De zon scheen al binnen door de grote ramen van het lucht magie lokaal. De laatste les van vandaag was net afgerond en dat terwijl het nog maar net voorbij het middag uur. Het was een lekker gevoel om voor een dagje een keer eerder klaar te zijn. Of nou ja, eerder klaar? Dat was ook weer niet helemaal waar. Abigail had twee meiden in haar (nog niet zo grote) mentorklas die beide graag klassenoudste wilde worden. Nu had ze gewoon iene-miene-mutte kunnen gaan doen, maar dit vond ze niet eerlijk en ook niet echt leuk. En dus had ze er van gemaakt dat ze tegen elkaar mochten strijden voor de plaats van klassenoudste. En dan strijden in de zin van een presentatie houden, een praatje over waarom jij nu klassenoudste zou moeten worden en wie weet misschien wel een debat tegen elkaar. Abby was meer dan benieuwd naar wat ze hadden bedacht. Met een zachte zucht stond ze op van achter haar bureau, haar tas liet ze er liggen. Het lokaal moest nog anders worden ingericht. Alle tafels en stoelen schoof ze tegen de muren, zo was er een grote open ruimte in het midden van het lokaal. De dubbele glazen deuren naar het kleine balkon stonden, zoals eigenlijk altijd wel het geval was, wagen wijd open. Ze wist niet hoe druk nog hoe warm het hier zou worden straks. Mensen zouden mogen langskomen om Kriss en/of Oase aan te moedigen, om ze vragen te stellen, om te luisteren naar hun woorden en noem maar op. Tevreden met de ruimte die nu beschikbaar was, liep ze naar de openstaande deur om de gang te bekijken. Deze was ook ruim en leeg. Dus ook hier zouden de twee dames hun uitvoering kunnen doen. Ze had hun vrij gelaten in hun bedenkingen, zodat het helemaal hun eigen ding zou worden. De lerares zou er wel de hele tijd bij blijven, zo kon ze dingen opschrijven; tips geven en een oogje in het zeil houden. Met een tevreden knikje keek ze nog even rond, zette haar deurstopper in de vorm van een kleine vogel beter tegen de open deur aan, zette wat stoelen en tafels nog beter neer en nam daarna weer plaats achter haar bureau. Ja, ze zag het al helemaal zitten en ze hoopte dat haar twee leerlingen er net zo over dachten. Ze waren beide erg enthousiast geweest over dat ze klassenoudste wilde worden dus ze verwachtte wel dat ze er zin in hadden en hun uiterste best gingen doen.

[Voor Oase en Kriss]
[Hierna mogen er andere bij komen om vragen te stellen, te luisteren etc. etc.]

Picture this: Kriss wearing >This< in de kleuren van de puffoonse vlag natuurlijk. Met haar oh zo bekende pas vol zelfvertrouwen, op die gevaarlijke hoge hakken. Een tevreden grijns op haar mooie bekkie. En een groepje mede studenten achter haar aan - om haar toe te juigen of uit te joelen, dat lag aan de leerlingen zelf natuurlijk - op weg naar het air magic lokaal, waar zij zou gaan strijden om de titel van klassenoudste. Ok. Now hold this picture in your mind. And insert patriotic music right here!.

Yes. Kriss was dit van plan te winnen. Dit was eindelijk haar kans! Hoe lang had ze al niet voor klassenoudste willen debateren. En hoe lang was dat verdomde lievelingetje van Savador al geen klassenoudste. Lightning had al jaren die positie voor haar neus weg weten te gritsen en nu was Kriss daar helemaal klaar mee. Het was tijd geweest voor verandering. En de komst van Miss Abigial en haar nieuwe mentor klas was als een perfecte nieuwe optie. Ze zei de hoofdmeester gedag en kwam zingend en dansend haar nieuwe mentrix te gemoed. Of nou ja, niet letterlijk natuurlijk. Maar je snapt wat ik bedoel.

De mensen die achter haar liepen waren, zoals al eerder gezegd, vooral publiek. De klas van Miss A was echt niet zo groot. Kleiner dan de groep die nu achter haar aan mee liepen. De meeste kende ze persoonlijk, die had ze zelf ook gevraagd om te komen, de rest kende ze alleen van gezicht en/of naam en waren meegevraagd via via. En op die manier was de hele groep gevormd. Niet iedereen was in haar voordeel. Een paar hoopte natuurlijk op een regelrechte ramp voor een van de twee soon to be klassenoudsten. Kriss wilde dat natuurlijk voorkomen. Ze had zich goed voorbereid met een speech en allerlei plannen. Maar ze was ook zeker niet van plan om haar tegenstander neer te halen. Misschien was dat niet wederzijds en zou Oase haar een volle landing geven van.. Kriss wist niet eens van wat, want ze kende dat hele kind niet. Nope, Kriss zou het eerlijk spelen.

