Zijn strakke stappen paradeerde met forse stappen over het pad. Zelfs in deze zomer kon het zo zijn dat deze plek er nog griezelig uit zag. Een plek waar je liever niet was als het jou straatje niet was. Toch liep hij er naar toe, puur om even weg te zijn van alle mensen om hem heen. Een mens mag toch wel eens alleen zijn, of niet? De jongen wreef over zijn gezicht waar een chagrijnige blik op stond. Hij dacht na over de les die hij had gehad met Savador. De man was vreselijk tegen hem uitgevallen. Niet dat dat Drake zo had laten schrikken, nee.. het had hem alleen maar bozer gemaakt. rake zijn dominantie kon er niet tegen als hij door zo'n iemand gekleineerd werd. Niet dat hij dat ooit van iemand had gepikt of leuk had gevonden. Het was misschien niet eens de man zelf, maar gewoon het feit dat mensen altijd het idee hadden dat ze de baas over hem wilde zijn, dat ze Drake in hun greep wilde hebben. Hij was weer eens zo'n probleem kind waar docenten moeite mee hadden en daarom gingen ze dus extra moeite doen. Drake was ook niet de liefste in de klas, dat gaf hij zeer zeker toe. Het was gewoon zo dat hij altijd een hekel had gehad aan docenten. Toen hij vroeger werd gepest, hadden ze niks gedaan. Ze hadden enkel de vriend weg genomen die hij had, wat was hij dankbaar! Tot klap op de vuurpijl was zijn moeder ook nog het schoolhoofd op zijn vorige school gebleken. Hij kon die types niet uitstaan. Toch waren er nog meer persoonlijke factoren waardoor hij die gast haatte. Zo bleef hij malen en malen in zijn hoofd tot zijn voet zich op de drempel van het oude vervallen huis zette. Hij keek omhoog en als een groot duister wezen leek het ding zowat naar voren toe te hangen. De traptreden hoorde hij kraken toen hij de traptreden op stapte. Op de veranda stond een oude schommelstoel en er hing klimop tegen de oude stenen. Hij deed de krakende deur open, waar al jaren geen slot meer op zat tot hij naar binnen stapte. Het was oud en vervallen, dingen waren stuk geslagen door leerlingen of andere wezens, grafittie sierde de wanden en je zag hoe zielig de oude verstofte meubels er bij stonden. Drake kon zich nog herinneren hoe hij hier ooit had gelegen terwijl Celia bij hem had gezeten. Ze had hem geholpen bij de aanval van een van de werkers van zijn oom. Daarom ging hij die ruimte maar niet in. Uiteindelijk besloot hij op een rand bij een kapot raam te gaan zitten en keek neer op Oak's Field. Het was in de namiddag dus de schemer begon heel langzaam al op te komen. Drake stak een sigaret op en keek het huis door waar hij in zat. De jongen vroeg zich altijd af wat het geweest was als hij hier zat. Van wie en wat had er al die jaren geleefd voordat het een krot was geworden. Het stond ook zo apart en verlaten van de rest. Was het gewoon een gezinswoning geweest? Een familie met twee kinderen en een kat? Of een oude verschrompelde man die hier ook was dood gegaan? Drake had het wel eens opgezocht, maar nooit had hij iets over het landhuis terug kunnen vinden. Met een zucht en genietend van de stilte dacht hij aan meerdere mogelijkheden.

