De man grinnikte om een van haar opmerkingen. Zijn blik gleed weer naar haar toe. 'Je bent scherper dan je er op het eerste gezicht uit ziet kleine miss.' Zei de man waarna hij een slok thee nam. Langzaam tilde het meisje haar thee op en nam voorzichtig een klein slokje. 'Bedankt?!' Mompelde ze waarna ze vriendelijk glimlachte. 'Op Shadra is het net zo. Ik heb mijn echte ouders nooit gekent, maar ik ben op Shadra geboren en nog geen paar uur geleden uit hun huis vertrokken. Ik ben erg blij hier te mogen beginnen.' Langzaam knikte het meisje, begrijpend dat deze school en werk ook een soort toevluchtsoord kon zijn. Met haar volgende opmerking verscheen een warme glimlach op Iro zijn gezicht. 'Maak je daar maar geen zorgen over Roselle. Je zult vast niet de enige zijn die bijles zal moeten krijgen. Zeker bij bepaalde lessen die nogal veel concentratie eisen van jullie jong gestel.' Verklaarde de nieuwe leraar. Onmiddelijk haalde ze haar schouders op, als het voor hem geen probleem was zou ze er ook niet een van maken. 'Oh, ik heb meestal niet zo'n goede concentratie.' Murmelde ze voorzichtig. 'Je zult je er vast en zeker beter door gaan voelen. Magie opkropping gaat ooit uitbreken ik kan het weten. Mijn eerste les woud magie was een regelrechte ramp. Het gehele lokaal was in een keer niet meer bruikbaar totdat de leraar het had schoongemaakt.' Met de laatste woorden kwam er een klein waterig glimlachje op haar lippen. Ze hield haar handen om het theekopje geklemd. 'Echt! Ik ben ook niet zo goed in Vuur Magie. Ik weet dat het niet goed kan gaan, maar pap zal enger zijn, vreselijker zijn dan dat!' Verklaarde het meisje eerlijk, voordat ze een van haar mouwen oprolde, ze liet een blauwe arm zien waar vingerafdrukken op te zien waren. Ze sloot vermoeid haar ogen. Langzaam nam ze weer een slokje van haar thee. De warmte en geur kalmeerde haar. Ergens moest ze denken aan haar moeder, zouden haar moeders ouders haar kunnen accepteren als ze hen ooit zou leren kennen? Had ze nog andere familie?

Het was oprecht een verrassing te noemen dat de man zo oprecht en eerlijk was. Vele mensen, Shadraan, Raziaan of niet, maakten eerlijkheid moeilijk. Ze durfden niet te zeggen wat er écht belangrijk was en deden gewoon met de grote groep mee, wel zo makkelijk. 'Dat komt wel goed. Zolang je, je maar aan drie dingen houd. Wilskracht, strengheid en daadskracht. Daar gaat het vooral om als je met schaduw wezens bezig gaat of met de doden die ik jullie ga leren oproepen. Als jullie een van de drie niet kunnen vasthouden zullen ze je proberen te doden.' Dat laatste klonk echt super. Waarom zou ze überhaupt bang zijn. Ze had wilskracht, kon streng zijn en had ook een bepaalde daadskracht. Dat laatste verzwakte zich wel nadat ze een nare en slechte nacht had gehad. Toch kwam het voor dat ze zich niet op haar kop liet zitten als dat gebeurde. Iro bekeek de blauwe plekken op haar arm inmiddels. 'Komt wel goed meiske, daar ben ik zeker van. Als hij straks ziet dat als je vooruit gaat dan zal hij vast minder te knorren hebben. Ik bedoel de rest van je prestaties niet wat wij nu aan het bekokstoven zijn.' Een grijns was duidelijk afwezig op de leraar zijn gezicht waardoor het meisje grinnikte. 'U bent nu net een ondeugende tiener,' Geinde ze met een vrolijke blik in haar ogen die ook een beetje afwezig was. 'Weetje als je het ene eenmal goed onder de knie hebt kun je dat toepassen aan je andere magie. Zo heb ik dat in mijn tijd hier op Star Shine geleerd. Ik mag dan geen vuur magie bezitten, maar misschien kan ik je naast Master Savador erin steunen?' Vroeg Iro waarna hij nog een slok van zijn thee nam. Roselle haalde haar schouders even nadenkend op. 'Misschien, is dat een idee,' murmelde het meisje, haar ogen schoten de kamer rond waarin haar draakje nu aan het rondvliegen was. Nieuwsgierig ding. 'Cynder!' Riep ze meteen waardoor het dier gestoord op keek en even stil in de lucht bleef hangen, waarna hij onschuldig op Iro zijn schouder landde.

