De ochtenden waren nog altijd fris, maar dat ging wel. Dan was je tenminste gelijk klaar wakker. Zo was het in zijn geval wel tenminste Iro had al gedoucht en zich daarna weer aan gekleed na zich af gedroogd te hebben. Het gebruikelijke perkament dat hij in een cirkel kon leggen stak Iro onder zijn arm en floot zachtjes zodat Reaper op zijn schouder moest komen. Met rustige passen liep hij door de kerkers en dacht heel even na. Deze leerling had hij al eerder gehad en dus zou het niet zo moeilijk worden om deze leerling hopelijk bij de les te houden? Dit was een van de eerste bijlessen die de jongen zou krijgen van hem dus waarschijnlijk kon hij Dark Matter al goed controleren? De trappen waren druk dus zou Iro iets later aan komen dan eigenlijk de bedoeling van hem zou zijn geweest. Ze hielden hem aardig op. Maar toen Iro de gang in sloeg die naar de kerkers toe gingen en nog verder zag hij nog niemand staan. Iro besloot om rustig te gaan staan wachten. Reaper had al die tijd niets gezegd nog had hij een veertje geroerd.

Je mag een van beneden uit kiezen of een zelf gevonden Shadow creature aan geven.
1:
http://nl.tinypic.com/r/15n3rlv/8
2:
https://2img.net/h/oi63.tinypic.com/21mhrti.jpg
3:
http://nl.tinypic.com/r/9ks9z8/8
4:
http://nl.tinypic.com/r/2w5u6oy/8
5:
http://nl.tinypic.com/r/afaddg/8

Koude ochtenden, iets waar Adrian nooit echt veel last van ondervond sinds hij het altijd zichzelf wel tamelijk warm maakte met zijn magie. De blondharige jongen stond op, zijn blauwe oog knipperend om gewend te raken aan het vele lecht dat door zijn raam zijn kamer binnen scheen. Voor shadranen was het altijd wel lastiger om gewend te raken aan het licht. Adrian had er niet bepaald een hekel aan, maar zo gek was hij nu weer ook niet op die plasmabal een immens aantal lichtjaren verwijdert van Kovomaka. De jongen geeuwde en rekte zich uit om dan zichzelf uit bed te heisen. Zo veel moeite vergde het niet, maar hij moest toch even wennen aan de zon terwijl hij slaperig zijn weg baande naar de kledingkast en daar een simpel shirt, jeans en zijn schoenen uit te halen. Deze deed hij aan van zodra hij zichzelf had opgefrist en er toonbaar uitzag. Zijn oog gleed naar zijn wenkbrauw en even liet hij zijn vinger er over glijden. Het was niet één grote wenkbrauw haar, maar allemaal miniscule zwarte haartjes over zijn voorhoofd die in een krulpatroon gingen. Het stoorde hem de laatste maanden niet eens meer zo. Misschien was hij er aan gewend geraakt, misschien speelde er meer dan alleen dit, zelf kon hij er niet echt antwoord op geven. De jongen had zijn kleding aangetrokken en nogmaals op zijn planning gekeken omdat hij er zeker van was dat hij vandaag een bijles op de planning had staan. Dit was ook het geval en hij maakte dat hij met zijn tas over zijn schouder naar de kerkers ging.

De trappen waren druk geweest, maar dan toch was hij op tijd aan de kerkers geraakt. Zijn oog viel meteen op een roodharige man die aan de deur van de kerkers stond te wachten. Adrian wandelde rustig naar de man toe en moest omhoog kijken. Iro was tegenover hem een gigantische man terwijl Adrian zelf maar een simpele 1m71 groot was. Maar hij was nooit echt groot geweest van zichzelf dus hij moest het er maar mee doen. “Adrian Nessuno meldt zich voor de bijles Soul beast Master,” zijn stem bevatte geen emotie en om eerlijk te zijn had hij ook geen zin om zich anders voor te doen dan hij zich werkelijk voelde. Zijn oog ging naar de kerkers en dan weer naar de man, afwachttend.

// Shadow creature Hyena: https://2img.net/h/i304.photobucket.com/albums/nn163/Copietje_album/Adrian%20Soul%20beast_zpsi753fpnr.jpg ?

