Verveeld staarde de zilveren ogen voor zich uit. Met haar kin leunde ze op haar handpalm terwijl haar elleboog op de tafel stond. Ze hief haar andere hand voor haar gezicht op en maakte er een vuist van. Vervolgens opende ze de deze en een klein vlammetje verscheen.
Het was nu een aantal maanden geleden geweest dat ze hier op school was begonnen. De lucht magie lessen waren een makkie, zoals ze wel had gedacht. De vuur magie lessen waren ook niet heel moeilijk maar wel allemaal heel nieuw voor haar. Ze had wat mede vuur leerlingen ontmoet, waaronder een persoon die ze ook eens had gesproken in de Bokkenburcht genaamd Drake. In de vuurlessen voelde ze zich vaak wel thuis of tenminste geen buiten beentje. Iedereen klikte wel met mekaar, althans zo leek het. Dit kwam vast omdat het een bunch Razianen bij mekaar waren. Haar moeder had wel eens verhalen verteld over Raziaanse mensen of over de vrienden groep van haar vader, hoe die met mekaar om gingen. Nu ze op een afdeling en in een klas vol Razianen zat zag ze veel terug van de verhalen. Ze had geamuseerd toe gekeken en vaak, na enkele seconden, zich er al tussen gemengd. Ze vroeg zich soms serieus af hoe Master Savador het vol hield met zulke tieners.
Het vlammetje in haar hand wakkerde rustig doordat Yang er controle overhield. Ze liet het vlammetje af en toe springen of groeien maar het kwam steeds weer terug op haar hand.
Opeens kreeg ze een leuk idee en gooide het vlammetje in de lucht. Vervolgens maakte ze van haar hand een pistooltje en liet het vlammetje op de punt er van neer komen. Ze kneep een oog dicht en zocht naar een straal van ongeveer vijf meter waar geen objecten of wezens waren. Die straal eenmaal gevonden grijnsde ze en focuste zich op het vlammetje en haar hand. Met een simpele beweging bracht ze haar duim naar haar hand toe en maakte ze een, ‘bang’, geluidje. Door deze dingen werd het vlammetje als het waren afgevuurd. Het vloog als een kogel in een rechte straal door de lucht. Yang wist dat het na enkele meters wel zou verdwijnen dus ze deed geen moeite het vlammetje te doven.

Het zou allemaal goed gegaan zijn, en volgens plan, als er niet opeens een jongen neerviel en net met zn rode haren in de lijn van het vlammetje kwam. Precies op het juiste, of slechte, moment kruiste de twee mekaar en kwam het vlammetje recht in de haren van de jongen. Zo rood als zijn haren waren werd het nu nog roder omdat het vlammetje zich met een razend tempo verspreide. De jonge viel echter simpel weg neer en lag buitenwesten op de grond... met vlammend haar.
‘Well then..’ concludeerde Yang droog. ‘Die had ik niet zien aankomen.’
Het volgende moment begon er een meisje te schreeuwen en toen realiseerde Yang zich pas dat ze iemand in de fik had gezet. ‘HOLYMOLY,’ riep ze dan ook en sprong spastisch overeind. Hierna plaatsten ze haar handen op de tafel en wierp haar benen er overheen waardoor ze aan de kant van de jongen terecht kwam. Lichtelijk in paniek ging haar hoofd van lings naar rechts, zoekend naar iets om het vuur te blussen. Uiteindelijk zag ze een kan vol met fruit punch achtig spul staan. Deze greep ze met beide handen vast en gooide de inhoud over het hoofd van de jongen heen. De vloeistof zorgde ervoor dat het vuur een sissend geluid maakte en doofden. De fruitstukjes bleven mooi in de jongen zijn haar plakken.
Na deze actie knielde Yang neer en bekeek de jongeman. Nu pas viel het haar op dat deze ‘’jonge’’ Tim was die ze had ontmoet de eerste keer dat ze in Oaksfield was. ‘IT’S YOU, TIM!’ riep ze en plaatsten haar handen op zijn schouders om hem door elkaar te schudden. ‘Word wakker man, je hebt in brand gestaan!’
Ze had hem vaker zien neer vallen in de vuur lessen en keek er ondertussen niet meer echt van op. Maar dit was wel heel bijzonder dat hij hier door heen sliep. Hij had in brand gestaan en vervolgens koude vloeistof over zn hoofd heen gekregen. Die gozer was nie goed snik! Zij moest echter niks zeggen want zelf was ze nou ook niet echt al te bijster of normaal.