Volledige naam: Emori Lorraine Bijoux [spreek uit: È-moo-rie Lò-renn Bie-shoe]
Roepnaam: Emori
Bijnamen: Emmi, Em, Moor
Leeftijd: 27 jaar
Geslacht: Vrouwelijk
Geaardheid: Biseksueel
Planeet van herkomst: Puffoon
Magie: Lucht & Aarde
Positie op Starshine Academy: Stagiaire Waarzeggerij
Partner: “I am a free spirit.”
Familie:
Jean Jacques Bijoux – vader (54 jaar)
Nathalia Mireya Seraphina Santillian-Bijoux – moeder (52 jaar)
Cédric Daniël Bijoux – broertje (23 jaar)
Thuistaal: Frans (Noord-Puffoons - primair) & Italiaans (West-Erds - secundair. Deze taal zal je haar meestal horen spreken als ze in een… “mindere bui is”.)
Dierlijke vorm: Kat (een Ragdoll)
Huisdier: Boo [spreek uit: Boe], een quokka

Klik:

Lengte: 1.72 meter
Gewicht: 64 kg
Bouw: Fijn en petite. Emori heeft smalle schouders, een slanke taille, maar wel vrouwelijke rondingen.
Haarkleur: Donkerblond/lichtbruin
Haarstijl: Lang haar met slag, enigszins in laagjes geknipt, zodat het vlot valt. Ze heeft het meestal bijeengebonden in een hoge staart of knot als ze aan het werk is, zodat er niet per ongeluk verf of ander materiaal in komt.
Oogkleur: Hazelnootbruin
Kleding: Luchtig, vrouwelijk, maar ook praktisch. Emori is tijdens werktijd meestal te zien in een simpele skinny jeans met blouse erboven en in haar vrije tijd ook weleens in een sierlijk jurkje of rokje. Ze gaat met de mode mee, maar vindt het daarnaast belangrijk haar eigen draai aan haar outfits te geven, waardoor je haar soms met leuke, creatieve toevoegingen aan haar outfits kan spotten, wat haar eigenzinnige karakter uitstraalt.
Overig: Door haar stage is het niet ongewoon dat je haar aantreft met de nodige klodders verf, glitters en andere werkmaterialen in haar lange lokken of op haar kleding. Ze heeft dan ook aparte setjes kleren voor werktijd. Daarnaast draagt ze wel make-up, maar niet overdadig veel. Ze hecht zelf namelijk ook meer waarde aan natuurlijke schoonheid bij anderen, tenzij dergelijke uiterlijke kenmerken (zo ook piercings of tatoeages bijvoorbeeld) bedoeld zijn om iemands eigenheid uit te drukken. Hierdoor zal je haar zelden meer make-up zien dragen dan enkel wat mascara en eyeliner, behalve tijdens een avond uit misschien, maar heeft ze zelf ook een tatoeage op haar rug wat voor haar een diepere betekenis heeft.



Eigenschappen:
+ zachtmoedig || betrouwbaar || loyaal || oplettend || onafhankelijk || optimistisch || veelzijdig || ijverig || leergierig || goedlachs || zorgzaam || moedig || passievol || creatief || vriendelijk || onbevooroordeeld
- eigenwijs || nieuwsgierig || waakzaam || dromerig || inconsistent || onvoorspelbaar || eigenzinnig
Hobby’s/Likes: kunst ontdekken en bewonderen || muziek luisteren en maken (ze speelt viool & gitaar en wil graag piano en nog allerlei andere instrumenten leren bespelen) || theater || tekenen & schilderen || reizen & nieuwe plekken ontdekken || vrijheid & ongebondenheid || lesgeven || voedsel (ze is een “foodie”) || tijd spenderen met vrienden en familie || dieren || natuur
Dislikes: te veel stress (werkdruk is oké, maar het moet niet allesoverheersend worden) || geremd worden in haar creativiteit en vrijheid || anderen pijn zien lijden || onrechtvaardigheid || half werk leveren
Angsten: Geliefden verliezen & van al haar vrijheid beroofd worden.
Wens: Een groots avontuur beleven.