Ze begreep toch wel dat er gevaren aan elke spreuk vast zaten. 'Let wel dat je niet zomaar ondoden gaat oproepen. Want die moet je gebruiken pas als je zeker wilt zijn van je overwinning. Een van de weinige zwaktes die ze hebben zijn elementale aanvallen. Plus als er eentje vernietigt wordt jullie dat aan de lijven zullen ondervinden. Dat kan verschillen van hoofdpijn tot misselijkheid. Maar meestal zal je energie er van achteruit gaan.' Waarschuwde de leraar, meteen knikte het meisje. 'Aye Aye Master!' Riep ze grinnikend, maar toch met een serieuze ondertoon. Haar volgende woorden hadden voor een aanstekelijke lach gezorgd. Ze deed dan ook enorm haar best zelf niet in de lach te schieten. 'Oh oh dan mag ik wel uit kijken dat de andere leerlingen me wel serieus gaan nemen.' Lachte Iro nog zachtjes aan, waarna ze een vrolijke blik kreeg toegeworpen. 'Nu, als U gewoon kil begint, zullen ze vast wel mee vallen?' Grinnikte het meisje zachtjes, dat was immers bij Savador ook zo. Haar draakje wist de regels en dat ze streng was in het opvolgen van die regels. Regels waren er vaak met een reden, al zaten er soms belachelijke tussen. 'Oh ha! Wat voer je hem stenen?!' Reageerde de man toen haar draakje nieuwsgierig op zijn schouder was gaan zitten. De hand van de man kwam naar zijn snuitje toe, waardoor hij ineens voorzichtig en speels naar de hand hapte en zodra hij hem te pakken had gelukkig begon te sabbelen. Roselle deed de moeite om hem niet al te bestraffend aan te kijken. Was Cynder nu helemaal gek geworden?! De verbaasde blik die Iro hen net had gegund maakte dat ze haar schouders ophaalde. 'Ik heb geen woud magie nodig om hem te begrijpen.' Verklaarde ze op een kalme en vriendelijke toon, voordat ze nog een slok van haar wat afgekoelde thee nam.

Het was duidelijk dat de man normaal niet zo open was, dat wist Roselle wel. Maar toch had ze haar opmerking gemaakt, enkel om aan te geven dat respect krijgen niet onmogelijk was. 'Eum, wel om eerlijk te zijn, ben jij de tweede met wie ik zo open ben. Dus je mag je gelukkig prijzen. Al kan ik een goeie grap natuurlijk waarderen, maar niet tijdens de lessen. Zeker niet bij gevaarlijke spreuken.' Bekende Iro, waarna het meisje begrijpend knikte. Hij nam een laatste slok van zijn thee voordat hij naar Cynder keek. Heel even had het meisje niet naar haar draakje gekeken maar nu leek ze weer te herinneren wat het draakje had gedaan, en stond de strenge blik permanent op haar gelaat. Dat dier zou haar ooit nog in de problemen kunnen brengen. Als was het wel een schatje. 'Hahaha, Je bent een kleine dondersteen.' Lachte de man waarna hij haar draakje voorzichtig terugpakte. Dat kon ze enkel opmerken door de manier waarop Cynder zijn kopje hield. Gelukkig vond de man het niet erg dat haar huisdier zo aanhankelijk was. Toen ze uitlegde dat ze geen woud magie nodig had om Cynder te begrijpen, sprak de man weer. 'Ja dat klopt, dieren halen het beste in hun baasjes naar boven al merken ze hetzelf niet meteen. Maar euh als jij je thee op hebt zou ik je willen vragen me even te helpen met het klas lokaal in orde te maken. Ik had het je eerder willen vragen maar je had ineens zo'n haast. Plus met een beetje hulp zijn we zo klaar. Tenzij je nog iets anders te doen hebt?' Het laatste eindigde op een vraag, het meisje begon voorzichtig te lachen. 'Als jij me dat toe vertrouwd heb ik er geen probleem mee. Al hoewel, ik ben bang dat Cynder dan ook mee wilt helpen. En ja, eh, als ik voel dat mijn Magie niet onder controle is zoek ik altijd een rustige plek,' ging het meisje op een mistroostige toon verder. Ze zuchtte voorzichtig en zachtjes voordat ze ook haar thee opdronk en een blik op Cynder wierp. Het draakje opende zijn mond voorzichtig voordat hij met twee vleugelslagen op haar schouder landde.

