Shima stapte naar het lanceringsplatform, Daar ging ze dan, Eindelijk weer naar haar familie, Ze had ze al lang niet meer gezien... Maar dit keer zou ze haar familie leden weer zien, ze was zenuwachtig, want haar oma kon haar nog veel licht magie dingen leren, haar oma was top. Ze kon niet wachten om ze te ontmoeten, Ze had haar lange paarse haren in een vlecht gedaan en zich netjes gekleed, om een goede indruk te maken. Ze speelte ondertussen met haar haar, In iedergeval, Met de plukjes die eruit hingen.Ze trappelde zachtjes met haar voeten, Ze stapte de raket in. Daar ging ze dan, Het was nu of nooit. Ze keek uit het raampje toen de raket omhoog vloog. Dit was de eerste keer in 12 jaar dat ze haar familie weer ging zien, ze was er zo zeker van, dat haar familie daar, op haar zou wachten, En haar in ontvangst zouden nemen alsof ze ze elke dag gewoon nog zag. Een paar uur later Was ze er, EINDELIJK!, ze was er! De raket ging open, Ze stapte uit en.... Allemaal mensen!! Ze zocht rond en vroeg aan iedereen naar isabelle en rick Shanawaki. Maar niemand wist wie ze bedoelde . Ze liep als laatste kans, half snikkend naar de oude vrouw die daar stond 'Heeft u isabelle en rick Shanawaki gezien?' Zei ze verlegen. De oude vrouw keek haar aan en knuffelde haar zomaar. 'maar meisje tog, die zijn allang weg hier ' Ze zuchtte, Haar ouders waren allang dood, en haar enigste familie, haar zus en broer en oma waren weg, Isabelle en rick waren haar zus en broer, maar oma zou vast bij hun zijn ,en nu , zou ze ze nooit meer kunnen ontmoeten, Maar ze was er zeker van, dat ze op een andere planeet waren! 'ik ga gewoon alle planeten langs ' mompelde ze zacht tegen zichzelf. Ze begon te snikken, en het snikken ging over naar Huilen.