Herfst, het seizoen van mosgeuren, druppels en dauw. Vreemd hoe de wereld over de nacht heen van een groengeel kleurenpalet naar een kakofonie van rood en oranje is gegaan.  Hoe je op deze morgen opstaat en tot de conclusie komt dat de wereld, zonder iemands toestemming of goedkeuring, van seizoen is veranderd en iedereen het daar maar mee eens dient te zijn. Het is dat kleine, doch grote, verschil tussen mens en natuur dat oh zo belangrijk is. De natuur doet wat hij wil, en wij dienen ons te houden aan andermans regeltjes. Dienen rekening te houden met andermans gevoelens en ons vervolgens te bedenken wat voor gevoel wij daar bij hebben. De mens is een drukke bij, altijd bezig met van allerlei complexe cognities, áltijd een stap vooruit denkend op wat gaat komen. De natuur daarentegen is stil, kalm en wacht geduldig af tot de tijd zich keert en het tijd is om mee te veranderen. Héél anders dan de mens die zijn kont tegen de krib gooit bij elke seizoenswisseling. 'Het is warm, het is koud, het is nat, het sneeuwt, het regent, het is mistig', het is kortom altijd wat maar nooit góed. Teren, een eenentwintig jarige blonde jongen, is een mens zoals daarnet beschreven maar met net dat beetje meer respect jegens de natuur dan de doorsnee tiener (of twintiger). Teren is meer het type wat de natuur begrijpt en deze zo nu en dan wil eren. Tenslotte is het dankzij de natuur dat we aan de eerste vormen van energieeën zijn gekomen. Het is pas later, veel later, dat ons lichaam goed of ook wel puur genoeg was om een energie te kunnen binnenlaten. Een energie, hoe levenloos dat ook lijkt, is een kieskeurig iets. Het bind niet aan wezens die het niet waardig vind, of aan wezens die de intelligentie missen om de energie juist te gebruiken.  Bepaalde energieën hebben ons gekozen als hun thuis en door evolutie hebben we uiteindelijk zélf de mogelijkheid gekregen om energieën te sturen en te vormen. Daar heb je dan ook meteen de reden waarom sommige dieren wél over magische eigenschappen beschikken en anderen, hoe vervelend dan ook, niet. Dat deze eenentwintig jarige blonde de geschiedenis van de energie weet zegt niets over de gemiddelde tiener, die tegenwoordig weinig weet hebben van hoe het allemaal is begonnen. Teren heeft zich jaren lang in de stof moeten verdiepen om de kennis te verwerven over energie die hij nu heeft. Natuurlijk heeft dat te maken met zijn gaven, de gaven om energieën te zien in anderen en in zijn omgeving en ze soms te sturen. Teren's initiele gave is onschuldig, het kan weinig uithalen, het is puur defensief. Maar als het juist gebruikt wordt, of verkeerd (het is maar hoe je het bekijkt) kan het een degelijk wapen voeren in strijd of oorlog. Om het maximale uit zijn gaven te halen is hij op vroege leeftijd begonnen met het noteren van verschillende energiesoorten in mensen en hoe die correleren met hun magiesoort. Hoe hun energie kan fluctueren wanneer mensen onder invloed zijn van drank of drugs en wat voor effect dat heeft op magie. En als laatste hoe zijn gave invloed heeft op andermans energieën en hoe hij dat het beste kan manipuleren. Intussen is Teren al veel verder dan hij acht jaar geleden was, en begint hij nu de beginselen te begrijpen van magie en energie. Toch is er nog heel veel om te onderzoeken en te ontdekken en zijn het de dagen zoals vandaag, dat hij op avontuur gaat voor zijn persoonlijke 'onderzoek' naar zogenaamde 'vrije' energieën in de natuur.

