Voorzichtig opende Eres haar ogen. Haar groene irissen gleden langzaam door het kantoor. Het vertrek dat zolang ze zich kon herinneren aan Savador toebehoort had. Zijn sfeer hing er, net als zijn geur en hoewel ze als eerste meteen de gordijnen had open gegooid voelde ze zich als een indringer op bekend terrein. Ze beet zachtjes op haar onderlip. Op het bureau, schoon en opgeruimt, lag een enkele brief. Savadors vertrek was niet onopgemerkt gebleven en in de brief was haar het verzoek gedaan of zij zijn taken over kon nemen. Eres had gezucht, maar niet echt kunnen weigeren. Nu moest ze wel.
Onder de brief van het Ministerie van Interplanetair Onderwijs lag een lijst met dingen die geregeld en afgehandeld moesten worden. Ze had nooit geweten dat ze meteen zoveel werk op zich af zou krijgen. Eres had gehoopt zich eerst even voor te kunnen bereiden. ze zuchtte opnieuw, pakte de onderste lijst en verliet het kantoor.

In de docentenkamer had ze alles al klaar gezet voor een vergadering. Het was vrijdag, de lessen waren voorbij en iedereen had zin in het weekend aangezien er prachtig weer voorspeld was. Zij was degene die haar collega's had moeten vertellen om hun weekendplannen nog even uit te stellen voor de vergadering. Ze hoopte dat er in elk geval een paar andere docenten zouden komen opdagen.
Ze schonk voor zichzelf een mok met thee in en ging aan een van de stoelen zitten die om de tegen elkaar aar geschoven tafels stonden.

(Op veler verzoek, een docentenvergadering. Het is niet verplicht om te posten. Maar natuurlijk wel gezellig)

Vaak had hij nog niet te maken gehad met het school hoofd, maar het was hem niet echt een bevreemding geweest. Zo waren zijn groot ouders ook geweest. Het was eigenlijk een short van thuis komen. Al had Iro steeds vaker steeds minder van Master Savador gezien. Zeker in de grote zaal, aan de docenten tafel. Toen Miss Eres hem vertelde dat Savador weg was gegaan en dat er een vergadering besloten was had hij het besluit genomen om toch maar de vergadering toe te gaan. Veel speciaals had hij toch nog niet te doen. Dus na de laatste les had Iro nog even de tijd genomen om de onnodige spullen voor de vergadering eerst maar zijn vertrekken te brengen. misschien waren er al andere docenten die voor hem waren? Daarna had Iro zich naar de kamer of liever gezegd het kantoor van het schoolhoofd te begeven. Eenmaal aangekomen klopte Iro op de deur. Het was een oude gewoonte.

Dat werd later afspreken afspreken met wat oude vrienden van vroeger, in de kroeg, bedacht Abby zich bij het horen van het nieuws dat er eerst een lerarenvergadering zou plaatsvinden. Heel erg vond ze het niet, vergaderingen hoorden er nu eenmaal bij en dat wist ze. Vergaderingen waren handig om lessen te bespreken, fusie lessen af te spreken, te overleggen, elkaar te vertellen over de leerlingen en noem maar op. Al met al waren vergaderingen meer dan handig, en Abby dacht dat het misschien iets te maken had met het feit dat Savador weg was. Daarover was de blondine dus echt niet rouwig, ze had helemaal niets maar dan ook niets met die man gehad. Met haar snel van de grond gegriste aktetas over haar schouder baande de vrouw zich een weg door de nu al stuk rustigere gangen van het kasteel. De meeste leerlingen zaten nu heerlijk buiten, op een enkeling na dan. En ze gaf ze zeker geen ongelijk, het was veel te lekker weer om binnen te blijven. Ah well, gelukkig vond Abigail het niet heel erg dat ze nog iets langer binnen moest blijven. Dat gebeurde wel vaker, maar dan vooral doordat ze huiswerk moest nakijken. Haar kleine, zwarte hakken tikten tegen de stenen vloer en haar paarse jurk, waarvan een been ontbloot was, zwierde vrolijk met haar mee. Daaroverheen droeg ze een haastig aangetrokken jasje en haar haren zaten los en ietwat vrij en wild. Ze had op het punt gestaan om weg te gaan, was misschien ook wel iets té enthousiast geweest en had zich misschien iets te snel omgekleed. Haar handtasje lag nog in haar vertrek, die nam ze nu niet mee. Dat was niet nodig en ze moest toch nog terug naar haar vertrek om de aktetas op te ruimen. Maar echt tijd om zich om te kleden had ze niet meer gehad. De vrouw was bang dat ze anders te laat zou komen. Ze liep dan ook met snelle stappen richting de lerarenkamer, waar de vergadering gehouden werd en ze klopte op de deur om daarna deze open te trekken. Ze was niet de laatste, gelukkig. Nee, ze was eerder één van de vroegere aangekomen. Ze was pas de derde persoon in de kamer en ze knikte haar twee collega's vriendelijk toe. 'Goedenavond, Eres. Iro.' Sprak ze beide vriendelijk toe om daarna een beetje schaapachtig te glimlachen en te wijzen naar haar kleding. 'Ik was in de veronderstelling dat ik bijna te laat was, maar dat valt dus reuze mee.' grinnikte de blondine, een beetje pijnlijk, want wie kwam er nou in dit soort kleding naar een vergadering terwijl ze blijkbaar dus nog wel tijd had gehad om zich om te kleding? Ze had zich ook gewoon moeten omkleden. Ach ja, niets aan te doen. En het was niet alsof de jurk niet netjes was, of te bloot. Nee. Hij was gewoon mooi, lang en met één been ontbloot vanaf har knie. Voor tijdens de lessen; was het natuurlijk niet echt gepast, dus dan droeg ze het natuurlijk niet. Ze hoopte maar dar haar collega's er niet een heel groot probleem van maakten of iets. Ze beet kort op haar lip maar schudde alle negatieve shit van zich af. Ze was Abigail Ajror, een volwassen vrouw, lerares op Starshine en ja, ze had een leven buiten de lessen om. Een leuk, druk, warrig leven vol verschillende mensen maar goed. Dát ging niemand wat aan. Haar aktetas zette ze neer op de grond, naast één van de vele stoelen om daarna zelf ook maar een kopje thee te pakken. Hier deed ze een beetje honing bij om dan te gaan zitten, benen gekruist en handen om het glazen kopje geslagen.