Ze kwam aan bij het lokaal en Kriss liep met een grote op Miss Abigail af. "Goedemiddag Miss. Heeft u er zin in?" Ze had de merk zonnebril van haar neusje af gehaald en schudde haar mentrix de hand. "Ik heb wat vrienden en wellicht ook wat vijanden meegenomen," grapte ze over de kleine menigte die nu het lokaal vulde. "Ze hebben me beloofd dat ze het netjes zouden houden." Een lieflijk glimlachje sierde haar gezicht, waarna Kriss even om zich heen keek. "Neemt u mij niet kwalijk Miss, ik ga me even voorbereiden." ze schonk Abigail nog een van haar onweerstaanbare grijnzen en baande zich een weg tussen de mensen door. Sommige die haar even aanmoedigen, wie ze dan ook vriendelijk bedankte, en andere die haar alleen maar aan staarden. In de hoek van het lokaal vond ze de jongen die haar had willen helpen. "Hey Alessandro, there you are! Lukt het met de boxen?" Vroeg ze aan de Erdse knul. Ze was de gebrilde jongen een keertje tegen gekomen op een feest in de Jolly Jester en had ontdekt dat hij een grote fan van technologie was. Perfect dus om haar een handje te helpen. "Jup, alles staat klaar babe. Hier is je mic, je kunt zodadelijk meteen beginnen." Ze pakte de zilveren stem versterker aan en bedankte Alessandro met een kus op zijn wang. "Je bent geweldig, I owe you one!" knipoogde ze terwijl ze tussen de menigte door terug naar een beetje het midden van het lokaal liep. Daar schoof ze een tafel en een stoel naartoe. Ze trapte haar hoge hakken uit en gaf die aan een vriendin om op te letten. Toen keek ze een blonde jongen heel liefjes aan en vroeg of hij haar op de tafel wilde helpen. Met een grote grijns hielp hij haar. Kriss was van plan geweest om met de steun van zijn hand via de stoel op de tafel te klimmen. Maar de jongeman had een beter idee. Hij pakte Kriss zo op, waarbij zij een klein gilletje kierde door het lokaal, en zette haar zo prompt op de tafel. Lachend kwam ze overeind op de tafel en hield de microfoon aan haar mond. "Zo, haha, ik sta," een paar mensen in de buurt lachte mee, omdat ze het hadden zien gebeuren. Ze streek haar kleding even glad en keek om haar heen naar al haar medestudenten. "Eens even zien of ik goed te horen ben. test, test, 1,2,3." Allessandro, die bij een van de boxen zijn duimen opstak, had in elke hoek van het lokaal een box gezet, die Kriss had kunnen fixen via haar Felix - haar manager van een platenmaatschappij op Razen, waardoor iedereen in het lokaal haar te horen kreeg. Hoe druk en rumoerig het ook zou worden. Kriss stak natuurlijk boven iedereen uit op haar tafeltje dus de aandacht werd wel langzamerhand op de roodharige dame gevestigd. "All my girls say Heeey!" en ze hield de mic richting het "publiek" waar een paar zachte en twijfelende heey's uit klonken. "Let's try that again. All my girls say HEEEY!!" riep ze nu wat enthousiaster en aanmoedigender waardoor er meer meiden harder heey riepen. "Ja goedzo! All my boys say Hii," zei ze flirterig waarbij ze heel lieflijk zwaaide en knipoogde naar het publiek. Mensen begonnen te lachen en jongens riepen enthousiast Hii! of Sexy! of floten naar haar. Ze lachte, genietend van al die aandacht, met iedereen mee en haar blik viel op de blonde lerares. "Miss Abigail say Whyyy!" waarbij ze gespeeld dramatisch facepalmde. Ze glimlachte richting Abigail en wachte af tot het gelach weer wat verstomde. "Volgens mij kan iedereen me horen. Hebben we er allemaal zin in?!" roep ze enthousiast waarna er werd gejoeld.  "Hebben jullie je rotte tomaten al klaar liggen?" er werd weer gejoeld en gelachen. Sommige riepen luidkeels ja, en of dat nou voor de grap was of niet, Kriss lachte mee. "Ok, maar nu even zonder dollen. Heeft iemand mijn tegenstander gezien? Oase? Are you in tha house? Ik kan niet strijden zonder jouw gurl!" Ze maakte er natuurlijk een beetje een woord spelletje met het publiek van maar ondertussen was ze wel echt opzoek naar Oase in het publiek. Ze wist niet eens hoe ze eruit zag...