De hand van de Duistere Magie leraar zat onder het speeksel. Normaal gesproken vonden andere mensen dat niet bepaald prettig. Al leek hij er geen aandacht aan te besteden. 'Ik weet al iets voor hem. Is Cynder goed in dingen verplaatsten?' Vroeg Iro nadat hij weer met een glimlach op zijn gezicht had gestaan. Hij pakte zodra hij ook opgestaan was de kopjes van de tafel en bracht ze naar de keuken. 'Hij kan erg goed dingen verplaatsen,' mompelde het meisje met een kleine glimlach. Misschien kon het draakje dat wel iets té goed. Hij deed het namelijk ook altijd als hij zich aan het vervelen was. En hij verveelde zich nog al snel en vaak. Inmiddels was de man weer terug gekomen en kwam voor hun staan. Zijn armen om elkaar geslagen, maar nog steeds ontspannen. Het meisje keek de man met een rustige blik aan en legde haar hand voorzichtig op haar draakjes kopje. 'Dus,' begon ze langzaam en twijfelend. 'Je naam is toch Tower? Mijn moeder heet ook zo, nu in ieder geval toen ze jonger was. Ik ken haar familie niet, ik weet enkel hun achternaam.' Zei het meisje zachtjes, zich ineens herinnerend dat hij zich met Tower had voorgesteld. 'Oh sorry, ik sprak U niet met U aan de laatste paar keer.' Fluisterde het meisje beschaamd.

Het was redelijk rustig voor een moment totdat Reaper binnen kwam. Haar draakje werd onrustig waardoor haar opgekropte energie opspeelde. Iro had zich omgedraaid toen ze dat vertelde, de deur was nog open en even was het meisje bang dat haar draakje zou vluchten. Toch leek de vogel redelijk tevreden. 'Er zullen vast meer gezinnen zijn die zo heten. Ik weet niet of mijn vader een zus heeft gehad. Mijn groot ouders zijn geen echte praters als het om familie gaat. Dat vind ik nog steeds vreemd.' Bij de laatste woorden gleed een vragende maar duistere blik in zijn ogen in een flits voorbij. 'Mam, spreekt niet over haar familie. Ze zei enkel dat haar ouders streng zijn en dat ze niets met hen te maken wil hebben en zij er hetzelfde over denken. Ze heeft geen probleem in het wonen op Razen.' Zei het meisje zacht, terwijl er een rilling over haar rug gleed. Haar grijze ogen stonden onrustig en ze bewoog haar vingers met een frons. De vogel knorde zachtjes waardoor het meisje hem even een korte maar sterke blik gunde. Toen ze verder sprak grinnikte de man weer. 'Niet zo formeel, al dat ge-U daar voel ik mij meteen oud door! Zolang je maar u zegt tijdens de lessen' Zei de leraar op een vrolijke toon, waarna ze gewenkt werd op een uitnodigende manier. Roselle volgde hem, een onrustig gevoel dat tintelde in haar armen maakte dat ze onrustig heen en weer keek, alles in zich op naam. Haar draakje werd er ook onrustig van en kraaide op een overduidelijk bezorgde manier. Zweet hoopte zich op, op haar voorhoofd en maakte haar huid nat en glansend bij haar slapen. Ze zei niets en hield gespannen haar ademhaling in. Voordat ze voorzichtig de man aantikte. Haar blik stond onrustig en veelzeggend. Ze had duidelijk meer last van alle opgekropte energie dan ze toe wou geven.