Iro verwachten niet dat door de drukte dat zijn leerling er eigenlijk op tijd zou zijn. Maar dat was hijzelf ook eigenlijk niet als Iro eerlijk was. Maar het duurde toch minder lang dan dat ze dark magic docent had gedacht. Meneer Nessuno kwam al snel op draven. Iro knikte bij de woorden van de jonge man. 'Dat is afgestreept.' zei hij en hoorde wel dat de jonge man geen enkele emotie in zijn stem had liggen. Maar hoe deze jongen zich voelde ging hem eigenlijk ook niet aan. 'Voor we naar beneden gaan wil ik uw kennis even testen. Weet u wat schadow wezens zijn en hoe u ze vangen kunt?' stelde Iro hem de vraag. Het was eigenlijk best simpel als de leerlingen tenminste de moeite namen om een boek te lezen. Maar er waren uit zoneringen bij. Iro voelde de aanwezigheid van de schaduw wezens in de kerkers en Iro was benieuwd of Adrian ze ook voelde? Zo ja wat voelde die dan en hoe voelde hij de wezens aan? Dat was ook voor ieder weer verschillend, maar ook waren er mensen die op dezelfde manier de aanwezigheden van die wezens aan konden voelen.

Zijn naam was op aanwezig gezet en Adrians oog ging naar de man, zero emotie lag in zijn ogen en dat was ook te horen aan zijn stem, alsof er iets mis was. Misschien was er ook iets mis, maar dat was niet iets wat Adrian ooit zou zeggen. Het ging de man niet aan en Adrian had ook gewoon geen zin iets van zijn privéleven te vertellen.  'Voor we naar beneden gaan wil ik uw kennis even testen. Weet u wat schadow wezens zijn en hoe u ze vangen kunt?' Adrian staarde voor een kort moment voor zich uit, geen frons op zijn gelaat te zien maar het viel wel op dat hij nadacht en dan richtte hij zijn blik weer op de man. “Shadow wezens zijn wezens waarmee je een band mee moet hebben, zodra je die band hebt, proberen je ze te vermoorden. Als ik goed heb gelezen, moet je ze vangen met Shadow trap of een net, niet meer zeker welke van de twee het nou exact was.” Adrian had zijn blik geworpen op de kerkers sinds de aanwezigheid van de wezens hem had getrokken, ook al voelde hij er werkelijk niets bij. “Hoeveel zijn er in de kerkers te vinden? Ik voel ze,” sprak hij terwijl hij zijn blauwe oog op Iro richtte en wachtte of hij nu gelijk had met zijn antwoord en op het antwoord van zijn vraag. Zijn handen had hij nonchalant in zijn zakken gestoken en ze speelden met zijn twee pakjes sigaretten die hij voor na de les ging bewaren, ook al wilde hij het liefste van al nu al gaan roken.

Adrian leek eerst geen enkele reactie te geven al gaf Iro hem de tijd en het antwoord waar hij mee kwam was bijna goed te noemen. Hm, dus deze knaap las de boeken dus wel? Goed zo, dat was beter dan sommige die er geen actie voor hadden ondernomen. 'Bijna correct Mister Nessuno. We kunnen een band met schaduw wezens aan gaan. Het punt dat ze ons willen doden is pas als ze zich tot ons aan getrokken voelen en zich daardoor bedreigd voelen. Shadow trap is wel de beste manier om hen te vangen, maar u vergat nog 1 klein dingetje. Zodra het wezen gevangen is moet u iets van hem stelen waardoor de band gevormd kan worden. Een tand of een klauw is de beste manier. Vacht of veren zijn te gemakkelijk te vervangen namelijk.' zei Iro en hij zag wel hoe zijn leerling naar de kerker deur keek en de woorden die volgde lieten hem even geheimzinnig glimlachen. 'Daar zitten er genoeg hoeveel heeft nog niemand durven tellen, maar ze gedijen goed in de duisternis die daar heerst.' zei hij en richten zich weer op de lesstof. 'Weet u hoe Shadow trap werkt, of heeft u daar nog enige uitleg over nodig?' vroeg Iro voor hij het perkament even herpakte. Het dreigde te gaan verschuiven en een beschadiging op het papier kon hij niet gebruiken in de kerkers.