[ooc: ehehehe dus! Let's start diz yo XD de menigte zijn voornamelijk npc~ dus iedereen mag er gebruik van maken ;3 en voor de andere mede studenten die willen reageren kun je er natuurlijk tussen staan als je dat wilt XD
Oh en btw, alle electronica is van die ouderwetse microfoons en muziek boxen Just imagine some magic involved :') ]

Nette kleren? Check. Haar zit in model? Check. Plan van aanpak? Zo ongeveer check. Dat vervelende nummer dat altijd in je hoofd zit wanneer je voor een groep moet spreken? Dubbelcheck. Oase was er klaar voor.

Met een zwierige stap verliet ze de kleedkamers bij de gymzaal. De zwempartij had haar helemaal wakker geschud en opgepept. Een knip met haar vingers was genoeg om het laatste beetje water uit haar haren te halen.

Op de gang een menigte tegen te komen die blijkbaar dezelfde op kant op moest als zij.

‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Oase aan het meisje naast haar. Dit was niet de gewoonlijke drukte.

‘Vandaag wordt de klassenoudste gekozen bij miss Abigail.’

Dat was geen nieuws, maar waarom moesten daar zoveel mensen bij aanwezig zijn die niet eens in de klas zaten? Oase liet maar voor wat het was.

‘En die rooie voorop heeft dit allemaal geregeld?’ vroeg Oase wijzend naar de jonge vrouw die voorop liep.

‘Zo ongeveer. Dat is Krissandra van Valnor, een van de kandidaten. De andere is Oase, maar ik heb geen idee hoe ze er uit ziet,’ zei het meisje.

‘Het schijnt een blonde stoot met een vreemde kledingstijl te zijn naar wat ik heb vernomen,’ zei de jongeman naast haar. Hij nam Oase van top tot teen op. ‘Jij zou daar nog best voor door kunnen gaan. Heb je nog plannen vrijdag?’

‘Meer dan genoeg plannen,’ zei Oase simpel.

Ze bleef bij deze twee mensen hangen tot ze het lokaal bereikt hadden. Iedereen zocht een plekje uit. Oase begroette Abigail en de klasgenoten die haar kende met een kleine zwaai en een glimlach voor ze een goed plaatsje vond. Omdat er geen lange slungels voor haar stonden, kon ze haar tegenstander eens goed bekijken. Spontaan, charismatisch en een flirt. Ze had in ieder geval een lekker vlotte stijl. Oase moest nog maar zien hoe ze het klaar ging spelen.

"Ok, maar nu even zonder dollen. Heeft iemand mijn tegenstander gezien? Oase? Are you in tha house? Ik kan niet strijden zonder jouw gurl!"

‘Ik ben hier,’ sprak Oase duidelijk vanuit haar plaatsje bij de deur.

Met een handbeweging zette ze een van de tafels naast die van Kriss neer. Ze liep naar voren toe, leunde lichtjes tegen de tafel aan met de handen langszij op het blad en keek rustig de klas in. Er zaten hier leerlingen van alle planeten en alle leeftijden. Dit werd interessant. Oase richtte haar blik op de jonge vrouw die naast haar op de tafel stond.

‘Krissandra van Valnor? Ik ben Oase. Leuk je te ontmoeten.’

In een bliksemsnelle beweging verloor Oase haar nonchalante houding om met een achterwaartse sprong op de tafel te belanden. Ondanks het feit dat ze een halve kop kleiner was dan Kriss was ze er zeker van dat ze hier een nieuwe wind kon laten waaien.

------------------------------------------------------

Probeer nog een afbeelding van haar kleren te uploaden, maar laptop werkt nog steeds niet mee.

In ieder geval: laten we beginnen!