Aurora was nog een nieuwe docent maar had wel al gehoord dat het fijn zou zijn als ze bij de docentenvergadering aanwezig zou zijn. Ze had haar laatste les van de dag net gegeven en was zich thuis even gaan omkleden zodat er niet zo veel huid te zien was. Vervolgens liep ze naar de docenten kamer toe.
Gelukkig, er waren nog niet veel docenten, dan zou ze vast de laatste niet zijn. Ze liep de kamer binnen en keek wie er zaten, ah ze zag Master Iro, daar had ze al kennis mee gemaakt. Een bijzonder persoon, maar ze het niet het gevoel dat hij negatief over haar dacht. Ze zag ook het schoolhoofd zitten, na het brief verkeer had ze wat fotos van haar gevonden in de bibliotheken ook was Aurora haar sollicitatie gesprek met Eres geweest. Verder zat er nog een andere blondine, ze kende de vrouw nog niet maar had het gevoel dat het een aardig persoon was.
'Goeden dag Mevrouw Eres, Heer Iro, en uhm prettig kennis met u te maken Mevrouw, Ik ben Aurora de nieuwe light magic docent. Sorry dat ik met de deur in huis valt maar wat is die jurk mooi zeg! Waar heb je die vandaan?'. Aurora haar zenuwen waren helemaal weg, de docent met de mooie jurk zou vast een leuk persoon zijn. Ze vroeg zich nog even af wat voor persoon Miss Eres nu eigenlijk was, maar nam ondertussen plaats naast Abigail.

Deze meeting was niet alleen mooi om op de hoogte te komen, maar was ook handig om haar gezicht te laten zien en andere te leren kennen. Misschien hadden er nog wat mensen geen afspraken en de avond en wel zin om een drankje te doen, of twee, of naja 4 misschien. Ze wist het nog niet.

Geralt rekte zich eens uitgebreid uit en slaakte een diepe zucht. Het laatste waar hij nu op zat te wachten was de geplande docentenvergadering, aangezien hij pas zojuist op Starshine Academy was gearriveerd. Echter besefte hij dat het verstandig was de uitnodiging niet te weigeren. Het zou gelijk een mooie kans zijn om kennis te maken met zijn toekomstige collega’s en de school en om voor het eerst echt zijn hoofd te laten zien op de academie. De timing was echter iets minder, nu hij pas twee uur op het terrein aanwezig was. Hij had wel eerder aan willen komen, maar er waren nou eenmaal dringende zaken op Razen geweest die hij eerst moest afhandelen. Maar goed, door een stevige onderhandeling met de eigenaar van de shuttle die hem gebracht had, was hij er nog aardig binnen de tijd.

