Een zucht gleed over Alyssa’s lippen terwijl ze naar haar lange, zwarte haren keek. Ze sloeg het in één simpele beweging over haar schouder. Omdat ze er net de föhn en een kam doorheen had gehaald, bleef het perfect zitten. Dat kon ook komen omdat ze inmiddels al zo lang waren dat de zwaarte van haar haren er gewoon voor zorgden dat ze over één schouder konden hangen, maar hoe dan ook vond Alyssa het wel iets hebben. Twijfelachtig keek ze naar het jurkje dat ze had klaargelegd met de legging. Ze vond het nog steeds een eng idee om een jurkje te dragen. Ze hield van het kledingstuk en vond het leuk om te dragen, maar ze vond het een minder leuk idee dat ze hierdoor meer jongens aantrok dan als ze een gewone jeans droeg. De tijd van wijde jeans dragen en loszittende pulls was voor haar echter nu wel voorbij. Ze had zich al over die fase kunnen zetten en was weer begonnen met jurkjes te dragen, maar had nog altijd die angst dat het jongens op andere ideeën bracht. Het meisje probeerde wat tijd te winnen door zich voorover te buigen en haar mascara in orde te brengen. Ze vond het geen leuk idee dat ze hier enkel in een zwart lingeriesetje stond en dat de deur elk moment open kon gaan. En dus haastte ze zich. Met een beetje oogpotlood werkte ze haar ogen af en ze draaide zich om. Ze wilde haar jurkje net aan doen toen de deur open ging. Een wild kussend koppel kwam naar binnen en Alyssa stak haar armen beschermend in de lucht zodat ze haar lichaam van het koppel af kon schermen, maar het was al te laat. Het meisje keek haar minachtend aan en de jongen kreeg een blos over zijn wangen terwijl hij zijn ogen snel over haar liet glijden. ‘Kom, Dave. Je kunt wel beter krijgen dan zo’n muurbloempje.’ Alyssa sloeg haar ogen neer toen het koppel schaterend de badkamer verliet. Ze balde haar handen machteloos tot vuisten, wetend dat ze hier niks aan ging doen. Ze was te zwak om ze achterna te rennen en voelde zich te vernederd omdat de jongen zonder schaamte zijn ogen over haar lichaam had laten glijden. Snel pakte ze haar jurkje, deed haar legging aan en trok het jurkje vervolgens over haar hoofd. Het was een mooi zwarte effen jurkje dat tot boven haar knieën kwam. Het had een respectabele halsuitsnijding waardoor je slechts een mooie aanzet van haar borsten kon zien. In Alyssa’s ogen niet echt iets waar je als jongen opgewonden van kon raken, maar dat kon ze mis hebben. Het meisje slikte terwijl ze zich omdraaide en zich gauw naar buiten begaf. Ze wilde een plekje vinden om alleen te zijn. Ze had het gehad hier. Nadat ze haar toiletspullen op haar kamer had gedropt, liep ze gauw naar de enige plek waar ze wist dat ze alleen kon zijn: de geheime tuin. Aangezien ze echt al aan het rennen was duurde het een kleine tien minuten eer dat ze buiten adem in de geheime tuin aankwam. Daar zat echter al iemand en Alyssa probeerde haar tranen die bijna de vrije loop waren gegaan terug te dringen in haar ogen. ‘Ryan,’ zei ze opgelucht toen ze de persoon herkende. ‘Gelukkig ben jij het.’ Ze had liever dat hij hier was of Kailee dan iemand anders. Zonder al te veel te aarzelen ging de zwartharige naast de jongen in het gras zitten en sloeg haar armen om haar knieën . ‘Alles goed?’ Ze had dan ook totaal niks meegekregen van wat er gebeurd was tussen haar beste vriend en Ryan.

