Sylvia trok haar oortjes uit haar oren en hoorde hoe voetstappen op haar afkwamen, maar ze kwamen van een hele andere kant van waar ze de ogen had gezien. Was ze misschien gek aan het worden? Was dit haar toekomst? Al tijd bang zijn in het donker door hallucinaties, niet wetend of het gevaar echt of nep was? Voor dat de stappen haar konden bereiken was iemand eerder bij haar, ze voelde zacht vacht langs haar heen strijken en voelde een ruwe tong over haar wang. Ze schudde haar hoofd en opende haar ogen om het beestje aan te kijken. Ze aaide het voorzichtig en veegde gauw haar tranen weg toen de bazin op haar afkwam. Sylvia slikte en hoopte dat ze niet vreselijk uitzag.
"Gaat het?” Een glimlach kwam op haar gezicht ‘Ja hoor, het was gewoon even heel heftig.’ Zei ze vriendelijk en keek de kleine meid aan. ‘Wat doet zo een jonge lady als jij buiten haar kamer?’ Ze trok haar goede leerling schoenen weer aan en keek naar het meisje. Ze moest een jaar of twaalf zijn. Toen ze die leeftijd was durfde ze geen stap uit haar kamer te zetten rond een uur of vier ’s nachts! Door het kaarslicht zag ze niet veel maar wel wat, het meisje had blond haar, blauwe ogen en onschuld stond op het gezicht van haar. Ze moest nog zoveel leren en Sylvia was bang dat over een paar jaar de onschuld zou verdwijnen zoals het meestal gebeurt hier op Starshine academy. ‘Ben je de weg kwijt?’ Sylvia bleef zitten en keek de dame met een vriendelijke glimlach aan.

Sylvia zuchtte zachtjes, het leek erop dat het meisje niet zo snel naar haar kamer zou gaan. "Te vroeg wakker worden. En niet meer kunnen slapen," Sylvia keek naar de jongedame. Toen zij zo oud vast moest ze er niet aan denken ’s nachts haar kamer uit gaan, maar dat kwam ook door haar strenge opvoeding. Sylvia vroeg voor de zekerheid na of ze de weg niet kwijt was. "Nee, niet echt. Het expres de bedoeling dat ik hieraan kwam," De kitten van het meisje kwam snuffelend op haar af en rende daarna weg. Ze glimlachte, het verbaasde haar niet dat een huiskat van haar wegrende, zij was wilde kat met haar vorm en het kwam weinig voor dat de verschillende katten elkaar in het echt ontmoette. "Moet ik helpen met opstaan?" Sylvia keek weer naar het meisje ‘Nee hoor.’ Ze kwam omhoog en rekte even uit. Haar blik ging keurend over de kleuren van het meisje ‘Jij kwam hier dansen zo te zien?’ Ze glimlachte vriendelijk en deed eerst haar muziek uit voor ze haar oortjes uit. ‘In wat voor stijl dans je?’ Terwijl ze haar mp3 wegstopte. Met haar gele ogen keek ze het meisje aan.

"Ik ben Anne-Fleur. Dan hoef je me niet 'meisje' of 'zij' te zeggen," Sylvia keek het meisje lang aan, ze had nooit zo tegen haar gesproken en schudde haar hoofd ‘Ten eerste Anne-Fleur heb ik je nooit zo aangesproken. Ten tweede mijn naam is Sylvia.’ Ze keek haar vriendelijk aan. "Ik heb niet zo een dansstijl maar ik doe een beetje hip-hop. Maar je kan mijn dans ook niet echt hip-hop noemen. Ik weet het niet," Sylvia knikte en keek om zich heen. ‘Wel, dan laat ik je alleen achter, ik begrijp dat jij ook het liefst even alleen bent.’ Sylvia knikte, zakte door haar benen en begon haar schoenen uit te trekken. Opgelucht bewoog ze met haar tenen die meteen begonnen te zeuren. Ballet was een dans die veel van je eiste. Als je dagelijks mee bezig was wendde je benen er aan maar als je het lang niet deed was het pijnlijk en uitputtend. Sylvia stond op, pakte haar kaars en knikte. ‘Okee, ik ga er vandoor, blijf niet te lang op, vandaag is een schooldag.’ Zei ze zacht en streng voor ze richting de deur liep.