Adrian staarde voor zich uit, alsof hij zijn brein leek te hebben afgezet, alsof de jongen geen zin had in de les, maar van zodra hij een paar minuten voor zich uit te hebben gekeken, richtte hij zich weer op Master Iro die vast nu al wel een antwoord verwachtte. Het antwoord dat hij gaf bevatte een paar foutjes blijkbaar, maar het was bijna correct, dat was al prima in orde voor de blondharige jongen met de krul in zijn wenkbrauw. 'Bijna correct Mister Nessuno. We kunnen een band met schaduw wezens aan gaan. Het punt dat ze ons willen doden is pas als ze zich tot ons aan getrokken voelen en zich daardoor bedreigd voelen. Shadow trap is wel de beste manier om hen te vangen, maar u vergat nog 1 klein dingetje. Zodra het wezen gevangen is moet u iets van hem stelen waardoor de band gevormd kan worden. Een tand of een klauw is de beste manier. Vacht of veren zijn te gemakkelijk te vervangen namelijk.' Adrian knikte en zijn blik was onderhand naar de kerkers gegleden, zijn oog rustend op de deur terwijl hij de aanwezigheid van verscheidene schaduwwezens gewoonweg voelde. Het deed hem niets maar hij voelde ze wel en het waren er niet weinig en hij vroeg ook gewoon hoeveel er zaten. Het antwoord dat hij er op kreeg voldeed niet in zijn ogen, maar hij moest het er maar mee doen: 'Daar zitten er genoeg hoeveel heeft nog niemand durven tellen, maar ze gedijen goed in de duisternis die daar heerst.'
'Weet u hoe Shadow trap werkt, of heeft u daar nog enige uitleg over nodig?' vroeg de man en Adrian zijn blauwe oog richtte hij weer op de leerkracht. "Ik had graag er uitleg over gekregen. Ik ben negen maanden weggeweest en heb een hele hoop leerstof gemist voor onze vorige les, dus ik geloof dat ik die leerstof niet heb meegekregen," sprak Adrian terwijl hij met zijn vingers tegen de sigarettenpakjes in zijn broekzakken tikte, een typische tik van een kettingroker die wel peuken bijhad maar niet kon roken omdat het niet was toegestaan.

Het leek eerst of de jongen nog half in dromen land leek te zijn, maar hij hoorde hem gelukkig toch en vertelde bijna het goede antwoord. Iro luisterde naar wat zijn leerling zei. Hm, waarom hij zo veel gemist had ging Iro niet vragen. Het was zijn probleem niet. 'Goed Mister Nessuno. Shadow trap gaat als volgt. Je weeft een web van de schaduwen waar u aan het uiteinde aan de rand van het schaduw net bollen Dark matter vast zet. Deze spreuk kunt u drie keer uit oefenen. Het is van belang deze eerst droog te oefenen aan gezien het veel magische energie kost, maar daar heb ik straks een middeltje voor om u weer optimaal te krijgen voor we naar beneden gaan. Ik zal het 1 keer voor doen.' zei Iro en hij draaide zich half van zijn leerling af zodat Adrian niet in zijn schot linie zou staan. Hij spreiden zijn armen op de gewenste breedte van het net en de schaduwen sponnen zich achter zijn rug voor aan de rand de uit eindes werden versierd met tennisbal grote Dark Matter bollen. Toen het web klaar was haalde Iro zijn armen naar voren toe waarna het web als een kogel uit een pistool achter hem vandaan schoot en door de gang vloog voor het de grond raakte. Er werden wat tegels lichtjes beschadigd, Maar dat was nog te maken. Iro knipte in zijn vingers en het web verdween en loste op in het niets. 'Nu is het uw beurt. Ik heb expres het web langzamer gemaakt zodat u de opbouw goed kon aanschouwen. In het geval beneden zult u het web echter sneller moeten maken wilt u voorkomen dat het schaduw wezen dat u uit koos niet een aanval heeft kunnen uit voeren.' zei Iro en hij stapte opzij zodat Adrian vrij baan had.

