Noralyn Serafine Celesta

Nora Celesta

Algemeen
Naam: Noralyn Serafine Celesta
Roepnaam: Nora
Geslacht: V
Leeftijd: 22
Uiterlijke leeftijd: 20
Geboorte dag: 11 - 05
Magiesoort: Air en een beetje fire.
Nationaliteit: Puffoons
Verblijf heden: Starshine Academy
Familie:
Andreas Celesta – Vader – 59
Meredith Celesta – Moeder – 53
Chassen Celesta – Broer – 28
Evander & Brantley Celesta – Twins – 24
Pets: Ze hebben thuis een zwarte Newfoundlander genaamd Pip.

Karakter
Eigenschappen: Vrije vogel, openminded, muzikaal, fantasierijk, dapper, avontuurlijk, misschien een beetje gestoord, ongerept, idealistisch, aanwezig, sociaal, maar moet ook dr alone time hebben, diepgaand, vrolijk, genieter.
Vaardigheden: Dansen, vleugels spreuk, air magic, bliksem afweren.
Muzikale vaardigheden:
Piano, gitaar, zingen – kan ze erg goed.
Viool, harp, dwars fluit, drums – kan ze bespelen maar niet uitmuntend goed.
Geaardheid: Panseksueel
Likes: Muziek, muziek maken, dansen, vliegen, gezelligheid, reizen, eten, dieren, mensen, zonlicht, vrijheid, open minded people, sweet food, chocolate.
Dislikes: Alleen zijn, te lange totale stilte, ongemakkelijke stiltes, ruzie, mensen die het leven niet waarderen, close minded people, chagerijnige mensen, enorme drukte of chaos, als ze zich slecht voelt, niet vrij zijn, trappen, onbegripvolle mensen.
Angst: Om haar vrijheid kwijt te raken, op wat voor manier dan ook. Dus geen piano meer kunnen spelen, ook niet vliegen en lopen weer helemaal weg. Dat ze echt totaal geketend zit.

Uiterlijk
Kleur haren: Licht roze / cherry blossem pink.
Kleur ogen: Zilver
Huidskleur: Bleek, licht.
Geur: Cherry blossem, maar meer fris ipv zoet.
Lichaamsbouw: Klein, slank, vrouwelijk.
Bloedgroep: O+
Dierlijkevorm: Een roze nebelung cat met zilvere ogen. De vacht dezelfde kleur als haar haren.
Littekens: Ze heeft een litteken gevorm door bliksem over haar rug lopen. Deze probeert ze zo vaak en zoveel mogelijk te bedekken.
Vleugels:Big and pretty white.

Maten
Lengte: 1,61
Cup: C70
Gewicht: 54 kg
Schoenmaat: 36
Kleding: Nora draagt eigenlijk vanalles. Soms heeft ze een rokje aan, soms een kort broekje, dan weer een skinny jeans. Net waar ze zich goed bij voelt die dag.
Spullen waard te vermelden: Haar zilveren kettinkje met een G-sleutel met vleugeltjes als hangertje. .

Favorites
Favourite foods: Chocolate,pancakes, raspberries, mango, ice creams, pie, mostly sweet stuff.
Least favourite food: Cooked potatoes, damn potatoes.
Favourite colour: Cherry blossem pink, or peach pink, grey, black and white.
Least favourite colour: Fel knal oranje, dus niet hemel oranje maar holland oranje.
Music: Alternative, classic, indie, piano, rock, metal, folk.... almost everything.
Smell: Rain, freshly baked pancakes, flowers, certain people’s smel, the smell of an old piano.
Sound: The sound a piano makes, some people’s voice.
Feeling: Her fingers on the piano keys, the atmosphere before playing a song, the atmosphere after she’s done with playing a song, the warmth of someone she loves, the wind through her hair, fingers through her hair, standing in the rain, the feeling of freedom.
Season: Spring
Favourite Sayings:
‘Playing music feels like flying, it sets you free and takes you higher.’
‘Music gives wings to the soul, and teaches it to fly.’
‘Music is what feelings sound like.’

