Naam: Dezember Hanna Arend Arndt
Betekenis naam: Dezember – Duits voor december want hij is geboren in december, Hanna – zijn moeders naam (stiekem ook gericht aan de film ‘Hanna’), Arend – zijn dierlijke vorm is een arend, Arndt – simpelweg zijn familienaam
Roepnaam: Dez
Leeftijd: 22 jaar
Afkomst: Nova
Magie: Light & dark
Ouders: (Franz Arndt ✝ x) Hanna Arndt x Bucky Bartz
Lengte: 1m92
Gewicht: 86kg
Bouw: Dezember is redelijk tenger gebouwd. Hij is mager, al zou je dat niet meteen vermoeden als je zijn gewicht ziet, maar dat komt enkel doordat Dez redelijk gespierd is. Deels geerfde spiermassa, deels zelf gekweekt met behulp van de juiste training. Sowieso moest hij in topvorm zijn door de training die hij gekregen heeft toen hij jonger was. Dezember is ook een groot man, en een grote man.
Haarkleur: Wit, al verft hij de punten soms in een zeer zacht roze, voor het contrast
Haarstijl: Hij draagt het lang, meestal los. Soms draagt hij er een klein vlechtje in, en heel soms bindt hij het samen, maar dat is meestal enkel als het hem stoort (bijvoorbeeld als het in een kaars dreigt te vallen als hij een brief aan het schrijven is). Zijn haar is ook gezond, mooi verzorgd en glanzend.
Kleur ogen: Felblauw
Likes: Schrijven, denken, filosofie, lezen, dichten, klassieke muziek, mysteries, mysterieuze mensen, mensen met een verhaal, diepe gesprekken, op tijd gaan slapen, genoeg nachtrust krijgen (alhoewel hij wel een nachtuil is), kaarslicht, magie, natuur, bossen, blootvoets wandelen, schaken
Dislikes: Agressie, stemverheffing, brutaliteit, vechten, mensen met wie té veel rekening gehouden moet worden, mensen die in het middelpunt v.d. aandacht willen staan
Angst: Geen speciale angsten die het benoemen waard zijn
Geaardheid: Op liefde moet geen geslacht gehangen worden
Partner: Vrijgezel
Dierlijke vorm: Amerikaanse zeearend
Huisdier: Een paard op Nova. -click- Embarr (credits to  Kaisel @ DeviantART)
Extra: Gelooft in een hogere aanwezigheid, weet alleen niet goed wat. Hij is ook straight edge, maar in beperkte mate (vegetariër, geen drank/drugs/sigaretten, wel het bed delen voor het huwelijk)

Karakter:
Dezember is een zeer rustige jongeman. Hij is goed opgevoed, weet alles over beleefdheid en zal zelden tot nooit uit zijn rol vallen als beleefde man. Hij spreekt vaak met u, tenzij hem aangegeven wordt dat hij met persoonlijkere woorden mag spreken (bv. je, of zelfs de naam v.d. persoon in kwestie). Hij zoekt geen problemen op, gaat ze ook uit de weg, maar als ze niet uit de weg te gaan zijn, zal hij de confrontatie aangaan met kalmte en zelfverzekerdheid - en een grote kans dat hij gaat winnen. Hij is zeer beheerst met zijn magie en zal zelden uitschieters maken en zal zich hierdoor dus ook zelden belachelijk maken. Als dat wel gebeurd, schaamt hij zich maar met mate; hij neemt de ervaring gewoon mee in zijn verdere leven. Een ezel stoot zich immers geen twee maal aan dezelfde steen.

Geschiedenis:
0 – 6 jaar
Dezember wordt geboren op - om weer wat informatie te geven waar niemand werkelijk wat mee is, maar die wel belangrijk is in de ogen van de jongen - op een koude winternacht. Echt zo'n nacht dat je liever voor het haardvuur zit, God prijzend dat je warmte bij je had en dat je je slecht geïsoleerde huisje niet meer moest verlaten, maar Hanna - Dezembers moeder - was door die kouden acht heen moeten trekken, met weeën en gebroken water, op weg naar het ziekenhuis in het dorp. Frans - de vader - had zijn vrouw het dorp heen geholpen. Hun grote huis lag wat afgelegen van het dorp, dus opgelucht haalde hij adem toen hij zijn tenen nog voelde en hij het ziekenhuis in zijn vizier kreeg. We zullen de hele bevalling niet bespreken, maar alles verliep redelijk vlot, al duurde het best lang, de hele bevalling. Er werd besloten dat de zoon Dezember genoemd ging worden. Naar de maand, omdat het gezin een Novaans (Duits) sprekend gezin was. Dezember betekende december, naar de maand waarin het blond kindje geboren was.