Zijn gouden ogen keken de ruimte rond wat vanaf nu zijn verblijfplaats was. Al was de omgeving hem nog compleet onbekend, het voelde niet per se onwennig. Reizen van plaats naar plaats en verblijven op steeds weer nieuwe, onbekende bestemmingen was nou eenmaal jarenlang zijn leven geweest. Als je de groeven in zijn gezicht mocht geloven, waren dat zeer veel jaren geweest, was het niet voor de eeuwige speelse glinstering in zijn blik.
Geralt begon zich kalm uit te kleden en wierp de gevreesde, beschermende witcherkleding van zich af. Daar kon hij nu niet meer mee aankomen. Hij was niet het persoon dat waarde hechtte aan uiterlijk vertoon, maar hij wilde voorkomen dat de andere docenten zouden twijfelen of hij een nieuwe docent was of dat hij voor meer naargeestige zaken hun domein was binnengedrongen. Wat een eerste indruk zou dat zijn... Zijn blik gleed naar de kleding die zijn dochter Ciri hem had meegegeven voor een goede, verse start, waardoor er zich direct een halve grijns op zijn gezicht tekende. De stof was op zijn zachtst gezegd “pompeus” te noemen en leek te schreeuwen dat hij op seksueel gebied een wel erg… “brede kijk” had. Eghem…
Overkomen als een wilde, dodelijke witcher was één ding, maar zich voordoen als je “beste, roze vriend” was een andere... Een héle andere...!
Uiteindelijk greep Geralt wat kleren uit zijn zeer geringe voorraad, die voor de verandering niet naar as, paard en alchemische producten roken en ook niet al te intimiderend over zouden komen. Voor ieder ander zou het er waarschijnlijk uitzien als alledaagse en ietwat ruige kleding, maar voor zijn doen voelde het al alsof hij een maatpak droeg. De witcher bekeek zichzelf eens in de spiegel voor hij zich zou aankleden. Iets wat hij al een tijd niet meer had gedaan. Eigenlijk… kon hij zich niet herinneren wanneer hij dat überhaupt voor het laatst had gedaan… Hm..
Stoppels, dreigend naar een beginnende baard, stonden op zijn kin. Zijn onnatuurlijke witte haar hing losjes op zijn schouders, waarvan een wat grotere pluk haastig achterop zijn hoofd was gebonden. Een groot litteken was zoals altijd zichtbaar op zijn gezicht en liep vanaf zijn voorhoofd naar beneden, over zijn linkeroog heen en tot over zijn jukbeenderen. Twee andere, kleinere littekens bevonden zich op zijn voorhoofd en de bovenkant van zijn neus. Daar kon hij verder niet veel aan veranderen. Niet dat hij dat wilde. Ze moesten het er maar mee doen. Hij gromde binnensmonds als bevestiging en trok de kleding over zijn gehavende, atletische lijf.
‘Per-fect…’, ging het sarcastisch door hem heen. Een speelse, zachte lach ontsnapte zijn keel voor slechts een paar seconden, waarna hij zich richting de docentenkamer begaf. Zijn tred was zeker en vlug, al voelde het wat onwennig zonder het vertrouwde gewicht van zijn zwaarden op zijn rug.

Onderweg keken verschillende leerlingen wat verwonderd op bij het zien van de grote, breedgeschouderde man met het helwitte haar en gouden, katachtige ogen. Sommigen verstijfden zelfs iets en deden haastig een stapje terug. Oh ja: glimlachen. Dat had Ciri hem meegegeven. Dat scheen hem minder “bedreigend” over te laten komen, wat dat ook mocht betekenen. “Hm...” mompelde Geralt in zichzelf, terwijl hij de vragende, lichtelijk opgeschrikte blikken beantwoorde met een glimlach die zoveel moeite kostte, dat het eerder leek alsof hij zojuist een gemene trap in zijn gekoesterde, mannelijke delen had gehad. Het had dan ook niet helemaal het gewenste effect, aangezien de leerlingen nu naar hem keken alsof hij van plan was van hen zijn avondeten te maken. Heel fijn… Goed begin.
De witcher schudde zijn hoofd, waarbij zijn witte lokken vluchtig heen en weer zwiepten. Juist, waarom luisterde hij ook alweer naar Ciri’s advies? Hij was nou eenmaal geen betoverende, lichtvoetige fee of iets, dus werkte het alleen maar averechts als hij zich zo zou gedragen. Behalve misschien als hij toch die totaal-magnifieke-fabuleuze-ultiem-slijmerige-met-een-snufje-glitter outfit had gedragen die ze hem had gegeven. Maar dat ging gewoon te ver.

