De omgeving verkennen samen met het school gebouw was Dion zijn vaste opdracht in de middag. Het was niet verplicht, maar hij wilde het zelf heel graag. Ondanks dat hij de leerlingen en het gebouw zelf vies vond, vond hij het gebouw zelf en de bouw er van wel mooi. Je kon er velen dingen in zien door alleen maar langzaam langs te lopen en details te zoeken. Honderden vragen en mogelijk heden kwamen omhoog als hij er weer een zag. Een kras in een paar stenen of een deur die duidelijk magic beschadiging had. Het verhaal er achter zou voor hem waarschijnlijk altijd een raadsel blijven. Er over nadenken en fantaseren maakte het er voor hem echter niet minder op. Bedenkend over talloze mogelijkheden liep hij door de gangen heen naar buiten toe.

Al was het buiten mooi en frist, het was toch minder leuk en bijzonder dan in het gebouw. Er was minder te zien op vieze beestjes na. Bij iedere stap die hij buiten deed hoopte hij minstens een beetje of diertje wel onder zijn schoenen te kunnen pletten. Al klonk het wat luguber, het hielp voor hem wel om buiten te kunnen lopen. Echter was dat ook een van de redenen dat hij zijn schoenen liever niet in huis had.

Alle dagelijkse wandelingen brachten hem ergens anders heen. Sinds een paar dagen had hij ook het nabijgelegen dorpje meegenomen in de verkenning. Het was voor hem wat lastiger om daar te navigeren en was er door al een paar keer bijna de weg kwijt geraakt.
Op een van zijn wandelingen had hij een oud boekwinkeltje gezien waar hij eigenlijk wel naar toe zou willen. Al was het maar om alleen maar te kijken welke boeken er waren, sinds ze veel te vies en stoffig zouden zijn naar zijn zin.
Echter raakte hij dit keer wel verdwaald op zijn zoektocht terug naar het winkeltje. Hij eindigde aan de rand van het dorp. Op het moment dat hij ergens wilde stoppen om te vragen waar hij was en of iemand het winkeltje kenden, merkte hij dat hij alleen stond bij een oud en nog al griezelig huis.
Dion hield misschien wel van moord oplos boeken en zo, horror was niet zijn favoriete ding. De nek haren gingen bij hem al omhoog staan bij alleen maar het aanzicht van het huis. Starend naar het huis zat hij ergens te wachten of er een geest of iets langs een van de ramen zouden komen of iets anders dat aanduiden dat het inderdaad een griezel huis was.

~x~ Voor Syrax, Hoop dat je er wat mee kunt ^w^ ( hij hoeft niet persee in het huis te zitten of zo. dat is gewoon iets dat dion verwacht als hij bij zo'n griezel ding staat) ~x~

Ze waren al vroeg op stap geweest. Nog voor iedereen het echt door had, hadden die twee de dag al vroeg genoeg de lucht doorklieft. Enkel het aanzwellende fluit geluid was enkel eventjes te horen. Om beurte hadden ze denkbeeldige doelen in de lucht uit gekozen en zowel met vuurschilden als met plasmabollen dan opgeworpen als uitgespuwd. Gewoon om elkaar uit te testen hoe sterk ze waren. Syrax was helemaal vergeten waar ze eigenlijk naar toe wilde. De waterval, maar in hun training waren ze er ver van uit koers geraakt. Dregoe was de eerste die het opmerkte en maakte een vreemd geluid. Gelijk was Syrax alert en keek naar hun omgeving beneden hen. Ze waren bij het spookhuis aan beland van de kleine planeet waar Star shine academy op stond. Uit de roddels had Syrax eruit op gemaakt dat het er spoken zou, maar toen viel zijn blik op een onbekende die op de grond naar het huis stond te kijken. Syrax kreeg een geweldig ideetje en veranderde zich na een kleine spreuk in zijn dierlijke vorm. Dregoe keek de visarend die zich nu van zijn rug af zetten en naast hem ging vliegen aan. Wat was hij nu weer van plan? Syrax dook naar beneden en ging stilletjes op de tak boven de hoofd van de vreemde man zitten. Hij wees even naar Dregoe die er nog niets van begreep en maakte met zijj vleugels roterende bewegingen. Sy gaf nog een seintje en nu snapte de draak waar hij heen wilde. Dregoe dook naar beneden en scheerde recht op de man af. Vlak achter hem langs schietend brulde de zwarte draak luid en verdween tussen de schaduwen van de bomen. Door zijn zwarte kleur was Dregoe nagenoegen bijna ontzichtbaar. Nog voor de ander zich van de eventuele schrik bekomwn kon kraste Sy in de visarendse taal luid en bleef stilletjes op de tak zitten. Hij wilde zijj draak niet onnodig schade toe richten al was het dan indirect. Ze wachten gespannen en toch nu ontspannen af hoe de ander reageren zou...