Zijn zwarte kapsel verhulde de oranje ogen. Fonkelend als twee vuurtjes waren ze helder te zien tussen de schaduwen. Als de glinstering van een kat. De jongen zat verscholen op de vensterbank waar oude en versleten gordijnen, treurig mee bewogen in de wind. Gaten gevreten in de ooit zo stevige stof. Motten en tijd hadden hun tol geëist bij het bijna spookachtige katoen. Bedekt met een dikke poederige laag stof, lag de vensterbank waar hij op zat. Een koude rilling gleed langs zijn ruggengraat, maar Drake negeerde het. Hij keek naar buiten terwijl zijn eindeloze gedachten ergens verder weg leken te zweven. Gedachten over ver verleden of dromen over een idealistische toekomst. Terwijl zijn ogen met bijna lege blik over het terrein voor het huis dwaalde, viel hem iets opmerkelijks op. Hij versmalde zijn ogen om beter te kunnen kijken. Hij zag een aantal figuren lopen, zo te zien wamen ze deze kant op. Zo stil mogelijk als een schaduw klom Drake van de rand af om achter een muur te gaan staan waar ze hém niet in het zicht hadden. Hij zag hoe ze om het huis een liepen. Drake werd erg nieuwsgierig, maar was nog altijd op zijn hoedde nu hij niet wist watvoor figuren dit waren. Hij was er ook ergens diep van binnen ook angstig voor. Niet omdat hij zo bang aangelegd was, maar omdat het door zijn hoofd schoot dat dit misschien wel weer mannen van zijn oom konden zijn. Wat daar alleen niet aan klopte was dat hij bij een figuur blonde lange lokken had gezien, maar niet goed genoeg om te zien wie dit dan was. Drake slikte en hoorde verder in het huis wat geluiden die verdacht veel leken op voetstappen. Drake's hart klopte sneller door zijn spanning. Hoe kon hij dit het beste aanpakken? Hij fronste zijn gezicht, dacht goed na. Als hij over de planken zou lopen, zouden deze duidelijk kraken en hadden ze hem gelijk door. Wanneer hij via het raam zou gaan, dan zou hij zo via hun ingang belaagd worden. Hij kon ook nog vluchten via het raam en deze vreemde zaak ver achter hem laten. Toch won zijn nieuwsgierigheid het. Over de vloer kruipen, het zou nog steeds erg kraken. Via de stoelen en banken? Drake rolde met zijn ogen. Dat zou ook al teveel geluid zijn. Al was het zo dat Drake zich af vroeg of ze niet überhaupt al wisten dat hij zich in dit huis bevond. Hij wreef even over zijn kin. Opeens bedacht hij zich een les van Iro, een van zijn 'gezelligste' docenten. In een van de lessen had Iro hem geleerd hoe je je via duistere magie in schaduwen kon verplaatsen. Dit was toen nog oefenen geweest en Drake beheerste het ook nog niet geheel. Toch vond hij het wel het proberen waard. Dit was tenminste de stilste manier, doordat je je via de Dark Matter in schaduwen verplaatste. Drake wist ook dat in zijn schaduwen nog wel kleine elementjes van vuur zouden bestaan omdat vuur zijn eigen element was, maar dan zou hij gewoon extra zijn best moeten doen om dat te voorkomen. Zijn gedachten wilde weer af dwalen naar wie het zouden kunnen zijn, maar al snel bedacht hij zich te moeten concentreren voor deze spreuk. Drake balde zijn vuisten en sloot zijn ogen. In zijn hoofd projecteerde hij de plek waar hij naartoe wilde. Gelukkig was hij hier al vaker geweest. Toen hij dat helder voor zich liet hij zich meevoeren door de magie die hij in zich voelde. Zwarte materie hulde om zijn lichaam heen. Uiteindelijk was hij nu bij de plek waar hij dacht dat het geluid vandaan was gekomen. Het klopte. Drake zag een silhouet van een vrouw staan, ze stond met haar rug naar hem toe. Hij stond net achter een grote kast in de ruimte, maar hij hoopte dat ze hem niet zag, hij kon de kamer goed in kijken. Hij versmalde zijn ogen en vroeg zich af wat ze daar deed. Opeens knipte ze in haar vingers wat Drake zijn voet liet bewegen en dat maakte al geluid. Shit. Het volgende moment zag hij de twee deuren sluiten waardoor je de ruimte nog uit kon. Drake slikte verschrikt. Nu zat hij echt in de nesten, wat was dat toch altijd met dat irritante nieuwsgierige gedrag van hem. Het bracht hem alleen maar in de problemen. 'Kom tevoorschijn. Het is niet alsof je nu nog ergens anders heen kan,' riep een heldere stem de ruimte door. Nu viel de spanning al veel meer van zijn schouders af. Hij kende deze stem, deze meid had hij al eerder ontmoet en het gaf hem nu alleen maar een plezierige sluwe grijns op zijn gezicht. Hij kwam nonchalant achter de kast vandaan Het licht van de ondergaande zon wierp licht op zijn zwarte haar, de vurige ogen en de rest van zijn gelaat. Hij had zijn handen in zijn zaken gestopt en keek Autumn scherp maar bijna speels aan. ''Ahhw, dus je wilt al stoppen. Je weet toch dat ik gek ben op spelletjes?'' grinnikte de jongen tegen haar. Hij zag haar nu beter en Drake keek naar de vallende blonde lokken langs haar schouders. De jurk stond haar goed samen met de laarzen, Drake had haar al een lange tijd niet gezien. Ze was waarscheinlijk erg druk geweest.

