In ziedende woedde schoot Drake door de gangen. Mensen weken angstig voor hem uit, sommige schrokken van hem. Zijn ogen waren ontbrand en hij was duidelijk naar iets op zoek. Hij snoof diep en zijn haar zat helemaal in de war en was nog vochtig. Vaak kwam hij niet in het zwembad, maar hij had gekke dagen dat hij het wel deed en nu had hij er echt spijt van. Zijn ketting was weg en naar Drake zijn mening, gestolen. Boos liep hij verder door de gang, opzoek naar..

Vanuit het nets pakte hij de jongen bij zijn keel en hield hem tegen de muur aan van de gang, Drake was nog altijd even opvliegerig als de afgelopen paar dagen. Hij kneep nog net niet de jongen zijn aders dicht en keek hem met dreigende ogen. Het was avond en verder was er niemand. Drake wist dat de jongen nog een late les had en zich hier nu zou bevinden. ''Zeg dat je info voor me hebt, Cretie. Je weet-'' de jongen was niet ouder dan 15 en hij was angstig, maar hij onderbrak Drake in wat hij zei. ''H-h-h-hij, hij heeffft b-b-blond haar' Drake zijn greep werd losser maar zijn ogen versmalde, hierna sprak de jongen verder. ''Hij heeft blond haar meneer, we hebben hem bespioneerd en hij blijkt over duistere magie te bezitten en..'' Je hoorde Drake zacht grommen toen hij nadacht. De jongen stelde uiteindelijk de conclusie.. ''En hij draagt een rare grote hoed.'' Drake grauwde hard en bewoog als een mokerslag met zijn vuist richting Cretie. Zijn geluk dat het naast zijn hoofd in de muur belande. Drake wist precies over welk serpent hij het had en hij zou ervoor boeten. Drake verdween in een wolk van duister en vuur, liet het jongetje nog na hijgend over.

Die Nacht was het roetzwart en en bewoog zich een schaduw door het kasteel. Hij ontweek alle bewakingsposten waar je niet langs mocht komen, betrad uiteindelijk de Dark magic etage. Enkel twee puntjes van licht waren te zien in het duister, twee kleine vlammetjes naast elkaar. De schaduw was woedend, haat en zoveel wroeging was er in te voelen. Toch ergens ook verdriet en de angst, maar goed weg geborgen. Een hand kwam uit het duister vandaan, om de deur open te doen met een sleutel die hij had gesloten van de conciërge. Hij probeerde het slot zo zacht mogelijk te openen. Toen hij de donkere sombere kamer binnen was en de deur achter zich dicht had gedaan hief hij de spreuk op. Nu stond Drake vol haat en minachting naar een slapende Theneras te kijken. Had de jongen enig idee, ook maar het flauwste benul wat hij van Drake in handen had gehad. En natuurlijk waren er nog zoveel andere mogelijkheden voor Drake van personen die dit gedaan hadden kunnen hebben. Toch wist Drake het gewoon zeker dat hij het was, hij moest dit wel gedaan hebben. Was het om Drake terug te pakken voor alles wat Drake gedaan had? Was het allemaal zo erg geweest dan? Drake dacht na over wat hij er allemaal mee had kunnen doen en wilde daar tegelijk ook niet aan denken. Hij zou die jongen even een mooi lesje leren en zijn ketting terug krijgen. Al zou hij het zelfs uit zijn strot moeten trekken, Drake was nu tot alles is staat. De jongen gebruikte duistere magie om bijna onvoelbaar bij Theneras op ben te kruipen. boven hem ging hij echt op de jongen zitten die met zijn buik omhoog sliep. Drake grijnste kwaadaardig en haalde uit zijn zak de vertrouwde switchblade tevoorschijn en klapte deze stil uit. Toen hij het met van dit ding tegen Theneras zijn keel zette, zag hij hoe de jongen langzaam wakker werd. Uiteindelijk schoten de ogen open en ze keken Drake met doodangst aan, terwijl de ogen van Drake enkel woedde lieten zien. Hij voelde hoe Then zijn pols pakte en uit alle macht probeerde weg te komen. Alleen zat Then in een prachtig onmogelijke situatie om te ontsnappen. Een onverwachte ruwe actie zou fataal zijn en Drake was te zwaar en te sterk om overheerst te worden, dit had Drake ook allemaal van tevoren geweten. Daarom had hij het zo perfect geplanned om deze jongen spijt te late krijgen voor zijn daad. ‘Drake… Ik weet niet precies wat je hier doet, al heb ik een vermoeden… maar ik verzeker je dat het een groot misverstand is.’ ''Hmpfhh..'' bracht Drke met een honend lachje. ''Denk je?'' door de woedde van Drake waren zijn witte tanden groter en puntiger vanuit zijn wolvenvorm. ‘Dus waarom.. laat je die dolk niet los… en praten we erover?’ Drake versmalde zijn ogen. ''Er over praten?... Volgendsmij ben jij niet in de positie om voorstellen te doen Thennie.'' Drake bracht het mes ietsjes dichterbij, hij schraapte langs de kleine stoppelhaartjes van de blonde jongen. ''Voel je hem? Hoe groot hij is?'' zei Drake met een misselijke grijns. Dit soort dingen haalde het walgelijkste in Drake naar boven, dat was te zien ook. Het boeide hem nu niet dat Theneras angstzweet uitstond. '' I warned you long ago Theneras...waar.. is mijn ketting?!!'' zei Drake terwijl hij diep snoof.

Het licht van de maan die door het raam gefilterd werd.. weerkaatste op zijn mes. Het zat nog altijd vlak tegen de huid van Theneras, tegen zijn keel terwijl hij angstig tegen Drake opkeek. Drake kon het niet laten om ervan te genieten. Hij vond het vreselijk om mensen te zien leiden, maar wanneer hij een hekel aan deze persoon had.. dan had je aan Drake een slechte. 'Dat denk ik niet. Dat wéét ik.' Drake versmalde zijn ogen die priemend in die van Then keken. Hij gromde enkel zacht, de woedde was er nog altijd. Hoe durfde dit misbaksel, serpent en meest vreselijke gedrocht. Had hij enig idee wat hij in handen had gehad? Hij wist niks van Drake.. niks. Misschien was dit ook Drake zijn schuld, aangezien de jongen zo gesloten was als een muur beton. Geen kier, geen deur, geen opening.. maar wel vol butsen. De muur geschaad met ieder die er doorheen wilde, met gaten die tot ver kwamen maar niet erdoorheen. Hij gaf iedereen de haat wanneer ze te dichtbij kwamen. Nu.. had Theneras hem het gevoel gegeven, alsof hij over de muur had weten te klimmen. Aan de andere kant had de jongen gepakt wat Drake pijn zou doen en daarmee.. was het uit. De ketting betekende meer voor Drake dan dat hij Theneras nu zou doden. Het ding was nu alleen dat achter de grote muur.. had een sterk monster gezeten met zijn ketens vast gemaakt aan de muur. Vast met stalen kabels aan de wand zoals Drake ooit zelf aan de wand had gehangen in de kelder van.. Drake slikte en de donkere kamer hulde vol met schaduwen. In de schaduwen voelde je aanwezigheid van iets. Misschien de kracht van Theneras, maar deze moest hij inhouden, aangezien Drake het binnen een seconde af kon maken. Iets in deze schaduwen werd gevoed door angst, door haat en de woedde van Drake. Je zag hoe het zih langzaam in het donker voortbewoog en Drake, hij liet het toe. ‘Dat voel ik zeer zeker.’ was de reactie op het mes van Theneras. Hij zag een gekke grijns op het gezicht van de blonde knul, Drake voelde de woedde borrelen in zijn buik. was dat het geluid van rinkelende kettingen? Drake vroeg kwaad en half schreeuwend in de donkere ruimte naar zijn ketting. Hij zag Theneras wijzen naar een kastje. ‘Daar. Hier… in de bovenste lade. Je zult zien dat er een briefje bij ligt waarop staat dat ik hem naar je moet terugbrengen..’ Drake keek naar het kastje, maar vertrouwde Theneras voor geen cent. Je kon zien dat Drake hem niet geloofde. Hij wist dat zodra hij van de jongen af zou stappen, dat hij hem dan niet meer in zijn greep had en dat wilde Drake echt niet. Dan zou hij Drake kunnen aanvallen. Daarom luisterde Drake met vijandige blik naar de woorden van Theneras.