Dion staarde naar het huis. Gewoon verwachten dat er iets ging gebeuren. Iets in het huis. Lichten of gordijnen dat veranderden. Tijdens het staren bouwde de spanning in zijn lichaam op. Met gespannen ogen keek hij naar het oude vervallen huis. Wachtend op het moment dat het zou gebeuren, dat wat hij verwachten. Hij had geen benul wat er om hem heen gebeurde. Hij had de vogel niet door en de draak even min. Alles wat hij deed was staren. Een plots brul klonk oorverdovend achter hem. Uit reactie gilde hij, misschien iets te vrouwelijk, plaatste zijn gehandschoende handen over zijn oren en ging acuut op zijn hurken zitten. Rillend bleef hij in die positie zitten. Een statische golf kwam van hem af en ging tot een redelijke afstand. Dion merkte daardoor de twee dieren op. "S-Stupid a-animals!" zei hij boos. Een huiverende zucht verliet zijn keel voor hij weer recht ging staan. Hij was duidelijk hard geschrokken en stond nog steeds licht te beven. Dion zijn huid was altijd al bleek, maar nu was hij echt lijkbleek.

~x~ sorry dat hij wat aan de korte kant is. Hoop dat je er voldoende mee kan. Zo niet stuur me gerust een pbtje ;3 ~x~

De reactie was gewoon weg niet te beschrijven nog te filmen. Die man schrok zich echt een hoedje en begon een beetje te gillen als een vrouw. Tranen van het lachen spoelde uit hun traanbuisjes. Syrax hoorde de boze reactie, maar veranderde ongewilt terug in zijn menselijke vorm terwijl Dregoe het ook niet uithield van het lachen. Het was te grappig dat was zeker. Syrax trok zich aan zijn draak op om de man beter in beeld te krijgen. Kennelijk leken ze iets gemeen te hebben, maar wat precies wist Syrax nog niet. 'Sorry, mijn draak vond het vond het leuk om u aan schrikken te maken.' verontschuldigte Syrax zich en wilde dichter naar de man toe, maar een lichte stroom stoot dwong Sy om te stoppen...

(Het is al goed Charlie. c;)

Nog bevend stond Dion op om terug te gaan staan en zijn houding terug proberen te vinden. De jongen en de draak waren bijna aan het gieren van het lachen. Dion kreeg een blos van schaamte, maar was ook boos op hun. "Dan beheers je draak!" Zei hij boos en draaide naar de jongen toe, proberend de draak te negeren. "Je hebt geluk dat ik jullie niks ernstigs heb aangedaan!" Hij probeerde het beven onder controle te houden, maar dat faalde helaas. "Dit zijn geen leuke geintjes om te doen! Je hebt geluk dat mijn magie niet zo sterk was, anders had je nu wel op de grond gelegen." Hij zuchten een keer diep om zich rustiger te krijgen. Zijn hart ging als een gek te keer in zijn borstkas en ook zag hij nog lijkbleek. Wel was hij blij dat de jongen en de draak op voldoende afstand stonden en tot nu toe waren gebleven.

~x~ Okii ^w^ ~x~

Eerlijk waar, zo had hij alleen zijn moeder horen gillen terlkens als ze een of ander reptiel zag. Echt waar daar deed deze man hem een beetje aan denken. Maar nu Syrax weer wat rustiger werd en Dregoe zich ook netjes had neer gezet bekeken ze de angstige man nog eens goed. Het leek net een bibberend konijn, maar geen van beide had hem ooit gezien. 'Nogmaals sorry. Als we geweten hadden dat u zo schrikkerig was hadden we wel iets uit uw buurt geland.' verontschuldigte Sy zich nog eens en luisterde naar de man zijn woorden, maar begrijpen deed hij ze niet. Wat bedoelde deze met dat zijn magie nu niet zo sterk was? Maar dat deze hen niet had gepijnigt was natuurlijk fijn. 'Het komt ook zelden voor maar hij is nog jong en eerlijk is eerlijk jonge dieren of mensen vinden het laten schrikken van andere zo van tijd tot tijd leuk, maar wat bedoelde u met dat uw magie niet zo sterk was? vroeg Syrax die al die tijd met zijn gebruikelijke rustige toon sprak. Hij wilde de ander niet nog bozer maken en hoopte hem gerust te stellen...