Hij leefde in vrede, in rust, in een goed gezin. Ze hadden genoeg geld, Dezember werd goed verzorgd. Zijn moeder kortte zijn naam al gauw af naar ‘Dez’, omdat dat korter was en handiger was om te roepen als hij war deed dat niet door de beugel kon. Hij was wel een ideale baby; hij huilde niet veel, hij zeurde niet veel en had al bij al best vaak dat koddige glimlachje op zijn gezicht dat zijn ouders en hun huishoudster Melina zo graag zagen.

Als (peuter en) kleuter was hij nog alrijd een even gezellig kind. Melina las hem vaak voor uit de sprookjesboeken die hun grote huis te bieden had. Dan gingen ze samen in de uitgebreide bibliotheek zitten en zou de jongedame met het zwarte haar hem voorlezen. Iedere keer zou hij zich het verhaaltje inbeelden. Zijn favoriet sprookje was dat van Goudlokje. Het leerde hem veel, ook, over dat je niet gulzig mocht zijn, niet altijd het beste wou hebben en dat je niet altijd kon verwachten dat je er mee weg raakte. Dezember was erg gehecht aan de huishoudster, en dat groeide enkel met de jaren. Ze bracht hem ook iedere dag naar school en kwam hem iedere dag halen. Ze leerde hem veel, de dingen die zijn ouders hem niet leren konden.

6 – 10 jaar
School was geen probleem voor de jonge Dezember. Hij viel wel wat meer op dat de rest van de kinderen, omdat zijn felblauwe ogen en witblond haar een zekere aandacht vroegen. Hij leerde goed, veel, leerde meer dan hij werkelijk moest kennen, kende ook al veel op voorhand omdat Melina het hem leerde. Tijdens de weekends ging hij met zijn ouders op familie tripjes. Dan gingen ze op het meer varen en zou Dez urenlang kijken naar al het leven dat hij onder het wateroppervlak kon zien. Vissen zouden vooral zijn aandacht trekken, maar ook kikkers, padden, kevers en andere water- en toevallig voorbijvliegende dieren zouden zijn aandacht krijgen. De natuur had hem altijd zeer geboeid. De blonde jongen spendeerde dus zijn weekend met zijn ouders, terwijl hij door de week vooral gericht was op school en extra uitleg krijgen van Melina.

Als hij uiteindelijk tien is – bijna elf, want het tragisch gebeuren vindt plaats in november van dat jaar -, sterf zijn vader. Dit is het punt in Dezembers leven dat hij beseft dat je niet altijd onaangeraakt kan blijven, als het aankomt op verdriet, pijn en emoties. Hij had zich altijd redelijk neutraal opgesteld tegen alles en iedereen, omdat hij zo veel geleerd had. Etiquette, beleefdheid, hoe je ouderen moest groeten, hoe je omging met leerkrachten, maar nooit had hij geleerd hoe hij om moest gaan met emoties. Dit was dus ook een puur, rauw moment in de jongen zijn leven. De begrafenis was triestig, het regende de hele tijd aan een stuk. Hij was gekleed in een zwart jasje, een zwarte kniebroek, en dan zwarte kniekousen die omhoog gehouden werden met een kousenhouder. Zwarte lakschoenen, een zwarte hoed waar zijn witte haar dan fel tegen afstak. De regen was onophoudelijk met bakken uit de hemel blijven vallen, alsof het hem vertelde dat heel Nova mee-rouwde om zijn vader, ook al wist hij beter. Melina was niet uitgenodigd geweest op de begrafenis, wat hem lichtelijk kwaad gemaakt had op zijn moeder. Deze woede, het verdriet en het besef van gevoelens zorgde er voor dat de jongen besloot dat hij nu zijn emoties zou tonen aan mensen (al dan wel in beperkte maten, hij wou niet zwak lijken, zwak lijken was slecht).