‘Ik kwam hem toevallig tegen vlakbij het zwembad. En.. ik dacht van, ik breng hemzelf. Maar er kwamen dingen tussen en iedere keer vergat ik het te doen. Kijk, misschien had ik het meteen naar de conciërge moeten brengen maar dat heb ik niet gedaan. Want hey, er raken veel spullen kwijt daar omdat mensen er dingen kunnen uitgrissen. Dus ja… En.. ik dacht van, ik breng hem jezelf. Dus ik weet niet wat je denkt dat ik gedaan heb.. met je ketting.. maar ik heb hem niet gestolen als je dat dacht. Ik heb hem gevonden.’ Drake keek Then stil aan. Hij hoorde hoe de jongen naar woorden zocht, in het begin smoesjes verzon. Eerder een soort excusswoorden eigelijk. Drake wist niet wat hij moest denken, maar hij was nog altijd boos en dat werkte in Theneras zijn nadeel. ''Ik.. geloof je niet.'' sprak Drake op zachte enge toon. Ondertussen werden de schaduwen gevuld door de haat, woedde en vooral de hoeveelheid angst. Het geluid van ijzer langs de grond werd steeds duidelijk tot er ook voetstappen bij kwamen.‘Pak je ketting, controleer het als je wilt en dan kunnen wij onze wegen weer laten scheiden?’ gesproken vanuit hoop. Een toevlucht naar een oplossing waarvan de jongen niet wist of hij zou lukken. Drake gaf geen krimp, maar vanuit de schaduwen werd wel nu langzaam duidelijk wat er gehuld had. Het stapte nu in het beetje maanlicht dat er was. Half gevangen in een gescheurde vieze dwangbuis, een vacht onder het bloed. Ketens aan zijn enkels en polsen terwijl de stalen band rond zijn nek duidelijk te strak zat. Om hem heen was een soort zwarte rook te zien. Het was half mens, half wolf. Zijn ogen gloeide hels en hij was bijna de belichaming van het leiden. Bij elke stap hoorde je het gerinkel van het ijzer over de vloer. Het keek Theneras aan alsof hij hem daadwerkelijk af zou maken. ''Kijk of het in de la zit.'' sprak Drake ferm. Het wezen knikte en stapte naar de lade toe die hij open trok. Het geluid van het hout dat langs elkaar drukte was door de kamer te horen. Je hoorde het wezen een gorgelend geluid maken alsof er bloed in zijn longen zat. Drake keek op. Zat de ketting echt in de lade zoals Theneras gezegd had, of was deze jongen ook nog tegen hem aan het liegen?

Drake voelde hoe de bizarre adrenaline door zijn lichaam schoot. Hoe de woedde door zijn aderen joeg als een roedel woeste wolven. Hij hield het mes nog altijd tegen de keel van Theneras, keek hem met vlammende ogen aan. Zijn maag deed pijn,het zweet stond hem op het voorhoofd. Hij hoorde de geluiden van hoe Chain over de vloer liep. Nog altijd keek hij Theneras aan in het licht dat ze hadden. Nu viel het Drake op. De geluiden van het ijzer tegen de vloer, het gerinkel van de kettingen deed Theneras iets. Drake zag hoe hij nog witter wegtrok dan hij al had gedaan. Dat de jongen nu in een nog diepere angst was gedoken dan Drake eerst had veroorzaakt. Het was bijna eng om Theneras zo te zien, maar Drake zijn ogen werden een milimeter meer open. Het engste was misschien voor Drake, dat hij het herkende. De reactie van Theneras was een praktisch voorbeeld van een traumatische reactie. Dit was hoe iemand vol angst reageerde op een flashback, een reactie uit een ingeslopen instinct. Drake slikte terwijl hij het aanzag en de woedde maakte plaats voor iets wat Drake niet had verwacht. Herkenning. Hij wilde het niet, werd er alleenogmaar bozer om. Wat was dit? Hij kon Theneras welverwijten.. dat hij niks wist,.. maar hoe zat het andersom? Drake wist eigelijk niks van de jongen, niks. Wie was hij dan om te oordelen over hoe.. en.. Drake