Afspraak met Zalas

Mizore had behoefte om weer een keer met iemand te praten in plaats van Savador. Ze moest nog een beetje aan al haar gevoelens wennen. Zins ze hier op school is gekomen is ze ander beginnen te denken en meer emotioneler geworden. Niet dat dat nu zo overdreven was maar zelf dat kleine beetje merkte ze wel. Ze had hem een briefje gestuurd of ze hier konden afspreken en ze hoopte dat hij kwam. Ze was bij de ruinees en zocht een goed plekje om te zitten en ze vond een muurtje wat wat hoger was als zithoogte en sprong er met een onhandig sprongetje op. Ze voelde iets prikken onder haar kont en haalde er een steen uit en gooide het een end weg. Ze had natuurlijk weer niet gekeken voor ze er op sprong. Ze ging in kleermakers zit zitten en keek naar de wolken en begon ze te manipuleren zodat ze verschillende vormen kregen zoals een zwaard een eend en nog een paar. Ze vond het veel te zonnig dus ze liet er wat wolken bij zodat de zon niet zo fel in haar gezicht scheen. haalde daarna twee kleine waterballetjes uit de grond en lied ze behendig in allerlij bochten en rondjes draaien wachtend op Zalas.

Zalas had eigenlijk het briefje pas gevonden, lang nadat Mizore het had neergelegd. Sinds hij weer compleet gezond was was hij meer gaan trainen. Hij had zijn oude strenge training sessies weer opgepakt om in het vervolg goed voorbereid te zijn mocht hij weer tegenover zo iemand als Marcus komen te staan. Zalas was net uit de douche gekomen toen hij het briefje had zien liggen. Hij had een blik op de klok geworpen en gehoopt dat ze er nog zat.
Terwijl hij sprintte naar de ruines overdacht hij de laatste keer dat hij Mizore gezien had. Dat was toen hij Ephony nog niet kende. Met zijn lange zilverenwitte haren, die door het water nu meer zilver dan wit leken, achter zich aan wapperend, rende hij door tot hij Mizore op een afgebrokkeld muurtje zag zitten. Zalas schraapte even kort zijn keel om zijn aanwezigheid te laten merken. Zijn natte haren voelde nog zwaar aan nu ze stil hingen en lieten donkere, vochtige plekken achter op zijn zwarte shirt.

Mizore zat zo geconcentreert naar de twee zwevende waterballetjes te kijken en te vervormen dat ze pas, toen hij zijn keel schraapte, Zalas opmerkte. De zwevende balletjes vielen op haar schoot van haar verwachte maar plotselinge gezeldschap. "Hey Zalas" probeerde ze zo vriendelijk mogelijk te zeggen, maar het kwam er niet zo uit zoals ze het wilde. Om een blunder bij hem te vergaan bleef ze zitten en klopte op het steen naarst haar met het gebaar dat hij daar kon gaan zitten als hij wilde. "laatste keer dat ik je zag had je nog een ander kleur haar" merkte ze op en keek naar zijn haren. Ze bekeek hem even van top tot teen maar het was al een tijd geleden. Ze herinnerde zijn uiterlijk anders. Het water wat op haar schoot lag gaf haar een koude rilling waardoor ze haar ogen afwende van Zalas. Ging met haar hand over haar bennen, haalde het water er af en lied het naast zich terug in de grond terekken. "Ik ben blij dat je men briefje hebt gevonden." zei ze daarna met een redelijk zachte stem.

Zalas keek Mizore recht aan toen ze hem opmerkte en glimlachte even vaagjes naar haar. 'Hey' antwoordde hij als wijze van begroeting. Hij klom ook op het muurtje toen Mizore naast zich klopte en ging naast haar zitten. 'Ik kwam net onder de douche vandaan toen ik je briefje zag' sprak hij zacht op haar opmerking. Zijn haar moest nu eerst drogen voor hij het weer vast kon maken in een vlecht of staart. Hij zweeg op haar laatste woorden over het briefje. Hij trok een van zijn benen op en legde zijn armen eromheen om hem op die hoogte te behouden. 'Hoe gaat het met je?'' vroeg hij uiteindelijk zacht waarna zijn amberkleurige ogen haar even aankeken.

mizore had zitten kijken hoe hij het muurtje opklom en bluisterde zijn vraag. Ze wist zo gouw niet wat ze moest zeggen. Ze kon moeilijk zegen ja het gaat goed terwijl hij net een briefje had gelezen dat ze met hem wilde spreken. Toen ze hoorde had hij net onder de douche uit kwam keek ze nog een keer naar zijn haren. Ze waren geen andere kleur, maar gewoon nat. "ik weet niet zo goed hoe het met me gaat eigenlijk". Ze keek Zalas aan. "Maar eerst wil ik eigenlijk weten hoe het met jou gaat. Ik ben niet zo goed in dit soort gesprekken starten" zei ze met een klein glimlachtje er na. Ze friemelde wat aan haar schoenfeter. waarom was ze zo nerveus als je bij hem was? Ze keek hem weer aan tijdens dat hij antwoord gaf maar bleef met haar handen friemelen.