Het duurde niet lang voor de eerste kandidate het lokaal binnen stapte. Met een glimlach keek Abigail op naar Kriss. Kort keek ze naar de groep meegekomen leerlingen. Het was nu al gezellig. 'Goedemiddag Miss van Valnor' Groette ze het meisje terug. 'En ja, Ik heb er zin in en jij ook zo te zien?' Met een vrolijke grijns knikte ze naar de mensen die nu langzaam aan het lokaal begonnen te vullen. 'Vijanden en vrienden? Je weet het spannend te houden.' grinnikte ze het meisje zachtjes grappend toe. Ze hoorde Kriss zeggen dat ze het netjes zouden houden en dat zijzelf zich nu even ging voorbereiden. Vrolijk glimlachte Abby terug toen het roodharige meisje haar een grijns geschonken had. Kriss haalde wat boxen en geluidsapparatuur uit te voorschijn, met hulp van een aantal van de meegekomen leerlingen. Twee boxen werden door een jongen in een hoek gezet en Kriss zelf schoof een tafel en een stoel naar het midden van het lokaal toe om die, zo te zien, als podium te laten dienen. Met een zachte glimlach op haar gelaat keek Abigail toe. Veel inspringen of bijsturen zou ze niet doen, wel zou ze de meiden ieder vragen stellen, mocht haar een vraag te binnen schieten. Het was de immers campagne van Kriss en Oase zelf. Natuurlijk zou de lerares verder ook wel een oogje in het zeil houden om ervoor te zorgen dat alles soepel verliep en dat het stemmen eerlijk zou verlopen maar dat was het dan ook. Een jongen met vrij lange zwarten haren tikte Abigail op haar schouder waarna de vrouw omkeek. Zijn vraag was simpel, waarom of dat er zoveel leerlingen richting het luchtmagie waren gekomen. Het event had zijn nieuwsgierigheid gewekt. Abby glimlachte kort naar de jongen en legde hem uit dat er een kleine klassenoudste verkiezing was tussen twee leerlingen van haar mentorklas. De jonge knul knikte enthousiast, mompelde een bedankje en rende de menigte met toeschouwers in. Het kleine gilletje van Kriss trok Abby haar aandacht weer naar het roodharige meisje toe en ze lachte zacht bij het aanzicht. Ze was opgetild door één van de jongens en werd prompt op de tafel gezet. De lerares grinnikte zachtjes mee met een aantal van de mensen en ging vlak achter de menigte met leerlingen staan. De andere kandidate had ze nog niet gezien, maar die was vast en zeker onderweg. Kriss testte de microfoon op geluid en deze werkte naar behoren. Abigail had vrolijk een ‘Take it away, Kriss!’ geroepen, ook al was het niet echt nodig geweest doordat een knul met een bril zijn duim op stak. Het rood harige meisje begon haar babbeltje met een leuke manier om alle aandacht op haar te krijgen. Een paar mensen naast en voor Abigail (en zo ook nog een paar andere leerlingen) waren nog druk in gesprek met elkaar en keken verbaasd op bij het horen van de twijfelende heey’s. Abby had vrolijk meegedaan met het ge – heey. De tweede keer nog luider dan de eerste. Een paar leerlingen keken verwonderd naar haar om toen ze zo enthousiast meegedaan had. Ze genoot hiervan. Het had sfeer, Kriss bracht goede sfeer en het eindresultaat dit hele gebeuren was een klassenoudste die echt graag wilde. Beide dames waren meer dan enthousiast geweest en dus verwachtte ze zeer veel van vandaag. En Kriss deed het leuk. ‘Whyyy?!’ Riep Abigail nar haar terug, gespeeld verontwaardigd met beide handen in de lucht. De kleine grijns die rondom haar mondhoeken speelde kon ze er niet af krijgen dus geloofwaardig was het niet bepaald. Ze luisterde hierna nog naar Kriss haar woorden, met de vraag of iedereen er zin in had. Er was luid gejuich en gejoel te horen, zo ook bij het meisje haar vraag of ze rotte tomaten bij zich hadden. Naast het luide gejuich en gejoel werd er deze keer ook een paar keer luidkeels ja geroepen. Abigail verwachtte en hoopte deels dat het een grapje was. Want hoewel tomaten haar favoriete fruitsoort was, waren overrijpe en rotte tomaten een stuk minder. Vooral als er overal rode vlekken zaten. Hierna werd Kriss iets serieuzer met de vraag waar Oase precies was. Hierbij keek Abby ook het lokaal door want ook zij had het meisje nog niet gezien. De stem van het meisje met de haast witte haren klonk al snel door