Geschiedenis:
Nora heeft eigenlijk altijd het verlangen gehad om vrij te zijn. Vrij te staan op dr benen, te gaan waar ze wil, de wereld te ontdekken en nog veel meer. Dit werd haar echter al vanaf haar geboorten nooit gegund.
De zwangerschap verliep niet zo geweldig. De moeder had een aandoening aan haar baarmoeder waardoor het kindje veel te vroeg uit de buik gehaald moest worden. Anders zouden beide levens in gevaar zijn geweest. Na een zware operatie was het kindje geboren en leefde het ook nog. De eerste paar weken waren erg spannend maar het bleek al snel dat het kleine kindje een vechtertje was aangezien ze bleef leven. De maanden vlogen voorbij en het kindje begon steeds meer te groeien. Na enkele weken bleek het echter wel dat er iets mis was met de beentjes. De dokters konden nog niet zeggen wát er precies was. Dat zou later waarschijnlijk pas aan het licht komen.
Het baby'tje, genaamd Nora, werd steeds ouder en de jaren gingen verder en verder. Op de leeftijd dat ze zou moeten leren lopen bleef dit ‘lopen’ maar weg. Ze bewoog haar beentjes wel maar echt er op staan deed ze niet. Haar ouders gaven haar wat tijd maar het lopen bleef weg. Uiteindelijk zijn ze naar de dokters gegaan en deze hadden besloten onderzoeken te doen. Na maanden onderzoeken doen en dingen uitsluiten kwamen ze tot de conclusie dat het meisje haar benen niet perfect waren aangelegd onder de zwangerschap. Dit betekende dat ze waarschijnlijk nooit zou kunnen lopen. Bewegen en alles kon gelukkig wel nog maar er echt op staan en leunen leek te veel gevraagd voor de zwakke beentjes. Met dit slechte nieuws gingen de ouders verder en besloten Nora hier in de steunen.
Naar mate Nora ouder werd, en meer besef kreeg van de wereld, merkte ze dat ze ‘anders’ was. Ze zat altijd in een rolstoel en alle andere kindjes die rende rond. Dit zorgde er voor dat ze niet zoveel vriendjes had als andere en soms raar werd aangekeken. Het zorgde er voor dat ze zich soms erg eenzaam voelde. Maar gelukkig had ze dan haar famillie die haar altijd wel wisten op te vrolijken. Uiteindelijk kwam echter wel de vraag ‘wat’ er met haar zelf aan de hand was. Met een zwaar gevoel op de maag hadden de ouders besloten gewoon eerlijk te zijn en haar de waarheid te vertellen. Echt snappen deed Nora niet dus toen vond ze het niet super erg wat ze te horen kreeg. Het was echter wel zo, ookal had ze nooit gelopen, ergens voelde ze een verlangen om vrij te zijn. Om zich te kunnen ontpoppen en een eigen weg te vinden. Dit bleef jammer genoeg een onbeantwoord gevoel.
Ook rond deze tijd, de tijd dat ze dingen begon te merken, merkte ze dat ze instrumenten zeer interessant vond. Haar moeder speelde piano dus ze was niet onbekend met muziek. Ze had juist altijd met verwondering naar het prachtige object gekeken en afgevraagd hoe het z’n mooie klank kon maken. Uiteindelijk, op een middag dat ze weer eens zonder vriendjes thuis zat, vroeg ze aan haar moeder of ze het ook mocht proberen. Eigenlijk was ze al een beetje verliefd op het instrument maar toen ze het eenmaal probeerde sprong de vonk echt over. Vanaf toen was ze niet meer weg te slaan bij de piano en besloten haar ouders haar op les te doen. Dit was een van de dingen die ze wel kon doen met haar aandoening. Naarmate ze steeds beter werd merkte ze dat als ze speelde een soort speciaal gevoel kreeg. Een gevoel alsof ze vrij was en alles los kon laten. Alsof de klanken haar vleugels gaven waarmee ze naar een dimensie van prachtige symfonieën kon vliegen. Het was dan ook niet gek dat ze verknocht was aan het bespelen van het instrument.