Adrian had iets te veel lessen gemist door opdrachten van zijn vader en ook het feit dat hij zijn eigen oog had verminkt door zijn eigen stommiteit. Niet dat het hem veel deerde dat zijn ene oog blind was, maar hij bedekte het toch maar met zijn blonde haren. Opzich zag het er niet zo erg uit, maar mensen vonden het nogal afschrikwekkend dat ze naar een quasi compleet wit oog moesten gapen terwijl ze tegen hem wilden spreken. Dat wilde hij nu toch op zijn minst vermijden. Dat was ook de rede geweest waarom hij een 'emo' bles had die de helft van zijn gezicht bedekte, om te voorkomen dat mensen al helemaal iets hadden van dat hij een complete freak was. Adrian had eerlijk gezegd dat de man hem Shadow Trap moest uitleggen, want echt veel tijd had hij niet gehad om alle leerstof in te halen. Misschien vond de man dat erg, misschien ook niet, er iets voor voelen deed hij niet. 'Goed Mister Nessuno. Shadow trap gaat als volgt. Je weeft een web van de schaduwen waar u aan het uiteinde aan de rand van het schaduw net bollen Dark matter vast zet. Deze spreuk kunt u drie keer uit oefenen. Het is van belang deze eerst droog te oefenen aan gezien het veel magische energie kost, maar daar heb ik straks een middeltje voor om u weer optimaal te krijgen voor we naar beneden gaan. Ik zal het 1 keer voor doen.' Adrian knikte bij de uitleg en keek naar hoe Iro het voordeed. De man spreidde zijn armen en het web begon zich te spinnen van hoe ver hij zijn armen strekte. De man was een stuk groter dan hem dus als dat inderdaad was hoe groot je een web kon maken, dan was hij gefucked met zijn kleine 171 centimeter. De uiteindes van het web werden versierd met bollen van schaduwen als hij het goed had gezien en van zodra Iro zijn armen naar voor deed, werd het afgeschoten als een kogel uit een pistool. Het net vloog tegen de grond en raakte en beschadigde de marmeren tegels die natuurlijk nu barsten vertoonden. Adrian zag hoe de man nog knipte in zijn vingers voor hij een plek probeerde te vinden die zero schade zou kunnen ondervinden. Het web van de man leek al opgelost te zijn en Adrian besloot het gewoon naar dezelfde plek te doen als Iro, want de tegels waren toch al beschadigt. 'Nu is het uw beurt. Ik heb expres het web langzamer gemaakt zodat u de opbouw goed kon aanschouwen. In het geval beneden zult u het web echter sneller moeten maken wilt u voorkomen dat het schaduw wezen dat u uit koos niet een aanval heeft kunnen uit voeren.' Adrian knikte en spreidde zijn armen terwijl hij onbewust klakte met zijn tong, hij moest eerst deze techniek onder controle krijgen voor hij besloot sneller te gaan. Eerst eventjes aanvoelen hoe het voelde.

Het web begon te vormen en van zodra Adrian wist dat hij er feeling mee had, ging het al meteen sneller en werden er zoals van hem verwacht werd, schaduwbollen aan de uiteindes bevestigt. De blondharige schoot de eerste shadowtrap af die niet zo ver raakte als die van Iro, maar toch efficiënt leek te zijn, want alleen bij een knip in zijn vingers verdween het. Met nog steeds een expressieloos gezicht keek hij even naar de schade die hij had toegediend om dan shadow trap 2 te maken en af te vuren. Zweetdruppeltjes verschenen op zijn hoofd en de blonharige jongen begon lichtjes te hijgen om dan de derde af te vuren die al stukken sneller ging dan zijn voorgangers, maar nu was Adrian toch wel op. De jongen zakte op een knie en keek naar hoe de derde verder vloog dan de andere twee. Hij knipte in zijn vingers en deze verdween terwijl hij hijgend geknield zat en probeerde op adem te komen.

Addrian knikte naar zijn uitleg en nam zijn plaatst in na even gezocht te hebben. Maar besloot dat de kant waar Iro heen uit geoefend had de beste plek zou zijn. Eerst deed hij het ook rustig om aan te voelen hoe het was om zo een shadow trap te maken, maar al snel kon de jongen het al sneller en vuurde de eerste af. Het was nier slecht gedaan, maar de Dark Matter was te klein geweest om het goed af te kunnen vuren. Maar Iro hoefde hem niets te zeggen want zijn leerling maakte snel nog een web en vuurde deze ook af. Het was gewoon een kwestie van oefenen, maar ook van hoe hard iemand zijn armen naar voren zwaaide. De Dark Matter maakte je schaduw web zwaarder en dan moest je harder trekken. De derde volgde en deze vloog verder dan de eerste twee. ' Goed gedaan Mister Nessuno. Maar als u uw armen sneller naar voren zwaait zal het net ook verder vliegen of harder aan komen. Voor alle zekerheid kunt u als u wilt de bollen Dark Matter iets groter maken zodat ze meer gewicht met zich mee dragen. Als u dit op eet zult u zich snel weer beter voelen.' zei Iro terwijl hij uit een van zijn zakken een zakje met koekjes uit haalde. De kruiden koekjes hadden de werking je magische energie snel weer op pijl te halen. Iro gaf Adrian twee voor het geval dat. ' Bewaar er eentje voor het geval je hem beneden nodig zou hebben.' zei hij en wachten even tot Adrian ze aan pakte voor hij de rest van het zakje weer in zijn zak stopte.