In het donker, verscholen achter de grote kast in de ruimte zat hij als een duistere schaduw. Natuurlijk had ze hem allang opgemerkt en wist ze dat er iemand hier was. Waarom? Anders had ze niet de deuren dicht gesmeten en ze ook nog in het slot laten vallen. Je zag Drake bedenkelijk kijken toen hij dat geluid hoorde. De bekende galm van ijzer dat tegen ijzer klikte, betekenend dat je er niet meer uit kon. Drake hield er niet van om opgesloten te zitten in een donkere ruimte, in een kelder nog wel. Dat had zijn.. redenen. Het zou hem niks verbazen als hij ook nog het geluid van rollende ketens over de grond zou horen. Een angstaanjagende herinnering omdat hij altijd wist wat het betekende. Er vloog een rilling langs zijn rug bij die gedachte. Toch was het niet zo dat Drake daar nog van in paniek raakte. Hij had wel nachtmerries, maar dat was de tijd dat hij veel angstiger was. Dat was hij nu niet, ook omdat hij ook zijn thuis had gevonden in het duister. Als je niet gezien werd, dan kon je ook niet bestraft worden. Vele redenen waarom hij zich graag in zwart hulde zowel als kleding als omgeving. De meeste mensen zouden misschien van hem denken dat hij een Shadraan was, maar mensen die hem kende wisten zeker dat hij dat niet was. De jongen was ook erg impulsief en om zijn temperament stond hij zowel ook bekend. Dat was dan een van de kenmerken van iemand die van Razen kwam, maar dat maakte Drake niet tot wie Drake was. Daar zat meer achter. De vrouwelijke en nu ook herkenbare stem klonk door de ruimte. Een grijns verscheen op de jongen zijn gezicht. Autumn. Drake vergat nooit een stem of gezicht, dat kwam door nieuwsgierigheid en de bepaalde onderdelen onthouden die je wilde blijven weten. Nu viel de spanning er bij Drake vanaf en kon hij een andere rol betreden. Hij schoof achter de kast vandaan en ging ook in het licht staan zodat zij hem kon zien. Hij sprak over een spelletje, maar daar reageerde ze zoals verwacht niet op. 'Drake Burned. Waarom ben ik niet verbaasd jou hier te zien,' Drake beet een vervelend stukje nagel van zijn hand af en wierp het tegen de grond. Daarna keek hij haar aan. ''Hmh, tja wat zal ik zeggen. Een gozer als ik mag toch ook wel eens naar wat rust zoeken in een oud verlaten huis?'' en nu zat hij niet eens zo heel ver naast de waarheid. Nu ze wist dat hij het was zag Drake haar al meer in een ontspannen houding overgaan. Drake zijn ogen schitterde even in het licht. 'Misschien is het je vooruitsnellende reputatie van het altijd in de problemen weten te komen. Of je schijnbaar onstilbare honger voortgebracht door je veel te nieuwsgierige aard,' Drake lachte even en stopte een hand in een van zijn zakken waarna hij iets meer naar achteren leunde. ''Niet stil gezeten hoor ik? Mevrouw heeft haar research gedaan. Ach, ik zeg eerder dat de problemen mij opzoeken.'' Hij keek even de ruimte rond, nu hij gewoon kon staan zag hij ook meer. Het beetje licht door de deur gaf niet veel maar wel net genoeg. Er stonden oude verhuisdozen, kratten waar je niet goed van kon zien wat er in zat. Een klein hefsysteem en wat losse spullen. Er stond een bezem naast de deur en iets waarvan Drake dacht dat het een verfomfaaid doekje was. Verder zag je voor hoever het licht het toeliet op vele plekken spinnenwebben hangen, veel op een plek tot een enkele draad langs de muur. Drake dacht er ook ergens een te zien zitten. Die krengen kon je ook echt overal vinden. Geen plek waar ze niet zaten, in elk huis of andere verblijfsplaats en hoe ouder hoe beter. Wezentjes die de grote groepen van de mensheid angstaanjagend vonden, eng en zelfs gebruikte in de engste films. Toch waren het ook maar levende zieltjes die gewoon hun werk deden. Hij kende beide