Niet veel later kwam hij bij de docentenkamer aan. Ergens heerste bij hem de verbazing dat hij het nog redelijk snel had gevonden, maar veel tijd om erover na te denken kreeg hij niet, aangezien een jonge vrouw net voor hem naar binnen liep en hierdoor -zonder het te beseffen- bijna de deur in zijn gezicht smeet. Behendig ving hij het op, net voordat het zijn neus met een klap zou raken. Voor hij zelf naar binnen stapte, haalde hij een keer diep adem.
De deur kraakte wat toen hij het opende. De grote man moest zichzelf enigszins ineen krimpen om soepel door de deuropening te stappen. Hier bleef hij staan. Alert, maar niet onvriendelijk keek hij de ruimte rond. Er waren vijf personen aanwezig: vier dames en een heer. Geralt maakte handig gebruik van de afleiding die de jonge vrouw van de gevaarlijke deur-actie bood, toen ze tegen de rest sprak. Dit gaf hem mooi de tijd om eerst de omgeving verder te verkennen. Zijn priemende ogen gingen één voor één over alle aanwezigen heen, terwijl het geleidelijk aan tot hem doordrong dat hij de enige ouwe lul in de ruimte was vergeleken met alle jonge, levenslustige gezichten. Ongeacht dat hij daardoor misschien wat uit de toon zou vallen, moest Geralt voor zichzelf toegeven dat hij het eigenlijk absoluut niet onprettig dat hij zich hierdoor tussen alle frivole jongedames in moest schikken…
Zodra de docente die zich als Roxanne had voorgesteld plaats had genomen, deed Geralt een stapje naar voren, waardoor het zonlicht net door het raam op zijn glinsterende ogen viel. Het deed zijn irissen glimmen als brandende kooltjes. “Goedenavond…” sprak hij uiterst kalm. Het had haast als een diepe grom geklonken, maar zeker niet onvriendelijk. Hij boog zijn hoofd iets richting de groep als geheel. “Geralt of Rivia. Docent vuurmagie sinds…” Dit keer tekende zich een oprechte, aantrekkelijke glimlach rond zijn lippen. Hij dacht even na. “twee uur nu.” eindigde hij met de nodige zelfspot. Geralt nam plaats op een stoel die uitstekend overzicht bood over de kamer en tegelijkertijd niet te ver van de rest verwijderd was. Hierdoor kwam hij naast een roodharige, wel erg jong uitziende docente te zitten. Ze kon haast niet veel ouder zijn dan zijn dochter… Terwijl hij haar en de overige personen weer even onopvallend in zich opnam, wachtte hij met enige nieuwsgierigheid op wat er zou gaan gebeuren.

Eres keek op naar de deur toen ze geklop hoorde. Ze glimlachte lichtjes toen ze de eerste binnenkomer herkende als Iro, de docent duistere magie. Ze knikte hem lichtjes toe. 'Goedemiddag Iro,' wenste ze hem vervolgens welkom. De man zei niet veel tegen haar dus sprak ze ook niet echt terug. Ze hoopte dat er snel meer collega's binnen zouden komen voordat er een ongemakkelijke stilte zou vallen. Gelukkig kwam al snel na hem Abigail binnen. Het was niet dat ze het heel naar vond om alleen met Iro te zitten. Maar zo goed kende ze de man nou ook weer niet en ze zou niet weten waar ze het met hem over zou moeten hebben. Ook Abigail kreeg een warme begroeting van Eres' kant. Ze lachte even zacht om de woorden van de blonde vrouw. 'Geen zorgen hoor. Ik snap ook best dat dit enigszins last minute was. Sorry dat ik nu je plannen in de war schop Abigail,' verontschuldigde ze zich. Ze hoorde hoe de vrouw voor zichzelf ook iets te drinken in schonk en daarna op een van de stoelen ging zitten, maar haar blik was alweer naar de deur gegaan die nogmaals open ging. De donkerharige docente met de blauwe ogen was niemand minder dan Roxanne. Eres wist dat de vrouw verzorging van fabeldieren gaf. Evenals dat ze getrouwd was aangezien haar man genoeg rondhing in en rond de school. Ze keek toe hoe de jonge vrouw iedereen een fijne avond wenste en meteen doorliep naar de koffie, thee en mokken voordat ze aanschoof. Eres had enkel beleefd haar hoofd geschud op Roxanne's vraag. Zij had zelf immers nog thee. Ze ging iedereen nog individueel af voordat de vrouw eindigde bij haar. Ze glimlchte de vrouw vriendelijk toe. 'Het genoegen is wederzijds Roxanne. Is het werkelijk? Ik vroeg me al af of hij in elke les zo goed oplette of dat ik me dat maar verbeeldde,' grijnsde ze naar de vrouw. Ze was blij dat Roxanne er was. Al vanaf het eerste woord wat de vrouw had gezegd had ze een goed gevoel bij haar. Ze was vriendelijk en spontaan, of zo kwam ze in elk geval over. Twee kwaliteiten die Eres kon waarderen in een ander. Maar haar grijns stierf weg toen Roxanne over Savador begon. Het bracht haar gedachten terug naar het nieuws dat ze straks moest gaan mededelen. 'Savador zal niet aanwezig kunnen zijn vrees ik,' was het enige wat ze er nu over kon zeggen. De deur was ondertussen namelijk alweer open gegaan, vrijwel meteen na Roxanne en Eres richtte haar aandacht op de lange witharige man. Ze had hem slechts een keer eerder gesproken, tijdens zijn sollicitatie. Toen wist ze al niet echt wat ze van hem had moeten vinden. 'Hallo Geralt,' heette ze hem welkom nadat de man zijn zegje gedaan had. 'Ik had niet verwacht dat je de vergadering meteen mee zou draaien, maar fijn dat je er bent,' vervolgde ze daarna kalm. Na Geralts binnenkomen verscheen een andere collega door de deur. Een vrouw waar Eres eigenlijk niet mee sprak. Ze was niet bang van Oriël. Maar er was iets aan haar. Iets kouds waardoor Eres haar liever vermeed.