Alyssa keek naar haar lange haren die van haar knieën naar de grond dwarrelden. Ze begonnen echt steeds langer te worden. Eerst kwamen ze nog tot haar borsten, nu al bijna tot haar heupen. Het meisje was enkel naar de kapper gegaan om de puntjes wat bij te laten knippen, want ze had geen zin gehad om het echt in een model te doen. Bovendien viel er al een slag in haar haren waardoor ze al mooi vanzelf lagen, ook al was Alyssa daar niet echt tevreden mee. Ze wenste dat ze een lelijk monster was met pukkels. Dan had Andrew haar misschien wel met rust gelaten. Of misschien had hij gelijk en had ze het zelf gewoon uitgelokt door jurkjes te dragen. Ze wist echter zeker dat als ze haar gedachten voor zou leggen aan Kailee dat deze zou flippen en haar tegen zou spreken. En eigenlijk klonk het ook gewoon vrij belachelijk. Ze had hier niet om gevraagd. Ze had er niet om gevraagd om haar broer op haar te hebben. Het meisje schrok op toen Ryan antwoordde en een twijfelachtige glimlach verspreidde zich om haar lippen. Ze was blij dat ze tenminste een bekend gezicht zag hier. Haar glimlach verdween echter toen hij begon te praten en ze fronste haar wenkbrauwen. Echt waar? Daar had Kailee anders niks over gezegd tegen haar. Ja, dat ze een stel waren, maar niet dat het ondertussen alweer uit was gegaan. Maar ja, ze had Kailee dan ook in geen tijden meer gesproken. Ze had niemand gesproken eigenlijk. Misschien moest ze dringend eens wat vrienden gaan maken, maar ze durfde niet. Ze was lang weggeweest en eerder had ze ook al niet veel vriendschappen opgebouwd. Haar blauwe kijkers keken Ryan ongelovig aan. Ze kon niet eens geloven dat Kai dat echt had gezegd tegen diegene waar hij zo veel van hield. ‘Ik kan amper geloven dat Kai je gedumpt heeft en dat hij dat gezegd heeft. Weet je zeker dat je het niet verkeerd hebt begrepen of dat dit berust op een misverstand?’ vroeg ze voorzichtig aan de jongen. Ze wist maar al te goed hoe het was om een gebroken hart te hebben. Ze was nog altijd niet echt over Legend heen. Ze vroeg zich af waar het fout was gegaan en waarom ze in godsnaam zo’n informatie voor zich had moeten houden om de relatie toch te laten slagen. Kailee had hem dan wel verrot gescholden, maar dat betekende niet dat Alyssa’s liefde voor de jongen verdwenen was. En ze wist dat ze op moest houden met om hem te geven, maar dat was uiteraard makkelijker dan gedacht. De zwartharige draaide haar hoofd en haalde haar schouders op toen ze een wederkerige vraag kreeg. ‘Gaat wel,’ zei ze lichtelijk ontwijkend. ‘Lichtelijk vermoeid omdat ik weer alles moet inhalen wat ik gemist heb toen ik hier wegging.’ Ze wist niet eens welk deeltje informatie Kai allemaal verteld had aan Ryan, maar ze nam aan dat de jongen wel wist dat ze weg was gegaan van Starshine om Legend achterna te lopen. ‘Dat krijg je als je een paar domme fouten maakt,’ zei ze met een glimlach, maar je kon heus wel zien dat die nep was en snel draaide de zwartharige schone haar hoofd weg zodat Ryan het niet zou zien. ‘Het is gewoon wat veel huiswerk allemaal, maar ik red het wel.’ Haar stem klonk meer vastberaden dan ze zich voelde en ze vroeg zich af hoe lang dat nog zou blijven.