kanten, maar verachtte ze toch en op hetzelfde moment werd hij er soms mee vergeleken omdat hij overal kwam, ongezien, alles wist en vaak de touwtjes in eigen handen wilde hebben. Daarbij kon de jongen angstaanjagend zijn voor bangeriken en softies. Geen acht ogen of poten, maar wel zwart als de nacht en als hij buit had genoot hij er van door ze helemaal in te wikkelen en op te fokken tot ze tot het kookpunt kwamen. Aanvallen wanner ze te afgeleid waren door hun eigen woedde. Hij had het zelfs voor elkaar gekregen bij Savador. The spider and the snake.. right? De dame liep op hem af en keek Drake aan. Terwijl ze de stappen zette bewogen haar vormen mee en danste de blonde lokken op haar schouders. Drake vond het niet erg dat ze zo dichtbij kwam. Tot het moment van dat ze bij hem vandaan stond en nu het haartje van zijn shirt plukte. Wat voor kleur het was kon hij niet zien, te donker. Daarbij maakte het hem ook niet uit wat voor kleur het was. Vast een van de meiden een paar dagen terug. Vooral nu hij weer vrij spel had, nu Hayden weg was. Hun ogen kruiste elkaar en Drake liet een klein sluw glimlachje zien. 'Wat ik me echter wel afvraag is waarom je nieuwsgierigheid je naar mij gebracht heeft,' Hij dacht even na, maar had uiteindelijk zijn antwoord paraat. ''Hm, laten we zeggen dat een ekster altijd op de mooiste dingen afkomt. Ik was hier en je weet uit mijn nieuwsgierigheid.. dat ik wil weten wat er aan de hand is als ik andere geluiden hoor. Maak je geen zorgen ik ben zoals altijd nogal àlleen, er is verder niemand.'' Drake stapte nog iets dichterbij. Hij kon de lichaamsgeur door zijn neus laten gaan samen met de muffe lucht van de kelder zelf. ''But, about my curiosity. What are you hiding from me? Ofcourse you must know now that I love, secrets.'' En hij boog zijn wenkbrauwen wat meer naar beneden bij deze zin. Zijn ogen stonden als een aasgier die boven een stervend lijk vloog.

Drake voelde de kilte aan in het huis die om hen heen hing. Het was zomer en toch voelde je in deze kelder nog de koelte. Iedereen weet het, hitte stijgt altijd op. Dit zal dus ook voor deze ruimte hebben geteld. Zo te horen was Autumn niet van plan om in zijn vossenstreken te trappen. Hij kon het wel waarderen, er waren zat meisjes die hij om zijn vinger kon wentelen. Autumn? dat kon hij wel vergeten en het was ook een heel andere en gecompliceerde techniek waar hij me tewerk moest gaan. Ze was zo ook zo geslepen dat ze het gelijk door zou hebben. Zij zou nooit zo snel toegeven. Het was alsof je de kraai tegenover een kat zette, beide hun reputatie over vele dingen. Allebei niet de meest heilige maar ze respecteerde elkaar en terwijl de een enkel toezag vanaf een afstand was de ander bezig met een prooi te vangen. Het was alleen zo dat hij nu wilde delen in deze vangst door zijn nieuwsgierigheid. Misschien omdat hij er ook wel meer in zag dan deze stoffige kisten, want waarom zou zij hier anders zijn? Drake zijn gedachten vielen als tandwieltjes in elkaar en onder elkaar door terwijl hij erover nadacht. 'Ergens vind ik het moeilijk te geloven dat dát je enige reden was,' Drake glimlachte smalend terwijl hij even een hand door zijn haar haalde. ''Hm, je weet hoe ik ben, begrijp ik van je, Autumn. Je zult wel weten dat ik overal mijn oren en ogen heb zitten. Ik vermoedde iets, maar moet eerlijk zeggen dat ik jou zelf hier niet echt verwacht had.'' sprak Drake op een kalme toon met elk woord zorgvuldig uitgekozen, vloeide ze zijn mond uit. Hij merkte al snel de warme glimlach, maar hij vertrouwde die niet. Hij wist vanuit zichzelf dat hij types als hem niet moest vertrouwen. Teveel te verbergen betekende ook veel wat tegen je gebruikt kon worden, daarom probeerde hij daar ook wat in te spelen. Hoe veel wist ze dan daadwerkelijk van hem? Het haartje van zijn shirt werd gepakt door haar dunne en elegante vingers, een trucje om dichterbij te komen? Want Drake kon zich niet voorstellen dat een type zoals zij dicht bij hem wilde zijn. Of wel? Hij genoot wel van de geniepige blik in haar ogen, ze had genoeg te verbergen. 