het lokaal. Met een hand beweging zette ze een tafel naast Kriss neer. Dat was slim gedacht van het meisje. Zo kostte het haar minder fysieke energie. De lerares lucht magie groette haar hierna met een knikje, een glimlach en een vriendelijk klopje op diens schouder toen het meisje langsliep. Oase stelde zichzelf voor aan Kriss. Abigail wierp een vluchtige blik op het papiertje met hun achternamen. De achternaam van Oase was: Van de Niemandslanden. Ze had het al vaker gelezen en wist niet wat ze ervan moest denken. Of het een alias was of haar echte naam. Ze had de naam nog nooit gehoord, al kende bijna niemand de achternaam Ajror dus het kon natuurlijk altijd. En een achternaam was een achternaam en het was goed genoeg om de school in te komen dus was het goed genoeg voor Abigail. Toen de blondine weer opkeek zag ze net hoe Oase met een achterwaartse sprong op de tafel landde. Een jong meisje aan Abby haar linkerhand applaudisseerde enthousiaste en de vrouw zelf moest ook toegeven dat ze zeker onder de indruk was van de lenige gymnastiek kunst van Oase. ‘Welkom beide!’ Sprak Abigail ze luid toe, haar stem had ze wat luider laten worden door een handige luchtmagie spreuk. ‘Ik wil jullie beide heel veel plezier en succes wensen. Iedereen hier lijkt er zin in te hebben. Onder die mensen val ik ook. Ikzelf en iedereen wel denk ik zo, zijn meer dan benieuwd naar wat jullie gepland hebben!’ Ze grijnsde beide dames toe en stak twee duimen naar ze op. ‘Laten we het zo schoon en rustig mogelijk houden. Niet te veel met rotte tomaten gooien.’ Grapte ze al zachtjes lachend. Een van de jongens in het publiek murmelde een “AWW..., Dat wilde ik juist een keer meemaken” en keek even beteuterd maar veerde al snel weer op. Abby schudde kort haar hoofd en scande het publiek naar eventuele kwajongens. Als ze er al tussen zaten (waar toch wel een kans voor was) zag ze hun nog niet. ‘Laten we deze verkiezing eerlijk houden. Dit geld voor iedereen, al zie ik jullie er niet voor aan om vals te spelen.’ Ze keek even naar Oase en Kriss en glimlachte ze daarna wel degelijk gemeend lief toe. Ze verwachtte niets meer dan eerlijkheid van de twee dames. Mochten ze wel vals spelen of frauderen zou ze die zonder pardon diskwalificeren en de andere als winnares uit roepen. Niet dat ze de twee ervoor aan zag. Beide meiden waren aardig en waren enthousiast, iets wat veel goed voorspelde. Hierna knipoogde ze kort naar de twee en richtte zich weer op de menigte. 'Als de twee kandidates beide klaar zijn met hun campagne en speech, mogen jullie gaan stemmen. Ik heb stemblaadjes klaarliggen en ieder krijgt één blaadje. Ze zijn bewerkt met magie waardoor fraude nagenoeg onmogelijk is. Ik wil jullie niet met verbrandde vingers naar de ziekenzaal brengen.’ Sprak ze het publiek toe. Van de mensen in het publiek kende ze niet iedereen en ook niet iedereen even goed. Dus better safe then sorry met een kleine waarschuwing. Goed, dat laatste over de verbrandde vingers enzo was niet helemaal waar en dat had ze dan ook deels uit haar duim gezogen maar ze hoopte dat het ervoor zorgde dat niemand het zou proberen. Ze wilde een eerlijke campagne met eerlijke uitslagen. ‘Oké, met dat alles geregeld en iedereen hier kunnen we zo meteen echt van start gaan! May the odds be ever in your favor and let’s begin!’ sprak ze iedereen, maar vooral Oase en Kriss, enthousiast toe. Een enkeling schreeuwde een luide “Wooh" als reactie op haar woorden. Abigail zelf keek hierna even rond en zag hoe er nog een paar leerlingen het lokaal in dribbelde. Ze dacht er even aan om ergens te gaan zitten en zich afzijdig te houden door op haar bureau, een stoel of een tafel te gaan zitten maar besloot er daarna maar op tegen. Voor nu bleef ze nog wel eventjes gezellig in de buurt van de toeschouwers staan. Ze stond nu achteraan de menigte, kon beide dames goed zien en kon zo ook de meeste mensen in de smiezen houden. Perfecte plaats om te staan. En ze kon later altijd nog ergens gaan zitten, maar ze was eerlijk gezegd ook te vrolijk om te gaan zitten, de sfeer was gewoonweg te awesome, en ze kon ook minder snel in grijpen als ze zat.