Alyssa had haar onderlip tussen haar tanden laten rollen toen Ryan ontkennend had gereageerd wanneer zij vroeg of het niet allemaal berustte op een misverstand. Ook al wilde ze de blonde jongen geloven – want hij leek er namelijk echt doorheen te zitten – ze kon nog steeds niet geloven dat haar beste vriend hem dit had aan gedaan. Ze wist namelijk van Kai dat deze ook erg verliefd op Ryan was geweest en dat hij zelfs een paar mood swings had gehad omwille van Ryan die zij niet eens had kunnen verhelpen. Ze kon zich nog herinneren dat ze samen onder de ijskoude douche half aan het huilen waren vanwege hun problemen. Het deed haar denken aan die nacht toen ze vanwege een nachtmerrie in haar broek geplast had. Gelukkig had ze toen niet naast Kailee gelegen. Niet dat hij haar had uitgelachen of zo, maar dat had ze de jongen niet aan willen doen. Kailee was tot op de laatste maanden na erg behulpzaam tegenover haar geweest. Het meisje had echter het gevoel dat hij haar nu een beetje ontweek omdat ze hem voor Legend in de steek had gelaten en dat kon ze hem helemaal niet kwalijk nemen. Ze haatte zichzelf namelijk ook. Ze haatte zichzelf omdat ze Kailee in de steek had gelaten en omdat ze zo blind was geweest tegenover Legend. Ze haatte zichzelf omdat ze Andrew jaren had toegelaten en hem eigenlijk een soort van toestemming had gegeven om te doen wat hij had gedaan. Ze haatte zichzelf omdat ze de draad nu niet meer kon oppikken en zo’n achterstand had dat de leerkrachten het leuk vonden om snerende opmerkingen te maken. Ze schrok op van Ryan’s woorden en een voorzichtige glimlach speelde zich om haar lippen. Aan de ene kant wilde ze het afschepen, maar aan de andere kant vond ze Ryan een aardige jongen. Hij was vanaf het begin al aardig tegen haar geweest, maar eerst had ze het gevoel gehad dat hij dat deed omdat ze de beste vriendin van Kailee was geweest. Maar nu het uit was met Kailee en Ryan er niet bepaald het beste mee voorhad, leek hij nog steeds aardig tegen haar te willen zijn. En als ze eerlijk was snakte ze de laatste tijd wel naar een persoon die ze kon vertrouwen. Ze zou Ryan nog niet over Andrew kunnen vertellen, maar het zou wel zo eerlijk zijn om al over Legend te vertellen. ‘Dat zou fijn zijn,’ zei ze op zijn eerste voorstel en ze wilde dankbaar haar hand op zijn knie leggen, maar bedacht zich en legde hem daarom maar tussen hun in in het gras. Ze vond het nog te moeilijk om al aanrakingen te doen. Ze vertrouwde Ryan al wel, maar zelfs tegenover Kailee vond ze het moeilijk om aanrakingen te doen. Ze draaide haar hoofd bij zijn vraag en knikte bevestigend. ‘Dat hoop ik toch,’ zei ze oprecht en zelfs met een lichte hint van angst er in. Ze kon wel wat vrienden gebruiken op dit moment. En ze wist dat dit erg egoïstisch was, maar Ryan zag er sterk uit. Als een jongen haar iets zou doen, zou hij haar op zijn minst kunnen beschermen. Ze had namelijk geen idee of ze dat zelf nog wel kon. ‘Het is gewoon…’ Ze aarzelde kort. Hoe moest ze dit verwoorden? ‘Door een paar domme omstandigheden is het recent geleden uitgegaan tussen mij en mijn vriend. Ik ben hem achternagegaan en daarom was ik ook afwezig op school, maar ik moest weer terugkomen omdat ik een toekomst op wilde bouwen. Een toekomst die duidelijk zonder hem is.’ Ze slikte moeilijk en richtte haar betraande ogen op het gras. ‘Aan de reden waardoor het uit is gegaan kan ik zelf vrij weinig aan veranderen, maar het blijft stom.’