De man reageerde langzaam op de informatie die het meisje over haar moeder had gegeven. 'Hm, misschien is het toeval en misschien zou het kunnen dat we familie zijn, dat is iets wat mogelijk is, maar ik ga niet beweren dat het zo is.' Zei hij, waarna de leraar weg wou lopen. Haar grijze ogen kneep ze tot spleetjes zodra ze hem aan tikte. Ze trilde nog ietsjes en werd nog onrustiger toen Reapers energie dichterbij kwam. Ze had te veel opgekropt om dat ook nog aan te kunnen. Zijn blik gleed over haar heen, en ze sloeg haar armen ongemakkelijk om haar middel heen. 'Reaper misschien is het beter als jij hier blijft. Je maag zit te vol om me goed van dienst te zijn nu?' Vroeg Iro van de vogel, waardoor het meisje een beetje verbaasd keek. Ze trildde iets terwijl ze het antwoord van de vogel afwachtte. Die uiteindelijk knikte en vertrok. Het meisje haalde diep adem en keek naar een van de muren om de leraar maar niet aan te hoeven kijken. 'Gaat het al weer wat beter?' Vroeg de man nadat hij de deur dicht had gedaan. Het meisje keek vanonder haar wimpers de leerkracht aan. 'I-ik d-denk h-h-het w-wel.' Murmelde ze half stotterend. Haar draakje leek haar te willen ondersteunen dat liet blijken dat zij en het dier een ongelovelijke sterke band hadden.

Het trillen was onprettig en het meisje probeerde het tegen te gaan. Ze beet haar tanden op elkaar en sloot haar ogen, hopende dat het rustiger zou worden. 'Kom geef mij je hand eens?' Vroeg de man haar op een doordringende manier. Hij was voor haar geknield om haar recht aan te kunnen kijken. Langzaam gaf ze met een lichte tegenzin haar hand aan de Master. 'Luister goed, zo breng je wat ontspanning en een betere balance. Voel je magische energie en laat het door je lichaam stromen en weer terug komen.' Zei de man rustig. Waarna het meisje haar best deed haar energie te voelen. Het maakte dat ze weg wou, ze hield niet van die energie. De man stuurde energie door waarna ze een stap terug wou zetten. Ook al was het kalm, het was te veel. Ze vocht er onbewust tegen. 'Ga mee met de vloeiende beweging en laat het naar je hand toestromen. Laat al die spanning naar mij toe komen?' Klonk er rustig en kalm enkel ook een beetje streng en standvastig. Het meisje verslapte iets toen ze probeerde te ontspannen nu duidelijk vermoeid. Haar energie kalmeerde langzaam.

Ergens vond ze het vervelend dat ze de leraar met de problemen opzadelde. 'Roselle gebruik deze techniek als je magie weer iets te veel wordt okay? Je kunt het voor allebei gebruiken, maar onthoud goed dat je ze niet door elkaar gaat halen goed?' Zei de man op een lichtelijk gejaagde toon. Hij nam diep adem, om sterk te blijven. Enkel om haar te helpen, haar houding veranderde iets, in een beschaamde houding. Langzaam trok ze haar hand weg en zette ze een wankel stapje achteruit. 'Het spijt me,' fluisterde ze alsof ze bang was dat hij boos zou worden. Ze sloeg haar armen ongemakkelijk over elkaar. Zelfs haar draakje bleef nu uit haar buurt. Haar ogen gleden gespannen langs de hal, hopende dat niemand die ze kende in de buurt waren. Haar grijze ogen gleden weer naar de leraar, waarom hielp hij? Langzaam liet ze haar draakje weer in de buurt komen en wreef ze in haar ogen. Alsof ze doodop was en zich zorgen maakte. Ze had die man nu opgezadeld met haar drukke energie. Dat was niet haar bedoeling geweest!