Voorgeschiedenis
Jean Jacques Bijoux was -los van zijn naam- altijd al een… excentriekeling, een ware kunstenaar in hart en nieren, zogezegd. Al vanaf jongs af aan trok de Puffoon er regelmatig op uit om de wereld nader te verkennen en kon hij zich het beste uitdrukken door middel van het schilderen van de meest opmerkelijke werken en rariteiten. Hij was daarbij gezegend met een liefhebbend gezin dat hem compleet steunde tijdens al zijn dwaaltochten om zichzelf en zijn inspiratie te vinden.
Ondertussen, vele, vele, veeeele, kilometers verder op de planeet Erd, had een meisje van ongeveer zijn leeftijd heel wat minder geluk. Nathalia werd opgevoed door strenge, traditionele ouders die maar weinig wilden weten van al haar “zweverige gepraat” over hoe muziek haar “tot een nieuw niveau kon tillen in geestelijke zin”.
Gelukkig voor beiden wilde het lot deze twee in de chaos van het bestaan elkaar tegen laten komen: Het was op één van zijn vele rondreizen over andere planeten dat de toen 25-jarige Jean in één van de grote steden, in de hitte van het Erdse landschap en tussen de stromen en stromen aan mensen door, plotseling een wel heel… bijzonder gelaat opmerkte: daar, tussen alle standvastige, nors ogende Erdsen door, vertoonde zich één opvallende verschijning met knalblauwe haren...
Uit puur protest dat haar voor de zoveelste keer verboden was zich voor de Novaanse kunstacademie in te schrijven, had de toen 23-jarige Nathalia haar haren de meest opvallende kleur gegeven die ze maar kon vinden, maar niet zonder de nodige gevolgen… Op dat specifieke moment kreeg ze zoals gewoonlijk een uitgebreide preek van beide ouders te voortduren, in het openbaar nog wel, die ze stilzwijgend, verloren… aanhoorde…
Het bleek echter precies wat nodig was om de man van haar dromen tegen het lijf te lopen…
Emori kan zich nog goed herinneren hoe ze als kind eindeloos het verhaal wilde horen hoe haar ouders elkaar hadden ontmoet, hoe haar vader kordaat op haar moeder was afgestapt na het schouwspel van Nathalia en haar ouders aan te hebben gezien, hoe hij… uit het niets haar hand pakte, haar een bemoedigende glimlach toestopte en haar wegleidde van het beknelde leven wat ze tot nu toe had geleid.
Het was liefde op het eerste gezicht.
Nadat ze zich, compleet overdonderd, door hem had laten wegleiden bij haar ouders en oude leven vandaan, had Nathalia nooit meer omgekeken. In nog geen week was ze in het geheim met Jean naar Puffoon vertrokken.

Terwijl hun liefde groeide, groeide ook hun gebundelde creativiteit. Project na project werd door beide jonge kunstenaars opgestart: Jean met zijn schilderwerk en Nathalia met haar muziek. Ze leidden een vredig, vrij bestaan en reisden samen heel Kovomaka rond, telkens op zoek naar nieuwe inspiratie en avonturen.
Het was twee jaar later dat ze trouwden… of eigenlijk.. zichzelf door een sjamaan van de Hutan voor eeuwig spiritueel lieten verbinden, om te ontsnappen aan de huwelijkse formaliteiten van het burgerlijk leven, maar dat zijn maar details.
Nog geen jaar later werd ook hun eerste kindje geboren: Emori Lorraine Bijoux.
Een ander verhaal was begonnen…

Vroege jeugd [0-11 jaar]
Je kunt je misschien wel voorstellen dat met ouders als Jean en Nathalia het meisje een… onconventionele, maar vrije, zorgeloze jeugd had. Al vanaf haar geboorte kende Emori niets anders dan dat ze iedere paar maanden wel weer ergens anders bivakkeerden, omdat haar ouders weer een nieuw project gestart waren om hun creativiteit optimaal te exploreren. Ze vond het verre van erg, aangezien ze zo al vanaf een zeer jonge leeftijd op de meest uiteenlopende, wonderlijke plekken kwam in het universum, al noemde ze Puffoon nog steeds "thuis". Het enige lastige aan de situatie, was het feit dat ze vriendjes en vriendinnetjes die ze hier en daar maakte, na een bepaalde tijd weer achter moest laten. Dit zorgde ervoor dat ze zich soms wat eenzaam kon voelen. Haar ouders waren hier zeker gevoelig voor en -tezamen met hun eigen kinderwens- besloten ze nog een kind te nemen, toen Emori bijna vier jaar oud was.
Cédric werd geboren. Al vanaf diens geboorte ontfermde Emori zich over hem als de grote zus die ze was en het was dan ook niet gek dat ze in de jaren die volgden erg hecht werden, zeker omdat ze vaak alleen elkaar hadden als ze wederom naar een nieuwe woonplaats vertrokken.