Vandaag heeft Teren gekozen voor de watervallen van Kovomaka, befaamd om hun kristalheldere water wat zowel in de zomer als de winter ijs koud aanvoelt. De ijzige temperatuur is niet de enige reden waarom ze befaamd zijn, nee, het is ook de vreemde energierijke sferen die er hangen wat de plek aantrekkelijk maakt voor velen; jong en oud. Vandaag; een zonnige zaterdag namiddag, is ook de blonde eenentwintig jarige op pad naar deze mythische watervallen. Men zegt dat de ware origine van magie en energieën bij de watervallen als eerste zijn aangeleerd door de natuur haarzelf. En Teren, de natuur en energiepyscho die hij is, kan zo'n mythe natuurlijk niet links laten liggen, vooral niet nu hij er met zijn neus bovenop zit! Misschien is het slechts een mythe en misschien is er meer waar te nemen dan er op het eerste oog te zien valt. Hoe dan ook, hij zou er een mooie wandeling en frisse neus aan over houden en met die twee dingen zou hij tevreden zijn mocht zijn avontuur van vandaag nergens op uit draaien. Teren's hypothese was dat als de eerste legendarische magiërs werkelijk daar les hadden gehad van de energieën zelf dan zou daar enig magisch residu van moeten zijn. Grote magische entiteiten zoals die laten sporen achter op de wereld, door Teren benoemd als ' magische draden' omdat dát precies is hoe ze er voor hem uit zien. Lánge, dunne gloeiende of glitterende draden die zich kriskras over zijn gezichtsveld heenspande en waar hij zo nu en dan zachte rukjes aan kon geven om te testen wat voor soort energie het was. Menig mens zou gek worden zou hij wakker worden in Teren's lichaam, maar voor Teren is zijn gave het enige wat er altijd voor hem geweest is, iets waar hij simpelweg niet meer zonder kan. Een leven zonder al die prachtige kleuren aan draden zou voor hem aanvoelen als een leegte, een zwart gat; de dood.

De watervallen zouden niet een legendarische plek zijn als ze niet redelijk moeilijk te bereiken waren, en zo ook deze. De klim is lang en hoog maar Teren laat zich niet zomaar klein krijgen wanneer hij de oudheid en het getwinkel van de magische draden kan horen. Bepakt en bezakt zwoegt hij door het duistere bos heen, het kleine pad aan trapjes volgend in de richting van de watervallen. Het is inmiddels al zo'n bekende plek geworden dat ze een X aantal jaren geleden besloten hebben om een pad aan te leggen wat er naar toe leid om de nieuwsgierige burger te helpen. Tenslotte is niet iedereen even bekwaam in magie en is niet iedereen in staat de watervallen te vinden zonder fysieke of magische gids. Ondanks dat het intussen herfst is ligt de temperatuur vandaag op een dikke 18 graden, bewijs voor het zweet wat langs zijn hals naar beneden parelt. Een bekende gedetermineerde blik staat in Teren's ogen, vastbesloten om de top vandaag voor een uur of 4 te bereiken. Hij zou het licht nodig hebben voor wat hij van plan was vandaag. 'S nachts wordt de energie bovendien vaak anders, onherkenbaar en duisterder. Alsof het duistere beetje passie in ieders hart ontwaakt wordt zodra de zon naar beneden gaat. Dát, samen met nog vele andere onverklaarbare dingen, zijn voor Teren nog steeds onderwerpen waard om te onderzoeken. Vandaag heeft Teren dan ook zijn uitgooi tentje en slaapzak meegenomen, want hij zou de nacht dit keer onder de sterren vertoeven. Teren heeft er geen moeite mee, met het duister, hij omarmt het evenveel als het licht; hoewel dat vroeger wel anders was. Zwaar ademend grijpt Teren naar het flesje water in een van de zijzakjes van zijn backpack en neemt er gulzig een aantal slokken uit. Een watermagiër op een tripje als deze was werkelijk geen slecht plan geweest. Gelukkig zou hij bovenaan de top zijn flesjes kunnen bijvullen bij de watervallen, dus over een water tekort hoefde hij zich voorlopig nog geen zorgen te maken. Tijdens deze korte drinkpauze valt hem vanuit zijn ooghoek iets op; een korte glinstering in het licht van de zon die speelt met haar stralen tussen de bladeren. Teren buigt zijn bovenlichaam iets naar achter en ziet daar halverwege een individu zitten, een meisje, aan haar energie te voelen. Een smalle glimlach siert Teren's lippen én, de goede burger die hij is, loopt hij naar het meisje toe, zijn waterfles aan haar aanreikend. ''Warme dag vandaag, nietwaar? Hier.'' zegt hij, terwijl hij het flesje naar haar toe gooit. Hij had nog welgeteld één reserve in zijn rugzak zitten, maar hij zou vast en zeker wel uit komen tot boven... Toch? Over dingen góed nadenken is niet echt Teren's forte, zo blijkt maar weer. ''Ben je ook onderweg naar boven?'' vraagt hij ietwat enthousiast, zijn groengele ogen op haar gezicht gevestigd. ''Of ben je alweer onderweg naar beneden?'' voegt hij vervolgens toe, wenkend naar het pad waarvan hij nu net een beetje afgestruind was.

Roselle