Ze wachtte nog even, maar het leek erop dat dit zo'n beetje de vergadering zou worden. Dus Eres stond op van haar stoel om de algemene aandacht van haar collega's te krijgen. 'Een goede namiddag, avond eigenlijk al zo'n beetje. Ten eerste wil ik jullie allemaal bedanken dat jullie tijd vrij hebben kunnen maken om deze onverwachte vergadering bij te wonen,' begon ze maar werd onderbroken toen de deur alsnog open ging. Een waterval aan boeken was hun onverwachte gast, gevolgd door een man die zij zich herinnerde als Vincent Kalkstein. Een beetje onthutst keek Eres hoe de man zijn boeken zo snel mogelijk aan de kant probeerde te stapelen om het ongemakkelijke moment maar zo snel mogelijk voorbij te laten zijn. Ze wilde haar hulp aanbieden, maar daar zou hij misschien nog gestresster van raken. Uiteindelijk draaide hij zich om en verontschuldigde hij zich. Een kleine glimlach verscheen om Eres' lippen toen hij zich daarna, compleet met alles erop en eraan voorstelde om vervolgens toch te gaan zitten. 'Goed. Zoals ik al zei. Bedankt voor jullie komst. Er zijn een aantal belangrijke dingen te bespreken vandaag. Ten eerste de komst en helaas het vertrek van enkele collega's. We hebben afscheid genomen van Aurora en Riley maar wensen hen beide niets dan goeds. Verder mogen we gelukkig ook nieuwe collega's verwelkomen. Voor vuurmagie Geralt of Rivia…,' begon Eres terwijl ze kort gebaarde naar de witharige man aan de andere kant van de tafels. '...Voor watermagie Vincent Kalkstein, al geloof ik dat mijn introductie een beetje overbodig is,' ging ze glimlachend verder met een blik op de man die zich als laatste bij hen had gevoegd. 'Verder voor de kunstlessen verwelkomen we Levina Soleil en na een lange tijd zonder te hebben gezeten zal Altair Ibn-La'Ahad de literatuurlessen overnemen. Ook hebben we een aantal nieuwe stagiaires. Graham zal dokter Alezais de kommende tijd bijstaan in de ziekenzaal. Nora zal onder mijn begeleiding muziek studeren op school. Onze oude stagiair Teren is terug om zijn periode af te maken voor het vak waarzeggerij en Calli zal Roxanne helpen bij verzorging van fabeldieren. Tot slot is er een nieuwe assistent aangenomen op de school. Als er belangrijke zaken zijn zoals punten die besproken moeten worden op vergaderingen, het inleveren van cijferlijsten en dergelijke dingen, dan zal dat binnenkort ook bij Keith Pierce kunnen die voor mij invalt wanneer ik zelf niet op kantoor aanwezig kan zijn,' eindigde Eres en verschoof een paar papieren. 'Goed, nu het volgende punt. Zoals sommigen van jullie misschien al weten en anderen niet heeft ook Savador zijn vertrek genomen. Redenen hiervan zijn privé en hoewel ik jullie uiteraard niet verbied hier je eigen mening over te hebben wordt het op prijs gesteld als er niet over geroddeld gaat worden. Helemaal niet in de buurt van leerlingen. Het schoolbestuur betreurd het vertrek van de heer Sathandiai en heeft mij gevraagd zijn oude taken op me te nemen. Als er vragen zijn of dingen besproken moeten worden staan de deuren van het kantoor altijd open. Nu we deze formele mededelingen hebben gehad wil ik jullie in de gelegenheid stellen om vragen of opmerkingen te maken. Dit was veel informatie in een keer en ik berijp het als onze nieuwe collega's met vragen zitten over wat ze binnenkort allemaal kunnen verwachten,' sloot Eres haar praatje af en ging zitten om aan te geven dat de volgende het woord kon nemen.

