Maandag, de dag van een nieuw begin van de week. Shit voor sommigen, geweldig voor de donkerharige jongen Zephyn. Zie je, het weekend is gewoon te saai voor de zeventienjarige jongeman. De enige persoon waarmee hij opgescheept zat was zijn idioot van een kamergenoot. Het hele weekend had hij verhalen moeten aanhoren over zijn volleybal team en hoe hij die vrijdag een geweldige goal had gemaakt. Hij was echter zo hoog gesprongen dat hij verkeerd neer was gekomen en daardoor op de grond gevallen was. Nu, hoe zielig, zat zijn enkel in het verband omdat het gekneusd was. Arme poppedein. Als Zephyn echter iets duidelijk was geworden was het dat zijn enkel niet het enige was dat een klap had gekregen. Misschien moest hij toch maar eens langs het zielighuis voor een scan van zijn beperkte breingrootte. Hopelijk was een spuitje het enige medicijn.

En weet je, normaal was Zephyn niet eens zo kieskeurig. Jammer genoeg ligt het probleem niet alleen bij de beperkte breingrootte maar ook bij zijn beperkte uiterlijk. Het joch had de gemiddelde aantrekkingskracht van een bij, geen dus.

Hoe dan ook, back to the point, op deze zonnige maandagmorgen is Zephyn bezig met een stake-out. Er was een... klein akkefietje opgetreden na de les gisteren. Het testosteron level van een mannelijke student was hem te veel geworden wanneer zijn vriendin plots meer oog voor Zephyn's charmes had dan voor zijn koe-achtige uiterlijk en besloot het na de les op Zephyn af te reageren. Spijtig genoeg waren er te veel mensen voor Zephyn om er iets aan te doen, maar boontje kwam altijd om zijn loontje bij Zephyn. Wraak proefde zoet.

Na een tiental minuten verschijnt de lange jan dan eindelijk bij de ingang van de wc's. Perfect. Zephyn wacht tot hij binnen is om vervolgens er achter aan te gaan. Grijnzend duwt hij de deur van de wc's open, zijn blauw ambere ogen op het joch richtend. ,,Toevallig om jou hier te treffen.'' Zegt hij sinister, haast een beetje sissend. De jongen is in het proces van naar Zephyn toedraaien, maar voor dat hij tijd heeft om verder ook maar één spier te vertrekken heeft Zephyn hem vast bij zijn lurven. Zephyn's hand wrikt zich een weg naar zijn kaak/hals lijn waar hij door druk uit te oefenen hem tegen de muur mee drukt. ,,Ik was je vergeten te bedanken voor je vriendelijke vuisten.'' sist Zephyn, een verheerlijkte grijns op zijn gezicht. De jongen wil wat zeggen maar Zephyn geeft hem de kans niet. ,,Wat was dat? Kan het iets duidelijker?'' Zephyn lacht maniakaal. Na de druk nog een keer te verhogen laat hij de jongen las en slaat hij hem met zijn vuist tegen het joch zijn jukbeen. ,,Ik hoop dat we dit vaker kunnen doen.'' zegt Zephyn koud, zijn lippen likkend.

Helaas, zijn plan was zo goed gesmeed, en hij was er bijna mee weg gekomen was het niet voor de leraar die plots in de deur opening verscheen. Zephyn's blik veranderd vanaf het moment dat hij het klikken van de deur hoort. Van sinister en duivels naar bijna op instorten, ogen glazig. ,,Hij... hij... zegt Zephyn half huilend. ,,Ik zag fout, ik... maar hij... hij heeft m'n overleden familie beledigd.'' zegt Zephyn in zijn verweer. De leraar lijkt even te twijfelen maar schud dan haar hoofd. Ze kon niet zomaar zijn daden goedkeuren en dus ... moest hij nablijven. Ach, ze geloofde hem in ieder geval ondanks het tegen gesputter van het joch wat hij naar de grond gewerkt had. Dat was fijn bedenkt hij zich met een halve speelse glimlach, onderweg naar zijn nablijf verblijf.

Zodra Zephyn de gang instapt van het juiste lokaal wordt hij zich bewust van het feit dat hij mogelijk niet alleen zijn strafwerk mag maken. Jammer, dan had hij morgen een goed zielig verhaal voor een potentiële.. klant van hem. De jongen die hij ziet zitten heeft net als hemzelf donker haar en enkele littekens op zijn gezicht. Wat een werkelijk prachtig exemplaar van het menselijke soort. Zephyn houd zijn hoofd kort schuin terwijl het joch begint te ratelen. Naja, noch steeds beter dan zijn kamergenoot bedenkt hij zich sober, maar half aandacht schenkend aan... Olivier, zijn woorden. Ondanks dat Zephyn in een pisbui was, diende hij ook nu zijn perfecte masker te dragen en dus begroet hij de jongen met een smalle glimlach. ,,Een vuistgevecht met iemand die zich onbehoorlijk jegens mij gedragen had.'' zegt hij op een toon alsof hij er nog steeds mee zat. Zephyn kon het niet laten, hij had ook kunnen liegen over de reden maar hij was simpelweg te trots op zijn daden om het te verzwijgen.

,,Zonde van je mislukte grap.'' weet Zephyn uit zijn mond te krijgen. ,,Aannemend dat je gesnapt bent.'' Zephyn laat zijn blik over het blaadje glijden wat de jongen tussen zijn irritant mooie lange vingers houdt. Zephyn schud zijn hoofd. ,,Helaas. Ik heb, al eerder privé te horen gekregen wat ik dien te doen vandaag.'' zegt Zephyn met een kleine halve glimlach, dat was het meeste wat hij kon op brengen op het moment. ,,Ah Zephyn trouwens.'' zegt hij dan plots, zichzelf voorstellend. ,,Ik moet nog beginnen met schrijven dus... Ik denk dat ik maar eens moet beginnen.'' zegt hij hoofd krabbend. Misschien kwam hij zo van het semi-oninteressante figuur voor hem af. Naja, het had potentieel maar verder? ,,Hoewel je me ook mag vergezellen.'' zegt hij dan alsnog, glimlachend. Potentieel was er, misschien kon hij het waar maken. Hij zou hem in ieder geval de kans moeten geven. Misschien konden ze wel... ,vrienden' worden.

[solateu, hoop dat je er wat mee kunt c:]