Vier dagen. Hij was nu al vier dagen achtereen op Gren. Meegesleept van de ene vergadering naar de andere. Dan weer de bossen in en niet eens tijd voor een fatsoenlijke maaltijd want de volgende vergadering was halsoverkop georganiseerd. Hij begon het papierwerk wat hij nog op Erdore had liggen terug op de academie bijna te missen. Maar het zou niet heel lang meer moeten duren voordat op Gren alles weer terug naar normaal zou keren en hij zich nog maar over één ding zorgden hoefde te maken. Het was gewoon pech hebben dat alles tegelijk fout ging. De overwachte ziekte die zich langzaam in de bossen van Gren verspreidde en sommige bomen ongeneeselijk ziek maakten. Verder nog de tragische dood van een belangrijk Regent. De man had geen kinderen gehad dus er waren veel politieke discussies wie nu zijn taken over zou nemen en zijn gebied zou besturen. Probeer daar maar eens onpartijdig tussen te zitten terwijl iedereen wil dat je hen in het gelijk stelt. De ene had een zus die getrouwd was geweest met een neef en dus het meeste recht had. De ander beweerde tot erfgenaam benoemd te zijn maar er waren geen getuigen of geschriften die dat konden bewijzen. Het was logisch dat Jareth doodop naar bed was gegaan voordat hij weer ruw gewekt zou worden voor de volgende vergadering. Hij was in elk geval blij dat hij er niet alleen voor stond.
Met een korte blik op de klok zuchtte hij echter zwaar. Het had geen zin om nog langer te blijven liggen. Dan zouden ze hem komen halen. Hij ging overeind zitten en wreef even vermoeid langs zijn gezicht. Het eerste wat hij ging doen als dit alles voorbij was, was een week lang slapen. Het maakte hem niet uit wat voor noodgeval zich zou voordoen. Met langzame pas begaf hij zich naar de wasbak in de badkamer van de vertrekken die hij zolang hij op Gren was mocht gebruiken. Zonder op of om te kijken liet hij het water lopen en gooide het in zijn gezicht om wakker te worden.  Met gebrek aan iets om zijn gezicht aan af te drogen veeg hij even met de mouw van zijn jas over zijn gezicht om daarna op te kijken in de spiegel. Dat was…vreemd. Jareth boog zich iets verder naar voren. Nee, hij had het toch goed gezien. In zijn reflexie keken twee ogen hem terug aan. Ogen die tot dat toe altijd blauwgroen waren geweest maar nu fellere groene vlekken leken te vertonen. Jareth wendde zich weer van de spiegel af, wilde er niet meer aandacht aan besteden. Maar er bleef een soort ongemakkelijkheid om hem heen hangen die hij maar niet van zich af wist te schudden. Zwaar bonken op de deur trok hem naar de realiteit. 'Ik kom eraan,' riep hij. Geweldig, op naar de volgende vergadering. Waar was Eleanor gebleven?

@Eleanor