grasveld scheen. Normaal, als ze op Puffoon was geweest een jaar geleden, had ze nu al lang en breed haar skateboard uit de kast getrokken en was ze er op uit gegaan. Spijtig genoeg was haar realiteit na een jaar voor goed veranderd en had ze niet eens meer een skateboard om uit de kast te trekken, noch het lichaam om mee te skateboarden. Verveeld begint Nashira op de achterkant van haar pen te klikken, klik klik klik, klikkerdeklikklikklik. Haar buurman kijkt op, haar een vuile blik schenkend. Nashira's wenkbrauwen schieten omhoog terwijl ze haar hoofd knikt naar het papier wat hij voor zich had liggen. Als dit joch zijn neus mogelijk nog verder in de boeken stak veranderde hij zelf in een boek, wát een nerd.

Haar verlossing, de bel, klinkt eindelijk na nog een half uur van lijden. Nashira stond op het punt om met haar hoofd op haar bankje in slaap te vallen maar schoot overeind toen de bel eenmaal klonk. Ze hoefde geen spullen op te ruimen want die had ze in eerste instantie nog niet eens er uit gehaald en holde de deur uit. Een smalle glimlach staat op Nashira's lippen terwijl de klaslokalen en gezichten aan haar voorbij gaan. In de kleine week dat ze hier was, was ze eigenlijk met maar weinig mensen in contact gekomen. Op haar eerste dag met twee gasten die elkaar niet konden uitstaan maar daar was het verder bij gebleven. Het populaire trutjes groepje wilde haar er wel bij hebben maar daar had Nashira hardhandig 'nee' op gezegd door hen de hele dag te negeren. Achja, ze is nooit het type geweest dat veel vriendinnen had en aan roddels was ze gewend geraakt. Geef het een weekje of er zouden al scheldwoorden naar haar hoofd gegooid worden. Whatever, so be it.

Nashira is binnen tien minuten het hoofdgebouw uit gevlucht, bijna van de trap struikelend in haar haast. Wanneer de frisse lucht haar tegemoet komt kruipt er een brede glimlach op haar gezicht. Ze was geen indoorsie persoon, geen girly-girl die iedere dag voor de spiegel zat. Nashira was meer van avontuur, modder en snelheid. Na een korte wandeling bevind ze zich op het grasveld waar ze vergezeld word door enkele vogels. Gezelschap check? Onder het wakend oog van het waterige zonnetje legt Nashira zich neer in het droge gras wat al lichtjes opgewarmd was door het winterse zonnetje. Het weer was bijzonder zacht vandaag, ideaal om de rest van haar lessen te spijbelen en te genieten van de buitenlucht. Nashira propt haar tas onder haar hoofd en staart dromerig naar de voorbij zwevende wolken en naar het licht wat tussen de takken van de bomen door sijpelt.

Abrupt schiet Nashira overeind bij het zien van... een staart, was dat echt een zwarte staart? Nashira krabbelt terug op haar voeten en wandelt naar de dichtstbijzijnde boom waar ze zwoor dat ze een zwarte bungelende staart had gezien. Dichterbij gekomen kan ze de staart niet onmiddellijk ontdekken, tot haar teleurstelling. Was het een van haar hersenschimmen geweest? Was ze zo slaapdronken? Bij een plots geritsel schiet haar blik weer omhoog waar de zwarte staart ineens in zicht is gekomen. Nashira's ogen beginnen te glimmen, haar lippen gekruld tot een sierlijke glimlach terwijl ze met een hand omhoog reikt. Tot haar irritatie komt ze enkele centimeters te kort waardoor Nashira moet springen om de staart aan te kunnen raken. Bij het voelen van de vacht die langs haar hand strijkt grinnikt Nashira tevreden. "Dag miss kittycat." fluistert ze vrolijk. Zonder pardon is Nashira al bezig met de boom te beklimmen zodat ze mogelijkerwijs oog in oog met het dier kon staan. Geen make-up noch bloemen noch snoep kan het hart van deze tomboy doen smelten, maar katten. Dat is een gevoelige plek. Al klauterend vervolgt ze haar wooden: "Is 'mevrouw' ook van het zonnetje aan het genieten?" Nashira schaaft haar knie aan de boombast maar komt verder volledig in tact aan op een tak naast de kat met 'haar' glanzend zwarte vacht. "Ik hoop niet dat ik je slaap verstoort heb" zet Nashira met een glimlach. "Nu heb ik tenminste beter gezelschap dan wat vogels" besluit ze, terwijl ze weer naar 'haar' vacht reikt om deze te aaien.