(Sorry voor de late reactie van mijn kant. Mijn eerdere post had ik per ongeluk verwijderd. Ook is de situatie sinds het begin van dit topic aardig veranderd dus ik hoop dat iedereen het een beetje heeft kunnen volgen. Als er nog meer docenten accounts zijn die nog mee wensen te doen met de vergadering mag er altijd gepost worden)

Misschien was het ouderwets, maar hij wachten even voor hij binnen liep na het kloppen. Miss Eres knikte en begroeten hem vriendelijk. Iro knikte terug naar haar en nam plaatst op een paar stoelen afstand. Het voelde daar fijner, maar al snel kwam Miss Abigail na hem binnen en was in de veronderstelling dat ze dacht te laat te zijn gekomen. Iro glimlachte zacht naar haar, maar veel meer deed hij niet echt. Hij hield wel van een goed gesprek, maar daar moest een reden voor zijn en toen Miss Abigail een maal zat kwam nog iemand binnen. Eentje waar hij nogal een beetje slechte ervaring mee had gehad dankzij Reaper die hij absoluut niet tijdens de vergadering met zich mee wilde hebben. Dus die was even wat voor zichzelf gaan doen met Dusk. Iro kon een inwendige zucht gemakkelijk verbergen, maar haar opmerkingen lieten even een boosheid op laaien. Dacht ze soms dat hij op dat soort geintjes stond? Dat hij op vrouwen viel? Iro schudden die gedachten mentaal van zich af. Natuurlijk wist niemand hier nog dat hij Gay was en dat was ook prima zo. Maar zulke woorden lieten hem soms bijna zijn mond voorbij praten. 'In vergelijking met u Miss Roxanne heeft nog geen van de dames me met boeken beworpen.' zei hij op rustige redelijke neutrale toon, maar een speelse glimlach sierde voor heel even zijn lippen. Hij had geen dorst gehad dus had Iro ook niets te drinken genomen. Dat kwam straks wel zodra de vergadering voorbij was. Toen Roxanne haar hand naar hem uit hield nam Iro hem maar aan ter formaliteit. 'Roxanne.' zei hij en Iro kon haar uitdagende blik en grijns goed waarderen, waardoor hij zelf ook zo op haar reageerde. Hij hield wel van uitdagingen. Dat waren de dingen die hem een kik gaven en waar Iro eigenlijk voor wilde leven. Niet dat sommige uitdagingen nu zo leuk waren, maar ook die zaten er tussen. Toen Roxanne eindelijk zat rebbelde ze nog wat en vroeg naar Savador, maar Iro vond het verstandig dat Eres dat haar zelf zou vertellen. Toen voelde Iro een vreemde energie die hij nog niet waar genomen had in de dagen voor de vergadering, nou misschien eens, maar hij had er verder geen acht op geslagen. Aangezien er toen een leerling zo leuk dacht te zijn zich voor een les in te schrijven die hij niet kende als magie soort en probeerde te doen alsof het gemakkelijk was of zo. Iro's ogen werden naar de deur toe getrokken. Het voelde vreemd haast alsof het gevuld was met een angstaanjagende energie die een jager met zich mee droeg. Zijn blik werd serieuzer, maar de aanblik van een grote wit harige man met zulke ogen wekte meteen interesse in hem op. Angst was iets wat niet in zijn woordenboek voor kwam, maar hij kende de sprekende Aura wel. Het was een vertrouwde Aura die hij ook bij Dusk voelde. Het was een angstaanjagend wezen waar hij na Miss Aurora's hulp een nieuw pack mee had gesloten. De demon zou niet langer zich meer met Iro's lichaam bemoeien in hoe de man leefde. Wel mocht hij vrij rond lopen en leven zoals de demon wilde. Enkel had hij van Iro zelf zijn dierlijke vorm mogen weg nemen. Wanneer Iro zich in zijn dierlijke vorm zou veranderen zou hij de dierlijke demonen vorm van Dusk aan nemen. De glimlach die op het doorleefde gezicht van de reusachtige man lag amuseerde Iro zeer. Hij deed moeite om vriendelijk over te komen dat was beter dan hoe sommige zich in een ongemakkelijke situatie probeerde te redden. Iro's ogen glommen vol nieuwsgierigheid naar de man, maar al snel vertelde