Puberteit [12-17 jaar]
Toen Emori ouder werd en net in de puberteit kwam, begon ze meer moeite te ervaren om zich steeds weer te moeten aarden op nieuwe plekken. Hoe ouder en zelfstandiger ze werd en hoe meer ze zich los begon te maken van haar gezin, hoe lastiger ze het vond om de leeftijdsgenootjes die ze onderweg ontmoette, weer los te laten. Het was daarom op dit moment in haar leven dat Nathalia en Jean besloten voor een meer permanente woonplaats te kiezen. Met hun gebundelde krachten begonnen ze daarom een galerie op Puffoon, vlakbij Jean’s familieleden, zodat Emori en Cédric altijd een plek hadden om naartoe te gaan, mochten hun ouders er toch voor korte tijd op uit moeten trekken. Het was ook in deze periode dat Emori’s eigen interesse in de kunst pas echt geprikkeld werd. Voorheen was het meer "gewoon", "vanzelfsprekend" dat haar ouders zo hun “projecten” hadden, maar nu Emmi meer zichzelf begon te ontdekken en de eerste, kleine stapjes naar volwassenheid begon te zetten, begon ze ook voorzichtig aan te experimenteren met haar eigen creativiteit. Dit in tegenstelling tot haar broertje die al vanaf jongs af aan duidelijke overeenkomsten toonde met zijn vader en van wie al vrij vroeg duidelijk was geweest welke richting hij uiteindelijk op zou gaan.
Emori, zo vrij van geest als haar moeder, begon met de jaren steeds meer nieuwe dingen te ontdekken en haar eigen kwaliteiten te exploreren. Sinds ze zich echt ergens hadden gevestigd, mocht ze bovendien een “vrije school” bezoeken, terwijl ze hiervoor thuisonderwijs had gehad. Mede dankzij de vrienden die ze daar maakte, ontpopte met meisje zich tot een veelzijdige, creatieve, ijverige dromer.

Jong volwassenheid [18-24 jaar]
Toen ze eenmaal de leeftijd van de volwassenheid had bereikt en het tijd was een plan voor de toekomst te schetsen (al vonden haar ouders dit niet per se nodig, maar was Emori zelf hier meer op gebrand..), leek de keuze om naar de Novaanse kunstacademie te gaan, zoals haar moeder eigenlijk altijd had willen doen, niet meer dan logisch. Vol goede moed verliet Emori daarom haar ouderlijk huis en vertrok naar Nova.
Er ging werkelijk een wereld voor haar open toen ze voor het eerst in haar leven echt op eigen benen stond en zich losmaakte van haar gezin - ook al was ze altijd al aardig losgelaten, doordat ze zich verantwoordelijk toonde en goed voor zichzelf bleek te kunnen zorgen.
Op de kunstacademie volgde ze zoveel mogelijk verschillende vakken om hopelijk eindelijk te ontdekken waar haar werkelijke voorkeur naar uitging: Was het toch tekenen en schilderen, zoals haar vader en jongere broertje? Of misschien toch de muzikale kunsten, zoals haar moeder? Of theater? Mode? Dans? Andere vormen van expressie?
Dankzij de harde werker die ze was, haalde ze goede cijfers voor de verschillende vakgebieden en toonde voornamelijk progressie rond schilderen, maar nog kon ze háár vak niet ontdekken. Ze bleef even veelzijdig, even enthousiast over… alles…
Hierdoor heeft ze voor het overgrote deel haar opleiding afgerond met een zo gevarieerd mogelijk vakkenpakket en uiteindelijk de kant van het schilderen en tekenen gekozen toen het tijd was een specialisatie te kiezen. Op 22-jarige leeftijd studeerde ze af en keerde ze terug naar huis, naar Puffoon.
Inmiddels hadden haar ouders zich opgeworpen als leden van een stichting om oude kunstwerken te preserveren, renoveren en organiseerden daarbij nog allerlei tentoonstellingen over de hele planeet. Hun bedrijf wat klein was begonnen als een enkele galerie om beginnend, nog onbekende kunstenaars op weg te helpen, was uitgegroeid tot een bekend, Puffoons fenomeen.
Ondertussen was juist op dat moment Cédric begonnen aan een reis over alle planeten om “zichzelf en zijn inspiratie te vinden”, zoals zijn vader dat destijds had gedaan. En hopelijk… net zo de (in zijn geval) man van zijn dromen tegen te komen.
Aangezien Emori nog steeds geen concreet idee had wat ze werkelijk zelf wilde nastreven, besloot ze daarom zo lang haar ouders te helpen met hun bedrijf.