Dion stond nog bij te komen van het geintje van de twee. Zijn kleur begon langzaam weer terug te komen en het rillen werd weer wat minder nu hij zijn gedachten op iets anders kon zetten. "Jong of niet jong, het had fout af kunnen lopen." Zei hij nog wel wat uit zijn doen uit.
Bij de vraag van de ander over zijn magie haalde Dion nog een keer diep adem. "Je hebt duidelijk niet goed opgelet wat er in de wereld om je heen gebeurt is." Klonk hij en rechten zijn rug wat meer om wat professioneler over te komen, ondanks dat hij nog steeds wat witjes zag en licht stond te beven. "Ik ben Legendarische magician van het Licht. Als je weet wat dat inhoud zul je nu ook wel begrijpen dat je geluk hebt gehad dat ik de spreuk niet op volle kracht heb uitgevoerd toen je me lied schrikken." Legde hij uit en bleef de ander aan kijken. "Onwetendheid met wie je laat schrikken kan op deze manier dodelijk worden, voor jullie beide."

Van wat de man zei liet hem wel even wakker schrikken. Maar een gedachten verried meteen zijn gezicht. Als deze man een LM was hoe kwam het dan dat deze zo geschrokken was? 'Ik zou eerder verwacht hebben dat alle Legendary Magician onverschrokken waren? Niet dat ze angstig in elkaar duiken en als een bang schoolmeisje zouden gaan gillen als iemand ze liet schrikken?' die laatste zin was eruit voor Syrax er erg in had. Oh man hij en zijn grote mond ook!!! 'Sorry, sorry, sorry zo meende ik het niet!!!' kwam er nu geschrokken en verontschuldigend uit terwijl hij zijn armen wild voor zich uit zwaaide. Ja hoor wat een eerste indruk! Eerst net doen alsof het stoer was andere te laten schrikken en dan zo'n blunder maken!!! Syrax zuchten diep en probeerde zich een houding te geven. Dregoe merkte dat zijn baasje en vriend het moeilijk had met zo vaak als ze nieuwe mensen ontmoeten. Wat moest een nieuw persoon wel niet denken en dan zeker een LM!!! Wat een afgang... 'Nogmaals sorry, maar nee ik ken u helaas niet. Ik weet enkel dat Lillith en Ronodan wel Legendiary Magicians zijn. Maar van de andere planeten had ik nog geen weet.' moest hij eerlijk bekennen. Sy voelde de vertrouwde warmte van zijn draak naast zich en de zachte duw die deze hem gaf ter aanmoediging. Hij keek even glimlachend naar zijn draak en keek daarna weer naar de LM van Nova. 'Laten we opnieuw beginnen? Mijn naam is Syrax Moonus en dit is mijn draak Dregoe. Wij komen van Razen en uw naam is?' Hoewel hij respect voor deze man kreeg bleef het angstige hoge gilletje toch achterin zijn hoofd spelen. Dregoe maakte een begroetend geluidje en liet ook zien dat het hem speet dat hij de beste man angst had aangejaagd dat kwam maar zelden voor wist Syrax.

Dion zijn beven en trillen was nu bijna gestopt. “Dat je een LM bent betekend niet dat je geen angsten meer hebt.” probeerde hij zo kalm mogelijk te zeggen terwijl hij een stap naar achteren zetten om zeker niet geraakt te worden door de jongen zijn handen.. “Iedereen heeft zo zijn agsten. Groot of klein, jong of oud.” Voorzichtig deed hij zijn handschoentjes goed en keek naar zijn handen. “Ik ben niet boos of beledigd, dus maak je geen zorgen.” en keek weer op om hun beide een klein glimlachje te geven uit geruststelling. Al was Dion de jongste misschien niet meer, hij was het gedrag van kinderen en tieners niet vergeten. Ook hij wist dat dit een onschuldige grap was geweest. Een die fout uit had kunnen pakken, maar onschuldig.
Dion zijn glimlach werd iets groter bij het horen van de ander. “Aangenaam, Mijn naam is Dion Snowdon.” lichtjes maakte hij een knikje met zijn hoofd als begroeting. Zijn ogen gleden daarna naar Dregoe toe en bekeek de draak even voor hij Syrax weer aankeek. “Zijn jullie twee altijd samen? Jullie zien er heel close uit.” Merkte hij op. Al was het zijn draak en dat Syrax hem verzorgden, het zag er voor hem niet uit als een simpel huisdier relatie waar je enkel de ander verzorgde.