Op zich waren zijn drie pogingen goed gelukt, de derde was zelfs beter geweest dan zijn voorgangers, maar het had hem toch zwaar uitgeput waardoor de blonde kerel nu met een knie op de grond zat, hijgend omdat hij zoveel magische energie had gebruikt. Vaag knipperde hij met zijn ogen en hij voelde zichzelf al helemaal wegvallen, nog net de uitleg opvangend van de leerkracht. ' Goed gedaan Mister Nessuno. Maar als u uw armen sneller naar voren zwaait zal het net ook verder vliegen of harder aan komen. Voor alle zekerheid kunt u als u wilt de bollen Dark Matter iets groter maken zodat ze meer gewicht met zich mee dragen. Als u dit op eet zult u zich snel weer beter voelen.' Adrian keek op bij deze woorden en er werd hem twee koekjes aangereikt. ' Bewaar er eentje voor het geval je hem beneden nodig zou hebben.' Hij nam ze beiden aan en nam van de eerste een aantal happen wat hem al meteen stukken beter liet voelen. Als hij verrast kon kijken, had hij dat nu allang gedaan, maar de enige expressie die hij had was een blanco. Langzaamaan kwam hij recht en propte de restanten van het eerste koekje in zijn mond dat hij dus nog opat. Het andere koekje verdween in zijn vestzak. Adrian knikte en sprak: “Bedankt Master, ik voel me al stukken beter, dus ik moet alleen maar die dark matter bollen vergroten en mijn armen sneller naar voren slaan, klopt? Dan denk ik dat ik klaar ben voor het volgende deel van de les.” Hij richtte zich naar de deur en wachtte op verdere instructies van Iro.

Iro vond het altijd leuk om te zien hoe goed zijn door zijn schoolsfriend gegeven recept altijd weer zijn werk deed. Het was fabuleus! Je zag de ander altijd weer opknappen. Iets begon zich diep in hem te roeren. De drang om iemand te verminken en via zijn magie open te scheuren! Iro moest die drang steeds weer verstoppen en dat terwijl het elke keer sterker en sterker werd. Niet dat hij Reaper ooit hoorde klagen. Via hun mentale connectie voelde het schaduw wezen prima aan wanneer Iro's verlangen om iemand toe te takelen en te martelen weer de kop op stak. Hij dreef zijn schaduw klauwen diep door in Iro zijn vlees. Dat was een aanval die elk schaduw wezen kon uit voeren en het liet nooit wonden na die je kon zien. Iro voelde de drang om Adrian te verminken weer weg ebben. De rust die weer in hem daalde was heerlijk en het liet hem heel even zijn ogen sluiten en later weer openen. De woorden van Adrian lieten hem uit een vage gedachten eruit komen en luisterde aandachtig naar zijn stem. Heel even knikte Iro erbij en herpakte het pak perkament dat hij onder zijn oksel had zitten. Nou ja meer onder zijn arm, maar Iro voelde hoe de klauwen van Reaper weer terug getrokken werden. De drang was er nog maar lichtelijk en uit te houden. 'Mooi, u doet het goed Mister Nessuno. Bijna net zo goed als een van de leerlingen van mijn klas. Maar voor we naar beneden gaan. Op dit perkament staan een beschermende bezwering die ik op de vloer in de kerkers leg. Mocht uw magische energie op raken kunt u zich daar terug trekken. De cirkel zal in de centrale hal liggen en waar de gangen op uit komen. Mocht u dat niet halen zal ik bij springen tot u weer op krachten ben. Ik vang het schaduw wezen dat u uit gekozen heeft niet, maar houd hem op afstand. Het vangen moest elke magiër voor zich doen anders werkt het niet om een band met het schaduw wezen te scheppen. Elke connectie is bij elke magiër weer anders. Dat kan gevoelloos gaan tot zeer pijnlijk. Dat is nooit uit te sluiten.' zei Iro nog voor hij zich naar de kerker deur toe draaide en hem opende. Het moest gezegd worden, hoewel de meeste leerlingen zonder al te veel problemen hun schaduw wezen gevangen hadden en er een soul beast van hadden weten te maken. De band was door hun zielen samen te laten smelten. Dat had tijd nodig, maar uit eindelijk was het genoeg om elkaar volledig te vertrouwen.