'Denk je nou echt dat ik mijn geheimen aan jou ga prijs geven? Als ik jou was, dan zou ik die charmante neus van je maar gauw terug in je eigen zaken steken,' Drake lichtte zijn kin iets met een soort optrekkende lip grijns. Hij voelde een koele wind door de deur komen en genoot hier ook van, doordat zijn haar wat opwaaiende. Zijn oranje kijkers aanschouwde haar enkele seconden voordat hij sprak. ''Niet? Ik steek anders graag zijn charmante neus in geheime of smerige zaakjes.'' Drake grinnikte, dit was bijna akelig. ''Hm, maar natuurlijk niet om ze op te lossen. Ik maak ze het liefst nog erger tot ik met vermakelijke ogen kan toekijken hoe geniaal het mensenbrein werkt. hij voelde zich steeds dichter bij haar komen. Hij kon het niet laten om zijn hand te laten strijken door de blonde lokken. Ze voelde zijdezacht aan zijn pianovingers Hij keek haar aan. ''Maar ik denk dat hij daar alles van begrijpt, of niet?'' ze kon er omheen draaien zoveel ze wilde, zeggen of doen het maakte hem echt niet uit. Drake kwam overal achter als hij dat wilde en dit had zijn aandacht volledig in beslag genomen. Ze kon hier blijven staan tot ze een ons woog, hij ging niet weg. En als ze het wel voor elkaar kreeg? Dan zou hij terug komen, zou alles inzetten om erachter te komen waar ze mee bezig was. Hij had zijn wegen en manieren om achter dingen te komen. Mensen waren gewoon te leuk, veel te interessant om met rust te laten.

Een glimlach van Autumn, het was voor Drake zijn weten een bijzonder iets. Hij keek er naar en kon er misschien zelfs van genieten. Haar zeide zachte stem klonk opnieuw door de ruimte, het galmde iets maar daar hadden ze geen last van aangezien ze hun volume niet hoog hadden tijdens het praten. 'Drake, er is bijna niets wat op school gebeurd wat ik niet weet. Ik heb denk ik gewoon een goede mensen kennis,' Drake grinnikte langzaam en bewoog zijn hoofd op een manier waardoor hij haar nu schuin aankeek. De kilte in deze kelder was als een zwaar kleed dat over heen lag, nu ze dichterbij elkaar stonden werd deze kilte minder en was Drake uiterst nieuwsgierig naar haar plannen. Een speels en sluw glimlachje lag op zijn lippen. ''Dat, of je bent meer dan je wilt laten blijken.'' sprak Drake terwijl zijn vingers door de blonde lokken krulde. De jongen sprak over het steken van zijn neus in andermans zaken te steken, dat de jongen daar dan ook echt daadwerkelijk van genoot. Did leek Autumn te kunnen beroeren want Drake zag iets veranderen. Hij keek haar van dichtbij aan. Ergens in de verte hoorde hij water druppen, langzaam elke druppel die tegen de grond kapot spatte in allemaal kleinere deeltjes. Ergens leek Drake zich te kunnen herkennen in Autumn. Tegelijk ontzettend knap en iedereen kende hun naam. Maar ze waren net zo veel gehaat als geliefd. Een bloedmooie vrouw met blauwe ogen en lange blonde lokken. Aan de andere kant een jongen met de ogen als een haardvuur met een slordig en toch aantrekkelijke verschijning. Ze waren het voorbeeld van de populaire bad boy en bitch van de middelbare school, maar dan ook net weer anders dan dat. Drake liet zijn vinger langs het blonde haar glijden en je kon de fonkeling in zijn ogen zien. Hij kon de spanning voelen waarmee hij zich naar haar toe getrokken voelde. Hij beet aan de binnenkant van zijn lip, waarna hij slikte. Ze stond zo dichtbij dat hij haar geuren kon inademen.