Twee jaar ging voorbij en hoewel Emori enig geluk vond om te voorkomen dat haar ouders zich halsoverkop in een te groot project zouden storten en zij met haar (Erdse) rationaliteit de boel in goede banen leidde, wilde ze meer.
Nadat ze enkele jaren het werkende leven had ervaren, besloot ze zich daarom opnieuw te oriënteren op opleidingen en nu nog beter te luisteren naar wat echt bij háár paste.
Het was tijdens één van de vele tentoonstellingen die door haar ouders werden georganiseerd en Emori -om haar steentje bij te dragen- de betekenis achter verschillende werken uitlegde aan het publiek, dat iemand naar haar toekwam en haar roeping aan haar voorlegde; De oudere vrouw -gehuld in piercings, tatoeages en compleet met dreadlocks en wijde kleding- complimenteerde haar met haar duidelijke uitleg en manier van presenteren. Ze bleek in feite een voormalig docent van de Puffoonse kunstschool en vroeg Emori of een baan als lerares in de kunst haar niks leek. In eerste instantie had Emori geweigerd. Nee, een baan als docent.. dat was niks voor haar. Ze was nou eenmaal niet "haantje de voorste" en ze zag zichzelf nog niet zo snel voor de klas staan.
Maar.. naarmate de avond vorderde, hoe langer ze over het idee begon na te denken... Ook in de dagen daarna bleef het spoken… Ze had er oprecht plezier in om bezoekers meer te vertellen over de kunstenaars en hun werk, om hun rond te leiden en nieuwe dingen te leren, net zoals zij graag nieuwe kennis vergaarde. Daarbij vond ze verschillende vakgebieden binnen de kunst nog altijd even interessant en trok het evenveel haar aandacht…
Binnen een week was dan toch haar keuze gemaakt.

Recent [25 jaar – Nu ]
Met hernieuwde moed en eindelijk weer een duidelijk doel voor ogen besloot ze zich voor de lerarenopleiding in te schrijven en koos uiteindelijk voor de specialisatie richting de kunst. Om deze reden heeft ze uiteindelijk, toen het tijd werd een stageplek te bemachtigen, een aanvraag gedaan om stage te mogen lopen op de befaamde “Starshine Academy”.
Tot haar oprechte verrassing en genoegen werd haar aanvraag geaccepteerd en is ze naar de school vertrokken, een nieuwe toekomst tegemoet.

Eenmaal op de school ging er werkelijk een wereld voor haar open. Alles waar ze ooit van gedroomd had en stiekem naar verlangd had, leek ineens werkelijkheid te worden: Al vanaf jongs af aan was Emori een openminded, veelzijdig persoon geweest met een onverzadigbare honger naar kennis, nieuwe ervaringen, het "grote onbekende"... Haar ouders stimuleerden haar op vele vlakken, maar er was één specifiek gebied waar ze haar liever voor afschermden: magie. En laat dat nou net een onderwerp zijn waar Emori zeer nieuwsgierig naar was... Ze had immers niet voor niets gekozen juist op Starshine Academy stage te lopen.
Hoe langer ze daarom op haar nieuwe stageplek verkeerde, hoe meer ze verscheurd werd door twijfel: Wilde ze zich werkelijk de rest van haar leven enkel door de kunst laten leiden? Hetgeen waar ze haar hele leven al bekend mee was? Waarin ze getraind en gevormd was al vanaf zo'n jonge leeftijd?
Of... wilde ze meer? Was ze haar dromen nog niet vergeten, dromen die ze wijselijk voor zichzelf had gehouden door de zienswijze van haar ouders? En.. was ze niet júist deze ervaring aangegaan om een nieuwe weg in te slaan en werkelijk haar eigen leven vanaf hier te bepalen..?
Nu had ze de kans. Misschien wel de laatste kans voor haar weg al voor haar bepaald zou zijn bij afronding van haar opleiding.
Uiteindelijk besloot Emori Bijoux daarom de stoute schoenen aan te trekken en heeft ze de aanvraag gedaan van vak te mogen wisselen en de kunst te verruilen voor wat haar hart werkelijk sneller deed kloppen: Waarzeggerij; het onbekende, het magische, het... nieuwe.
Dit tot ontsteltenis van haar ouders, maar tevens een onmiskenbare, nieuwe stap in haar eigen ontwikkeling tot een volwaardig individu.