Het koekje hielp Adrian weer op de been, zijn magische kracht leek magischerwijze te zijn bijgevuld en hij voelde zich weer even fit als van voor hij met deze les was begonnen. Zijn blik was gericht op Iro die zich vreemd leek te gedragen, maar er op reageren deed hij niet, zijn oog ging meteen naar het schaduwwezen op Iro’s arm. Ze hadden een diepe band en het leek zich te voeden op iets, maar daar ging Adrian niet dieper op in, het interesseerde hem ook niet. Hij was hier alleen maar voor de les en voor niets anders. De man herpakte uiteindelijk de rol perkament van tussen zijn oksel vandaan. 'Mooi, u doet het goed Mister Nessuno. Bijna net zo goed als een van de leerlingen van mijn klas. Maar voor we naar beneden gaan. Op dit perkament staan een beschermende bezwering die ik op de vloer in de kerkers leg. Mocht uw magische energie op raken kunt u zich daar terug trekken. De cirkel zal in de centrale hal liggen en waar de gangen op uit komen. Mocht u dat niet halen zal ik bij springen tot u weer op krachten ben. Ik vang het schaduw wezen dat u uit gekozen heeft niet, maar houd hem op afstand. Het vangen moest elke magiër voor zich doen anders werkt het niet om een band met het schaduw wezen te scheppen. Elke connectie is bij elke magiër weer anders. Dat kan gevoelloos gaan tot zeer pijnlijk. Dat is nooit uit te sluiten.' Adrian volgde de man op de voet en hij knikte. “Ik ben benieuwd wie met me die band zal aangaan als ik eerlijk moet zijn,” sprak hij op een eentonige wijze terwijl hij achter de man stond nu, zijn blauwe oog bijna gefixeerd op diens rug. Rustig wachtte hij af tot wanneer hij naar beneden kon gaan, geduld kende hij en oefende hij ook uit terwijl hij zijn handen weer in zijn broekzakken stak, zijn nagels tikkend tegen de pakjes peuken die er in zaten.

//Excuses voor de inhoudloze post, hopelijk kan je er wat mee

Tja een schaduw wezen dat zich met een mens verbond dat was altijd een raadsel. Meester was het de inborst van je eigen duistere kant. Iro daarin tegen hield er erg van om andere te verminken wanneer dat toe sloeg kon hij zich meestal niet in houden. Gelukkig had Reaper net zo'n aard. De meeste schaduw wezen wel trouwens, maar die keerde zich zelden naar mensen. Meestal was het zo dat ze elkaar uitdaagde om te zien wie meer macht had. Ze werden er sterker door tot ze bijna het level van een demon bereikt hadden. Reaper was zeer zeker een machtig schaduw wezen. Maar vaak schrok enkel zijn ware gezicht de meeste al af. Ook de schaduw wezens deinste achteruit voor magere hein. Je kon Reaper dan wel zijn kleine broertje noemen. Al was magere hein natuurlijk veel sterker dan het sterkste schaduw wezen. Zelfs de meeste demonen behaalde het niet tot zijn standaard. Met rustige stappen liep Iro de trap af. 'Dat is afwachten. Er zijn vele soorten Schaduw wezens en allemaal hebben ze twee vormen en gezichten. De eerste zal je elke keer zien. Maar zijn tweede vorm en gezicht zul je ooit wel eens zien. Als de band sterk genoeg is of wanneer hij zich via zijn eerste vorm niet goed genoeg kan verdedigen of vechten. Maar dat zie je ooit wel eens. Reaper's andere vorm ken ik en ik moet zeggen wanneer men die ziet slaan ze vaak al op de vlucht.' zei Iro en zetten zijn voet op de vloer van de kerkers. 'We zijn er. Denk erom, Loop niet op hen af. Loop door de gangen en de hal hier. Het schaduw wezen komt vanzelf. Let goed op er zijn overal schaduwen hier dus het wezen kan overal vandaan komen.' De stilte werd na zijn eerste woorden verbrokwn door zachte geluidjes die vanuit de schaduwen op klonken. De meeste waren zacht en af en toe klonk er iets luider. Dat waren meer de grotere schaduw wezens. Zijn blik ging door de hal, maar er was nog niets te zien. Met preciesie legde de docent Dark Magic de bescherm cirkel op de stenen vloer. 'U kunt de opdracht uitvoeren Mister Nessuno.' zei Iro nog voor hij naar zijn leerling.