Zalas had eigenlijk de nijging om Mizore te vragen wat er dan mis was maar hield zich in. 'Met mij had het ook wel beter gekund moet ik eerlijk toegeven. Ik heb een dood ervaring achter de rug. Geen bijna dood, nee echt morsdood. Het is dat Deshas me in die vijf minuten dood zijn me weer kon reanimeren anders had ik nu niet naast je gezeten. Maar op dat punt na, voel ik me elke dag weer wat beter. Ik ben zo goed als hersteld van die klap' vertelde hij kalm. Zalas wou er eigenlijk nog niet meteen over beginnen. Maar hij kon zijn nieuwsgierigheid niet langer in bedwang houden. Hij keek weer opzij naar Mizore. 'Waar waarom wou jij me graag spreken? Er is toch niet iets ernstigs?' vroeg hij met een bezorgde ondertoon in zijn stem.

Mizore had naar zijn verhaal geluisterd en ze kon het gewoon niet geloven. Ze kon nog net op tijd haar mond dicht houden anders was die open gevallen. Het duurde even voor haar de vraag van Zalas doorgedrongen was. Haar mond ging een paar keer open maar er kwam geen geluid uit. Ze slikte even en schraapte daarna haar keel. "Dat is wel heftig. Maar goed dat Deshas er was dan maar." Ze legdel haar hand zonder na te denken op de zijne "Ik ben blij dat je hier bent." en ze haalde langzaam haar and er weer af en ze bogon een klein beetje te blozen. "Het is niet iets ernstigs of zo, maar ik wilde weer een keer met iemand praten. Ik heb ook een hele slechte tijd achter de rug gehad en ik ken alleen Savador en jou een beetje hier." Ze stopte even met praten en wachte even. Ze had zoveel moeite mee om haar gevoelens aan iemand te vertellen. "ik voel me gewoon een beetje alleen hier." kwam er uiteindelijk zachtjes uit en als je goed keek zag je dat ze klein beetje water oogjes kreeg alof ze bijna ging huilen.

Zalas keek vanuit zijn ooghoeken naar de hand van Mizore die ze op de zijne legde. Hij glimlachte vaagjes naar haar na haar woorden. De glimlach kwam nog het dichtst in de buurt van dankbaarheid. Hij kon niet ontkennen dat hij wel opgelucht was toen Mizore hem vertelde dat het niks ernstigs was. Hij knikte begrijpend op haar woorden. 'Ik ken het gevoel' zei hij zachtjes. Hoe vaak had hij zich ook niet alleen gevoeld toen hij zelfs Asb'el nog niet kende? 'Ik weet wel dat sociale contacten leggen niet helemaal jouw ding zijn maar misschien moet je toch eens proberen om contact te leggen met mensen die dezelfde interesses hebben. Er lopen op deze school best veel leerlingen rond. Desnoods zoek je een leraar of stagiaire op. Hoe het ook zij, je mag zoals nu ook altijd naar mij toe komen als je behoefte hebt aan gezelschap' zei hij tegen haar en liet zijn been los waardoor die weer net als zijn andere been boven de grond bungelde.

Mizore had hem een beetje hoopvol aan gekeken toen hij haar atvies gaf. "ik heb het al een paar keer geprobeert maar het lukt gewoon niet. En vans sommige mensen krijg ik moordnijgingen en dat vermijd ik liever." Ze had haar handen op haar knieen gelecht en keek naar de grond beneden haar. "Ik heb ook een huisdier geprobeert 2 keer maar dat kost me te veel kracht omdat het geen eigen leven heeft. Ik heb verschilldende mensen om hulp gevraagt maar er is niks uit gekomen." Ze zuchte even en bleef naar de grond staren. Weer kwamen die vervelende tranen in haar ogen. Ze zas die tranen beu maar zoals iedereen weet kun je er niks tegen doen. Ze wilde ook niet in haar ogen vrijven omdat Zalas het dan zou merken dat ze weer bijna moest huilen. Na dat gedoe met Marcus was ze zo emotioneel geworden.

PROFILE MAGICIAN

» Afspraak
» Zalas helpen.

Afspraak met Zalas

Afspraak met Zalas

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen