F   M   L   Y   H   M   ;

Nieuw zijn op deze school had uiteindelijk toch ook wel een hele hoop voordelen. Bijvoorbeeld; blijkbaar zaten er een hele hoop schattige, behulpzame jongens op de school die haar de eerste dag al geholpen hadden met haar koffers naar haar kamer krijgen. Een andere jongen had haar een rondleiding door het gebouw gegeven - ook al had ze al drie rondleidingen gehad van andere schattige kerels - en nog eentje had haar een deel van Oak's Field laten zien. Ze had hem wel ergens achter gelaten toen hij blijkbaar zijn vriendinnetje tegen kwam en dacht dat hij wat met Iv had. Nee, zij was zo vrij als maar kon, en daar was ze ook zeer vrolijk mee. Het meisje met de paarse haren was hier dan wel nog niet lang, maar ze had besloten dat ze wel eens een dagje rond kon gaan hangen in Oak's Field. In haar oren had ze oortjes, maar echt goed waren die niet. Technologie in het algemeen niet. Deze dingen kwamen al van Erd, en kwaliteit waren ze niet echt. Daarbij waren ze van Remington, en Rem kennende had die ze al zeven keer in een regenplas laten vallen. Als ze zich niet vergistte, had Remington ze dan ook nog eens van Ayaan gejat. Ze hield wel van haar broers, maar ze waren allebei zo stom soms. De oortjes zaten aan haar walkman, en hetzelfde verhaal gold hier; oude, Erdse technologie. Eén van haar favoriete nummers stond op. Addicted van Saving Abel. I'm so addicted to all the things you do when you're going down on me in between the sheets. Ze grinnikte zachtjes en mompelde een stille "oops" bij zichzelf voor ze verder liep.

Ze had haar hand op de arm van een zeer mooi oogende jongeman gelegd. Hij had bruin, halflang haar, en droeg kledij die ze eerder tot de zomercollectie dan de wintercollectie zou labelen, maar daar ging het niet om. Met een verward gezicht keek hij op, een sigaret van bij zijn mondhoek bungelend. "Ik hou van je schoenen, heb je ze hier gekocht?" vroeg Iviemu, waarna ze vriendelijk glimlachte met haar roosrode gekleurde lippen. De jongen was nog steeds even van zijn stuk gebracht, en keek toen naar zijn schoenen. Combat boots, maar zeer nice wel. "Ja, ze zijn van hier in de buurt." Iv haalde haar hand van zijn arm af en trok de lits van haar tas weer netjes op haar schouder (daar had ze ondertussen haar walkman en oortjes ook in gestoken). "Kan je me de weg wijzen, alsjeblieft?" De kerel knikte en stond op. Hij gooide zijn trui over zijn schouder heen en glimlachte zacht naar Iviemu. "Mijn naam is Iviemu", glimlachte ze.

Een twintigtal minuten later kwamen ze aan de winkel aan, die eigenlijk maar op vijf minuten wandelen lag. De achterstraatjes waren leuker geweest. Natuurlijk had ze zich niet misdragen, ze zat pas op deze school, maar dan nog waren de achterstraatjes leuker om door te lopen dan over de drukke straten. Ze draaide zich naar de jongen om en ging op haar tenen staan (voor zover haar dat lukte met haar schoenen) om een kus op zijn wang te drukken. "Bedankt!" sprak ze vrolijk voor ze zich naar de winkel toe richtte. Oké. Meer schoenen kopen? Eigenlijk had ze daar het geld niet voor. Ze wachtte tot de jongen weer in de mening opgelost was en liet zich toen met een overduidelijke pruillip op de grond zakken, in kleermakerszit met haar tas op haar schoot. Gelukkig had ze een shortje aan en geen rokje, ook al leek het wel op een rokje. Het meisje met de paarse haren slaakte een diepe zucht. Nu was het wachten op iemand medelijden zou krijgen met haar en haar dilemma uit wou praten.

OOC: Pour Adrian // -click- outfit // -click- Addicted by Saving Abel