Drake hield ervan om te genieten van menselijke drama, dat hield in dat hij soms stookte tussen mensen, of dingen zo uitspeelde dat anderen de verkeerde gingen wantrouwen. Zelfs hijzelf was een licht ontvlambaar gevaarte als het op ruzie uit kwam. Hij wist erg veel van velen, wist het gelijk wanneer iemand nieuw was en er waren er zo weinig die álles van hem wisten. Drake vergat nooit een gezicht of stem, een geur of de manier van praten, leugens waren zijn handelsmerk waarmee hij spelletjes kon spelen.'Begrijpen? Drake, het is bijna mijn tweede taal,' Drake grinnikte zacht en versmaalde zijn mond tot een lach, hij genoot van haar uitspraken. ''Kijk, nu kan ik met je 'praten.'' sprak hij zacht. 'Is het je wel eens opgevallen hoe snel mensen morelen en waarden en normen aan de kant schuiven bij de juiste motivatie. Hetzelfde geldt voor principes. Er is geen enkel wezen zo wispelturig en ontrouw aan zichzelf als de mens. Je zou kunnen zeggen dat het in onze natuur zit,' Drake rolde zijn hand even af als een klauw tegen zijn lichtbebaarde kin, hij liet zijn vingers daar even rusten om extra te benadrukken dat hij nadacht. ''Hm, breek me de bek niet open. Mensen zijn vreemde maar vermakelijke wezens.'' zei de jongen. Opeens draaide ze weg en dit verraste Drake wel wat, het zorgde ervoor dat hij daar naartoe stapte waar naartoe liep maar hij hield evengoed afstand. Opeens zag hij iets op hem af komen, uit een reflex schoot zijn hand naar het bundeltje toe. Terwijl hij nieuwsgierig naar de inhoud keek met een grijns op zijn gezicht, luisterde hij naar Autumn's woorden. 'Als die wispelturigheid dan toch deel van ons wezen is. Waarom zou je er dan niet iets lucratiefs mee doen?' Drake spitste zijn oren nog scherper, dit verhaal beviel hem wel. Hij keek op van het bundeltje om beter te kunnen luisteren. 'Dat zijn Cassiaanse meermens schubben. Hoogst illegaal. Ze geven je een gevoel van onoverwinnelijkheid waardoor je langer door kan. Maar de reactie van het zeezout op de natuurlijke oliën van de schubben zorgen er ook voor dat je wat losser wordt net als alcohol. Daarmee zijn ze officieel gekwalificeerd als een drug al is het moeilijk om hier verslaafd aan te raken. De zwarte markt smeekt om die dingen. Want zie je, een van mijn talenten is dat ik snel en makkelijk zakelijke contacten leg. Maar deze wereld heeft vacatures open voor vele soorten talenten,' Drake kreeg een grote grijns op zijn gezicht. Niet omdat hij nu zo happy doodle was, nee deze grijns had iets geniepigs. Een sluwe grijns en in zijn fonkelende ogen stonden bijna de dollar tekens geschreven. Hij lachte zacht ook. Met een paar stappen stond hij een meter voor haar neus, zijn gezicht stond alweer normaal, al kon je nog steeds het gierende verlangen in zijn warme ogen zien. Een lust naar wat ze nog meer te bieden had, niet in sex, dat was een ander soort koek, maar deze lekkernij vond Drake ook erg aanlokkelijk geuren.