(Komt goed. c; Zoiets heb ik ook wel eens)

Adrian volgde Iro op de voet, zijn blauwe oog keek heen en weer terwijl hij de schaduwwezens hoorde. Ze waren als kleine fluisterstemmetjes in de diepste hoeken van de kerkers. De blondharige jongen hield in de gaten waar de wezens konden zitten. Geen emoties waren afleesbaar op zijn gezicht terwijl hij Iro volgde en zijn handen in zijn zakken had steken, terwijl hij luisterde naar de uitleg van zijn leerkracht dark magic. 'Dat is afwachten. Er zijn vele soorten Schaduw wezens en allemaal hebben ze twee vormen en gezichten. De eerste zal je elke keer zien. Maar zijn tweede vorm en gezicht zul je ooit wel eens zien. Als de band sterk genoeg is of wanneer hij zich via zijn eerste vorm niet goed genoeg kan verdedigen of vechten. Maar dat zie je ooit wel eens. Reaper's andere vorm ken ik en ik moet zeggen wanneer men die ziet slaan ze vaak al op de vlucht.' zei Iro en Adrian begaf zich op de vloer van de kerkers, ze waren er. Hij was nog nooit eerder echt in de kerkers geweest, de plaats had hem nooit interesse gegeven dus de drang om er heen te gaan was ook nihil geweest. 'We zijn er. Denk erom, Loop niet op hen af. Loop door de gangen en de hal hier. Het schaduw wezen komt vanzelf. Let goed op er zijn overal schaduwen hier dus het wezen kan overal vandaan komen.'
Nu hij de kerkers zo zag, was er inderdaad niets aan. Zijn blauwe oog gleed over de hoeken en hij hoorde de zachte geluiden nu beter dan ooit tevoren. De leerkracht legde de beschermende cirkel op de vloer en sprak; 'U kunt de opdracht uitvoeren Mister Nessuno.' Adrian knikte en haalde zijn handen uit zijn zakken, stak een sigaret op, niet denkende dat hij nog in een les zat. Eigenlijk kon het hem niet schelen. De blonde jongeman wandelde verder tot hij een ritmisch gegrinnik hoorde, het gegrinnik van een hyena. Zijn ogen vielen op een zwarte hyena die de schaduwen uit wandelde en zijn blik op hem richtte. Adrian blies de rook uit terwijl hij zijn blik gericht hield op de shadowanimal. Het beest begon grommend te grinniken en ontblootte zijn vlijmscherpe reeks tanden. Dat was de moment dat Adrian de shadowtrap begon te maken, elke beweging van het beest in de gaten houdende.

//Sorry dat ie laat is ^^"
//Geen idee tot hoe ver ik mocht typen dus XD

Adrian knikte toen hij de opdracht mocht gaan uitvoeren. Iro hield zijn blik op de jongen gericht, maar zijn oogkleur veranderde lichtelijk van blauw naar geel. Bij het opsteken van de sigaret had Iro nog even niets gezegd. Het kon de leerling helpen in het concentreren op zijn taak, maar liever had hij het natuurlijk niet. Reaper vloog op van zijn schouder en zocht via schaduw naar schaduw om Alles in de gaten te houden. Al snel had een schaduw wezen zich bekent gemaakt door eerst ritmisch te grinniken. Iro hoorde het ook en maakte zich al vast klaar. Het zou Adrian's gevecht worden, maar als het nodig was zou hij bij springen! Reaper ging in de buurt in een nis zitten toe kijken. Alleen zijn rode ogen waren te zien vanuit het pikken donker van de schaduw om zijn raven zwarte lijf. Adrian hielt zijn blik ook gericht op de schaduw Hyena. Het ging wat worden. Normale hyena's hadden al een bijtkracht van 500 kilo/cm2. Waar de bijtkracht van een schaduw wezen als deze hyena lag wist Iro zelf nog Reaper niet, maar het kon gemakkelijk een schedel kraken als het echt lelijk ging worden.