hij hoe hij heten en wat voor docent hij was. Dus Geralt was hier de nieuwe vuur magie docent. Wat bracht hem eigenlijk hier met welke reden? Zo'n Aura bezat niet iedereen. Ronodan bezat hem ook en Iro kende zijn geschiedenis goed genoeg waardoor dat kwam. Zelf was hij meer een sadistische moordenaar die in het geheim opereerde vanuit de schaduwen. Nu Dusk aan zijn zijde was zou dat nog gemakkelijker worden. Iro zat net tussen de dames en Master Geralt in, maar erg vond hij het niet. De rilling die door hem heen trok was meer van het nieuwsgierige aard niet van de angst die de meeste mensen vast van deze man zouden krijgen. Al kwam van zijn nieuwsgierige gekijk naar Geralt al snel een einde toen een nieuwe docente binnen kwam. Waren er nog alleen maar juffen verder op deze school??? Wel erg om de twee enigste mannen dan hier te zijn? Miss Oriël kwam binnen en begroeten iedereen voor ze tussen hem en Master Geralt in kwam zitten. Nou ja, maar het scheelde gelukkig maar 1 persoon, al was ze vrouwelijk. Dat moest Iro dan maar voor lief nemen. Eres begon de vergadering na nog even gewacht te hebben, maar verder dan hen te bedanken kwam ze niet doordat de deur alsnog open vloog en een ander persoon nog even binnen kwam gevallen met een zwerm van boeken achter hem aan. Die actie had enkel even een opgetrokken wenkbrauw bij hem op gewekt, maar de manier van hoe de man zich daarna gedroeg was ronduit hilarisch. Maar Iro kon zich beperken door op zijn lip te bijten om niet te gaan grinniken. Dat was voor deze man niet grappig en wie weet waar hij met zijn gedachten gezeten had. Door dit te denken kon Iro zich prima beheersen en verdween het lipbijten al vrij snel weer. Dus dit was ook een docent? Ene Vincent. Mooi dan waren er toch nog meer mannen dan twee op de academy... Toen Vincent eenmaal zat begon Miss Eres weer te spreken. Ze vertelde over dat er collega's waren vertrokken en dat er nieuwe bij gekomen waren. Natuurlijk was haar introductie en beetje overbodig, maar het sierde haar het toch te doen. Savador's vertrek kon dan een privé reden zijn. het ging hem niet aan en echt kennen deed Iro de man niet echt. Ze vertelde ook dat zij het nieuwe schoolhood was geworden en dat haar kantoordeur open stond mochten er vragen zijn of het punten aantal van de lessen door gegeven konden worden. Er waren een paar oude bekende terug gekomen en een paar nieuwe docenten bij gekomen. Toen Eres klaar was met vertellen en ging zitten. Dacht iro even na en wachten even of iemand wat ging zeggen. Kennelijk nog niet en Iro wilde net gaan staan toen Reaper in een schaduwrijke hoek tevoorschijn kwam en zijn plekje op zijn schouder op eiste. Toch ging hij staan en richting zich tot iedereen aan de tafels. 'Wat hun reden op vertrek ook mogen zijn en we hen onze goede wensen uit spreken. kunnen wij de andere ontvangen en ze steunen voor de nodige informatie die we kunnen delen. En proficiat met je nieuwe aanstelling Eres.' zei hij op een neutrale stem die lichtjes afstandelijk klonk. Voor Iro weer ging zitten. De andere informatie kon hij later nog wel bespreken Iro wilde eerst nog horen wat de rest te zeggen had. 'Ik meen jouw gezegd te hebben niet hier aanwezig te zijn?! Ga Dusk vervelen Nu!' beval Iro nog voor hij helemaal plaatst genomen had en Reaper keek even gekwetst naar hem. Maar begreep heel goed dat Iro hem hier nu niet wilde. Dusk sliep en hij verveelde zich. Voor het verlaten van de kamer keek Reaper nog even in de richting van Master Geralt. Daarna ving zijn oog Miss Roxanne en zetten zich af in haar richting en schoot vlak langs haar op. Om daarna in een nabije schaduw te verdwijnen. 'Sorry voor de onderbreking. Reaper kan soms nogal eigenwijs zijn, ze zijn soms wispelturig en onvoorspelbaar.' zei Iro ter verontschuldiging.