''Hmhmhmm..'' klonk een zacht binnensmonds gelach. ''Ze klinken uiterst interessant. Zowel het gebruik als het doorverkopen van deze pegeltjes. Alleen, hoe weet ik dat ik je de waarheid spreekt? Dit zouden net zo goed geglazuurde kever schilden kunnen zijn.'' Drake voelde iets in zijn rug zitten dat ze hem een soort van testte. Drake had uit eigen ervaring namelijk geleerd dat als je een schat zag dat je er nooit met open armen op af moest rennen, want er konden onderweg boobytraps zitten. Om er zeker van te zijn wilde hij van haar een bevestiging voordat hij met haar in zee ging. ''ik denk dat wij veel aan elkaar kunnen hebben Autumn, mocht je de waarheid spreken. Zwarte markt, geld, illegaal, woorden die mij als muziek in de oren klinken.'' klonk zijn stem als een spin die zijn web spinde. ''Ik doe er graag aan mee, jij je handeltje waar ik van profiteer en ik zal de info doorspelen waar wij beide ons voordeel aan doen.'' hij keek haar aan, nam haar op en kon het niet laten om ook even zijn ogen over haar lichaam te laten glijden want damn. Hij haalde een hand door het zwarte haar waarna hij haar aankeek. Eerst antwoord.

Het was niet dat Drake de boel niet vertrouwde. Misschien kon je gewoon zeggen dat hij uit ervaring op zijn hoedde was en wel uitkeek met wie hij wel of niet kon vertrouwen, hij was er meer voorzichtig mee dan sceptisch. Vele hadden hem in het verleden bedrogen, maar hij misschien nog wel het mere van dat. Vele mensen waarvan hij het gezicht zag betrekken wanneer hij de woorden sprak dat het nooit iets had betekend. Zoals dat meisje ooit wat zo hopeloos verliefd op hem was geweest. Ze hadden gersut wat leuke nachten gehad en Drake vond het nog vermakelijk ook. Zij wilde het ook zo graag dus, misbruik vond hij het niet. De opwellende tranen die langs haar wangen biggelde en het hart wat je dan letterlijk hoorde breken was een ander verhaal. Ach, jammer voor haar dan. Drake gebruikte gevoel en emotie wanneer het hem uitkwam of.. wanneer zijn echte gezicht, verscholen achter vele muren eens in de zoveel tijd doorbrak. Alsof het hem niks boeide kon je de oranje kijkers in tasten, maar veel kwam er niet van los wanneer hij dat niet wilde. Een onguur windje streek langs zijn wang heen en liet ook de lange blonde lokken van Autumn bewegen. Hij stond nog altijd vlak voor haar en dit hield de spanning in stand, hun blikken die elkaar lokte en een grijns op zijn gezicht door het gesprek wat hem beviel. Een hand in zijn broekzak en de ander die even door zijn zwarte haar streek. Ze had het over de producten gehad, maar natuurlijk had Drake zijn achterdocht. 'Zou dat niet een beetje amateuristisch zijn?' Drake grinnikte zachtjes en liet haar verder spreken. 'Wat zou het nut zijn? Om mensen in te huren die het de school in smokkelen, om zelf naar het platform te gaan. Deze plek hier als opslag te gebruiken. Onhandig en ver weg van de school. Waarom zou ik zelf mijn nek uitsteken? Die risico's nemen als het dat niet waard zou zijn? Ik had dit ook door een ander kunnen laten doen. Iemand die de val op kon vangen als het mis zou gaan. Maar ik ben hier zelf. Waarom, denk je, is dat?' Drake legde zijn hoofd een beetje in zijn nek. ''Hm, geen idee. Omdat je misschien een beetje een control freak bent? Perfectionistisch en andere leeghoofdige irritante mensen het vaak kunnen verpesten. Uiteindelijk weet je zelf het beste wat er moet gebeuren, maar dat hoef ik je niet te vertellen.''