~x~ sorry dat het zo lang duurde. Ik had mijn operatie en mocht mijn linkerarm niet gebruiken. ~x~

Gelukkig was de man niet boos nog beledigd, hij leek het echter wel grappig toch te vinden al legde hij uit dat als je LM was men nog steeds angsten had. Syrax kon niet anders dan terug glimlachen. 'Als dat niet zo was, dan zou men als LM niet meer dan een harteloos wezen zijn toch?' vroeg hij half, maar Syrax wist zelf het antwoord al. De man noemde zichzelf Dion Snowdon. Syrax knikte en voelde Dregoe naast zich hetzelfde doen. De vraag die gelijk daarna gesteld werd deed hem even naar zijn draak kijken. Dregoe keek hem terug aan voor ze beide naar Dion keken. 'Aangenaam Dion, Wanneer ik vrij ben vliegen we vaak door de lucht of ik kruip lekker tegen hem aan als ik moet studeren dan neem ik gewoon mijn boeken mee. Dregoe is een van mijn beste vrienden al vinden sommige het vreemd dat een draak dezelfde intelligentie heeft als een mens hebben kan.' zei hij en voelde Dregoe zijn snuit tegen zijn wang geduwd worden als was het heel zachtjes. Ze was zeker close en bijna nooit waren ze alleen. Tenzij er een misschien zou zijn natuurlijk...

(Niet erg)

'Als dat niet zo was, dan zou men als LM niet meer dan een harteloos wezen zijn toch?' Klonk Syrax. Dion glimlachte en gaf een beschaaft knikje als antwoord, niet zeker wetend of hij wel of niet die vraag had moeten beantwoorden.
Tot nu toe had hij de twee erg close gevonden en had daarom ook de vraag gesteld. Het antwoord dat hij kreeg verbaasde hem daardoor ook niet zo geheel veel. Al was het voor hem moeilijk voor te stellen hoe je een vies beest verkiezen kon boven een mens probeerde hij het dat niet te laten merken aan Syrax. "Intelligentie is niet alleen voor de mens." Zei hij en probeerde zijn gezicht vriendelijk te houden bij het zien dat Syrax Dregoe zijn wang lied aanraken. Hij wilde een stap achteruit zetten, maar weerhield zichzelf er van. Wel bleef de neiging echter hangen. "Ik ben blij voor je dat je iemand zo close hebt gevonden. Een zacht en beschaaft biepend geluid begon te klinken. Dion tilde een arm op en deed zijn mauw een klein beetje omhoog zodat hij zijn horloge kon zien. Hij drukte op een knopje en het geluid stopte. "Excuseer me, Het ziet er naar uit dat mijn tijd voor nu er op zit." zei hij beleefd en keek terug richting het kasteel. In zijn hoofd probeerde hij de route terug te herinneren.

Wat het precies was wist Syrax niet, maar het leek of Dion dieren niet zo leuk vond, misschien zelfs wel vies? Maar zeker was Sy niet van zijn zaak, wel zag hij het instemmende knikte in wat hij eerder gezegd had en hoorde wat Dion zei over intelligentie. Het klopte als een bus. Er waren wel meerdere dieren wie echte intelligentie toonde. Gewone dieren buiten de draken, maar Syrax kon het niet helpen breed te glimlachen. En Dregoe bromde instemmend. Hij vond dat Dion niet meer dan de waarheid sprak. De volgende woorden van Dion over dat hij blij mocht wezen dat Syrax iemand zo close had gevonden kon Syrax alleen maar mee eens zijn. 'Bedankt, daar ben ik zelf ook heel blij mee.' zei Syrax en kriebelde Dregoe even tussen zijn ogen die ze sloot en ervan genoot, maar toen het horloge van Dion piepte was Dregoe meteen nieuwsgierig en vergat even zijn manieren en sprong op Dion af om te zien wat dat geluid gemaakt had. Tja het was nog een jong dier in vergelijking tot de oudere draken. 'Dregoe?! Sorry nieuwe dingen wil hij vaak van dichtbij bekijken.' riep Syrax zijn draak na en stapte naar voren om zijn vriend weg te proberen te trekken bij Dion. Dit was bijna net zo gênant als toen de eerste les verzorging voor fabeldieren met Miss Hange, maar gelukkig had ze het goed op gepakt gehad.