10/11 – 12 jaar
Dit jaar en één maand was de enige periode die hij in zijn tienerjaren als een donkere periode zou beschouwen. Hij had moeite met het rouwen, het verwerken van het verlies van zijn vader. Zijn moeder sloot zich veel op in haar muziekkamer, ze speelde dag in dag uit piano, schreef stukken, noemde ze naar Franz, maar dat was enkel de eerste maanden. Daarna ging ze neutralere muziek maken. De verdrietige stukken maakten plaats voor haast emotieloze stukken, die daarna ook weer plaats maakten voor vrolijkere stukken, wat Dezember deed vermoeden dat zijn moeder haar hart verloren was aan een nieuwe man. Hij kende zijn moeder goed. Het zou nog vier maanden duren voor hij twaalf werd, en Melina wist dit ook. Ze verdiende niet ontzettend veel, dus ze begon te sparen, omdat ze voor Dezembers twaalfde verjaardag wat specialer wou kopen. In tussentijd liet ze hem nieuwe literatuur verslinden in de bibliotheek, ze gaf hem ook boeken over andere dingen. Het bovennatuurlijke, over waarzeggerij, over tarot, over Runen, en vooral die laatste drie boeiden hem enorm.
Op zijn twaalfde verjaardag gaf Melina hem een dik, groot boek over waarzeggerij, omdat ze ondertussen door had hoe geboeid hij er door was. Zijn moeder gaf hem ook een hoop mooie dingen. Ze had hem ook haarverf gekocht, want ze had haar zoon vaak horen spreken over hoe hij zijn punten in een zachte, andere kleur wou verven om een contrast te hebben. Maar ook had ze een ander cadeau, als het zo te noemen was. Een harde brok die in het begin zeer lastig was voor Dezember om weg te kauwen, laat staan om het zonder morren door te slikken en te accepteren.

12 – 18 jaar
Bucky, zoals de nieuwe vriend van zijn moeder heette, mocht al gauw intrekken bij hen. Tegen midden januari woonde hij bij hen in, tegen eind januari mocht hij ‘s avonds de kamer van Dezembers moeder in zonder dat Dez op hem zou roepen dat het zijn moeder was en dat hij Bucky niet in haar buurt wou hebben.
Rond zijn dertiende had hij Bucky gewoon geaccepteerd, en de man begon zijn stiefzoon aan te moedigen om te trainen, om zijn spieren te trainen. Eerst had de jongen hier raar om opgekeken, maar hij was het stilaan gewoon gaan doen. Het was best een goed idee. Na enkele maanden was Bucky hem gaan stimuleren beter zijn best te doen, en uiteindelijk had hij zijn stiefzoon gewoon zijn plan voorgesteld. Bucky was speciaal getraind, hij had hij opleiding gehad (laten we om het gemakkelijk te houden zeggen dat het haast te vergelijken is met de opleiding van een Grijze Jager, uit de boeken van John Flanagan) en hij wou deze opleiding doorpassen op zijn stiefzoon. Eerst had de jongen met het witte haar (en de zachte/pastelroze haarpunten (de haarverf was een gewoonte geworden)) een bedenkelijke houding gehad, maar had ingestemd na een tijdje nagedacht te hebben. Bucky ging hem opvoeden zoals hij de training gehad had. De twee mannen trainden vaak samen, Dez’ spieren gingen zich beter ontwikkelen, hij kreeg meer inzicht. Ze schaakten ook geregeld. Schaken was een onderdeel van de training. Dezember werd handig met pijl en boog, hij kon goed schieten en mikken. Ook met dolk was hij handig. In de stallen achter het huis had Bucky twee paarden gestald staan, die van hem waren, en die hij al gehad had voor hij een relatie begon met Hanna. Zijn paard heette Baratos, maar hij had nog een paard over. Een beige paardje, en deze hengst heette Embarr. Dezember leerde rijden, leerde ook met de dolk en pijl en boog omgaan terwijl hij Embarr bereed, maar na zijn achttiende verjaardag, na zijn secundaire school, ging hij minder rijden, kon hij minder met zijn training doen, omdat hij moest gaan studeren. Hij mocht eindelijk gaan studeren. En hij kon gaan doen wat hij graag wou.

18 jaar – huidig
Hij spendeerde veel tijd aan zijn studies, en nu hij al vier jaar aan het studeren was, mocht hij een stage gaan doen. Na niet bijzonder lang nagedacht te moeten hebben, gaf hij zich op bij de school genaamd Starshine Academy, omdat hij gehoord had dat daar een plaatsje vrij was als stagiair waarzeggerij.

D  E  Z  E  M  B  E  R
ARNDT