besefte het, maar koppig als hij was zou de jongen deze realisatie nooit toegeven. Waarom zou hij? Zoals altijd zag Drake zichzelf als het slachtoffer. Toch zag je iets in Drake zijn ogen wat er aan toe gaf dat hij een millimeter was verwijderd van.. een andere gedachten. Dit sloeg echter terug toen Drake een half bekende grauw hoorde door de ruimte heen. Drake keek om en zag de wold staan die Drake al eerder van Theneras had gezien. Drake kneep zijn ogen samen. ''Steek een poot uit en je eigenaar is hondenvoer.'' sprak Drake met een ijzige en kille toon waar je bang van werd. Nu wendde hij zich tot Chain, hij keek het beangstigende wezen aan. ‘De ketting zat in het kastje..’ hoorde Drake de schampere stem van Theneras klinken. Hij zag hoe Chain de lade open deed, hoe hij zijn poot uitstak. Toen de klauw hier in verdween hoorde je het gerakel van het ijzer tegen het hout. Drake keek er naar met verwachtingen. ‘Ik heb die ketting er zelf in gedaan dus hij moet er gewoon liggen.’ probeerde Theneras nog extra te benadrukken. Drake wilde eerst zien, dan geloven. Tot Theneras zijn geluk, zag Drake nu hoe Chain een koord uit het houten bakje haalde. Onderaan hing de bedel in de vorm van een krulvlam. Drake sloeg een zucht bij het zien van zijn ketting, alsof hij opgelucht was. De jongen had dus de waarheid gesproken, maar goed ook. Toch was het voor hem weer slecht dat hij de ketting gehad had.. wat moest Theneras ermee? Drake keek de jongen weer aan. Hij was nog altijd weg getrokken. Drake beet even op zijn lip, bewoog ze schuin omhoog met zijn ogen alsof hij nadacht. En nu? Hij had zijn ketting terug, dus hij had wat hij wilde. Ergens was Drake achterdochtig dat Theneras hem zou aanvallen zodra hij van de jongen af zou stappen. ''Breng het naar me toe.'' opnieuw was het geluid van de kettingen te horen, ze kwamen op Drake af. Nu het wezen dichterbij was kon je ook zien dat dit wezen hetzelfde postuur en lichaamsbouw had als Drake. Het was vrijwel zeker dat dit zijn soulbeast was, dat was een nadeel geweest. Nu wist Theneras dit en Drake wist zeker da de jongen er vraagtekens achter zou zetten. Zijn prioriteit was de ketting geweest, dus daarom had hij daar niet veel rekening mee gehouden verder. Drake slikte en besloot dat het wel genoeg geweest was. Hij pakte de ketting aan van Chain en keek ernaar. Hij had de grip rond het mes verslapt en je zag hoe Drake langzaam afkoelde. Zijn ademhaling werd rustiger nu hij de ketting in zijn handen had. Alsof iemand een deken om hem heen had gelegd na een heftige gebeurtenis. Hij keek naar het ijzeren dingetje tot er een tevreden glimlach op zijn gezicht verscheen. Je kon even in Drake zijn ogen zien hoeveel hij er om gaf. Na dit moment keek hij Theneras aan, haalde het mes bij zijn keel weg, maar nog wel in zijn handen. Je zag hoe hij even nadacht over wat hij ging zeggen. ''I got it from my mom. It's the only thing I have from her. Don't even think about taking it again. If you ever find it again.. bring it to me straight away. I promise you that I won't be mad at you than. I hated the way you did it now.'' sprak Drake rustig, nog altijd naar het dingetje kijkend. Daarna kwam Drake omhoog en stapte hij van het bed af. Waarom hij het vertelde was omdat Drake wel vond, dat de jongen het verdiende te weten waarom Drake zo heftig had gereageerd. Wat Theneras niet wist was dat er nog veel meer achter zat dan dat, maar dat waren ook zijn zaken niet. Daarom liet hij het ook daarbij. Drake keek Chain aan. Het wezen grauwde even en zijn snuit richting Revas benadrukt. Drake knikte en wendde zich daarom naar Theneras. ''If you put away yours.. I'll put away my.. soulbeast.''