(Het is jouw Soul beast dus mag je schrijven wat je wilt. Wel is het zo leuk ook voor overige lezers dat het gevecht in delen plaatst vind natuurlijk.) ;D

Het schaduwdier grinnikte en gromde. Het was duidelijk dat dit dier hem had uitgekozen. Adrians blik ging naar het beest toe en hij hield het beest in de gaten terwijl hij het schaduwweb al was aan het vormen om het beest te vangen. Adrian klakte met zijn tong tegen de peuk zodat de overvloed aan assen de grond opviel. Van zodra de Hyena een stap naar hem toezette versterkte Adrian het net en vergrootte hij het. Het was een kwestie van af te wachten hoe het net ging uitvallen tegenover het beest. Het kon immers zijn net breken en dat verwachtte Adrian eerlijk gezegd wel, van zodra Hyena de sprong maakte richting de blondharige jongen, werd het net afgevuurd, wat het beest weg lanceerde, tegen de muur. Adrian wandelde op het beest af en daar was het hoor, hij was al door het net geknabbeld en hij was al naar de blondharige jongen gaan rennen die zijn been had opgetrokken. Vuur omvatte zijn been en hij schopte het beest weg voor het nog maar enige schade kon toebrengen aan hem. Weer begon Adrian het shadow web te spinnen en schoot hij het zodra het af was naar het beest dat nu tegen de grond gedrukt werd. Adrian zelf ging naar de Hyena toe. Geen greintje emotie toen hij het beest aan zijn nekvel naar boven trok en zijn bek open dwong. Zijn blauwe oog keek het beest aan dat lichtelijk grinnikte en probeerde te happen naar hem. Zonder enige twijfel nam hij de snuit van het beest vast en trok hij een tand uit met zijn andere hand, een hoektand om specifiek te zijn. Een kleine wonde had zich gevormd op zijn hand toen hij de bek van het beest had moeten vastgrijpen. De Hyena jankte zachtjes en Adrian bekeek de tand voor hij recht stond en de tand toonde aan Iro. “Wat nu?” was zijn vraag terwijl hij zijn oog gericht hield op de Hyena die nog probeerde zich los te wrikken, maar niet leek te lukken.

Iro hield zijn blik op zijn omgeving. De fel gele ogen hadden het gevecht gevolgd en bespeurde een lichte onrust omtrent de andere schaduw wezens. Maar ze behielden hun afstand. Bij het eerste net had het schaduw wezen dat Adrian had uit gekozen zichzelf bevrijd, maar bij het tweede net had de jongen hem toch goed gevangen. Dat was mooi en snel gedaan, maar dan was zijn leerling er nog niet. Hij moest nog een trofee van zijn prooi af nemen. Hij koos voor een tand en die was niet gemakkelijk te verkrijgen aangezien het beest zich goed verzetten, maar toch trok Adrian hem eruit en hield hem op. 'Kom naar hier dan krijg je er een zakje voor.' zei Iro en hij stapte over het papier de cirkel in. Ze moesten de trofee veilig op bergen zodat het schaduw wezen het niet gemakkelijk terug kon pakken. 'Kies er maar eentje uit er zit met zilver draad een spreuk in gestikt zodat je soul beast het niet gemakkelijk terug kan pakken. Als je hem vrij wilt laten kun je hem de tand terug geven, maar wil je hem in dienst houden heb je dit zakje nodig. Zilver en goud draden zijn net als light magic een zwakte van zowel een schaduw wezen als het onze. Al reageren wij niet op goud en zilver, maar wel op licht.' zei Iro na even gewacht te hebben. Adrian kon een zakje na keuze nemen hij had er genoeg om uit te kiezen. 'Je kunt je soul beast via je trofee ook straffen als hij zich tegen je wilt keren. Kant de naad waar je hem erin gestopt hebt met deze naald en draad af en bewaar hem waar jij acht dat je het zakje niet denkt te verliezen' voegde Iro eraan toe en hij pakte een klosje garen en een naald uit een van zijn zakken die hij aan Adrian aanbood.