De man leek zichzelf te kunnen herstellen van haar onrustige energie. Het meisje keek hem met slaperige grijze ogen aan, nog steeds ongemakkelijk. Ze had sterker moeten zijn, hij had niet in moeten grijpen. Haar moeder had haar toch voldoende geleerd? Bij haar woorden was de kille blik weer heel even verschenen. Maar die verdween weer als sneeuw voor de zon. 'Dat hoef je niet te zeggen. Leraren zijn er om jullie op de juiste weg te plaatsen,' al zouden niet alle leraren meteen willen helpen, zo liet Savador het hen meestal eerst zelf uitzoeken en proberen. Voordat hij zou helpen als het écht nodig was. 'Magische energie delen was niet dorect gevaarlijk, tenzij de ander echt niet kon delen dat het ander goed beschadigen kan. Mocht de persoon een explosieve energie hebben natuurlijk dan is het levensgevaarlijk.' Zei de leraar met een rustige stem waarna ze glimlachend werd aangekeken. Iets dat ze bemoedigend opvatte. Ze schudde haar hoofd ongemakkelijk. 'Maar,' begon ze op een zachte toon. 'Moeten we niet met het lokaal bezig?' Besloot ze uiteindelijk te zeggen, om er zo om heen te praten. Ze verzweeg wat ze echt wou zeggen.

De man leek er gelukkig mee eens te zijn, en vroeg niet verder naar haar gesteldheid. Haar grijze ogen had ze op de gang gericht. 'Dat klopt. Laten we gaan.' Had de man rustig gezegd voordat hij de weg wees. Op een rustig en voorzichtig tempo liep het meisje achter hem aan. Soms half spelend met het draakje, al kon ze ook duidelijk serieus zijn. Nieuwsgierig keek het meisje rond, benieuwd zijnde naar het duistere magie lokaal. Op een ontspannen manier versnelde ze haar pas waardoor ze naast hem kwam te lopen.

Dichterbij kwam het lokaal met elke stap. Een redelijk tempo werd aangehouden, en meerdere leerlingen kwamen in zicht. Toch negeerde het meisje hen, en hield ze haar ogen enkel op een doel gericht. Ze volgde de leraar op een stille en geduldige manier. Ze speelde rustig verder met een draakje en keek zo nu en dan op, in de hoop dat ze nergens tegen op botste. 'Hier moet het zijn,' zei de vriendelijke leraar, voordat hij de deur opende, het meisje keek met grote ogen in het verstofte lokaal. Ze had inderdaad nog nooit iets gezien tenzij iets al maanden niet meer schoongemaakt was. Het rook ook wel wat muf in het lokaal, waardoor ze de deur open hield, en langzaam de man volgde, het lokaal had een opknapbeurt nodig. De fakkels moesten aangestoken worden, veel afgestoft en verplaatst. Dit was een grote taak. 'Hmm, dit doet mij denken aan een bouwval.' Mompelde het meisje tegen niemand in het bijzonder, terwijl haar draakje inmiddels al een beetje stof en spinnenwebben uit de hoeken weg haalde, met zijn pootjes. Het meisje keek glimlachend op. Het was echt een fantastisch dier.

De troep was echt weerzinwekkend. Ergens vroeg het meisje zich af of ze wel op tijd in bed zou liggen. Savador zou haar vriendelijk villen als dat gebeurde. 'Dat kun je gerust zeggen ja. Jammer dat geen van ons luchtmagie bezit. Dat zou het een stuk gemakkelijker maken.' Gaf Iro toe, waarna het meisje knikte. Ze had misschien twee magiesoorten, enkel geen lucht. Toch had ze het daar ook niet echt mee, dus had ze er nooit overna gedacht. Nou mouwen omhoog en opruimen maar!' Zei hij ferm terwijl haar een stofdoek gaf. Haar draakje vloog inmiddels al rond en inspecteerde het lokaal. 'Zou jij je draakje de delen willen laten schoonmaken waar wij zo 123 niet bij komen?' Vroeg hij waarna hij de kasten begon schoon te maken. Het meisje wees enkel naar het plafond en haar diertje ging al aan de gang. Zijzelf begon de ramen iets schoner te maken.