'Je zit er niet compleet naast. Dat zakje zijn testers. Alleen dat zakje. Het bevat maar een kwart hoeveelheid als in de normale schubben zou zitten. Maar kan je me dat echt kwalijk nemen. Ik zou kostbare waar verloren zijn als jij besloten had de benen te nemen,' Drake zijn grijns werd breder. ''Ach ik moet het je nageven, slim voorbedacht, maar ik was niet weg gerend deary. Jij en jouw.. spulletjes, vind ik veelste interessant.'' Hij keek haar met half gesloten ogen aan. Hij stapte nog wat dichterbij tot hij haar frisse geur kon ruiken, maar daar doorheen ook de muffige stank van de kelder zelf. De oude aarde en stof, spinnen die hun weg baande door kieren en gaatjes in de wand. Een aragnofoob zou hier helemaal gek worden. Gelukkig was Drake zelf niet bang voor de kruipers. 'Ik geloof dat je je nog niet helemaal de mogelijkheden beseft Drake. Ik weet dat je creatief kan denken, ik heb genoeg smoesjes gehoord op de gangen. Informatie kan soms waardevoller zijn dan welk product dan ook, en ik ken wel wat mensen die tot veel in staat zijn om dingen te weten te komen. Ik heb niet alleen iemand nodig die kan luisteren. Ik heb iemand nodig die mensen kan bespelen. Suggestief aansporen als je begrijpt wat ik bedoel,' Drake keek haar aan met een glinstering in zijn ogen. ''Dan ben je bij mij aan het juiste adres. Ik ga met je in zee Autumn, zo te horen is dit een grotere organisatie. Ik zou hierin graag fungeren als je rechterhand.'' sprak de jongen met sluwe ogen, zijn hoofd zat vol ideeën en dit zou echt wel iets voor hem zijn. Terwijl Drake dit had gezegd had hij letterlijk zijn hand naar haar uitgestoken.

Hij trad naar haar toe, zijn ogen gefocust op haar prachtige ogen. Blonde lokken de in het weinige licht leken te schijnen. Control freak? Drake zijn touwtjes en het spelen van zijn spel. Ze was iemand die niet zomaar onder controle te houden was. Het was daarom in zijn blik te lezen dat hij was geïnteresseerd. Ze was niet een saai grijs poppetje in een van zijn games, niet de pion. Ze was meer,.. hij kon zijn vinger er niet op leggen. Het lonkte hem als de vlieg tot de vlam, maar Drake was zich ervan bewust dat hij de vlieg niet wilde zijn. Op die manier zou hij zich namelijk brandden. Toch was zijn nieuwsgierigheid groter, daarbij wat had hij te verliezen? Zijn waardigheid? Bijna heel de school verachtte hem toch al. Misschien was ook dat wel juist wat Drake interessant maakte voor Autumn, de jongen had lef. Het lef om grenzen op te zoeken en hier overheen te gaan.

'Ik maak geen mondelinge afspraken Drake. Die kunnen veel te makkelijk omgebogen en verdraaid worden,' ''Hmpf'' Er was een honende grijns op Drake zijn gezicht verschenen. Ze had duidelijk zijn trucjes door en dit maakte hem enkel nog gretiger. 'Zoals ik al zei, ik doe niet aan mondelinge overeenkomsten. Ik wil eerst zien dat mijn vertrouwen in jou niet misplaatst is,' Drake sloeg zijn armen over elkaar heen en boog zijn hoofd schuin naar voren toe. ''Oh, je weet mn reputatie. Ik moet je nageven dat het me daarom niet verbaasd.'' 'Kom over een uur naar de kerkers, er valt veel te bespreken,' hij trok enkel zijn wenkbrauwen even op. De vleugels verschenen, Drake draaide wat met zijn ogen. All about dominance for her. 'Niet vergeten. Over exact een uur bij de kerkers,' Drake keek haar aan. ''We'll see about that.'' en hij keek haar na toen ze de ruimte uit vloog. De opengevlogen deuren lieten het schijnsel van de maan binnen. Hij bleef in het witte ligt staan, keek naar de schim die weg dook. Drake haalde zijn schouders op met en enge lach, waarna hij zich omdraaide. Hij verdween in het duister van het huis.