Aan de ene kant was het wel fijn dat ze haar gevoelens had verteld aan een jongen die ze nog niet goed kende, maar aan de andere kant voelde ze zich ook schuldig naar zichzelf toe. Nu leek het net alsof ze aan iedereen wilde vertellen wat er aan de hand was en dat ze op die manier aandacht probeerde te zoeken. Dat was natuurlijk niet het geval. Ze had dit enkel nog maar aan Ryan verteld, want aan die jongen die ze een paar weken geleden had ontmoet had ze het juist niet verteld. Hij had ook gemerkt dat ze down was, maar was er niet voor haar geweest zoals Ryan nu deed. Misschien kwam het wel omdat Ryan zichzelf ook rot voelde, maar Alyssa wel tenminste blij dat ze iemand had waarbij ze steun kon zoeken. Kailee was niet bepaald aanwezig in haar leven de laatste tijd en ze wist niet zozeer of ze dat haar beste vriend moest kwalijk nemen of zichzelf. Ze vond het jammer dat Kailee niets van zich liet weten en dat ze telkens naar hem moest vragen, maar aan de andere kant had ze ook wel zijn vertrouwen geschonden en was zijn reactie dus redelijk terecht. Het zwartharige meisje draaide haar hoofd naar Ryan toen deze begon te spreken en ze beet kort op haar onderlip. Zou ze vertellen wat er was gebeurd? Wat de reden was waarom Legend haar niet meer moest? Wat de reden was waarom hij nu waarschijnlijk al wel iemand anders daar in Gren had gevonden? Een meisje die waarschijnlijk een beter innerlijk had, een beter uiterlijk en die op geen enkel vlak beschadigd was zoals zij. Ze durfde het niet meer te hopen. Ze durfde niet meer te hopen dat er een jongen was die haar nog zou accepteren als hij te weten zou komen wat er met haar was gebeurd. En voor nu vond ze het al erg genoeg dat Kailee het wist en dat Legend het ook al wist. Kailee wist het natuurlijk omdat hij het zelf had meegemaakt. Hij was nota bene diegene die Andrew van haar had moeten sleuren. Hij wist als geen ander hoe erg het met haar gesteld was, maar kon haar beste vriend dat nog veel schelen? Ze had het idee van niet en ze wist nog steeds niet of ze dit aan zichzelf moest wijten of aan hem. De zwartharige voelde tranen opkomen toen ze Ryan’s volgende woorden hoorde. ‘Ik weet niet of ik je de reden al kan vertellen,’ zei ze en ze slikte haar tranen in, maar toch kon ze niet voorkomen dat er één over haar wang rolde. ‘Dat is namelijk vrij persoonlijk. Misschien als ik je wat beter ken.’ Het klonk heel voorzichtig. Het had geen zin om net te doen alsof er niks aan de hand was, want het karakterverschil was wel duidelijk. Ze hadden elkaar ook al geknuffeld toen ze elkaar nog maar de eerste keer kenden en dat had vertrouwd aangevoeld, maar Alyssa wist niet of dat nu het geval zou zijn. Wel… Er was maar één manier om dat uit te vinden, right? ‘Maar een knuffel zou fijn zijn,’ zei ze en ze glimlachte oprecht naar hem. In plaats van dat ze echter wachtte tot hij haar zou knuffelen, kwam ze zelf al overeind op haar knieën, kroop naar hem toe en sloeg haar armen voorzichtig om zijn hals heen. Omdat ze in een zittende positie zaten ging het veel moeilijker om een afstandelijke knuffel te geven, maar Alyssa probeerde zo goed mogelijk te voorkomen dat ze hem niet op de één of andere manier de gedachte gaf dat hij zich kon opwinden om dit. Ze wist dat het een vreselijke denigrerende gedachte van haar was die waarschijnlijk niet eens toepasbaar was op hem, maar tegenwoordig moest je met jongens echt zo hard uitkijken. Ze onderdrukte een snik terwijl ze de zijkant van haar hoofd tegen de zijne liet leunen en onhandig haar armen om zijn hals hield. ‘Bedankt, Ryan,’ fluisterde ze zachtjes. ‘Dit had ik wel even nodig. Al haat ik het om dat toe te geven natuurlijk.’ Ze grinnikte en deze keer kon je wel duidelijk horen dat ze aan het huilen was, maar desondanks hield ze zich nog in om te snotteren.