Dion mocht dieren niet zo graag. Voornamelijk omdat hij ze vies vond en hij ze in zijn eigen leven onnodig vond. Echter nu hij LM was moest hij wel een Adviseur hebben. De gedachten er aan maakte hem ongemakkelijk, maar wist dat hij er op den duur aan moest gaan geloven.
Voor hem klonk een heel onschuldig piepje van zijn horloge. Het gaf aan dat hij terug naar de toren moest zodat hij zijn schema aan kon houden. Wat hij echter niet voorzien had was dat het piepje van zijn horloge iets gewekt had bij de draak van Syrax. Niets vermoedend zetten hij het piepje af en zei dat hij weg moest. Net nadat zijn zin af was sprong de draak tegen hem om en viel hij op zijn rug op de grond neer. Dion zijn ogen werden groot doordat het dier op hem zat èn ook nog eens op de vloer lag. Een hand van Dion begon te gloeien om de draak van hem af te werken, maar Syrax was hem gelukkig voor. De draak werd van hem af getrokken en Dion ging vliegensvlug weer staat.
Dion voelde zich vies en bijna walgelijk doordat de draak zijn kleding had aan geraakt samen met de vloer. Met rillende handen probeerde hij eventuele viezigheid van zich af te halen. "I-I don't care! Zei hij zonder na te denken. Zijn stem haperde en was licht boos. Je kon duidelijk aan hem zien dat hij ongemakkelijk was. In zijn hoofd probeerde Dion zich rustig te maken en te houden. Hij wist dat dit soort dingen hier konden gebeuren en gingen gebeuren, maar er mee leren omgaan had hij nog niet echt onder de knie. "N-Nieuwschierig of niet het moet niet op iemand gaan springen!"

De reactie van Dion die hij met zijn hand maakte was hem helemaal ontgaan, maar Dregoe ging gelukkig snel van de LM af al bleven zijn nieuwsgierige ogen wel op dat klokje gericht. Ondanks dat Dion sprak leek hij helemaal niet op zijn gemak te zijn meer. Syrax keek de man vragend aan, maar snapte best dat Dregoe nog veel moest leren. 'Dat ben ik hem nog aan het leren. Hij man volwassen lijken, maar hij is nog jong en lerende. Wel leert hij snel wat wel en wat niet mag. Al was Dregoe nu iets te enthousiast.' zei Syrax en voelde dat Dregoe nu toch wel een beetje zich schuldig begon te voelen en keek Dion ook zo aan. Ach Syrax kon nooit lang op die blik boos blijven, maar hij wilde Dion niet langer op houden. 'Als u wilt kunnen we u wel een lift geven?' vroeg Syrax. Hopende toch nog iets goed te kunnen maken?

XD

Dion probeerde wat viezigheid van hem af te krijgen, maar wist dat het bijna onmogelijk was om dat zonder magie te doen. Echter wilde hij zijn magie niet hier bij de leerling en de draak gebruiken.
Na Syrax zijn woorden keek hij hun beide aan en kon van de draak aflezen dat hij op zijn minst wat schuldig voelde. "Oh no." Zei Dion meteen en sterk afwijzend. "Ik hou er niet van aangeraakt te worden. Bij niks en niemand. Bedankt voor het aanbod, maar ik loop liever zelf." Voor hem werd het gevoel te erg van vieze kleding dragen en begon zijn colbert uit te doen. Hij vouwde het zo zodat de buitenkant naar binnen was en de binnen, en dus de schone kant voor Dion, naar buiten was. Eigenlijk was het veel te koud buiten om het uit te doen, maar hij had het liever koud dan dat hij zich vies moest voelen. Door de kou kreeg hij meteen kippenvel en stond licht te rillen. Wel hielp het zijn gedachten wat rustiger te maken en merkte dat de jongen het soort van goed probeerde te maken met het aanbod. "Als je iets voor me wilt doen om het goed te maken, leer het dan alsjeblieft aan niet op mensen te springen, of op zijn minst mij."

Dion wilde geen lift terug en zei ook een beetje waarom niet. Syrax knikte begrijpend en zag hoe de man zijn jas uit trok om hem vervolgens zo te draaien dat de vuile kant hem eigenlijk niet meer raakte. De volgende woorden waren nogal begrijpelijk. 'Normaal doet Dregoe dat ook niet. Alleen als hij weer iets nieuws mee maakt en het klein is gebeurd dat nog wel eens. Maar ik weet zeker dat hij u niet meer zal bespringen toch jongen?' zei Syrax en Dregoe maakte een instemmend geluidje. Hij wilde niemand laten schrikken, maar sommige dingen waren zo leuk als nieuw dat hij zichzelf wel eens vergat. Maar Syrax wilde Dion niet langer op houden en klom op de rug van zijn draak. 'We gaan weer. Nog een fijne dag verder en hopelijk zien we elkaar weer eens. Het was leuk om u te ontmoeten Dion.' zei Syrax en Dregoe spreiden zijn grote vleugels voor hij zich af zetten en na twee slagen hoog in de lucht was.