Het is even na middernacht, in de wandelgangen is het nagenoeg stil, het enige geluid afkomstig van de jongen zijn eigen voetstappen. De blonde man laat het navigeren door het doolhof aan wandelgangen over aan zijn geheugen, daar het prille licht van de kaarsen onvoldoende is om op zijn zicht te vertrouwen. De jongeman strekt zijn hals van links naar rechts, zijn linkerhand pijnlijk over zijn slaap rollend. Op deze majestueuze nacht had de blonde besloten om wat van zijn nagelaten schoolwerk na te kijken, een opdracht van zijn mentor waar hij, dankzij uitstelgedrag, nog niet aan toegekomen was. Het doel was om een opzet te bedenken voor de komende les, die over het lezen van aura's zou gaan. Aura's waren de jongen zijn specialiteit dus het schrijven van de opzet was niet moeilijk geweest, misschien is het juist zijn bekendheid met het aspect wat de lange duur van de activiteit bepaald heeft. Het gelaat van de jongen betrekt een beetje; hij hoopte maar dat zijn mentor het niet te uitgebreid zou vinden. Het zijn tenslotte maar studenten. Over lessen en studenten gesproken... Wat waren ze... vermoeiend vandaag. De brunette die aan hem had gevraagd of hij single was, was misschien wel het toppunt van de dag. 'Misschien was het beter als ze zich zou focussen op haar studie' had hij tegen haar gezegd, was dat te serieus geweest? Hmmm...
Teren loopt in stilte door naar zijn kleine torenkamertje, waar hij volledig uitgeput op het bed neervalt. Vanaf het bed gooit hij een aantal kledingstukken uit en tuimelt daarna in een diepe doch onrustige slaap. Teren droomt die nacht voor de verandering niet, wat een welkome verandering is in het patroon van de afgelopen dagen. Afgezien van de toevallige mug die rond zoemt en het wisselen van zij, is het stil in de torenkamer en vliegen de donkere uurtjes voorbij.
Warme ochtendstralen stromen al lang en breed door de kiertjes van de gordijnen de torenkamer binnen; diens interieur in een oranje morgengloed hullend. De standaardalarm klok die nu hoort te klinken blijft uit, iets waar de jonge slapende Teren zich nu nog geen zorgen over maakt, maar iets wat later zeker weten voor wat rep en roer zou gaan zorgen. Secondes, minuten en uren passeren voordat Teren eindelijk ontwaakt uit zijn perfecte roes. Gapend komt Teren overeind uit bed, vermoeid door zijn ogen wrijvend om op zijn ooiedooie gemakje de alarmklok te checken. Van de cijfers die hij daarop aantreft springen zijn ogen wijd open. 09:11 gaf de klok aan, die Teren vanaf nu omgedoopt had tot onbetrouwbaar ellendig ding. Voordat Teren's lichaam helemaal bij zinnen is, probeert hij om uit zijn bed overeind te komen waardoor zijn voet in de lakens blijft vast hangen, en Teren even later over de vloer gespreid ligt.
"Godver-" vloekt Teren hard op, om vervolgens jammerend overeind te krabbelen en zijn ontbrekende kledingstukken van de grond te rapen. Met de kledingstukken in zijn hand holt hij naar de badkamer waar hij zich zowel aankleed als zijn gezicht wast; een nat chaotisch geheel.
Teren was onder de impressie dat hij best wel snel was geweest met zijn ochtendritueel, maar wanneer hij weer in de gedeelde slaap en woonkamer verschijnt wordt hij geconfronteerd met vier rode cijfers die hem het tegendeel bewijzen: 10:02. Een golf van frustratie gaat door een nu-al vermoeide Teren heen. Even staat hij stil; zijn opties overwegend. Enkele seconden later komt hij weer in beweging; een van zijn handen die gefrustreerd door zijn halflange blonde haar schiet.
"Ach, wat zou het godverdomme ook-" de rest van de woorden gaan verloren in de atmosfeer; en dat is maar beter ook. Hij zou later die dag zijn straf wel onder ogen zien bij mevrouw Oriël. Hoe kwaad zou ze zijn op een schaal van 1 tot 10? Teren wandelt zijn torenkamertje uit en loopt doelloos door de oostelijke gangen. Wanneer hij bij een van de verlaten lokalen een blik naar binnen werpt houdt hij abrupt halt. Zijn honing-groene ogen zijn gevallen op een jongedame die met een boek nog op haar schoot, in diepe slaap verkeert. Teren kantelt zijn hoofd uit nieuwsgierigheid, voor hij zachtjes naar binnen sluipt. Hoe groot was de kans dat deze blondine al één of zelfs twee lessen gemist had? Teren geniet van haar kalme waterige aura die groot genoeg is om de volledige kamer te vullen. Niets is echter voor eeuwig; noch zijn dingen bedoeld om een eeuwigheid te duren. Teren vist het boek van haar schoot af en tikt zonder pardon kort, maar zacht, met het boek op haar achterhoofd.
"Wakker worden zonnestraal, de slaap uurtjes zijn al een tijdje voorbij." zegt hij zachtjes, met in zijn stem een hint van amusement. Ergens had hij medelijden met de jongedame, en ergens vond hij het juist prachtig dat hij niet de enige bleek te zijn die zich in deze situatie bevond op deze jonge ochtend.
Nieuwsgierig bekijkt Teren de kaft van het boek in zijn handen; 'lichtmagie voor gevorderden'. Het leek nog maar enkele maanden geleden dat hij dit boek zelf in handen had gehad, bedenkt Teren zich nostalgisch vooraleer hij het voor haar op de tafel neerlegt.
"Geen zorgen, ik ben hier niet om je te straffen." zegt Teren simpel, een glimlach op zijn gezicht. Teren neemt laks plaats naast haar en knikt naar het boek op de tafel.
"Extra aan het leren?" vraagt hij haar nieuwsgierig; zijn gezicht nieuwsgierig naar het hare toe gedraaid. De jongedame zou hoe dan ook te laat zijn voor het tweede les uur, die extra minuten met hém zouden haar niet nog verder in de problemen helpen. En wat is een betere manier om tijd te passeren, en je strafwerk te vermijden, dan door te kletsen over ditjes en datjes?
@Lilya Ik hoop dat je er wat mee kunt c:
&&geen zorgen, dat went vanzelf wel weer ^^
PROFILE
Onderwerp: Dazing off~ 
wo jun 21 2017, 21:18