(Dat kan ons allemaal gebeuren.)

De woorden van Eres stelde haar al meer op haar gemak, en dat liet ze merken door eens even kort te knikken en te glimlachen naar de vrouw. Niet lang erna kwam Miss Roxanne binnen. Roxanne was een aardige vrouw, en bij haar vraag over of ze nog drinken wilde, hield de blondine haar kopje thee kort omhoog terwijl ze haar hoofd schudde. De vraag was niet echt op haar gericht maar toch vond ze het wel zo netjes en beleefd om te antwoorden. Een kleine grijns kon ze niet onderdrukken bij Roxanne haar volgende woorden en schudde haar hand. 'Nee, dat zie je goed. Ik was klaar om Oaks field in te gaan toen ik het berichtje kreeg. Werk gaat voor en ik wilde niet te laat komen, dus omkleden ging niet meer.' verklaarde ze nader terwijl ze zachtjes even grinnikte. Ze sloeg de verdere interacties van de zwartharige lerares gaande (en fronste even bij Iro's opmerking over boeken. Vast een inside joke tussen die twee, dacht Abby zo) totdat ze, na plaats te hebben genomen tussen de blondine zelf en Eres in, vroeg of iemand wat had vernomen over Savador. Stilletjes schudde ze haar hoofd op Rox haar vraag om daarna kort naar Eres te kijken, want misschien dat zei enige toelichting kon geven? Ze lichtte enkel toe dat hij niet aanwezig zou zijn vandaag. Abigail haar gedachtegang over Savador werd onderbroken toen de deur weer open ging er een man stond, die ze nog niet kende. Waarom dat zo was, hoorde ze al snel. De witharige man was dus de nieuwe leraar vurmagie. Ze hoorde Eres haar woorden die ze op de man had gericht en Abby kon het alleen maar beamen. Als je hier pas twee uur was en meteen mee kwam doen in een vrij onverwachte vergadering die op de dag zelf nog was gepland... dan had je zeker hart voor je vak. Nieuwsgierig keek ze de man, Geralt of Rivia aan en Abby glimlachte hem toe. 'Welkom op Starshine, Geralt.' groette ze hem vriendelijk waarna ze haar hand naar hem uitstak. 'Abigail, lerares luchtmagie' Stelde ze zichzelf hierna voor. Niet veel later, zag ze hoe Oriël binnen kwam lopen. Met de vrouw had Abby nog niet veel contact gehad, ze had haast het idee dat ze een muur om zich heen had. Op de goedendag van haar, sprak de blondine het woord zachtjes terug. Iedereen groeten was wel zo vriendelijk. Een beweging, namelijk Eres die opstond van haar stoel, trok de aandacht waarna ze luisterde naar de vrouw haar welkomst woord. Maar ze werd onderbroken doordat er een hele stapel boeken. Lichtelijk verschrikt keek ze naar de man die met de boeken mee was gekomen. Hij stapelde de boeken op, iets wat een vrij ongemakkelijk iets moest zijn met al die ogen op je gericht. Iets wat de man zelf ook wel voelde en wist, toen hij vertelde over zijn narwallen. Een kleine frons verscheen op Abby haar gezicht terwijl ze man onderzoekend aankeek. Toen die zich voorstelde, hele titels en wel, kon ze niets anders doen dan hem een zachte glimlach geven. Ze was een beetje bang dat als ze nu wat zou zeggen, zijn ongemakkelijkheid alleen nog maar meer toe zou nemen.
Toen Eres haar stem weer door de ruimte galmde, richtte Abby haar volledige aandacht weer op de vrouw en luisterde ze aandachtig naar haar woorden. Ze hoorde over dat Aurora en Riley waren vertrokken. Spijtig, maar zo was het leven. Het volgende wat werd verteld was over de komst van een aantal nieuwe collega's. Geralt en Kalkstein waren hier beide aanwezig en Abby kon een trotse, vrolijke, glimlach niet onderdrukken bij het horen van Levina haar naam. Ze was maar wat blij dat ze de excentrieke vrouw, die ze als vriendin zag, weer kon zien. De namen van de rest van de collega's en stagiaires die werden genoemd, maakte ze een mentale notitie van om ze later eens allemaal welkom te heten.
Het volgende punt, was er eentje die haar ergens wel verbaasde en ergens was ze ook wel opgelucht, hoe cru dat ook klonk naar haar eigen woorden. Savador was dus weg en Eres was het schoolhoofd. Het was even stil, maar haar aandacht werd getrokken door een beweging, ah, Iro wilde even wat zeggen. Een schaduw vorm leek vanuit het niets te komen en ze knipperde even verbouwereerd naar de grote zwarte raaf die was gemanifesteerd op Iro zijn schouder. De woorden van Iro klonken haar neutraal, haast vlak in de oren maar ze was het eens met zijn woorden en dus knikte ze lichtjes in instemming terwijl ze een slokje van haar thee nam. De strenge woorden van de roodharige man tegen het beest lieten Abby hem en de vogel aankijken, waarna ze het dier volgde om te zien dat hij verdween in een schaduw. Wat een curieus ding was dat beest. Ze moest stiekem wel even gniffelen om die acties van zowel man als wezen en luisterde daarna naar Iro terwijl ze een slok thee nam om niet onprofessioneel over te komen. Nadat ze daarna nog een slok van haar thee had genomen richtte ze zich weer op Eres. 'Ik weet zeker dat je een uitstekend schoolhoofd zal zijn, Eres.' vertelde ze de vrouw vriendelijk, hopend dat het niet oneerbiedig overkwam want zo bedoelde ze het niet. 'En altijd spijtig om te horen dat collega's weg gaan en ik hoop ook dat het ze goed zal gaan. En nieuwe komsten zijn altijd leuk om te horen.' bij het laatste glimlachte ze even vriendelijk naar Master Geralt en Master Kalkstein. Meer had ze niet echt te zeggen voor het moment, dat kwam straks wel een keer vanzelf dacht ze zo. Ze richhte haar blauwe ogen even op de agenda voor haar, voordat ze deze over haar collega's liet gaan.