Naast de piano begon ze ook meer te zingen en andere instrumenten uit te proberen. Het zingen ging haar gemakkelijk af. Het gitaar spelen had ze wat moeite mee maar na vele jaren oefenen kreeg ze dat ook onder de knie. Ze had nu dus enkele muzikale vaardigheden die ze koesterden. Al bleef de piano toch nog wel het meest speciaal voor haar.
Ondertussen had ze ookal les gekregen in lucht magie. En na z’n tien jaar van lessen volgen, naast basis onderwijs en dr piano lessen etc, kreeg ze het voor elkaar vleugels te creëren. Dit was de tweede keer in haar leven dat ze een gevoel van vrijheid ervoer. Nog wankel probeerde ze de spreuk steeds vaker uit en hield van het gevoel van vliegen. Dit gaf haar deste meer inspiratie voor muziek stukken en zo begon ze beetje bij beetje haar weg te vinden.
Op haar vijftiende liep haar moeder iemand tegen het lijf met geweldige healings krachten. Hij beweerde zelfs dat hij haar dochter misschien kon helpen. Na een overleg tussen de ouders en Nora hadden ze besloten het toch maar te proberen. Ze had namelijk niks te verliezen. Maanden van healen en revalidatie gingen voorbij. En tegen alle verwachtingen in kon Nora op haar benen staan en lukte het haar zelfs om te lopen. Dit was echt een mijlpaal voor het meisje. Ze had dit nooit durven dromen dus het voelde haast alsof de werkelijkheid niet echt was. Met haar ‘nieuwe’ benen ging ze dus een ander leven tegemoet. Haar nieuwsgierigheid was niet meer te stillen en ze wilde zoveel mogelijk uit elke dag halen als maar kon. Nog meer dan eerst begon ze het leven de waarderen en merkte ze dat ze best gelukkig was.
Het bleek echter wel met de jaren dat ze soms ‘last’ kreeg van haar benen. Ze deden dan pijn, Nora werd vermoeid en heel soms verloren ze hun functie. Natuurlijk vond ze dit niet altijd even fijn maar klagen deed ze niet. Het was al vele male beter dan vroeger. Dus soms minder lopen of in bed blijven zag ze niet echt als een straf. Meer iets waar ze maar mee moest leren leven als ze wilde blijven lopen.
Met deze nieuwe vaardigheid ging ze verder met school en leek het leven haar toe te lachen. Natuurlijk was alles niet zonne schijn en regenboogjes. Maar Nora had nu zo dusdanig de kleine dingen leren waarderen dat er veel nodig was om haar weer echt verdrietig te maken.
Na de middelbare school begon ze aan een opleiding voor muziek en magie. Met gemak haalde ze hoge cijfers en vond het geweldig om er lessen te volgen. Hier vond ze ook haar eerste echte vrienden en zelfs een vriendin. Toen het laatste jaar ten einde kwam, en de examens er op zaten, maakte haar vriendin het echter uit. Dit was een van de momenten dat Nora wel weer verdrietig was. Het was toen dat ze zich bedacht een heel nieuw iets uit te gaan proberen. Gewoon helemaal weer de vrije kant op en nieuwe dingen ontdekken. Zo kwam ze uit op Starshine Academy en wilde dol graag daar stage lopen bij de muziek docente. Om zoveel mogelijk ervaring op te doen en nieuwe dingen mee te maken in dit onbekende leven.

Theme songs:
Fly on – Coldplay
Fly on – Colsplay Piano Instrumental

tag: Charsheet | words: ?? | notes: Woop~.

▲▲▲